Een schitterend ongeluk Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Nieuwsgierig gemaakt door de jubelende recensies, besloot ik "Een schitterend ongeluk" aan te schaffen. Hoewel ik de verhaallijn best aardig vond en het plot verrassend, was ik niet bijster onder de indruk van de schrijfstijl van Inge Ipenburg. Deze kenmerkt zich door bijzonder korte zinnen, veel verkleinwoorden en (helaas) een aanzienlijk aantal domme schrijffouten. Jammer.

Geschreven bij Een schitterend ongeluk

Al dertig jaar zijn ze vrienden. Merel, Jasper, Karin, Timo en Daniel hebben elkaar op jonge leeftijd leren kennen en vanaf die tijd een onverbrekelijke band met elkaar. Ze delen alles, geheimen voor elkaar hebben ze niet. Maar dan raken Merel en Jasper betrokken bij een ernstig auto ongeluk. De omstandigheden zijn verdacht en langzamerhand blijkt dat ze elkaar toch niet alles verteld hebben. Bij een ieder komen geheimen boven water, geheimen die de nodige gevolgen zullen hebben op hun hechte vriendschap.

De cover van Een schitterend ongeluk is opvallend vanwege de gekozen kleur. Hierdoor heeft het boek een goede aantrekkingskracht. De sleutelbos die op de cover afgebeeld staat is symbolisch voor het verhaal. Voorin het boek staan een aantal citaten en een gezegde die allemaal te maken hebben met vriendschap. Wat in dit boek frappant was, is dat mijn eigen woonplaats heel even werd vermeld, een dorp dat toch niet bij iedereen bekend is. Altijd weer leuk om iets herkenbaars terug te zien in een boek.

Het verhaal begint met het ongeluk van Merel en Jasper. Het volgende hoofdstuk gaan we terug in de tijd en lezen we hoe de personages elkaar hebben leren kennen en hoe hun hechte vriendschap is ontstaan. Gedurende het hele verhaal zal er teruggesprongen worden naar het verleden en deze gedeeltes zijn cursief geschreven. Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit de perspectieven van de diverse personages, in de derde persoon. Het was een hele aparte gewaarwording, maar zelf had ik steeds het gevoel midden in een kring te staan met de hoofdpersonages om me heen en hun verhalen aanhoorde.

Het verhaal heeft al snel iets ongrijpbaars in zich. Na de kennismaking met de personages en het een en ander gelezen te hebben over hun verleden, komen er verschillende gedachten bij me op. Er is een scala aan mogelijkheden hoe dit verhaal zich gaat ontplooien, maar er is net niet achter te komen hoe nu precies de vork in de steel zit. En tijdens het verloop van Een schitterend ongeluk kom je als lezer meermaals voor verrassingen te staan. Een hechte vriendschap die zich toch heel anders ontwikkelt dan dat je eerst in gedachten had. Ze dachten echt alles te weten van elkaar, ook door de jaren heen zouden ze geen geheimen voor elkaar hebben gehad. Maar dit blijkt niet zo te zijn en dit zal gevolgen hebben voor deze hechte vriendengroep.

Het verhaal wordt op vlotte wijze verteld en de geheimen die boven water worden gehaald, houden nieuwsgierig. Af en toe zijn er passages waar een onbekende man aan het woord is en wie die man is blijft voor lange tijd een raadsel. Naar de ontknoping toe wordt de spanning steeds verder opgevoerd om de lezer bij de plot wederom te verrassen.

Het debuut van Inge, Het gerecht, heb ik vorig jaar gelezen, een leuke thriller, moest toen alleen wennen aan de schrijfstijl van Inge. Ik vind de schrijfstijl vlotter geworden wat dit boek heel prettig leesbaar maakt. Strakke zinnen en minder (overbodige) uitvoerige beschrijvingen vergeleken met het vorige boek. Een schitterend ongeluk is een origineel verhaal, knap bedacht, Inge Ipenburg heeft een goede fantasie. Onlangs hoorde ik haar vertellen dat ze constant verhalen in haar hoofd heeft en wat mij betreft mag ze al die verhalen op papier zetten, ik ben er in ieder geval heel benieuwd naar.

4,5*

Geschreven bij Een schitterend ongeluk

In het eerste hoofdstuk word je al meteen in het verhaal meegesleurd, ik was er even door van slag en vond het moeilijk te volgen. Dit was gelukkig alleen de eerste bladzijden zo. Er was geen “voorstelrondje” van de personages, maar meteen volle bak het verhaal in. Het maakte bij mij een hoop nieuwsgierigheid los, wie is wie en wat is er gebeurd?
Stukje bij beetje leer je de personages kennen, dit gebeurt deels in het verleden, in de periode dat ze elkaar leerden kennen op de middelbare school en ze een “verbond” vormden. Het verhaal gaat over Merel, Jasper, Daniel, Karin en Timo, een extreem hechte vriendengroep, die uiteindelijk toch een hoop geheimen voor elkaar blijken te hebben. Twee van de vrienden krijgen een ernstig ongeluk en vervolgens komen die geheimen van zowel het ongeluk als van andere zaken stukje bij beetje boven tafel.

