Het lot van Althilt

Afgelopen dagen heb ik ‘Het Lot van Althilt’ gelezen, een historische thriller van Arne Hempenius. En wat voor thriller, de spanning is nooit aflatend. Onze heldin Althilt is een meisje waar je meteen van houdt. Het onrecht wat haar keer op keer wordt aangedaan doet de nekharen opkrullen, dat begint meteen met de boottocht van Frisia naar Hedeby. De overkoepelende verhaalijn is een oude raadselachtige vete. Fragmenten worden gevlochten door het lopende verhaal in zogenaamde ‘reizen’ van onze hoofdpersoon, die over bovennatuurlijke krachten lijkt te beschikken. Zo denkt de buitenwereld (gelukkig) er af en toe over. Ze wil daar in haar hart niets van weten. Waarschijnlijk is ze vooral heel slim in het combineren van de dingen die ze waarneemt en die haar verteld worden. Naast de hoofdlijn, is het een ‘roadmovie’, ze vaart en rijdt ze naar allerlei bestemmingen die ieder voor zich voor een jonge vrouw allerlei gevaren opleveren. Niet altijd komt ze daar zonder kleerscheuren uit tevoorschijn. En dan natuurlijk het thema van het volwassen worden. De heldere bron is vervuild zegt de zieneres Bryndis als ze terugkomt in Hedeby. Ultiem verraad verandert mensen. Al blijft Althilt een prettig persoon als ze haar jeugdige onbevangenheid heeft verloren.
Het verhaal is dus adembenemend.
Daarnaast krijgt de lezer door prachtige vondsten en details een heerlijk inzicht in de handel en nijverheid in plaatsen zoals Hedeby, Ribe en Dorestad in de achtste eeuw. Je leeft tussen de mensen op de kades en in de schepen. Het Futhark speelt een cruciale rol. Niet iedereen kan het runenschrift lezen, en het heeft magische krachten. Ik kon het zo gauw ook niet altijd lezen, maar achterin het boek vind je de letters alfabetisch. Alle gebeurtenissen doen zeer authentiek aan. Het blijft toch prettig te lezen, want je snapt wat de woorden betekenen zonder dat je ze op hoeft te zoeken (wat wel kan met het woordenlijstje). Bovendien kan Hempenius prachtig helder schrijven. Ik heb het boek verslonden.
Dan nog even de bijzondere ik-persoon. Hempenius moet wel van vrouwen houden, zo groot als zijn inlevingsvermogen is in deze jonge vrouw Althilt en zoals hij wenst houden wij lezers allemaal van haar.

Bij het zien van de cover en de titel verwacht je een verhaal te lezen waar nog niet over geschreven is, een verhaal uit vervlogen tijden. Ik wordt benieuwd naar wat de tekens betekenen, maar uiteraard ook naar het verhaal.
Het is een heel vlot en spannend geschreven verhaal dat bijna filmisch geschreven is. Het boek leest dan ook heel vlot weg. Het zou me overigens niets verbazen als dit boek over een tijdje verfilmd wordt. Als ze het goed doen, dan kan het een goed bekeken film worden, maar het zal nooit kunnen tippen aan het boek. Het boek zal altijd beter blijven dan de film. ;)
Eenmaal begonnen in het boek, wil je het boek niet meer wegleggen en tegen het eind zit je in tweestrijd met jezelf; enerzijds wil je weten hoe het afloopt, anderzijds wil je eigenlijk nog geen afscheid nemen van Althilt die zich een plaatsje in je hart heeft weten te veroveren.
Het is een verhaal waarbij alle emoties aan bod komen. Je voelt geregeld de angst van Althilt, je wordt geregeld boos om bepaalde personen, krijgt medelijden met andere personen, bent geshockeerd om bepaalde personen en gebeurtenissen.
Steeds als je iets begint te dagen, gaat het een andere kant op en blijkt het weer anders te zijn. Het plot is heel erg verrassend, die je niet ziet aankomen. Je verwacht een totaal ander plot waarbij totaal andere mensen een rol zullen spelen.
Je moet geregeld bedenken dat waar we nu met verbazing tegenaan kijken in verhalen over vroeger tijden, dat dat toen heel normaal was. Dat men toen niet beter wist.
Het boek geeft een heel mooi kijkje in het verleden dat begint met een landkaart waarbij het Nederland van toen toch wel anders eruit zag dan heden ten dage. Toch herken je de contouren. Je krijgt een idee van hoe het er aan toe ging in en rond het jaar 778 na Christus. Je gaat tegen bepaalde gebruiken van toen, die heden ten dage ook nog aan de orde zijn, maar dan op een andere manier, anders kijken en begrijpt de betekenis er beter van, zoals het cremeren van overledenen. Je komt erachter dat er een bepaald geloof achter zit.
Aan het eind worden bepaalde woorden en plaatsen uitgelegd, waarbij bij twee plaatsen mijn vermoedens juist waren wat betreft van hoe ze nu heten. Ook kom je meer te weten over de genoemde Goden en mythologische werelden en wordt de vroeg middeleeuwse munteenheden uitgelegd waardoor je een idee krijgt van wat iets kostte. Wat heel leuk is, is dat ook het Futhark alfabet wordt uitgelegd zodat je bijvoorbeeld jouw naam in Futhark kan schrijven.

Dit is tot nu toe het beste boek wat ik heb gelezen. Komt ook door mijn interesses over dit onderwerp.

Zoals Habojo omschrijft ben ik het helemaal mee eens.
Ook ik heb nog dagen lang de beelden gezien die er beschreven werden. de geuren, beelden.
Ze zeggen dat je beelden gaat vormen bij het lezen van een boek. Dat doet dit boek absoluut.

Super complimenten aan Arne.!!

..ik heb het in een adem (..en een dag..) uitgelezen, zo boeiend.
Het was alsof iemand mij persoonlijk het verhaal vertelde ,bij een kampvuur..het voelde niet als lezen.
nog dagen had ik voorbijkomende beelden op mijn net vlies van reizen op zee , paarden in bossen ..zelfs geuren ..van schapenwol en houtvuren.
het spreekt zeer tot de verbeelding dus ook zeker geschikt voor leerlingen in de bovenbouw van het voortgezet onderwijs .Wat de problematiek van een leeftijd genoot in de achtste eeuw kon zijn , het gaat ook over taal en geschrift. communicatie op een manier die niet meer voor te stellen is .Geschiedenis leerkrachten ga dus dit boek ook lezen en geniet .Verder zag het boek er ook mooi uit de foto,de kam ..waar ik het geheim van ken !