Prachtige wereld, waar ben je n.v.t.

De Ierse schrijfster Sally Rooney debuteerde in 2017 met Gesprekken met vrienden. Twee jaar later verscheen Normale mensen. Over beide boeken werd er duchtig gediscussieerd, blijkbaar hou je enorm van haar schrijfstijl of juist niet. Ik was dus best benieuwd naar Prachtige wereld, waar ben je, mijn eerste kennismaking met Rooney.
Alice is een succesvolle romanschrijfster. Ze vindt het leven moeilijk en is niet echt gelukkig. Na een verblijf in de psychiatrie is ze vanuit Dublin verhuisd naar een klein plaatsje aan de Ierse kust. Tijdens een Tinderdate leert ze Felix kennen, een magazijnier uit het dorp. Hoewel hun eerste avond eigenlijk een mislukking was en ze elkaar amper kennen, vraagt Alice Felix kort nadien mee naar Rome voor een boekpromotie.
Eileen, de beste vriendin van Alice, woont in Dublin en werkt daar als redactieassistent. Haar relatie met Aiden is stukgelopen, maar hij spookt nog regelmatig door haar hoofd. Nu heeft ze terug een flirterig contant met haar jeugdvriend Simon. Voor hem is dit eerder vrijblijvend, Eileen verwacht blijkbaar wel meer. Maar als het mis zou lopen in hun liefdesrelatie, blijft er dan nog wel plaats over voor hun vriendschap?
Alice en Eileen, beide bijna dertigers, blijven met elkaar in contact via mailberichtjes. Politiek, maatschappij, godsdienst, milieu,… komen ruim aan bod. Dit levert soms diepzinnige en filosofische gesprekken op. Beiden hebben vaak een heldere kijk en mening, maar eigenlijk ondernemen ze geen actie tegen al de problemen die ze aankaarten. Hun conversaties zetten de lezer ook aan tot nadenken. Er zit vaak cynisme en een grappige ondertoon in hun berichten (en in het gehele verhaal) en daar hou ik wel van.
Soms lijken ze als vriendinnen wat afstandelijk en zo serieus. Maar anderzijds zijn ze heel open en vertrouwd over hun seksleven en persoonlijke problemen. Of trekken ze voor elkaar en zichzelf toch een façade op? Hun mails zijn soms langdradig, maar wel altijd interessant, vind ik.
In sommige hoofdstukken bekijkt de lezer de personages vanop afstand, zeer filmisch beschreven. Deze afwisseling met de berichtjes zorgt ervoor dat je een completer beeld van hun leef- en denkwereld krijgt. Toch bleven de vier hoofdpersonages voor mij iets te veel op afstand. Ik kon ze niet echt doorgronden. Zo had ik Alice graag beter leren kennen. Hoe gaat ze met haar bekendheid om, hoe is het om een succesvolle auteur te zijn? En haar psychische problemen uit het verleden intrigeerden me ook wel.
Het tweede gedeelte van het verhaal wordt persoonlijker als Alice, Felix, Eileen en Simon elkaar ontmoeten. Vele gedachten en gevoelens worden niet echt uitgesproken en dit zorgt soms voor pijnlijke confrontaties. En hoewel ze het niet altijd met elkaar eens zijn, blijkt toch ook dat ze niet zonder elkaar kunnen, hoe moeilijk het soms ook is.
Er gebeurt ogenschijnlijk weinig in Prachtige wereld, waar ben je, het wordt ook nooit echt spannend. En toch wisten deze (bijna) dertigers me te boeien. Soms is er veel drama om kleine zaken en wordt er te veel nagedacht. Dit was soms irritant, maar soms ook best amusant. Ik had niet voor iedereen evenveel sympathie en begrip, maar zo gaat het toch ook in het echte leven, niet?
Door Alice als schrijfster op te voeren, geeft Sally Rooney ook een interessant inkijkje in het leven van een auteur. Zit hier enige zelfreflectie in? Ook de subtiele verwijzingen naar haar vorige titels kon ik zeker appreciëren.
Hoewel ik niet volledig overtuigd ben van mijn eerste kennismaking met Sally Rooney, wil ik toch haar twee vorige boeken ook lezen. Ergens intrigeert de schrijfstijl me wel. Ik laat me dus graag nog eens onderdompelen in gevoelens, twijfels en verlangens van een jongere generatie.
Het omslagontwerp én het mooie binnenwerk vermeld ik ook nog graag. Altijd fijn als de uitgever voor een mooi totaalplaatje zorgt, een blijk van respect naar de lezers toe.

Prachtige wereld, waar ben je. Door: Sally Rooney.

Een nieuwe Rooney, dat veroorzaakt opwinding in de boekenwereld. Voor ook maar iemand een letter gelezen heeft is het boek al een mustread. En dat is meer dan terecht.

