De zilverweg

Meer dan tien jaar geleden verhuisde Stina Jackson van Zweden naar Denver, Colorado in de Verenigde Staten. Hier schreef ze haar debuut, het in 2019 verschenen De zilverweg, dat zich trouwens wel in Zweden afspeelt. Deze thriller, die een verkoopsucces is, werd al meteen uitgeroepen tot beste Scandinavische thriller van 2018 en ze heeft er inmiddels verschillende prijzen mee gewonnen. Ze wordt gezien als de nieuwe rijzende ster van het Scandinavische thrillergenre.

Drie jaar geleden verdween Lelle’s zeventienjarige dochter Lina nadat hij haar bij de bushalte aan de Zilverweg had afgezet. Sindsdien zoekt hij onafgebroken naar zijn dochter. Omdat het een nogal verlaten gebied in het noorden van Zweden is, kan het nog jaren duren voor hij de hele omgeving afgespeurd heeft. Door deze desolate ligging is het ook een perfecte plek om je voor de maatschappij verborgen te houden. Bij de politie staat het vinden van het meisje op een laag pitje, maar Lelle gaat onverdroten door. Wanneer er opnieuw een meisje wordt vermist, wordt de politie weer alert. Maar zullen ze ook gevonden worden?

De zilverweg bestaat uit twee delen, dat is niet zo bijzonder. Wat echter wel uitzonderlijk is, is dat het boek geen hoofdstukken heeft. Het is daardoor in feite één lang verhaal, dat overigens wel vanuit het perspectief van verschillende personages wordt verteld en worden gescheiden door een asterisk. Hierdoor heeft het twee verhaallijnen, de ene vanuit het oogpunt van Lelle en gaat vooral over zijn enigszins obsessieve zoektocht naar zijn dochter Lina. De andere is dat van Silje en vooral haar dochter Meja, die vanuit het zuiden van Zweden naar het afgezonderde noorden verhuizen. Uit niets valt op te maken dat beide verhalen met elkaar te maken hebben of zelfs samen zullen vloeien. Toch gebeurt dat, maar dat duurt wel even. Dat samenvallen heeft Jackson op een subtiele wijze voor elkaar gekregen, maar erg verrassend is dit in feite niet.

In het begin moet het verhaal op gang komen, het is aanvankelijk een korte introductie van de personages, een beschrijving van wat er gebeurd is, maar ook een heldere situatieschets, ook op het persoonlijke vlak van de hoofdrolspelers. Toch blinkt het nergens uit in snelheid, wat dat betreft is het een typische Scandithriller. Wel zal de lezer aanvoelen dat er iets staat te gebeuren, iets onheilspellends. Het is alleen de vraag wat en wanneer. Zonder dat het verhaal doorspekt is van een zinderende spanning zorgt dit wel voor een heel lichte spanningsboog. Desondanks is het vanaf het moment dat Meja en haar moeder zijn verhuisd vrij snel duidelijk wie er vooral verantwoordelijk is voor de verdwijning van de meisjes, ondanks dat Jackson nog wel pogingen doet anderen verdacht te maken.

De auteur weet de sfeer van het verlaten Noord-Zweedse gebied goed en beeldend over te brengen en kan de lezer de wanhoop van Lelle eveneens aanvoelen. Toch kun je je ook weleens afvragen of zijn gedragingen niet wat overdreven zijn, ondanks het schuldgevoel waar hij mee te kampen heeft. Verder wordt hij nogal stereotiep en clichématig neergezet, hij is wanhopig, dat kan, maar daarbij rookt hij als een ketter, drinkt dat het een lieve lust is en gaat zich steeds meer verwaarlozen. Ondanks dit kun je wel de nodige sympathie voor hem opbrengen, wat niet voor een aantal andere personages geldt.

