Erlendur 8 - Onderkoeld

Geschreven bij Onderkoeld

In Onderkoeld van IJslands grootmeester Arnaldur Indridason krijgen personen en natuurbeschrijvingen door de details en de fijngevoelige schrijfstijl iets rustgevends en geruststellends. Alledaagse dingen worden bijzonder, alsof er een betoverend randje omheen zit. De absolute schoonheid van het knap kunnen verwoorden van simpele dingen is een kunst. Neem nu de volgende beeldspraak bij een bezoek van inspecteur Erlendur aan een bouwterrein: “Zover het oog reikte, rezen gele bouwkranen op tegen de grauwe namiddag als reusachtige nijptangen die met goddelijke voortvarendheid in de aarde waren gestoken”. Eentje om in te lijsten, toch?

In haar zomerverblijf aan het meer bij Pingvellir beneemt María, zich van het leven. Haar vriendin Karen is een van de weinigen die haar niet tot deze zelfmoord in staat acht, ook al was María neerslachtig en depressief. Door Karen’s vastberadenheid begint ook inspecteur Erlendur aan Maria’s zelfmoord te twijfelen. Via een medium hoopte Maria contact te leggen met haar overleden moeder, want ze kan het gemis geen plek geven. Ook de dood van haar vader bij een vreemd bootongeluk heeft haar voor het leven geraakt. Wat heeft María als kind gezien of gehoord waardoor zij zo aangedaan blijft? Erlendur komt terecht in de wereld van seances en leven na de dood, maar voor zijn collega’s is de zelfmoord een gesloten zaak. Er is onbegrip voor zijn vasthoudendheid, dus doet Erlendur zijn gedegen onderzoek alleen en in privétijd. Mooi afwisselend en steeds meer onthullend zijn de cursieve stukken die via flashbacks over María gaan.

Door dit verhaal heen lopen drie bruuske verdwijningen van jonge mensen, zo’n 30 jaar geleden. Deze onopgeloste zaken blijven Erlendur intrigeren. Zijn drang om antwoorden te vinden is onlosmakelijk verbonden met de verdwijning van zijn broertje Bergur tijdens een heftige en ijskoude sneeuwstorm. Erlendur, toen 10 jaar, doorstond het natuurgeweld en de vrieskou, maar Bergur werd nooit teruggevonden. Trouwe lezers weten dit wel. Nieuw is dat we voor het eerst delen in Erlendurs gedachten aan Bergur, zijn schuldgevoel, het verdriet en de terugkerende dromen. Wanneer een arts hem uitlegt hoe je iemand een bijna-doodervaring kunt laten beleven - met een badkuip, ijs, shockapparatuur en een goede elektriciteitsbron (don’t try this at home) - is Erlendur’s vraag: “Is dat niet precies wat er gebeurt als je sterft door blootstelling aan de elementen?”. De impact van deze haast terloopse vraag dringt niet direct tot je door, maar is zo’n allemachtig intense en subtiele verwijzing naar zijn broertje, dat je er even stil van wordt. Ook het hoofdstuk waarin Erlendur over zijn schuldgevoel praat met dochter Eva is prachtig. Eindelijk lijken de koppige inspecteur en zijn recalcitrante dochter nader tot elkaar te komen. Een poging van Eva om haar ouders weer ‘on speaking terms’ te krijgen is een stuk mooie emotie in deze prachtige thriller. Indridason verwoordt het liefdevol en met respect voor zijn belangrijkste personages.

Langzaam ontwikkelt zich een lijn in alle gebeurtenissen die tot slot leiden naar de ingetogen apotheose, zoals we die van Indridason kennen. Er zijn best veel toevalligheden; maar - zo wordt aan Erlendur gevraagd - “Bestaat toeval wel en schept niet ieder mens zijn eigen lot?. De nuchtere inspecteur schrijft het toeval toe aan zijn eigen efficiënte sturing en ervaring. Niettemin keert hij soms terug naar de berg waar híj overleefde en Bergur verdween. Een barre kruistocht vol hoop, maar voorlopig zonder resultaat. Misschien lukt het hem in Onderstroom? Ik draag de sympathieke speurder, al acht boeken lang Indridasons schepping, een zeer warm hart toe.
En de plot? Tja………… weer práchtig gedaan!

Geschreven bij Onderkoeld

In Onderkoeld van grootmeester Arnaldur Indridason krijgen personen en natuurbeschrijvingen door details en de fijngevoelige schrijfstijl iets rustgevends en geruststellends. Alledaagse dingen worden bijzonder, alsof er een betoverend randje omheen zit. De absolute schoonheid van het knap kunnen verwoorden van simpele dingen is een kunst. Neem de volgende beeldspraak bij een bezoek van inspecteur Erlendur aan een bouwterrein: “Zover het oog reikte, rezen gele bouwkranen op tegen de grauwe namiddag als reusachtige nijptangen die met goddelijke voortvarendheid in de aarde waren gestoken”. Om in te lijsten, toch?

In haar woning aan het Pingvellir meer beneemt María zich van het leven. Haar vriendin Karen gelooft niet in zelfmoord ook al was María neerslachtig en zocht zij hulp bij een medium. Inspecteur Erlendur komt in de wereld van seances en leven na de dood. Voor zijn collega’s is de zelfmoord echter een afgedane zaak. Er is onbegrip voor Erlendur’s vasthoudendheid dus doet hij het onderzoek in privétijd. Mooi en steeds onthullender zijn de flashbacks over María. Was het moord of zelfmoord?

