Otis

Als je eenmaal begint met lezen wil je het boek niet meer wegleggen. De 17-jarige hoofdpersoon en verteller, Otis, wordt zo prachtig neergezet dat je aan zijn lippen hangt. Zowel zijn kwetsbaarheid als kracht worden beeldend beschreven. Alhoewel de thuissituatie van Otis zeer complex is heeft hij nog ruimte over om zich te bekommeren om anderen, wat hem kansen biedt om zijn innerlijke kracht nog verder te ontwikkelen. Een ontroerend, dynamisch en spannend boek dat een deur opende naar een voor mij grotendeels onbekende wereld.

Wat een gaaf, ontroerend verhaal, vol humor, onverwachte wendingen en spanning! Een echte aanrader voor jong en oud. Ik kon het niet wegleggen! Het is alsof je een en film zit!...Ik wil de film ervan zien!
Als migrant herken ik de parallelle werelden in onze samenleving, het overleven maar ook de veerkracht en levendigheid van zijn personages. Otis en Nuru, voor dit soort kinderen/jongeren wil ik werken.
Martijn Niemeijer heeft mooie werelden geportretteerd waarvan je niet wist dat ze in Nederland bestonden. Erg inspirerend in deze koude tijden.

Hartverwarmend. Fijn, simpel taalgebruik. Spannend plot. Heerlijk realistische diverse personages. Soms wat over the top, maar dat paste wel.

Martijn Niemeijer vertelt met zijn tweede boek een heel ander verhaal dan in zijn debuut, ‘Wat niemand ziet’. Was in die eersteling zijn hoofdpersoon een tienjarig meisje, Otis is een jongen van zeventien, die bezig is met het laatste jaar van de havo. Eigenlijk is de enige overeenkomst tussen deze twee romanfiguren dat ze het thuis niet makkelijk hebben. Maar Otis (en dat komt natuurlijk omdat hij wat ouder is) raakt op een goed moment vastbesloten om daar wat aan te doen. En hoe! Hij laat er geen gras over groeien, zeurt niet en neemt initiatieven. Goed, bij een aantal daarvan zou een goedwillende Jeugdzorger bekommerd ‘tut-tut-tut’ zeggen, maar daar trekt hij zich niets van aan. Hij zet de boel op poten zoals hij dat nodig vindt. En hij is blij verrast als hij aan het eind van het boek merkt, dat veel mensen hem daarin willen steunen!
Eindelijk weer eens boek met als hoofdpersoon een jongen, en dan een jongen die zich niet laat kisten. Martijn Niemeijer heeft met ‘Otis’ een verhaal afgeleverd, waar hij héél veel jongens die anders misschien maar zelden een boek zullen lezen, een enorm plezier gaat doen. Zeker de doelgroep van de school waar ik werk zal hiervan smullen.

Peter Stöve,
Docent Nederlands Technisch College Velsen, IJmuiden.

Een grote flat in een multiculti wijk vol tienermoeders, (drugs)handelaars, uitkeringstrekkers en armoede. Éen van de bewoners is Otis, die in dit gebouw moet zien te dealen met een knettergekke moeder en de afwezigheid van een vader die hij nooit gekend heeft. Hij heeft zichzelf het doel gesteld zijn havodiploma te halen. Veelgevraagd in deze omstandigheden en zeker als je ook nog eens plotseling en ongevraagd de zorg krijgt over een klein meisje dat niet praat.
Otis probeert in korte tijd overal in de flat op slimme maniergeld af te troggelen van medebewoners, (il)legale handeltjes op te zetten, maar ook zijn schoolexamens te halen, zo goed als hij kan te zorgen voor het meisje én haar ouders te achterhalen, hij probeert zijn vriendschap met Dennis en Gino intact te houden, hij probeert zijn moeder te dumpen én meer te weten te komen over zijn vader. En dat allemaal in 250 pagina’s.
Zoals Otis heen en weer en op en neer door de flat gaat, zo rammelt het verhaal soms ook alle kanten op. Je gaat van hot naar her, maar dit betekent wel dat het geen moment saai wordt. Op elke bladzijde is er wel een ontwikkeling. Verwacht geen suffe bedoening, maar maak je op voor een stoer boek!

Aardig jeugdboek over een jongen die zichzelf (en een 3-jarig meisje) moet zien te redden in een flatgebouw waar zijn moeder vage leningen verstrekt.

Pakkend en toegankelijk boek dat je in een keer kan uitlezen of juist hoofdstukje voor hoofdstukje.

Het is een leuk en interessant boek. Voor jong en oud. Hèt word in detail verteld.

Het is zeker een aanrader. Tijdens het lezen zat ik bijna in het verhaal, zo meeslepend is het. De personages waren erg realistisch voor mij. Ook heb ik mensen in mijn omgeving dit boek aangeraden en niemand heeft er spijt van gehad.