Obstructie

Een boek wat lekker weg leest. Er staat literaire thriller op de voorkant van het boek. Maar laat het woord thriller maar weg want dat is het echt niet. Het is wel een goed verhaal met af en toe wel onsmakelijke dingen die gebeuren.
De bijna vijftigjarige jurist Dink Storp is niet echt gelukkig met zijn leven. Zijn baan begint hem steeds meer tegen te staan, en zijn baas maakt hem het leven zuur. Ook zijn lichaam laat hem in de steek want hij heeft vreselijk veel last van obstipatie. Als blijkt dat Dink niet meer te genezen is, besluit hij nog een keer iets te doen wat de moeite waard is. Hij heeft bedacht dat hij zijn gehate baas wil vermoorden. Maar hoe gaat hij dit doen en lukt het hem? Want een moord voorbereiden en uitvoeren is nog niet zo makkelijk.

Zeer vlotte en humoristische roman (echt geen thriller), waarin ook herkenbare en serieuze momenten. Heel goed verwoord vond ik bijvoorbeeld de niet-sentimentele gevoelens en gedachten die door Dinks hoofd gingen, nadat hij de diagnose van zijn ziekte (darmkanker) te horen kreeg. Ook de twijfel die aan hem bleef knagen op het moment dat hij de kans kreeg zijn baas De Kandell, te vermoorden ("Ik kan nog terug"). De beschrijvingen van Dinks relatie met zijn vrouw, zoon en vader zijn bijzonder menselijk. Zijn baas vond ik wel wat zwart-wit afgeschilderd, zo'n hufter dat je zelfs als lezer die man gaat haten. Niet alleen vanuit Dinks perspectief, maar vooral de stukjes vanuit De Kandell zelf, in een ander lettertype, dragen daaraan bij. Zo iemand, die onafgebroken gewetenloos ten koste van anderen voor zijn eigen belangen opkomt. Vooral in het begin staan vele plastische, maar realistische beschrijvingen van de fysieke ongemakken, waaraan Dink lijdt. Door de min of meer hilarische schrijfstijl toch niet vervelend om te lezen. Het verhaal speelt zich aanvankelijk hoofdzakelijk op kantoor af, later wat meer in de privé-sfeer. Door het noemen van bekende Nederlandse namen (bijvoorbeeld minister Zalm of NOS-nieuwslezer Philip Freriks) kan het boek later wat gedateerd overkomen, maar het verhaal blijft actueel. Voor wie het interesseert komen er en passant wat wetenswaardigheden over de ruimtevaart aan de orde, een plotseling oplevende interesse van Dink. Al met al een lekker vlot boek met korte hoofdstukken, dat je in één vaart uitleest.

Inderdaad geen triller maar wat een debuut! Veel goede humor en levensecht beschreven, je ziet Dink op het toilet zitten. De relatie met zijn vrouw is goed beschreven en ook zijn accepteren van de naderende dood. Hij heeft alles immers al meegemaakt. Die baas verdiende echt een kogel in zijn hoofd, jammer dat hij mis schoot.Niet medisch geschoolde mensen zullen misschien wat moeite hebben met het zeer plastische beschreven ziektebeeld maar het is wel de realiteit. Darmkanker is absoluut niet romantisch. Het boek deed mij een beetje denken aan "komt een vrouw bij de dokter" en nu met een man als slachtoffer.

Wat heb ik gelachen tijdens het lezen van dit boek. Wat een humor heeft deze schrijfster.
Ik heb in de verpleging gewerkt, dus ik ben wel wat gewend. Dat scheelt. Dan schrik je niet zo snel van alle 'toilet-verhalen'. Daar moet je wel tegen kunnen.
Het karakter van de hoofdpersoon vond ik heel goed weergegeven, dit soort mensen (die altijd alles weglachen) ken ik zelf ook. Ook de verhouding met zijn vrouw en zijn zoon klopt dan helemaal.
De schrijfster heeft een heel eigen schrijfstijl, zoals ik nog niet eerder tegenkwam. Ik zou tegen haar zeggen: 'hier lust ik wel meer van!'.
Het was inderdaad geen thriller, maar er zat zeker spanning in. Zou de hoofdpersoon zijn baas gaan vermoorden of toch niet? En hoe het verhaal dan eindigt, vond ik ook weer verrassend.

Heerlijk boek om in één adem uit te lezen. Aanrader voor iedereen die in de huid van een ander wil kruipen.

Geschreven bij Obstructie

Ben tot op de helft gekomen. Ze schrijft heel leuk. Met humor maar de thriller was nog altijd ver te zoeken. Persoonlijk was ik niet gecharmeerd van de gedetailleerd beschreven symtomen van de nare ziekte waar de hoofdpersoon aan lijdt. Daar ging het boek eigenlijk voornamelijk over. Tot de helft dan. Misschien is het daarna heel anders geworden maar ik kon er niet meer tegen.