Inge Ipenburg switcht in het verhaal steeds tussen het verleden en nu. Dat was voor mij even verwarrend in het begin, ook door de turbulente start van het boek. Hoe verder het verhaal vordert, hoe meer je juist door deze switches, wat puzzelstukjes op zijn plaats kan leggen. Het boek begint met het ongeluk en langzaam maar zeker ontrafel je tijdens het lezen wat er nou precies gebeurd is en wat er allemaal aan de hand is, ik vond dat interessant en leuk en hield me in de greep.

Het is een boek met veel wendingen. Ik zat constant op een ander spoor met wie ik dacht dat de dader zou kunnen zijn, of wat er nou aan de hand was met een van de andere geheimen die de hoofdpersonen voor elkaar achter houden. Ik vond het een mooie schrijfstijl. Het is geschreven vanuit verschillende personages, maar ook vanuit zowel het heden als het verleden, knap gedaan want het is wel goed te volgen en maakt het in dit boek juist heel interessant! Als je voor een die-hard thriller gaat, dan is het wel even wat anders dan je verwacht. Het is een psychologisch verhaal over vriendschap waar af en toe wat spanning bij komt kijken, maar wat vooral verrassend en knap in elkaar gestoken is.

Een schitterend ongeluk… Alleen al de contradictie in de titel, doet me watertanden naar het verhaal. Is het een geluk bij een ongeluk?
Vanaf de eerste pagina stap je de leefwereld binnen van Jas en Mees. Zij behoren tot een zeer selecte vriendenclub van 5 mensen. En hun motto is : eerlijkheid duurt het langst. Door het verhaal afwisselend in het heden, en in het verleden te vertellen, krijg je een vrij goed beeld van de vijf. Ze zijn niet perfect, maar samen kunnen ze alles aan. Ik heb genoten, meegeleefd en was soms gefrustreerd door sommige personages.
Je maakt het prille begin mee van hun onverbrekelijke band. Maar door het ongeluk van Jas en Mees komt die jarenlange vriendschap op de helling te staan. Geheimen die verborgen moesten blijven, borrelen langzaam maar zeker naar de oppervlakte. Dingen verzwegen uit het verleden, wie was op de hoogte? Is hun vriendschap daar tegen bestand?
Hoe is het in godsnaam zover kunnen komen? En wat is er gebeurd op die noodlottige dag
De spanningen worden in het verhaal goed opgebouwd, en door het verspringen in tijd, kan je effen op adem komen. Maar toch was ik teleurgesteld in het plot, het voelde voor mij een beetje te geforceerd aan. Teveel gebeurtenissen, teveel personages, een beetje teveel. Less is more.

Geschreven bij Een schitterend ongeluk

Het boek nodigt niet uit tot doorlezen. De spanning, die er in het eerste boek wel was, was er nu niet.

Na het enorme verrassende spannende eerste boek van Inge Ipenburg, waren wellicht mijn verwachtingen wat te hoog. Ik vond dit boek namelijk erg tegen vallen. Het begin was chaotisch en moeilijk om door heen te komen. Later komt de auteur er dan wel weer op terug en is het allemaal wat verklaarbaarder, maar dan is mijn inziens het verhaal al niet meer te redden. Ook verder vind ik het verhaal eerder vreemd dan spannend of leuk. Het betreft 5 vrienden die vanaf de brugklas in een rare vijf-hoeks-verhouding terecht komen en die nu ze medio 40 zijn elkaar verwijten dat ze niet trouw aan elkaar zijn gebleven zoals ze wel ooit gezworen hadden. Natuurlijk gebeurd er het een en het ander, maar ik vind het een traag verhaal. Ergens tussendoor is er nog een moment dat ze met z'n allen eten in het Keukenrestaurant uit het eerste boek; 'het Gerecht' Dat vind ik dan wel weer grappig. Dan loopt het verhaal ten einde en gebeurd er opeens van alles te gelijk. En voor je het weet is het afgelopen en daar hield ik een ontevreden gevoel aan over. Wat mij betreft geen aanrader. Jammer.

Na helemaal overdonderd te zijn over het verhaal en de fantastische plot van Het Gerecht, was ik zeer blij om te zien dat Inge Iepenburg een tweede boek had geschreven. Wederom is het een meeslepend verhaal. Je kan je (e) boek bijna niet wegleggen. Het verhaal slikt je zo op dat je gewoon moet weten hoe alle verhaallijnen in elkaar steken en nog belangrijker, hoe het allemaal gaat aflopen. Dat laatste vond ik een behoorlijke tegenvaller. Het lijkt wel of het verhaal ineens maar af moest. Jammer.

Geschreven bij Een schitterend ongeluk

Het boek in een paar dagen uitgelezen, te spannend om het weg te leggen. Het boeit vanaf de eerste bladzijde en maakt je nieuwschierig naar het einde. Zeer de moeite waard.

"Normale mensen zijn we, dat zijn we echt, maar we hebben een abnormale situatie gecreëerd met elkaar".

