Onder volwassenen roman

Op een gegeven moment in je leven, ongeveer na je vijfentwintigste, worden er een aantal dingen van je verwacht: je moet een studie hebben afgerond, je moet een stabiele relatie hebben en een goede baan. Ook moet je een huis hebben gekocht en plannen jij en je partner kinderen. Maar wat als je dit niet wil? Of geen idee hebt hoe je het leven aan moet pakken?
Jami Attenberg zet met de hoofdpersoon Andrea in het boek Onder volwassenen een personage neer die wij, meen ik, allemaal diep van binnen zijn. Want doen we allemaal maar niet wat? Wie zegt dat wat we doen het juiste is en dat het ook op die manier moet?
Andrea is in de veertig. Heeft haar studie op de kunstacademie niet afgerond. Ze heeft een baan waar ze niet gelukkig in is maar waar ze wel het leven mee kan leiden wat ze wil leiden: zonder enige verantwoordelijkheid. Ze heeft geen relatie, gebruikt regelmatig drugs en drinkt veel.
Wat ik zo aanroerend vond was de herkenbaarheid, want het liefst zou ik, en met mij waarschijnlijk nog meer mensen, een dikke vinger willen opsteken tegen alle mensen die vertellen wat goed voor ons is of “hoe het hoort”. Willen we allemaal niet gewoon doen wat we willen doen? Roekeloos aan de drank en de drugs? Ons gedragen als kleine kinderen, zonder verantwoordelijkheidsgevoel?
Andrea wordt volwassen op haar eigen manier. In haar eigen tijd.
Deze roman zal je laten lachen. Laten nadenken. Laten knikken van herkenning. Met een flinke dosis humor is een haast schrijnende situatie beschreven. Maar ook hier is een lichtpuntje aan het eind van het verhaal.

'Onder volwassenen' gaat over de bijna veertigjarige Andrea die in New York woont zonder echtgenoot en zonder kinderen. Vanuit haar perspectief lees je ongezouten over haar worsteling met haar (mislukte) carrière, mannen, familie en vrienden die precies lijken te weten wat ze met hun leven willen. Andrea is een losbandig typje dat probeert uit te vinden wat ze nou eigenlijk met haar leven wil en in hoeverre het een probleem is om af te wijken van de algemeen geaccepteerde maatschappelijke standaard.

Het taalgebruik is ad rem, grappig, nuchter. Ik vind dat heerlijk! Hierdoor leest het verhaal lekker luchtig, terwijl er toch best een aantal zwaar beladen onderwerpen aan de kaak wordt gesteld. Andrea krijgt te maken met allerlei moeilijke situaties en je leeft tot op zekere hoogte met haar mee doordat je zo in haar hoofd zit. Het feit blijft echter wel dat Andrea ook zeker een heel moeilijk, misschien wel anti-sociaal, en egocentrisch persoon lijkt te zijn.

Het grootste minpunt aan dit boek vind ik het gebrek aan chronologie. Ik vind het heel leuk als een verhaal dat in het heden afspeelt af en toe wordt onderbroken door herinneringen uit het verleden. Maar een zekere logica in de volgorde is dan wel nodig om te zorgen dat ik me niet bij elk hoofdstuk afvraag waar we zijn in de tijd. Verder leest het echt als een trein.

Kortom, Onder volwassenen is een heel volwassen boek over heel volwassen vragen. Het is gelukkig wel zo geschreven dat het heerlijk ontspannen weg leest. Ik heb tijdens het lezen regelmatig zitten grinniken om de scherpe opmerkingen, grappige metaforen of herkenbare gênante situaties. Aan de andere kant zitten er passages is waar je serieus stil van wordt. Geniaal gedaan!

Andrea is een bijna veertigjarige single in New York. Ze fladdert door haar bestaan, maar plaatst er gaandeweg steeds meer kanttekeningen bij. Ze beschouwt zichzelf als een mislukt kunstenaar. Wel tekent ze vanuit haar huis elke dag variaties op het Empire State Building, die ze in de verte ziet oprijzen uit de stad.
Haar baan als ontwerpster bij een reclamebureau geeft haar geen voldoening.
Maar hebben haar broer en schoonzus het zoveel beter met hun ongeneeslijk zieke dochtertje Sigrid, die niet oud zal worden?
Haar moeder verzoekt haar om haar leven op orde te brengen, maar kan ze dat wel?

Jami Attenberg schreef een herkenbare roman over identiteit, het maken van keuzes en wat het inhoudt om volwassen te zijn. En dat iedereen zijn eigen gevecht levert.

Het boek leest makkelijk weg en je zit er meteen in. Het is een pakkend verhaal en het boeit meteen. Ik vond alleen de verspringingen in de tijd lastig. Daar zit geen logica of chronologie in.

Het taalgebruik is grappig, waardoor het luchtig leest. Ondanks zwaardere onderwerpen. Jammer genoeg ontbreekt het boek aan chronologie… maar eigenlijk mag je daarover niet nadenken, zo leest het heel vlot! Onder volwassenen is een volwassen boek over volwassen vragen… met rake opmerkingen, herkenbare situaties,...

Heel mooi verhaal na het loslaten van de chronologie!

