Inshallah Inside stories from Qatar

Het boek is makkelijk leesbaar, mooi verhaallijn, geeft inzicht in de verborgen werelden van Qatar. Sommige passages doen je hardop lachen en anderen doen je wenkbrauwen optrekken. En soms miste ik wat diepgang, zoals hoe het vertrek werd georganiseerd, hoe hij uiteindelijk zijn paspoort terug kreeg en de overdracht deed. De auteur deelt zijn ervaring in Qatar en ik herken veel aspecten zoals de wil is wet van de leiders en hoe mensen geheimzinnig toch nog hun gang gaan om de islamitische wetten van het land te ontduiken. Jammere is dat de auteur met zijn schrijven doet suggereren dat hij voor de Emir (Sheikh Tamim) werkte terwijl hij voor 1 van de neven werkte namelijk Sheikh Faissal. Dat wordt niet genoemd.

Mooie en kritische inkijk in het leven in Qatar. Even inkomen maar daarna in een dag uitgelezen. Absolute aanrader!

Het boek leest gemakkelijk, maar mist diepgang en had meer details verwacht over de cultuur en omgang in Qatar.

Wat een verhaal ! en wat een goede schrijver.
Een inkijkje in een bizarre wereld mijlen ver van ons bestaan.
Vlot en met de nodige humor geschreven, moeilijk neer te leggen.
Hoop dat Kees er nog een boek aan gaat wijden, ongetwijfeld stof voldoende.

Niet te bevatten hoe het leven daar is.

Geschreven bij Inshallah

Ik hou van musea, dus dit boek leek mij interessant. Helaas gaat het vooral over de museumdirecteur zelf. En dat een museumdirecteur geen schrijver is kun je duidelijk merken.

Vanaf de eerste pagina denkt de lezer: 'Dit komt niet goed'. En dat komt het niet. Na gedoe in een Nederlands museum waar Wieringa directeur was, neemt hij de vlucht naar voren en komt terecht in Qatar. Daar valt hij van de ene verbazing in de andere en, eerlijk gezegd, de lezer met hem. Hij beschrijft de totale kloof in cultuur die hem scheidt van het land en de bevolking - en vice versa. De lezer verbaast zich geregeld over de naïviteit van de auteur, die heen en weer wordt geslingerd tussen een hardnekkige en dappere bewondering voor het land ('Door kunst een bepaalde status te geven, en niet alleen naar hoge rendementen te kijken, versterken ze het karakter van hun land') en - aan het eind van het boek- de zeer schrijnende werkelijkheid ('Qatar wil zo graag het beloofde land zijn maar is een geweldig dictatoriaal veilig land met overal corruptie, een totaal gebrek aan sociale cohesie, het ontbreken van enige empathie, geïnstitutionaliseerde moderne slavernij door mensen die niet nadenken want dat doet Allah voor jou, een overdaad aan geld waarmee men denkt geluk te kunnen kopen'). Een echte schrijver is Wieringa niet maar hij weet goed een beeld te schetsen van de stuitende leegte die rijkdom en materialisme met zich mee kunnen brengen. In de tijd dat hij dit boek schreef hoopte Qatar zich voor altijd op de wereldkaart te kunnen zetten met de WK van 2022. Waarom de auteur uiteindelijk precies weer vertrekt blijft duister, maar het feit dat hij slechts een pionnetje is op het culturele schaakbord van de vele sjeiks, zal hebben meegespeeld. Wél zeer goedbetaald: Wieringa kocht na terugkeer een kasteel in Frankrijk dat hij nu uitbaat.

Een boek dat gemakkelijk weg leest en interessant is.

Wat ik goed vind aan dit artikel: spannend.

Slecht geschreven, twijfels over wat waar is en bedroevend eind. Hoe hij land is uitgekomen wordt niet vermeld. Boek is weggegooid geld