N.22

Een verhaal vol strijd, raadsels en vooral motivatie. Een van mijn standpunten is : Al zie je het licht niet meer, ergens schijnt de zon. Als je zelf wilt kan je er bij!
Het is prachtig om te zien dat ze samen de strijd aan gaan om alles recht te zetten en andere te beschermen! Het verhaal las aardig snel waardoor ik het in zo een 3 dagen uit las. Voor een topper met ☆☆☆☆.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: zonder meer een uitstekend debuut! Toen ik het boek begon moest ik even wennen aan de stijl en de opbouw van het verhaal. Maar geworsteld heb ik niet. Integendeel. Joyce schrijft op een prettige, heldere manier. En ook nog eens vanuit het ik-perspectief. Iets dat menig schrijver niet aan durft als het gaat om een verhaal dat verteld wordt vanuit twee personages.
Je volgt in N.22 het verhaal van Kate, die gevangenzit in een laboratorium vanwege haar bijzondere eigenschap, en het verhaal van Alex, die zich schuldig voelt over het feit dat Kate gevangenzit en haar daarom wil bevrijden.
Tijdens het lezen gonsde de hele tijd door mijn hoofd: Vier sterren it is! Vier sterren it is! Maarr diegene die mij een beetje kennen weten dat het einde mijn mening vaak doet veranderen. Ik ga jullie niet vertellen wat er gebeurd in het laatste hoofdstuk. Maar zegt dit genoeg: ‘Wanneer komt deel 2?‘
Vijf sterren it is!

N.22 start op 16 mei en we maken kennis met Kate. Door haar gave wordt Kate als gevaarlijk beschouwd, geen mens maar gevaarlijk ongedierte dat uitgeroeid moet worden. Kate kan zichzelf genezen, maar het kost haar steeds meer energie, ze raakt uitgeput. Een van de overlevingsregels is om alleen water te drinken en appels te eten en verder niets. Hierdoor is Kate haar lichaam nu helemaal uitgemergeld en het valt haar allemaal steeds zwaarder. Als ik lees wat voor testen Kate moet ondergaan, dan heb ik meteen verschrikkelijk medelijden met haar. Vanaf dat moment heb ik dit personage in mijn hart gesloten. Stiekem houdt ze een dagboek bij, die ze goed heeft verstopt op haar kamer. Een aantal dagboekfragmenten mogen we lezen, fragmenten die vertellen wat er allemaal omgaat in het hoofd van Kate, waar ze over nadenkt, soms best heftig en deprimerend.

De vier overlevingsregels hebben ervoor gezorgd dat Kate haar gevoel volledig heeft uitgeschakeld, maar als Zoë wordt binnengebracht, komt hier langzaam een verandering in. Een meisje van 10 jaar dat bij Kate gevoelens opwekt, gevoelens waarvan ze niet meer wist dat ze die nog had, die ze diep had weggestopt. Het brengt Kate herinneringen die het voor haar niet makkelijker maken en haar veel energie kosten. De muur die ze om zich heen had gebouwd begint langzaam af te brokkelen. Nu moet ze niet alleen voor zichzelf volhouden maar ook voor Zoë. Ook de nieuwe arts die bij haar de testen afneemt zorgt voor verandering.

Een mooie opvallende cover waarvan de keuze van de afbeelding al snel duidelijk wordt. Over het algemeen zijn de hoofdstukken van het boek kort en het gedrukte lettertype heeft een mooie grootte wat prettig leest. De verteltrant van deze 17-jarige auteur is pakkend en meeslepend, en haar schrijfstijl is soepel en krachtig. N.22 heeft twee verhaallijnen, dat van Kate en die van Alex en Lena. Beide lijnen zijn vanaf het allereerste begin spannend, en de spanning blijft voortduren tot aan de laatste bladzijde. Verhaallijnen die verteld worden vanuit de eerste persoon, vanuit het perspectief van Kate en Alex. Personages waar je je goed in kunt verplaatsen en vooral Kate is een personage waar je intens mee meeleeft. Een personage dat zo sterk neergezet wordt dat dit personage onder je huid kruipt en ik één werd met haar gedachten en gevoelens. De wereld waarin Kate leeft is een toekomstbeeld waarvan ik hoop dat dit nooit een werkelijkheid gaat worden. Niet voor mij en niet voor mijn kinderen en kleinkinderen en ga zo maar door. Een beangstigend toekomstbeeld…

N.22 is het eerste deel van een vierdelige serie en is een verhaal over hoop en doorzettingsvermogen, twee peilers die Kate overeind houden. Maar ook een verhaal dat laat zien dat het niet altijd haalbaar is om volgens bepaalde regels te leven en dat het niet mogelijk is je gevoel helemaal uit te schakelen. Op een gegeven moment is er dat keerpunt waarop er keuzes gemaakt moeten worden. Keuzes die niet voorzien waren, maar het gevoel dwingt tot deze keuzes.

