Het buurmeisje

In de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog werd onder de groene weilanden van Loughton in Essex een netwerk van tunnels gegraven. De tunnels worden ontdekt door een groepje kinderen en ze maken het tot hun geheime speelplek.
Zeventig jaar later is het een totaal andere wereld. Vrienden uit het verleden zijn getrouwd, verhuisd, verdwenen of gestorven. Ontwikkelaars hebben het groene landschap voorgoed veranderd. Tijdens de bouw van een nieuw huis wordt een lugubere ontdekking gedaan. Een geheim dat tientallen jaren begraven is geweest. Een overbelaste politie-inspecteur, die zijn handen al meer dan vol heeft aan misdaden in het heden, moet nu een mogelijke moordzaak uit het verleden onderzoeken.

De Engelse schrijfster Ruth Rendell (1930-2015) schreef met 'Het buurmeisje' haar op één na laatste boek. Het is de laatste thriller die ze tijdens haar leven gepubliceerd heeft zien worden. Rendell overleed in 2015 aan een beroerte. Ook had ze net het manuscript klaar van haar laatste roman 'Dark Corners'. Ruth Rendell schreef eerder ook psychologische thrillers, onder het pseudoniem Barbara Vine.

Het boek is geschreven met de voor Ruth Rendell herkenbare stijl. Duidelijk en scherp en personages haarfijn uitgelicht. Het is vooral bewonderenswaardig hoe ze de tijds- en sfeerbeelden van de zo totaal verschillende periode van 70 jaar weet weer te geven.
Het is echter jammer dat het boek wordt uitgegeven onder de categorie thriller. Er word inderdaad een moord geleegd in het verhaal maar de hoofdzaak van het verhaal is toch vooral de onderlinge relaties binnen een groep. Door de lugubere vondst zijn de inmiddels bejaarden genoodzaakt opnieuw met elkaar herenigd te worden. De onderlinge spanningen die er dan ontstaan worden zeer uitgebreid en interessant vertelt maar laten daardoor de spanning van een thriller achterwege. Het zou daarom meer op zijn plaatst zijn om dit boek in de categorie psychologische roman te plaatsen.

Verder komt het boek wat langzaam op gang en is het einde voorspelbaar maar de manier waarop Ruth Rendell in moderne taal het dilemma van ouder worden combineert met een moordmysterie is zeer knap.

Net voor de Tweede Wereldoorlog speelt een aantal buurtkinderen in Loughton in Essex in tunnels, die ze qanats noemen. Zeventig jaar later wordt bij deze tunnels een gruwelijke vondst gedaan: een koektrommeltje met daarin twee handen. Van welke twee personen zijn deze handen en waarom zijn ze in een trommeltje begraven? De politie onderzoekt de zaak, maar heeft er weinig zin in: want zijn er na zoveel jaar nog wel sporen te vinden en is de dader niet allang overleden? De kinderen van destijds zijn allemaal op leeftijd en nu hun paden elkaar weer kruisen, blijken ze ieder hun eigen herinneringen te hebben aan de gebeurtenissen van toen.

In het eerste hoofdstuk zit eigenlijk alle actie verscholen, namelijk de moord op twee mensen en het verbranden van hun lichamen. Ook is meteen duidelijk wie de moordenaar is. Het verhaal gaat na het eerste hoofdstuk traag en kent geen spanning, er gebeurt niks noemenswaardig maar verveelt zeer zeker niet. De traagheid geeft de ruimte aan de schoonheid van het verhaal om zich te ontplooien.

Rendell schreef een buitengewoon interessant verhaal over menselijke relaties, liefde, ouder worden en een veranderende tijdsgeest. Ze weet de personages goed neer te zetten, ieder met z’n eigen nukken en gunt de lezer een kijkje in de psyche van ieder mens. Juist door de goede uitwerking van deze karakters, en omdat ze allemaal een eigen ‘verhaal’ hebben, is het niet moeilijk om de vele personages uit elkaar te houden.

In een groot aantal passages hangt een sfeer van nostalgie, men heeft afscheid moeten nemen van vroeger maar was liever in het verleden blijven leven. Regelmatig komen zinnen met de strekking van “maar vroeger noemden we dat zus” of “tegenwoordig heet dat zo” voorbij. Zoals de brandwacht uit vroeger tijden die nu brandweer heet.

‘Het buurmeisje’ van Ruth Rendell is een prachtige psychologische roman waarin ze de tijd neemt om het verhaal te vertellen en de personages grondig uit te diepen. Geen spannende thriller, maar prachtige beschrijvingen van wat er in mensen omgaat.

Spannend, je blijft na elk hoofdstuk nieuwsgierig hoe het verder gaat!

Geschreven bij Het buurmeisje

In het eerste hoofdstuk weet je al gelijk waar het boek over gaat. Het boek was heel voorspelbaar en sprak me niet echt aan. Ik heb het boek met moeite uitgelezen en was opgelucht toen ik op de laatste bladzijde was. Misschien komt het omdat ik niet in de juiste leeftijdscategorie zit ( 20-29) en is dit boek leuker voor oudere mensen?

Geschreven bij Het buurmeisje

Ik ben een echte boekenwurm, maar een "Ruth Rendell" had ik nog niet gelezen. Ik had zin in een thriller, dus ging van start in "het buurmeisje". In de eerste bladzijden worden twee mensen vermoord. We weten als lezer meteen door wie, waarom en hoe. Bovendien lijkt niemand ze te missen?! Daarna gaat het verhaal al gauw zo'n 50 jaar verder in de tijd. We volgen de levens van een stel mensen die samen zijn opgegroeid en hoe hun leven nu is. Om eerlijk te zijn, is het een boel gezemel van ouderwetse mensen en is het het meest saaie boek dat ik in jaren gelezen heb. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik het lezen op bladzijde 168 opgegeven heb, dus halverwege.