Ik, Tina Verfilmd als What’s love got to do with it

nge soul/r&b-zangeres en
dynamische performer, geboren in Nutbush, Tennessee. Op haar zeventiende woont ze in St.
Louis, waar ze op het podium van een chique zwarte nachtclub kennismaakt met Ike Turner
(geboren 5-11-'31 in Clarksdale, Mississippi), die dan al vanaf '48 actief is als talentscout in de
Mississippi Delta en bovendien een aanzienlijke reputatie opgebouwd heeft met zijn eigen band
The Kings Of Rhythm, waarvan veel moois te horen is op Kings Of Rhythm. Trailblazer. Hij ontdekt
een onafzienbare rij blueszangers en maakt als A&R-man verschillende opnamen voor
het Modern-label. Aanvankelijk speelt hij piano, later ontwikkelt hij zich als gitarist. In '59 beginnen
de een jaar tevoren met elkaar in het huwelijk getreden Ike en Little Ann, zoals Tina dan nog
genoemd wordt, samen te werken en kort daarop worden ze gecontracteerd door het Sue-label.
Ze scoren twee grote hits met het klassieke A Fool In Love en het duet It's Gonna Work Out Fine.
In totaal nemen ze voor Sue vijf albums op, die door velen als hun beste studiowerk beschouwd
worden. Tough Enough biedt een beknopt overzicht van deze periode. Inmiddels vormen ze met
het damestrio The Ikettes The Ike & Tina Turner Revue en bouwen daarmee vanaf
begin '60 een enorme reputatie op als een van de meest dynamische duo's uit de zwarte muziek.
De live-plaat Ike And Tina Turner Show geeft een goed beeld van hun wervelende shows. In feite
is de hele periode '60-'70 één lange, verwoede strijd om maar vooral uit het zwarte clubcircuit te
ontsnappen naar de grote blanke wereld van het echte geld. In '66 biedt Phil Spector Ike 20.000
dollar om met Tina te mogen werken. Het resultaat is Spectors machtige geluidsmuur River Deep -
Mountain High, waarin Tina's stem ongeëvenaard tot haar recht komt. Hoewel de plaat een grote
hit wordt in Nederland en Engeland, flopt hij in de Verenigde Staten. Maar dan neemt The Rolling
Stones de Turner Revue op sleeptouw tijdens haar Amerikaanse tournee van '69, en als Ike
& Tina zich gaan toeleggen op het bewerken van popnummers, zoals Lennons Come
Together en John Fogerty's Proud Mary, is de doorbraak naar het blanke Amerikaanse publiek
alsnog een feit. Ike bouwt een eigen studio (Bolic Sound), waar hij met synthesizers gaat
experimenteren, wat resulteert in hits als Nutbush City Limits, Sexy Ida en Delilah's Power. De
Revue wordt echter steeds banaler en routineuzer en vanaf '72 gaat het elkaar zowel op
persoonlijk als artistiek vlak uitputtende echtpaar voorzichtig wat meer gescheiden opereren. Ike
keert terug naar zijn blues-roots en Tina schrijft in haar eentje het sterke Feel Good vol. In '74
vertolkt ze de rol van Acid Queen in de verfilming van Pete Townshends rockopera Tommy. Eind
'76 gaan Ike en Tina Turner ten slotte uit elkaar. Ike weet vanaf dan nauwelijks meer iets
opmerkelijks van de grond te krijgen. Met de solocarrière van Tina, die aan haar tijd met Ike geen
cent overhoudt, lijkt het aanvankelijk ook niet te lukken. Ze raakt geïnteresseerd in het
boeddhisme en komt te voorschijn met een Las Vegas-achtige show, die duidelijk maakt dat ze
vooral kampt met een nijpend gebrek aan goed, nieuw materiaal. De grote ommezwaai begint pas
in '82 als ze gevraagd wordt voor een bijdrage (Ball Of Confusion) aan het B.E.F.-project Music Of
Quality And Distinction. In '83 produceert B.E.F.'s Martyn Ware haar grote comeback-hit in de
vorm van Al Greens Let's Stay Together, gevolgd door Lennon/McCartneys Help. Met het door
o.a. Rupert Hine en Terry Britten geproduceerde Private Dancer realiseert ze een perfecte rock-
