Ik besta niet

Aan het begin van dit boek maken we kennis met Em. Een meisje die al jaren doorbrengt in een cel en enkel mensen te zien krijgt wanneer de Dokter en/of Directeur vinden dat het tijd is voor een nieuwe ondervraag-sessie. Em heeft niets, ze is hier al zolang dat ze geen flauw idee heeft welke maand laat staan dag het is. De enige manier om de tijd iets wat trachten te volgen zijn de smakeloze maaltijden die men af en toe naar binnen schuift.

Wat later ontmoeten we Marina, een zestienjarige tiener die amper zorgen heeft. Haar ouders verdienen beiden goed de kost, ze is populair, heeft vriendinnen en haar beste vriend is haar buurjongen James. Het zorgeloze leven zou helemaal rooskleurig zijn mocht ze een even nauwe band hebben met haar ouders als met hun huishoudster Luce, of wanneer James zou beseffen dat ze hem ontzettend graag ziet. Maar eigenlijk lacht het leven haar alleen maar toe.

Twee totaal verschillende personen dus. Alleszins zo lijkt het, want Em en Marina hebben één belangrijk ding gemeen … ze zijn één en dezelfde persoon.

Em leeft immers vier jaar in de toekomst, ze heeft in die vier jaar een hele hoop verschrikkelijke gebeurtenissen beleefd die haar gemaakt hebben tot wie ze nu is. Als ze niets doet om de toekomst die (niet enkel voor haar, maar voor iedereen) rampzalig uitdraait te voorkomen, dan zal Marina een gruwelijk leven tegemoet gaan.

Gedurende het hele verhaal wordt ieder hoofdstuk afwisselend vanuit Em's of Marina's perspectief beschreven. Het boek is heel vlot geschreven, al moest ik even een klik maken aan het begin vermits ik vlak voordien een Chicklit gelezen had en dus van het ene uiterste in het andere terechtkwam. Tijdens het lezen kwam ik ook tot de vaststelling dat de cover niet enkel origineel is maar ook erg goed bij het verhaal past. Ook de naam van het hoofdpersonage Marina is erg goed gekozen. Haar ouders hadden haar naam gekozen uit een verhaal van Shakespeare waarin het personage met deze naam geboren werd op een schip in het midden van een hevige storm. Een schip komt in de verhaal niet van pas, maar Marina bevindt zich wel degelijk in het midden van een storm.

Ik vond het verhaal vrij voorspelbaar, maar ook al weet je van in het begin wat er moet gebeuren om alles recht te zetten, toch blijft dit boek door zijn vlotte schrijfstijl en aparte invalshoek een echte pageturner.

Geleidelijk aan komen we via Em te weten hoe Marina's wereld voor haar veranderde in een geterroriseerd bestaan. Een wereld waarin luchtaanvallen en bomaanslagen dagelijkse kost werden, een leven waarin telefoongesprekken worden afgeluisterd, internetgebruik gecontroleerd werd en mensen die zich niet aan de willekeurige regels houden al snel worden opgejaagd én opgeruimd.

We ontdekken hoe macht een flexibel iemand onbuigzaam kan maken, ook al was het diezelfde persoons bedoeling om de wereld te verbeteren. Of hoe iemand zo overtuigd kan zijn van zijn eigen gelijk dat deze overtuiging gewoon wordt opgedrongen bij anderen.

Slaagt Em er op tijd in om dit alles te voorkomen? De steeds sneller terugkerende black-outs bewijzen immers dat de tijd hen komt halen …. en snel ook. Is het wel een goed idee om met iets belangrijks als tijd te spelen?

Dit boek had mij onmiddellijk bij de lurven. In een razend tempo wordt een vrij onrealistisch verhaal verteld maar op een dergelijke manier dat het boek wegleggen bijna onmogelijk is. Telkens weer word je getriggert om de pagina om te slaan. Al veel thrillers gelezen, maar deze krijgt zeker en vast in mijn persoonlijke top 3!

De zestienjarige Marina is populair en heeft veel vrienden. Stiekem is ze een beetje verliefd op haar buurjongen en beste vriend James, een wonderkind.

De twintigjarige Em heeft niets meer, ze zit gevangen in een cel en wordt vaak gemarteld door een man die ooit haar beste vriend was.

Marina en Em hebben iets gemeen: ze zijn een en dezelfde persoon. Em leeft vier jaar later in de toekomst en als ze niets doet gaan zij en Finn (een andere goede vriend van James) een verschrikkelijk leven tegemoet. Ze besluiten te ontsnappen en terug te gaan in de tijd om James te vermoorden. Met zijn uitvinding van de deeltjesversneller/tijdmachine is het vier jaar geleden namelijk allemaal begonnen…

In één woord: wow, wat een verhaal! Het is spannend, romantisch, absoluut niet voorspelbaar en Em en Finn staan voor een bijna onmogelijke opdracht om de zestienjarige James te vermoorden! Het is ook een van hun laatste kansen om James te stoppen, want ze zijn al een aantal keer eerder ontsnapt en teruggereisd in de tijd om de uitvinding van de tijdmachine te voorkomen. Deze tijdreizen zijn steeds mislukt en steeds is het James toch gelukt om de tijdmachine uit te vinden. Bedenk eens wat een regering met een tijdmachine kan doen! Welke rampen voorkomen kunnen worden en welke verdragen voorkomen zouden kunnen worden. Het verhaal zit zo in elkaar dat het geloofwaardig verteld wordt door de schrijfster.
Het verhaal is geschreven vanuit de twintigjarige Em en vanuit de zestienjarige Marina, in een ik-perspectief. De perspectieven vanuit Em en Marina wisselen elkaar om het hoofdstuk af en zo kom je er langzaam maar zeker achter waarom James de tijdmachine heeft uitgevonden en hoe hij langzaam in een monster is veranderd en begrijp je ook hoe moeilijk het is voor Em en Finn om hun vroegere vriend te moeten vermoorden. Tussen Em en Marina zit een heel groot verschil, Marina is een meisje dat een klein beetje egoïstisch is en zich heel druk maakt om wat haar vrienden van haar vinden, terwijl Em ontzettend hard geworden is en een overlever is. Het is heel mooi om te zien hoe Marina in Em veranderd en hoe dat zo gekomen is. Zij maakt een ontzettend grote persoonlijke ontwikkeling door. Hetzelfde zie je bij Finn en James. De romantiek tussen Finn en Em neemt een groot deel van het verhaal in beslag, maar dat is niet erg, want Finn is geweldig!
Hoewel de wereld waarin ze leven niet uitgebreid beschreven wordt, is het erg duidelijk dat er in vier jaar tijd heel veel veranderd is. Alles is veel strenger bewaakt, de regering weet alles van je en de sfeer is veel grimmiger.
Een heel klein minpuntje is dat de slechterik in het verhaal De Dokter wordt genoemd. Een slechterik genaamd De Dokter en tijdreizen zijn geen goede combinatie, als je geen Whovians tegen de haren in wilt strijken.
Afgezien van dit hele kleine minpuntje is het een geweldig verhaal met een perfect bitterzoet einde. Ik weet eigenlijk niet of ik blij moet zijn met een vervolg op dit boek, want hoe kan de schrijfster dit verhaal nog weer overtreffen? Ik weet wel zeker dat ik meer van Cristin Terrill wil lezen!