Het huis met de blauwe luiken Wordt Anneloes' leven in Frankrijk een droom die uitkomt of een grote vergissing?

Geschreven bij Het huis met de blauwe luiken

De zomerse cover van ‘Het huis met de blauwe luiken’ deed me een heerlijk ontspannend verhaal verwachten. Zo één, waar je helemaal in kan wegduiken en tot rust kan komen. Ik moet echter eerlijk toegeven dat dit boek niet aan die verwachting kon voldoen.

Zo ervaarde ik het boek hoofdzakelijk als een verslag. De vaak korte zinnen gaven me het gevoel alsof een lijstje van opsommingen werd afgewerkt. In het begin deed het boek me wat denken aan ‘Under the Tuscan Sun’. Een vrouw ontdekt dat haar man haar bedrogen heeft en besluit haar verleden achter zich te laten en het geluk over de grenzen te zoeken. Ze koopt in een impuls een ‘lichtjes’ vervallen huis én knapt het beetje bij beetje op.

Tot daar toe hebben beide verhalen wel wat weg van elkaar alleen ligt de nadruk in dit verhaal wel heel erg op de verbouwingen. Loes ontmoet haar nieuwe buren wel, maar eigenlijk wordt daar niet echt op in gegaan. Het contrast met haar voormalige luxe-leventje waar niets chique genoeg kon zijn is erg groot nu ze in dit rustige afgelegen dorpje in Frankrijk is terechtgekomen. Alleen hoopte ik op basis van de samenvatting van dit boek dat het hoofdpersonage zichzelf opnieuw zou uitvinden. Dat je echt een evolutie in haar karakter zou vaststellen en dat miste ik wel wat bij dit boek.

Je krijgt wel de sfeer van het gemoedelijke leven op het Franse platteland meer, maar verder leest het boek grotendeels als een verbouwverhaal. Het afbreken én opnieuw opbouwen van deze woning zou synchroon kunnen lopen met het terug vinden van zichzelf. Jammer genoeg was dat niet het geval. Voor mij is het erg belangrijk dat ik sympathie voel voor een hoofdpersonage én ik denk dat het daar bij me misliep.

Ik vond Loes immers vrij ondankbaar overkomen. Naar haar ouders toe is ze bijvoorbeeld erg kortaf aan de telefoon, ze neemt zelf geen contact met hen op, nodigt hen niet uit en lijkt vervolgens verbaasd te zijn wanneer haar moeder zich zorgen maakt. Zelfs naar haar vriendinnen toe vond ik haar niet echt sympathiek. Hierdoor kon ik jammer genoeg niet met haar meeleven en begon ik me al snel in allerlei zaken te ergeren. Bijvoorbeeld in het feit dat ze heel kritisch is naar anderen toe en snel een mening over hen klaarheeft, maar datzelfde niet op zichzelf toepast.

Dus nee, ik kan niet zeggen dat dit boek me aangenaam verrast heeft. Het zorgde er wel voor dat ik me even in Frankrijk waande, maar dat was voor mij meteen ook het grootste voordeel bij ‘Het huis met de blauwe luiken’.

Geschreven bij Het huis met de blauwe luiken

Het lijkt net of het verhaal is verteld door de ogen van een zwaluw die steeds weer over het huis vliegt en alles aanschouwt wat er beneden hem gebeurt. Dit heeft iets karakteristieks, waardoor het lijkt of je zelf in het verhaal een rol speelt en je graag steeds verder wilt gaan met het stuk, omdat je zo benieuwd bent hoe het verder zal gaan. De schrijfster heeft deze beschrijvende manier van vertellen goed ontwikkeld.
Het huis met de blauwe luiken is een boek dat je heel goed in de tuin of bij het zwembad (in Frankrijk!) kunt lezen.