Een 17-jarige die al zo goed kan schrijven, dat moet gewoon een natuurtalent zijn. Ze wist mij volledig in te pakken met dit verhaal en toen N.22 uitgelezen was, heb ik het met een diepe zucht neergelegd en moest ik het allemaal even laten bezinken. Fascinerend maar ook aangrijpend en ontroerend. En of je nu wilt of niet, dit boek doet wat met je. Ik hoop snel het tweede deel te mogen lezen al was het einde van N.22 een beetje teleurstellend, maar niet vanwege het geschrevene, maar omdat ik dit graag anders had gezien. Maar misschien wordt er wel een vals beeld geschetst. Een slotscène die mij niet onberoerd liet…

spannend boek. binnen 2 dagen uit gelezen

In deze wereld ben je niet veilig als je een gave hebt. Kate heeft een hele bijzondere: Ze kan zichzelf genezen. Ze zit opgesloten in een laboratorium waar ze haar en vele andere jongeren als proefkonijnen gebruiken. Haar overlevingsdrang heeft haar al een paar jaar in leven gehouden. Je niet hechten aan mensen is er daar een van. Maar in het laboratorium Mentha heeft ze alle hoop laten varen, totdat ze iemand ontmoet die ze niet meer los kan laten. Zoe en Branden zijn de eerste personen in jaren waar ze iets voor gaat voelen. Ze doet hard haar best om het niet zo ver te laten komen.

Alexander en Lena zijn Kate’s beste vrienden en ze zijn al een hele tijd op zoek naar haar. Kate weet hier niets vanaf. Haar vrienden zoeken stad en land af en wagen hierbij steeds hun leven om Kate te vinden. Ze gaan alle laboratoriums af. Zullen ze haar wel op tijd vinden? Uiteindelijk overleven de meeste personen het niet en zeker niet zo lang. Ze hebben geen idee of Kate nog in leven is.
Kunnen ze Kate redden voordat het te laat is?

Het verhaal is heel aangrijpend. Het is voor Kate een slopend leven. Het leven sijpelt steeds meer weg uit haar lichaam. De proeven die ze moet doorstaan zijn vaak gruwelijk onmenselijk. Je wilt haar zelf bevrijden, dit mag niemand overkomen.
Kate praat veel tegen zichzelf en in haar hoofd. Het grootste deel van de dag zit ze namelijk opgesloten in haar witte steriele kamer. Ze heeft wel een ding dat ze verborgen heeft weten te houden en het geeft haar steeds een beetje kracht.
Het verhaal is enorm aangrijpend en je hoopt zo, dat ze het gaat overleven. Ik vind het verhaal psychologisch heel sterk in elkaar zitten. Duim omhoog voor dit prachtige debuut!

De auteur speelt met lettertypes hier en daar. Het heeft allemaal een reden. Dit is erg origineel. Dat zie je niet zo vaak in boeken en ik vind dat echt een aanvulling op een verhaal.

De cover past goed bij het boek. De appel speelt een grote rol in het overleven van Kate.
Het is niet echt in een hokje te stoppen, maar ik zou het een Dystopische Young Adult noemen. Het speelt zich in de toekomst af, dus ook een beetje Science Fiction. Maar Dystopisch is voor mij het sleutelwoord, want ik wil niet in die wereld leven!

Het einde is vrij open en het smaakt zeker naar meer. Ik wil meer weten over deze wereld, die nogal dystopisch aan doet. Maar het wordt echt goed spannend op het einde en je zit dan echt op het puntje van je stoel. Ik kijk uit naar de volgende boeken van Joyce! 4,5 sterren!

Te lang verhaal met weinig extra toevoeging