Meisje zonder verleden

Michael Robotham heeft al heel wat bestsellers op zijn naam staan. In 2004 kwam zijn debuut, 'De verdenking', uit. Dit was het begin van een succesvolle negendelige reeks met in de hoofdrol de sympathieke psycholoog Joseph O'Loughlin. Hij schreef ook een aantal standalonethrillers en is het meest geprezen om zijn goede plotwendingen. Robotham is dan ook al vele malen genomineerd en bekroond.
Zijn personages zijn geen helden, maar de 'man next door'. Allemaal met een verleden en een last te dragen in hun huidige bestaan.
Zijn schrijfstijl is vlot maar het is vooral de opgebouwde spanning, de psychologische ondertoon en de onverwachte twists die zijn boeken zo populair maken.

In het nieuwe boek 'Meisje zonder verleden' maken we kennis met een nieuw duo; de psycholoog Cyrus Haven en Evie. Evie claimt dat ze achttien jaar is maar niemand weet waar ze vandaan komt en of ze de waarheid spreekt. Ze krijgt de bijnaam Engelengezicht. Eén ding over Evie is wel duidelijk, ze weet namelijk wanneer iemand liegt. Dat maakt haar zo interessant.
Tijdens het lezen is het echter niet de moordzaak die de hoofdrol opeist maar meer de, platonische, relatie tussen Cyrus en Evie. Beide staan door hun verleden buiten de maatschappij. Door hun persoonlijke leed vullen ze elkaar aan en krijgen hierdoor een heel andere kijk op de moord. Je leest het verhaal dan ook vanuit twee perspectieven, zonder dat ergens verwarring geeft. Beide personages worden uitgebreid beschreven en dat maakt dat je ook extra met ze meeleeft.
Vanaf de eerste bladzijde zit je in het verhaal en tot op het laatst blijft het onduidelijk, en daardoor spannend, wie de moordenaar is. Het plot is zeer verrassend en daarbij worden er verschillende emoties bij de lezer opgeroepen. Knap gedaan. Als de volgende delen ook in deze schrijfstijl en met dit schrijftempo geschreven gaan worden staat ons nog veel goeds te wachten.

Dit verhaal greep me bij mijn strot en ik wilde doorgaan met lezen totdat ik het uithad!
Zo jammer dat je Ook op het einde weinig antwoorden krijgt. Maar super spannend verhaal. Ik hoop meer te lezen van Cyrus.

Geschreven bij Meisje zonder verleden

Vanaf het begin een pakkend verhaal.

Meisje zonder verleden is het eerste deel van een reeks rondom psycholoog Cyrus Haven. Cyrus heeft al het nodige meegemaakt in zijn leven. Zo is zijn broer veroordeeld voor de moord op zijn vader, moeder en zus. De veroordeling heeft tot gevolg dat hij voor de rest van zijn leven in een psychiatrische inrichting verblijft.

In dit eerste deel van de reeks krijgt inspecteur Lenny Parvel de leiding over het onderzoek naar de moord op de jonge Jodie Sheehan; een veelbelovend kunstschaatster. Tijdens het onderzoek roept Lenny de hulp van Cyrus in.

In een verhaallijn die hieraan paralel loopt wordt er een jong meisje aangetroffen in een huis waar zich, naar het zich laat aanzien, een afschuwelijk drama heeft afgespeeld. Het meisje is vervuild, hongerig en wantrouwend. Haar leeftijd kan niet goed worden ingeschat, maar dat ze een tiener is, staat vast. Het afnemen van een DNA-test biedt ook geen uitsluitsel; kennelijk is het kind nooit als vermist opgegeven.

“Als forensisch psycholoog heb ik moordenaars, psychopaten en sociopaten ontmoet, maar ik weiger mensen in te delen in goed en slecht. Mensen plegen misdaden omdat er iets goeds ontbreekt, het is niet voorbestemd, of iets wat in ons DNA vastgelegd is, of wat ons door klote-ouders is opgedrongen, of door onverschillige leraren, of door wrede vriendschappen. Het kwaad is geen toestand, het is een ‘eigenschap’, en wanneer die bij iemand de overhand neemt, gaat die zich daar soms naar gedragen.”

Het meisje dat in het huis wordt aangetroffen wordt, bij gebrek aan een werkelijke naam, Evie Cormac genoemd en ze wordt ondergebracht in een gesloten jeugdinstelling. Na zes jaar in de instelling weet Evie te melden dat ze achttien is en de instelling gaat verlaten. Het is aan Cyrus om te bepalen of Evie er klaar voor is om de buitenwereld het hoofd te bieden. Cyrus wordt geconfronteerd met een fascinerende maar uiterst gevaarlijke jonge vrouw, die de gave bezit te kunnen bepalen of iemand liegt dan wel de waarheid spreekt en kennelijk vertelt niemand de waarheid….