crossover, waarvoor ze een Grammy Award ontvangt. De singles What's Love Got To Do With It,
Ann Peebles' I Can't Stand The Rain en vooral de door Mark Knopfler geschreven titelsong
bevestigen haar riante positie. Een uitgebreide Europese tournee brengt haar ook in de
Rotterdamse Ahoy', die ze moeiteloos drie maal uitverkoopt aan een grotendeels jong publiek dat
nagenoeg onbekend is met het oudere Ike & Tina Turner-werk. Haar performance blijkt
er nog steeds even dynamisch. De soundtrack van George Millers avonturenfilm Mad Max Beyond
Thunderdome (Capitol '85) levert haar weer twee hits op: We Don't Need Another Hero en One
Of The Living. Break Every Rule wordt gemaakt met hetzelfde producersteam en volgens hetzelfde
recept als Private Dancer. Terwijl Ike in '88 een jaar moet zitten wegens cocaïne-bezit, laat Tina
haar wereldtournee sponsoren door Pepsi Cola. Januari '88 geeft ze een concert voor 180.000
mensen in het Maraca Stadion in Rio de Janeiro, dat ook op video wordt vastgelegd. Op de
afwisselende dubbelaar Tina Live In Europe wordt ze geassisteerd door David Bowie, Bryan Adams,
Eric Clapton en Robert Cray. Ike wordt juni '89 opnieuw opgepakt wegens coke-bezit. In
september scoort Tina weer een hit met The Best en komt Foreign Affair uit. Onder druk van haar
fans start ze begin '90 in Antwerpen een Europese tournee, onder de vlag The Foreign Affair
Farewell Tour. Ze kondigt aan dat dit haar laatste tournee zal worden. Tijdens die optredens toont
de 52-jarige zangeres zich in blakende vorm. Na het allerlaatste optreden, dat ze eind '90 bewust
in Ahoy' geeft (het beste publiek, vindt ze), laat Tina echter doorschemeren dat ze na een jaartje
of wat pauze toch weer wil gaan optreden. Het duet It Takes Two (oorspronkelijk van Marvin Gaye
en Kim Weston), gaat vergezeld van een 30 minuten durende videodocumentaire en een Pepsi-
reclamespot. Simply The Best bestrijkt de periode '81-'91 en bevat een nieuwe versie van
Nutbush City Limits en een door Phil Spector geremasterde versie van River Deep - Mountain High.
Juni '93 start Tina Turner inderdaad weer een Amerikaanse tournee. Terzelfdertijd verschijnt
What'S Love Got To Do With It, de soundtrack van de gelijknamige film over haar leven, die in
september '93 de Nederlandse première beleeft. Naast drie nieuwe composities bevat deze cd
voornamelijk opnieuw opgenomen werk uit haar discografie. Ike Turner doet, weer eens op vrije
voeten, in juli '95 Nederland aan voor een plichtmatig optreden met een complete revue, inclusief
surrogaat-Tina en nep-Ikettes. 'The real thing' is weer eens te horen op het door Trevor Horn
geproduceerde Wildest Dreams, dat verzorgde Europop-soul plus de titelsong van de James Bond
film Goldeneye. Datzelfde jaar staat Tina als eerste pop-act in de Amsterdam ArenA. Meer dan
200.000 mensen bezoeken de concerten, die vermaak voor het hele gezin bieden en een
hoogtepunt kennen met een voor stadionbegrippen intieme akoestische set. In '99 kondigen La
Turner en Elton John aan samen op tournee te gaan, maar tijdens de eerste repetities krijgen de
beide sterren ruzie en wordt de onderneming afgeblazen. Intussen probeert Ike zich te
rehabiliteren met een weinig overtuigende, autobiografie. Iets overtuigender is zijn poging Here
And Now om terug te keren naar de gloriejaren van zijn Kings Of Rhythm. Na het weinig
verrassende, maar wel weer succesvolle Twenty Four Seven, begint Tina Turner aan haar, naar
eigen zeggen, nu toch echt allerlaatste tournee. Haar Nederlandse afscheidsoptreden geeft ze
voor 70.000 mensen in het Groningse Stadspark.

Bron: OOR Popencyclopedie