(Volledige recensie vind je op mijn site Ebella.nl)

Geschreven bij Het huis met de blauwe luiken

Het huis met de blauwe luiken beschrijft hoe een vrouw met een rijke echtgenoot besluit om haar leven om te gooien nadat ze heeft ontdekt dat hij vreemdgaat. Ik vind dat de beschrijving van Frankrijk goed gedaan is, ik heb er zelf bijna 7 jaar gewoond, nog geen 70 kilometer van de streek die Michelle Visser beschrijft en dat doet ze goed. Het leven op het platteland is hard, ook nu nog. In het begin vond ik de zinnen soms wat houterig maar dat went en ik heb het boek in een avond uitgelezen omdat ik wilde weten hoe het afliep.

Prachtig boek

Geschreven bij Het huis met de blauwe luiken

In Het huis met de blauwe luiken verruilt Anneloes Beekman haar luxe leventje in Nederland voor een onzeker bestaan in Frankrijk. Ze is daar verliefd geworden op een charmant huis, waar ze dolgraag een chambres d’hôtes in wil beginnen. Als blijkt dat het huis behoorlijk vervallen is, lijkt dit echter gemakkelijker gezegd dan gedaan. Gelukkig heeft ze al snel een groep lieve mensen om zich heen verzameld die haar met raad en daad bijstaan.

De cover en binnenkant van dit boek doen erg vrolijk en zomers aan. Dit maakt dat je meteen zin hebt om in het boek te beginnen.
Het boek leest makkelijk weg en het verhaal is niet al te ingewikkeld. Wat meer diepgang had wat mij betreft dan ook geen kwaad gekund. Het karakter van Anneloes komt wel goed uit de verf en ze maakt gaandeweg het verhaal een duidelijke ontwikkeling door. Van een beetje onzeker, komt ze steeds steviger in haar schoenen te staan.

Ik vond het taalgebruik zo nu en dan een beetje inconsequent…de ene keer noemt de schrijfster de hoofdpersoon Anneloes en dan weer Loes. Ook heb ik me gestoord aan de schrijffoutjes die hier en daar in het boek geslopen zijn. Zo luistert Anneloes naar Michael Blublé in plaats van Bublé.

Al met al is het een gezellig, zomers boek, wat als vakantielectuur aan het zwembad zeker niet zal misstaan.

Geschreven bij Het huis met de blauwe luiken

Het lezen van het boek "Het huis met de blauwe luiken" is een waar zomers feestje. Het verhaal wat wat verdrietig begint is er eentje van kracht, hoop en geloof.
En dan met name geloof in jezelf, we kunnen meer dan we denken. Het is geen doorsnee liefdesroman, alhoewel het wel over de liefde in al zijn vormen gaat, staat de kracht van de hoofdpersoon centraal. Leuk om te lezen, soms een feest van herkenning, en verassende wendingen in het verhaal die je niet verwacht. En natuurlijk kleine Coco die ieders hart steelt.

Het verhaal is geheel in de franse sferen en maakt het een boek wat je een vakantie gevoel geeft, een boek om met een lekker wijntje en een Frans kaasje weg te lezen. Een kopje thee met een croissant kan natuurlijk ook! Van de schrijfster begreep ik dat deel 2 onderweg is, nou ik kan niet wachten! Een aanrader.

Geschreven bij Het huis met de blauwe luiken

zeer romantisch de moeite waard omtelezen.