“Ik dwing hem in gedachten te blijven staan, maar zijn knieën houden het niet. Hij wankelt. Hij zwaait heen en weer. Ik hap naar adem, ervan overtuigd dat hij gaat vallen, maar Cyrus hervindt zijn evenwicht en laat de staaf pijnlijk langzaam zakken.”

Met deze wisselende verhaallijnen start Robotham zijn nieuwe reeks op uiterst intrigerende en geraffineerde wijze. Even mysterieus als spannend. Feitelijk zoals zijn fans van hem gewend zijn. Bovendien, maar dat behoeft nauwelijks betoog, is zijn schrijfstijl van een zeer hoog niveau en weet de auteur, ook nu weer, zijn lezers tot ver in het verhaal, in het ongewisse te laten met betrekking tot de ontknoping.

Robotham vertelt zijn verhaal vanuit het perspectief van Cyrus en Evie. Die laatste krijgt, gedurende het verhaal vordert, een steeds prominentere rol overigens. Het feit dat Cyrus niet kan achterhalen wat er in het verleden van Evie is gebeurd en de wijze waarin Cyrus en Evie ten opzichte van elkaar staan, zijn verbluffend goed in woorden gevat. Robotham weet, zoals altijd, zijn personages uiterst boeiend te karakteriseren. Vooral de twee centrale figuren zijn fascinerend.

Kortom, Meisje zonder verleden is een veelbelovende start van een nieuwe reeks!

Over de auteur
De Australische journalist Michael Robotham (1960) reisde jarenlang de wereld rond en maakte reportages voor diverse kranten en tijdschriften. Van zijn hand verschenen de zeer succesvolle thrillers De verdenking, Het verlies, Nachtboot, Gebroken, Zeg dat het je spijt, Door mijn ogen, Leven of dood en Sluit je ogen. Zijn werk is bekroond met de Ned Kelly Award.

Uitvoering
Uitgeverij Cargo
ISBN: 9789403177304
Paperback, 384 pagina’s

“Evie, een bijzonder kind, bijzonder lastig ook, maar ongemerkt ga je van haar houden!”
Recensie:
Meisje zonder verleden : Een meisje, Evie Cormac genoemd, werd zes jaar geleden gevonden in een huis waar zich een afschuwelijke moord heeft afgespeeld. Ze probeerde voor zichzelf en voor twee honden te zorgen, maar zag er vies en uitgehongerd uit.. Het meisje wil niet vertellen hoe ze heet of hoe oud ze is. Ze zou twaalf jaar oud kunnen zijn, maar net zo goed ouder of jonger. Ze is niet als vermist opgegeven en ook een DNA-test geeft geen duidelijkheid over haar identiteit. Dat ze minstens één traumatische ervaring heeft meegemaakt in het huis waar de man op gruwelijke wijze is vermoord is duidelijk! Haar gedrag is onaangepast, pleeggezinnen doen hun best maar overal loopt ze weg. Uiteindelijk belandt ze in een gesloten jeugdinstelling, waar een maatschappelijk werker opvalt dat Evi een gave heeft om te zien of iemand liegt. Als Evie claimt achttien jaar te zijn en uit de jeugdinstelling ontslagen wil worden haalt hij psycholoog Cyrus Haven erbij Cyrus moet beoordelen of Evie in staat zal zijn om zelfstandig te kunnen wonen. Cyrus raakt, ongewild, in de ban van Evie.
Evie is een zeer interessant personage, iemand die door haar achtergrond alle vertrouwen in iedereen kwijt is geraakt, zelfs in zichzelf! Gevormd door haar verleden, dat niet lijkt te hebben bestaan. Daar waar Evie de psycholoog Cyrus Haven ontmoet wordt het zo mogelijk nog interessanter. Twee tegenpolen: Cyrus die Evie graag wil helpen en wil ontdekken hoe hij dit het beste aan kan pakken tegenover Evie die in het geheel niet geholpen wil worden en al helemaal niet door de zoveelste psycholoog. Toch hebben te twee ook iets gemeenschappelijks, hun persoonlijke leed is alles behalve doorsnee. Waarschijnlijk daardoor dringt Cyrus langzaam door tot Evie en ontstaat er langzaam iets wat je als band zou kunnen bestempelen. Hij balanceert misschien wel op het randje van het toelaatbare als hij Evie als pleegkind in huis neemt. Totdat het lijkt of Evie ook nu weer vertrokken is….

“Het lijkt wel alsof de nacht gekanteld is. Ik houd mijn pieper in mijn handen, kijk naar het schermpje en probeer Evie op telepathische wijze te dwingen me een berichtje te sturen….welk bericht dan ook. Ze kan me uitschelden, mij een zorg. Ik wil alleen weten of alles in orde is.”