Uit mezelf zou ik het boek nooit gekozen hebben. Hoewel ik gek ben op New York en het hoofdpersonage Andrea in deze stad woont, is het niet meteen een sprekende titel. Ook de kaft en de achterflap zijn naar mijn aanvoelen allesbehalve flitsend. Het doel was het beoordelen van dit exemplaar. Er zat dus niets anders op dan er echt aan beginnen. Het moet gezegd, het beviel me wel. Het verhaal op zich is niet complex, onoverkomelijk of moeilijk te begrijpen. De fijne draadjes die doorheen het verhaal zijn verweven, vormen een stevig skelet waaraan het verhaal is opgebouwd. Het is helemaal niet chronologisch. Toch vormt dit allesbehalve een struikelblok voor de samenhang van het verhaal en het tekstbegrip. Het is een humoristisch verhaal met een bijzonder rauwe kant. 

Het verhaal op zich is geen blijvertje. Het nestelt zich niet in je hoofd. Je kan het gemakkelijk opzij schuiven. Toch was het een fijn boek om te lezen. Een tussendoortje met een extraatje aan humor, rauwheid en taligheid. Ideaal voor een hete zomerse avond. 

Het boek Onder volwassen gaat over Andrea, Andrea is 40 jaar en in het boek wordt haar leven tot nu toe beschreven. Ze woont in New York en ze heeft een moeder en een broer, haar vader is overleden aan een overdosis toen ze nog een tiener was. Het boek gaat over de moeizame relaties die Andrea met iedereen heeft, met haar moeder, haar broer, haar vriendin Indigo en de mannen die ze tegenkomt. Ze gebruikt veel drank en drugs en duikt regelmatig met verschillende mannen het bed in.
Ik vond het een saai boek, er gebeurt niet zoveel. Je hoopt dat Andrea iets van het leven gaat maken maar het blijft een neerslachtig persoon die maar niet verder komt. Positieve punten van het boek vond ik dat het verhaal bij vlagen grappig was en dat het vlot te lezen was.

Andrea woont in New York, waar ze opgroeide met haar activistische moeder, haar drugsverslaafde vader en haar muzikale broer. Sinds ze klein was droomde Andrea van een carrière als kunstenaar, maar ze komt niet verder dan een simpele kantoorbaan. Daarnaast heeft ze enkel kortdurende en onbevredigende dates met verkeerde mannen en om die reden wordt ze door haar omgeving vaak de ‘eeuwige’ vrijgezel genoemd. Andrea weet niet precies wat ze wil en ze worstelt met de kritische blik van haar familie en vrienden die haar proberen te helpen om volwassen te worden. Maar wat valt er onder het begrip ‘volwassenheid’? En kan je wel volwassen worden als je niet weet wat je met je leven wilt?

Zodra Andrea de veertig passeert, denken haar familie en vrienden dat ze nog steeds niet volwassen is. Andrea is bijvoorbeeld niet getrouwd en heeft nog geen kinderen. Toch zijn er ernstige problemen in de familie die meer aandacht vragen dan Andrea’s onvolwassen gedrag. Haar broer en schoonzus moeten voor hun terminale dochter zorgen en Andrea’s moeder heeft het daar erg moeilijk mee. Gaat het met Andrea echt slechter dan haar broer die de hele dag voor zijn zieke dochter moet zorgen, problemen in zijn huwelijk heeft en zijn muzikale dromen niet kan volgen?

In het tweede hoofdstuk van Onder volwassenen krijgt Andrea van haar moeder een boek over het vrijgezellenbestaan. Ze wilt het niet lezen omdat ze al vrijgezel is en ze bang is voor een confrontatie met haar gevoelens en onzekerheden. De waarde van het boek komt naar voren in Andrea’s eigen ervaringen en vooroordelen. Een soortgelijke ervaring heb ik met Onder volwassenen, want het zal voor sommige lezers moeilijk zijn om zich in te leven in Andrea’s worstelingen. Iemand die wel moeite heeft om de juiste partner te vinden, die het moeilijk vindt om volwassen te worden of die moe is van haar of zijn kantoorbaan en liever iets anders in het leven doet, wordt wellicht wel geraakt door Andrea’s verhaal. Het kan natuurlijk ook zijn dat een lezer die in dezelfde situatie als Andrea zit juist wordt afgestoten door de roman. Onder volwassenen is dus een boek die gemengde reacties zal oproepen.

Deze gemengde gevoelens komen onder andere voort uit het personage Andrea die weinig ontwikkeling in het verhaal meemaakt. Ze maakt geen keuzes en is op het einde van de roman nog steeds dezelfde persoon die rondloopt met de vraag wie ze is en wat ze wil. Andrea laat de dingen liever zoals ze zijn, terwijl ze wel een wens heeft om te veranderen. Het is voor de lezer ook enigszins vermoeiend om haar persoonlijke worstelingen serieus te nemen, zeker omdat ze botsen met de strijd die Andrea’s nichtje moet voeren om te overleven. Om het leven van Andrea te vergelijken met de levens van haar broer en schoonzus is dus een onhandige keuze van de schrijfster geweest. Bovendien zijn de sprongen in tijd niet consistent en sommige feiten in het leven van Andrea worden te vaak herhaald. Daardoor heeft het verhaal weinig samenhang.

Onder volwassenen van Jami Attenberg is dus een boek die waarschijnlijk veel verschillende meningen zal opleveren. Het verhaal is niet slecht geschreven, maar mist samenhang en ontwikkeling in het personage Andrea. Het verhaal staat helaas te ver van mij af, maar mocht je van tragikomische, rauwe en vlotte romans houden dan is Onder volwassenen waarschijnlijk wel iets voor jou.