Merel, Jasper, Timo, Karin en Daniël: vijf vrienden die elkaar op de middelbare school hebben ontmoet. Hun vriendschap is hecht, zo hecht dat ze geen andere vriendschappen aangaan. Ze hebben genoeg aan elkaar. Tijdens een vakantie sluiten de tieners een verbond en bezegelen hun afspraken met bloed. "Nooit zouden ze geheimen voor elkaar hebben, altijd zouden ze voor elkaar klaarstaan en wie er ook in hun leven kwam, zij met hun vijven zouden voorgoed de eerste plaats innemen". Jaren later, ze zijn dan allemaal veertigers, is de bijzonder hechte vriendschap nog steeds in tact. ’s Avonds eten ze samen en ook blijven ze geregeld bij elkaar slapen. Jasper en Merel zijn inmiddels een stel geworden. Dan slaat het noodlot toe. Na een gezellige dag op het strand krijgen Jasper en Merel op weg naar huis een ernstig auto-ongeluk. Het vermoeden bestaat dat het niet zomaar maar een ongeval is, maar wellicht een misdrijf. De vrienden gaan zelf op onderzoek uit en dan blijkt langzamerhand dat "de vriendschap van hun vijven, het onuitgesproken verbond van vertrouwen, van liefde, waar hun hele leven op gebaseerd is, gaat sneuvelen".

Dit was het eerste boek wat ik van Inge Ipenburg heb gelezen. Ik ken haar vooral van haar rol als Martine in Goede Tijden Slechte Tijden. Van deze serie ben ik geen fan, maar na het lezen van dit boek heeft deze actrice/auteur, mij aangenaam verrast. Het verhaal is vlot geschreven, met korte hoofdstukken en vooral aan het begin van het boek enkele flashbacks. Deze hebben als doel om de hoofdpersonen en hun eigenaardigheden beter te begrijpen. Het verhaal wordt afwisselend verteld door Timo, Merel, Karin, Jasper en later ook Daniël.

Ik vind het boek een aanrader en ben vast van plan om ook het eerste boek van Inge Ipenburg te lezen.

Als je verwacht dat dit een boek is met een rustige opbouw dan zit je er ver naast. Al vanaf de eerste pagina wordt je geconfronteerd met spanning en mysterie. Je krijgt dan ook geen voorbereiding op wat er zal gebeuren maar wordt er als lezer meteen midden in gesmeten. Geen voorbereiding op de hoofdpersonages, je weet niets over hun voorgaand leven of hoe Merel en Jas nu in die situatie terecht zijn gekomen, wie is “een man”? En waar is Don naar toe? Of een nog betere vraag, wie is Don eigenlijk? Dit zijn vragen die allemaal doorheen mijn hoofd gingen bij het lezen van het eerste hoofdstuk.

Ik was dan ook blij dat na het eerste hoofdstuk er uitgebreid de tijd (of de tekst) werd genomen om alle vijf vrienden voor te stellen. Niet in hun huidige leven maar in het verleden, op de dag dat ze elkaar leerde kennen en een verbond vormden.

De schrijfster kiest er voor om telkens over en weer te schakelen van heden naar verleden, in het begin was dit wat verwarrend maar eens je wat verder in het verhaal zit ben je benieuwd naar wat er in het verleden is gebeurd en welke invloed dit nu heeft gehad op het heden, zoals onder andere de verdwijning van Don.

Omdat de schrijfster je meteen meeneemt naar de grootste gebeurtenis in het verhaal, het ongeluk dus, krijg je als lezer de kans om het mysterie mee op te lossen. Soms sta je aan de kant van de vrienden en begrijp je hun beslissingen en een andere keer sta je weer aan de kant van inspecteur Heerema die het maar een vreemde zaak vindt en vaak niet goed weet wat hij nu weer moeten denken van die hechte band tussen de vijf vrienden en wat ze allemaal onderling bespreken of achterhouden.

Een schitterend ongeluk is een verhaal waar zich nog andere verhalen in afspelen. Je denkt “er gebeurt een vreemd ongeluk en ze gaan op zoek naar de oorzaak” maar uiteindelijk blijken er nog vele andere dingen te spelen. Er werden dingen verzwegen in het verleden, er is sprake van een dubbel leven en zelfs de dader is niet de persoon of persoonlijkheid die je het hele verhaal lang in je hoofd hebt.

Zelfs wanneer je denkt “een happy end, het verhaal is uit” weet Inge Ipenburg je nog te verassen door op de laatste pagina’s een extra portie drama te voorzien. (alsof er nog niet genoeg spanning zit in het boek). Je blijft als lezer zeker niet op je honger zitten op dat vlak en ze weet je te boeien tot de allerlaatste pagina dankzij de onverwachte wending. Al was ik als lezer ook licht teleurgesteld, ik had graag nog wat antwoorden uit Jas gesleurd en wat komt er nu van Lisa en haar zoontje? Ik kan alleen maar hopen dat we dit mogen ontdekken in een vervolgend boek?!