Hiernaast loopt een paralelverhaal: over de moord op Jodie Sheehan, een groot schaatstalent, maar met wat blijkt, toch ook een dubbelleven daarnaast. De link tussen deze twee verhalen is vanaf het begin de psycholoog Cyrus, maar uiteindelijk versmeedt het hele verhaal zich tot één.
Ik lees al jaren de boeken van Michael Robotham, of ik ze allemaal heb gelezen denk ik niet, maar veel in elk geval wel. Naar mijn mening is een boek van Michael Robotham een garantie voor leesplezier, ik ben tenminste nog nooit teleurgesteld. Eerder las ik ook boeken over de psycholoog Joseph O’Loughlin, die klaarblijkelijk jaren geleden de docent geweest is van Cyrus. Dit wordt duidelijk een nieuwe reeks, dat moet haast wel! Als ik Michael Robotham goed genoeg ken zullen er in een volgend deel nog wel wat vragen worden beantwoord! Ik kan niet wachten! Voor mij weer een heerlijke Mustread!
Met dank aan Cargo voor het recensie exemplaar.

Geschreven bij Meisje zonder verleden

Het is een boek,dat je niet wilt wegleggen.
Ik lees alles graag van Robotham, maar dit was zeker eentje uit de top 5. Geweldig goed!

Was bang teleurgesteld te worden na de vorige reeks van Robotham, waar ik zo'n groot fan van was. Maar hij heeft het weer geflikt hoor. Kijk uit naar meer Cyrus en Evie! Toch leuk dat Joe nog even wordt aangehaald.

Geschreven bij Meisje zonder verleden

Anders dan zijn vorige, maar neem een dag vrij hoef je het misschien niet weg te leggen

Zeer goed verhaal, mooi beschreven. Aanrader!

Meisje zonder verleden is de veertiende thriller van Michael Robotham, auteur en journalist. Het is het eerste deel in een nieuwe serie met een psycholoog in de hoofdrol. In eerdere series had Joe O’Loughlin de hoofdrol. Nu is deze weggelegd voor Cyrus Haven, forensisch psycholoog in deeltijd voor de politie.

Cyrus heeft een behoorlijk traumatisch verleden, evenals de andere hoofdpersoon Evie Cormac. Cyrus wordt gevraagd om een psychologisch onderzoek bij Evie te doen. Dit moet gebeuren, omdat zij volgens haar eigen zeggen achttien jaar is en weg wil uit Langford Hall, een beveiligde jeugdinrichting. Hier heeft ze de laatste zes jaar doorgebracht.
Kan Evie Langford Hall, wel verlaten en is zij in staat om een toekomst op te bouwen? Op Langford Hall laat Evie niet veel los aan Cyrus, maar toch weet hij een gevoelige snaar bij haar te raken. Haar onverschilligheid, agressiviteit en eenzaamheid raken Cyrus.
“Ik kan niet voorkomen dat ze in mijn eten spugen of er snotjes in knippen, maar dat gebeurt tegenwoordig niet zo vaak meer, omdat ze bijna allemaal bang voor me zijn. De meeste personeelsleden houden afstand, vooral mevrouw Porter, die me ‘dat duivelskind’ noemt.”
Door zijn part-time werk voor de politie wordt Cyrus ook gevraagd om een dader profiel bij een moordonderzoek op te stellen. Hierdoor raakt zijn leven en dat van Evie in een stroomversnelling. Zij raken beiden verstrikt in het onderzoek naar de moord op Jodie Sheehan, een jonge kunstschaatster.

De verschillende verhaallijnen vloeien mooi in elkaar over, maar het verhaal komt langzaam op gang. Dat dit nodig is voor de verhaal opbouw, wordt gaandeweg duidelijk. Er is veel aandacht besteedt aan de ‘platonische’ relatie tussen Cyrus en Evie. Je leert de hoofdpersonages goed kennen en gaat met ze meeleven. De werkwijze van een psycholoog komt goed naar voren. Ook de ‘beroepsblindheid’ van de politie is er mooi in verwerkt.
Het plot is niet altijd geloofwaardig. Dit komt eigenlijk door de snelle ontwikkeling die Evie doormaakt als ze eenmaal uit Langford Hall is. Dit doet geen afbreuk aan het verhaal.
Meisje zonder verleden heeft diverse plotwisselingen en een einde dat je doet uitzien naar het volgende deel.
“Zal Evie ooit vrij zijn? Ik ben klaar om een nat pak te halen, Evie Hou vol.”
Het heeft mij niet van mijn nachtrust beroofd, maar wel onbevredigend achter gelaten. Je wilt nu echt weten of het Cyrus ooit nog gaat lukken om Evie te helpen. Want waar Evie bang voor is en wie ze is, blijft nog een verrassing? Door de korte hoofdstukken, die wisselen van perspectief blijf je doorlezen. Boven de hoofdstukken staat vermeld vanuit welk perspectief (Engelengezicht of Cyrus) het verteld wordt.
Met een gedetailleerde schrijfstijl weet Michael Robotham je tot de laatste bladzijde te boeien. Michale Robotham heeft met Meisje zonder Verleden het begin van een mysterieuze, spannende nieuwe reeks geschreven.