Jackson heeft met De zilverweg een vlot lezend en soms met mooie zinnen doorspekt verhaal geschreven. Dat het in 2018 tot beste Scandinavische thriller is uitgeroepen doet de wenkbrauwen echter fronsen. Want zo heel bijzonder is het in feite niet. Het is niet overdreven slecht, maar daarentegen is het ook niet onthutsend goed. Het komt er dus eigenlijk op neer dat het een grijze middenmoter is.

Dit boek is heerlijk goed geschreven. Het is zo verwoord dat je goed in kan leven en voor kan stellen.
Ik had het boek in een rap tempo uit.
Een aanrader zeker! En een schrijfster om in de gaten te houden!

Stina Jackson (1983) is geboren en opgegroeid in Zweden. In 2006 is zij verhuisd naar Denver, Colorado en daar heeft zij haar debuut geschreven.

De Zilverweg bestaat uit 2 delen.
Het verhaal gaat over Lennart Gustafsson (Lelle) vader van Lina.
Lina is 3 jaar geleden verdwenen nadat zij door Lelle bij de bushalte aan de Zilverweg is afgezet. Lelle is een eenzame man nadat hij en zijn vrouw uit elkaar zijn gegaan. Hij is vasthoudend en blijft iedere nacht zoeken naar Lina. Overdag is hij een leraar op een middelbare school.
In zijn zoektocht wordt hij vergezeld door Lina, zij is overal waar hij is.
Meja is een tienermeisje die alleen door haar moeder Silje wordt opgevoed. Helaas is Silje geen stabiele vrouw en door gemaakte fouten in het verleden zijn ze vele malen verhuisd en is het moeilijk om echte liefde te vinden.
Wanneer ze via internet de zachtmoedige Torbjörn ontmoet, trekken ze bij hem in.
Meja is eenzaam en een buitenbeentje die plots de liefde vindt in Carl-Johan die samen met zijn 2 broers en ouders woont in een boerderij helemaal afgesloten van de gemeenschap.
Meja heeft Lelle als leraar en zo komen beiden met elkaar in aanraking.

Stina beschrijft in De Zilverweg de prachtige landschappen van Norrland gelegen in Noord-Scandinavie. Zij doet dit met zoveel gevoel dat je als lezer de koude voelt, bijna de sneeuw kan aanraken als je je ogen sluit.
Tevens weet zij met haar karakters Lelle en Meja de lezer te raken. Je kunt gewoon hun eenzaamheid en wanhoop voelen.
Alhoewel De Zilverweg als thriller staat aangegeven is het eerste deel van het boek niet spannend, dit komt pas in het tweede deel. Toch blijft er iets hangen van mysterie die onderhuids kruipt en die je als lezer koude rillingen geeft.
De Zilverweg is een boek die je meeneemt in de wanhoop, hoop, verdriet en liefde van zijn karakters en die je niet zomaar opzij kunt leggen.

Met het predicaat ’Beste Scandinavische thriller’ van 2018 verscheen De zilverweg op de Nederlandse markt. De Zweedse Stina Jackson, al jaren woonachtig in Denver, Colorado, heeft volgende de jury van de Glazen sleutel ‘een duister en hypnotiserend boek geschreven over het leven aan de rand van het bestaan’. De thriller is al aan vijfentwintig landen verkocht.

Lelle is compleet wanhopig op zoek naar zijn drie jaar geleden verdwenen dochter zeventienjarige Lina. Hij zette haar af bij een bushalte aan De Zilverweg en sindsdien is zij spoorloos verdwenen. Ze is nooit in de bus gestapt en ieder spoor ontbreekt. De politie heeft de zoektocht opgegeven, maar Lelle gaat tot het uiterste.