Door dit verhaal heen lopen drie verdwijningen van 30 jaar geleden. Erlendur’s drang om deze op te lossen is verbonden met de verdwijning van zijn broertje, lang geleden tijdens een ijskoude sneeuwstorm. Als een arts Erlendur uitlegt hoe je iemand een bijna-doodervaring kunt laten beleven - met een badkuip, ijs, shockapparatuur en een goede elektriciteitsbron - vraagt hij: “Is dat niet precies wat er gebeurt als je sterft door blootstelling aan de elementen?”. Deze terloopse vraag dringt niet direct tot je door maar is een allemachtig intense, subtiele verwijzing naar zijn broertje. Mooi is het hoofdstuk waarin de koppige inspecteur en zijn recalcitrante dochter nader tot elkaar komen. Indridason verwoordt het liefdevol en met respect.

Soms gaat Erlendur terug naar de berg waar Bergur verdween. Een barre, hoopvolle kruistocht, nog zonder resultaat.
En de plot? Tja ….práchtig!

Nogal deprimerend beginnend boek over een zelfmoord die bij inspecteur Erlunder van alles losmaakt, opnieuw oproept. Zoals gedachten over zijn jongere broertje die verdween tijdens een sneeuwstorm toen hij 10 was. Nooit gevonden, nooit uit zijn gedachten. Erlunder onderneemt in dit boek op een speurtocht naar zijn verleden en andere mysterieuze verdwijningen uit zijn carrière en waarom zijn huwelijk van meet af aan faalde. Geen opwekkende lectuur. En dan is er nog de religieuze dimensie over wederopstanding na de dood en de vraag of er contact mogelijk is tussen een overledene en een dierbare nabestaande. Zoals de wat getroebleerde Maria, die door haar moeder Leonora erop werd voorbereid….
Gaandeweg begint Erlunder een minutieus, discreet onderzoek naar een tweetal ‘cold cases’, afgesloten dossiers over verdwijningzaken uit 1975-6 en Maria’s recente zelfmoord. Elk gesprek met mensen die meer kunnen zeggen dan in de dossiers staat, verloopt moeizaam, maar geeft hem kleine aanwijzingen over hoe verder te gaan, met wie verder te praten. Omdat alle dossiers zijn gesloten, opereert hij aarzelend en in het geheim en maakt waar mogelijk gebruik van zijn expertisenetwerk.
AI’s eerdere roman “Het Koningsboek” had geen plaats voor Erlendur, Die roman begon groots en opwindend maar raakte allengs in problemen en is nooit in het Engels vertaald of uitgegeven. “Onderkoeld” was AI’s volgende boek. Het start aarzelend maar ontwikkelt zich langzaam maar zeker tot misschien het meest persoonlijke en spirituele onderzoek van Elendur.

Geschreven bij Onderkoeld

Een uitstekend boek geschreven door Indridason. Het is niet reuze spannend maar het is op zo'n dusdanige manier geschreven, dat het je blijft boeien tot de laatste bladzijde.
In een dorpje wordt een dode vrouw gevonden in haar zomerhuis. Het lijkt erop dat de vrouw zelfmoord heeft gepleegd. Als een paar dagen na de dood van de vrouw, een vriendin van haar bij inspecteur Erlendur komt. Deze vrouw heeft een opname bij zich waarbij de dode vrouw bij een medium in openbaarheid treedt. Erlendur begint hierdoor te twijfelen of het wel zelfmoord is geweest. Doordat er geen officieel onderzoek is ingesteld begint hij in zijn eentje het delict te onderzoeken. Hierdoor komt hij soms in vreemde en moeilijke situaties terecht, maar lukt het hem om achter de waarheid te komen waarom de vrouw tot deze daad is gekomen.

Geschreven bij Erlendur 8 - Onderkoeld

Het boek is zeker geen chaotische actiethriller. Het gaat er rustig aan toe en de spanning stijgt gestaag naar het einde toe.
Het is een thriller die wel vlot leest en de beschrijvingen zijn subliem.
De pschychologie vind ik prachtig, het is dan ook een boek dat je nadien nog doet nadenken...Hoe komt iemand tot zelfdoding ! (of is het moord ?) Hoe kom je aan obsessies door iets wat je als kind ervaren hebt. Een bepaald paranormaal verschijnsel van heden ten dage komt hier ruim aan bod. Maar er worden geen onmogelijke feiten verteld. Indridason blijft lekker met zijn voeten op de grond.
Ik heb wel al spannender thrillers gelezen maar 'Onderkoeld' is toch een goed boek en zeker het lezen waard.

Geschreven bij Onderkoeld

Onderkoeld is een prima thriller van Indridason. Niet de allersterkste van deze schrijver, maar wel een spannend plot wat lekker wegleest.

leest terug goed van begin tot einde
prachtig hoe hij verschillende verhalen in elkaar doet vloeien
is wel niet een van zijn beste

Hoewel de andere boeken van de reeks spannender zijn, word je als lezer toch meegesleept in het verhaal. Het is moeilijk om het boek aan de kant te leggen eens je begint te lezen.
Een echte aanrader.

zeker de moeite waard , goed geschreven en opbouwend naar de uiteindelijke ontknoping

Geschreven bij Onderkoeld

Knap gedaan, in dit boek blijft onduidelijk of er nu sprake is van iets bovenaards of niet. De misdaad wordt opgelost (tamelijk verrassend), maar als lezer houd je een klein spoor van twijfel. Weet je meer dan de mensen in het boek of is het mijn eigen conclusie? Puike thriller.