Geschreven bij Het huis met de blauwe luiken

Het boek gaat over Loes die na een relatie, waarin haar man vreemd is gegaan, een eigen leven op gaat bouwen na haar scheiding. Ze komt in Frankrijk terecht waar ze een huisje koopt, deze grondig gaat verbouwen zodat ze kamers kan verhuren. Dat hele proces zie je gebeuren. Haar welgestelde leven in Wassenaar laat ze achter.
Daar in een plaatselijke bouwmarkt leert ze de Nederlander Sjoerd kennen die, hoe toevallig, aannemer is en haar huis gaat verbouwen. Ook gaat ze tijdens de verbouwing weer terug naar Nederland om spullen op te halen, hierbij ziet ze haar ex ook weer terug. Ze blijft bij haar standpunt staan en gaat terug naar Frankrijk,
Loes wil daar contacten opbouwen met andere ondernemers, dit lukt haar ook, anderen staan er niet achter en wenden het contact af. Na een periode is het huisje dan ook af gaat ze druk bezig met het werven van klanten. Ook bouwt ze contacten op in het dorp waar ze woont. Met de een heeft ze meer klik dan met de ander.
Als het af is komen ook twee van haar vriendinnen een week over. Ook in hun relaties gaat het niet allemaal vlekkeloos. Haar ouders komen ook nog over en vrienden van haar ouders. Ze krijgt de eerste gasten, waarbij ook niet iedereen altijd even tevreden is. Ik vond het een mooi boek, lees gemakkelijk weg. En ben toch nieuwsgierig naar hoe de personages zich verder ontwikkelen. Als jezelf al vaker in Frankrijk bent geweest dan heb je ook wel een beeld van de omgeving. Ik kon het me in elk geval wel voorstellen.

Hoe verder je in het boek komt krijg ik het idee dat de schrijfster nog niet op haar maximaal is met dit verhaal. Ik zie heel goed gebeuren dat hier wel een serie boeken van geschreven worden. Ben heel benieuwd hoe het Loes verder gaat en ook haar vriendinnen en met Sjoerd en Dieter, en van eigenaren van het andere hotel waar ze goed contact mee heeft.
Ik heb genoten van dit boek.

Mooie beschrijving van een te verbouwen huis.

Geschreven bij Het huis met de blauwe luiken

De kaft vind ik erg mooi en heel goed bij het verhaal passen. Het verhaal is makkelijk te lezen en chronologisch van opbouw. Michelle Visser heeft een vlotte schrijfstijl zonder moeilijke woorden. Ze geeft wel heel veel beschrijvingen van de omgeving maar daardoor waan je je wel even echt op het Franse platteland. De beschrijvingen zijn goed gedoseerd en worden nergens te veel.
Wat ik wel heel erg miste was wat diepgang. Het hoofdpersonage, Loes, maakt in korte tijd nogal wat mee maar het lijkt haar allemaal weinig te doen. Ze verhuisd naar Frankrijk, laat daarbij haar ouders , vriendinnen en een ex achter maar ze heeft geen enkel moment heimwee. In Frankrijk heeft ze te maken met grote ingrijpende verbouwing maar ook dat gaat zonder problemen. Eigenlijk gebeurd er vrij weinig in het verhaal en gaat het grootste stuk over de verbouwing en de inrichting van het Franse huisje. Als je graag kijkt naar 'Ik vertrek' of soortgelijke programma's is dit een geweldig boek.
Het had het verhaal kunnen helpen als Loes hier en daar ook eens wat tegenslag had gehad en er wat meer interactie was geweest met haar buren en/of dorpsbewoners. Zelfs de taal is geen probleem want Loes heeft als au-pair gewerkt en wat vertaalwerk gedaan, wat erg makkelijk is. Eigenlijk gaat alles haar veel te makkelijk af en glijdt ze vlotjes van het ene leven in het andere. Loes haar karakter verandert nogal plotsklaps van verwend luxe poppetje naar een moestuinminnende, make-uploze soort van geitenwollensokkenfiguur en het is erg ongeloofwaardig dat zoiets gaat zonder strubbelingen. Het had een mooi soort van psychologische reis kunnen zijn, wanneer ze als het ware zichzelf opnieuw zou uitvinden.
Als je een makkelijk zomers vakantieboek zoekt zou ik deze zeker aanbevelen. Met name voor mensen die veel en vaak naar Frankrijk gaan of dromen van een eigen plekje aldaar is dit een heerlijk boek. 3 sterren.
Leesplezier: 3 sterren
Psychologie: 1 ster
Schrijfstijl: 3 sterren
Originaliteit: 3 sterren
Spanning: 1 ster