De desolate, sinistere en gespannen sfeer in het boek is heel sterk aanwezig en geeft je als lezer net als Lelle een onrustig gevoel. Zijn verwarring en onnavolgbare gedrag versterken dit. Dit is één van de sterkste punten van De Zilverweg. Je voelt de kilte en het gevoel dat er iets dat nog veel heftiger is staat te gebeuren. De spanning in het verhaal neemt heel geleidelijk toe en speelt met de psyche van de personages. Naast de verhaallijn van Lelle, wordt er ook een andere interessante verhaallijn van het meisje Meja geïntroduceerd. Met haar toevoeging plant Stina Jackson een suggestie in het hoofd van de lezer en speelt dan als het ware met de lezer. Beide verhaallijnen versterken elkaar en voeden je nieuwsgierigheid om steeds sneller verder te gaan lezen.

De schrijfstijl van Stina Jackson is vlot en dynamisch, ze switcht makkelijk tussen de verhaallijnen en weet je aandacht vrijwel altijd vast te houden. De hoofdstukken zijn kort maar niet resulteert niet per se in vaart in het verhaal. Heel subtiel heeft ze het plot opgebouwd en kleine lijntjes uitgezet naar de ontknoping. Er is veel aandacht voor de personages.

De zilverweg is een interessante thriller met intrigerend personages die het verhaal versterken. De thema`s in het verhaal zijn heftig en blijven je nog wel even bij na het lezen. Stina Jackson heeft een origineel boek geschreven waar de sfeer en setting ijzersterk zijn.

De Zilverweg bevind zich in de donkere bossen en komt door een sterk beschrijvende manier helemaal tot leven. Je waant je als lezer in de bossen waarin je samen met Lelle zijn zoektocht voortzet.

Met Lelle is dan ook het hoofdpersonage genoemd. Naast Lelle heeft ook Meja een belangrijke rol en eigen verhaallijn. Beide verhaallijnen zijn sterk en beeldend neergezet. Je kunt je prima in de karakters inleven omdat de schrijfster ze krachtig en geloofwaardig heeft neergezet. De keuzes die ze maken en de gevoelens die ze hebben spreken tot de verbeeltenis. Van begin tot eind blijven de vragen over wat er in het verleden is gebeurt hangen en wat de verhaallijnen met elkaar te maken hebben hangen.
De samenkomst van de verhaallijnen is goed gedaan. Het loopt netjes in elkaar over en verstoort het lezen op geen moment.

De spanning van De Zilverweg zit voornamelijk in het meeleven met de personages. Een sterke onderhuidse of psychologische spanning heb ik in dit boek niet gevoeld. Door de uitwerking en de omschrijving van de locaties, die je zo voor je kunt zien, heb ik dat niet gemist.

De Zilverweg is een heel aangename leeservaring die zeker naar meer smaakt.

DE ZIVERWEG van Stina Jackson

Het verhaal speelt zich af in het noorden van Zweden
Wanneer de 17jarige dochter Lina van Lelle aan de bushalte op de Zilverweg spoorloos verdwijnt staat zijn leven op zijn kop. Het enige waar hij nog aan kan denken en om geeft is haar te vinden, zelfs na 3 jaar geeft hij het niet op, elke nacht rijdt hij rond en zoekt in de eindeloze bossen langs de Zilverweg .Nog steeds verdenkt hij haar vriendje. Naast dit verhaal loopt er het verhaal van het meisje Meja die met haar moeder Silje naar Norrland verhuisd om bij een man te wonen die haar moeder online had leren kennen. Wanneer er terug een meisje verdwijnt zet Lelle alles op alles om haar vinden in de hoop zo ook zijn dochter te vinden.
De levens van Meja en Lelle raken verweven bij de gebeurtenissen tijdens de zoektocht.
Een heel emotioneel, spannend verhaal dat de gevoelens van de mensen prachtig beschrijft.

Geschreven bij De zilverweg

De dochter (Lina) van de Zweedse Lelle verdwijnt spoorloos. Lelle houdt zielsveel van zijn dochter en wil haar niet opgeven. Zodra het donker wordt, gaat hij op zoek naar haar. Hij speurt de hele, eindeloze zilverweg af. Ook alle zijwegen, hij slaat niets over. Hij komt af en toe, zeer markante figuren tegen. Hebben zij iets met de verdwijning van zijn dochter te maken? Je leeft zo met deze man mee. Hij gaat er bijna aan onderdoor.

De andere verhaallijn is die van een jong meisje. Haar moeder sleept haar mee, naar haar nieuwe liefde. Hij woont in het midden van een bosrijk gebied. Ze voelt zich er aan haar lot overgelaten.

De twee verhaallijnen, komen op een moment samen. Vanaf dat moment begint het een echte thriller te worden. Het bouwt langzaam op, maar behoudt hierdoor het mysterie.

Als er dan meer meisjes verdwijnen, is Lelle er zeker van, dat het met elkaar te maken heeft. Maar de politie, weet het nog niet zo zeker. Dus Lelle vervolgt zijn eigen onderzoek. De drukkende angst beneemt je de adem.

Het plot, was toch net iets anders, dan ik voor ogen had. Dat was ook een goede twist! De echte spanning komt wel wat later in het boek. Maar het is niet de spannnig dat je verder laat lezen. Het is de pure wanhoop, die grijpt je vast. Dat maak ik niet veel mee, daarom vind ik het ook origineel.

Toen ik de vraag kreeg, of ik aandacht aan dit boek zou willen geven, was ik meteen enthousiast. De beschrijving klonk meteen al beklemmend. En dat is best apart, want het speelt zich af in een gigantisch, groot, bosrijk gebied. Toch voelt het beklemmend aan en een beetje claustrofobisch soms. Dat vind ik heel erg knap gedaan. Ik geef het boek 4****.

Dit verhaal is geen standaard thriller. En dat maakt het echt een boek dat heerlijk vlot leest. De schrijfstijl is ook heerlijk. Het heeft heen hoofdstukken, wel is het onderverdeeld in 2 delen.

Ik vond het een goed en spannend verhaal. Ik wil zeker het nieuwe boek van haar gaan lezen.

Sinds Lina, de dochter van Lelle drie jaar geleden spoorloos is verdwenen bij een bushalte aan de Zilverweg is haar vader elke zomervakantie op zoek naar haar. Gedreven door verdriet en schuldgevoel doorkruist hij kettingrokend en drinkend de streek waar hij woont systematisch, met name ‘s nachts . Hij wordt gekweld door het niet weten wat er met zijn dochter is gebeurd. Daarnaast is de zoektocht een obsessie geworden.
Hij is ook erg eenzaam. Bij de politie de is vermissing een ‘çold case’geworden.
In dezelfde periode komen het meisje Meja en haar moeder aan in het kleine slaapstadje omdat haar moeder Silje denkt weer het geluk bij een man te kunnen vinden.
Meja heeft nog niet veel geluk gehad in haar leven,haar vader is onbekend en ze zorgt zo lang ze zich kan herinneren voor haar moeder die mentale problemen heeft.
Meja vindt het verschrikkelijk in het eenzame,ruige noorden van Zweden en wil zo snel mogelijk weg.
Ze is eenzaam.
Op zoek naar toch iets van vriendschap leert ze een groepje jongeren kennen.
Meja komt in de klas bij Lelle en zo leren die 2 elkaar kennen.
Dan wordt er weer een meisje vermist. Ook een meisje van zeventien en lijkend op Lina. Lelle voelt zich genoodzaakt om nog fanatieker te zoeken.
Er volgt er een duistere ontknoping.
Het verhaal leest als een trein. De schrijfstijl is prettig, beeldend. De verhaallijnen van Lelle en Meja boeien.
Nadat ik het boek uit had, bleef het nog een tijd door mijn hoofd spelen.
Meja is de persoon die mij het meeste raakte.
Jong, kwetsbaar maar toch zo onvoorstelbaar sterk.
Het boek is goed opgebouwd en werkt naar een climax toe.
Thema's zijn verdriet, eenzaamheid en obsessie.
IJzersterk debuut.
Ik ben al benieuwd naar Stina Jackson’s volgende boek.