Ik genoot van Gesprekken met vrienden, was dol op Normale mensen (en werd verliefd op Normal people, de serie) en nu is er dus Prachtige wereld. Een perfecte mengeling van de twee vorige boeken, maar dan nog beter en anders. Het schreeuwt ook om een verfilming (serie). Rooney is goud.

In Prachtige wereld volgen we 4 mensen: Alice (succesvol romanschrijfster), haar beste vriendin Eileen (werkt bij een uitgeverij), Simon (buurjongen van Eileen toen ze kind waren en nu vriend van beide vrouwen) en Felix (Tinderdate van Alice).

Een groot stuk van het boek bestaat uit mails tussen Alice en Eileen. Mails waarin ze lief en leed delen maar vooral ook hun kijk op de wereld om hen heen. En die is zo boeiend. Of het nu gaat over biseksualiteit, de opkomst van plastic in 1976, het feit dat we ons in de laatste verlichte kamer bevinden en dat na ons het licht uitgaat, de rol van de roman in de huidige tijd,… alles is even interessant. Ik ben het niet altijd met alles eens (het scheelt niet veel) maar elk idee, elke theorie is zo goed verwoord en neergeschreven dat je het boek op het puntje van je stoel zit te lezen.

Prachtige wereld is een roman van nu: mensen zitten op social media, ze Tinderen, krijgen ook te maken met de pandemie en zijn eenzaam, of alleen. Het verschil tussen die twee is voor hen (en voor ons in ons eigen leven) niet altijd even duidelijk.

De uitgebreide mails zijn boeiend maar de (vaak aarzelende, aftastende) gesprekken tussen de personages zijn dat mogelijk nog meer. Mensen proberen elkaar te helpen, kwetsen elkaar, zeggen dingen die de ander niet wil horen, tasten grenzen af, botsen op muren (van henzelf en elkaar) in bed en daarnaast.
De gesprekken, de geschreven conversaties, de seksscenes, alles is uit het leven gegrepen en tevens buitengewoon goed beschreven én opgeschreven.

Rooney schrijft entertainend maar op een hoog niveau, het is vaak ook bijna essayistisch, haar natuurbeschrijvingen zijn poëtisch, haar dialogen soms filosofisch. Ze raakt je in hart en hoofd.

Ik heb van elke pagina genoten, heb zo veel onderlijnd. Het was het wachten waard, de hype is meer dan terecht en ik tel af naar de series (aan de verfilming van Gesprekken met vrienden wordt gewerkt, Prachtige wereld moet volgen) en naar een volgende (ongetwijfeld) bestseller!

Alice is een bekende schrijfster die zich heeft teruggetrokken in een kustdorpje. Via Tinder ontmoet ze Felix die magazijnmedewerker is. 
Haar beste en enige (?) vriendin Eileen woont in Dublin, zij heeft na een mislukte relatie weer contact met Simon die ze uit haar jeugd kent. 

Alice en Eileen schrijven elkaar lange filosofische mails, over de zin van het leven, de toestand in de wereld, kunst..
Uiteindelijk gaat het toch om het eigen geluk (in de liefde)

"Dus temidden van alles, van de wereld zoals die is, van de mensheid die op de rand van de ondergang staat, zit ik hier toch weer een mail over seks en vriendschap te schrijven. Waar leven we anders voor?" 

Tussen de mailwisseling door lezen we afwisselend over het leven in het kustdorpje (Alice) en Dublin (Eileen) 
Die stukken zijn als het ware geschreven door een toeschouwer die vanaf een afstand vrij gedetailleerd en soms poëtisch beschrijft wat er gebeurt. Het doet soms denken aan een filmscript. 

"Op maandagavond om kwart over acht was de woonkamer van Simons appartement schemerig en leeg. Het resterende daglicht viel door het kleine raam boven het aanrecht in het keukentje en het grotere raam ertegenover op de dingen in het huis; de zilverkleurige gootsteen met een vuil bord en een mes erin... " zo gaat dat nog even door.. Je ziet het voor je..

Relaties zijn moeizaam in de boeken van Rooney. Ook in dit boek waar de  4 personages wel een stukje ouder zijn dan in Normale mensen. Rooney weet weer heel goed de onmacht en eenzaamheid te beschrijven.. de zoektocht naar verbondenheid, echte liefde. Maar de liefde is vaak zo ingewikkeld.
Er lijkt hier wel meer ontwikkeling in te zitten als in haar vorige boek. 

De mailwisseling tussen Alice en Eileen vond ik soms wat minder boeiend maar wel een mooie verbinding tussen de andere hoofdstukken. Toch vind ik dit niet haar mooiste boek. Normale mensen leest net wat prettiger. Waarschijnlijk heeft dat dus met die mails te maken. De andere hoofdstukken vond ik wel heel fijn lezen. 
Het is trouwens een heel mooie gebonden uitgave met ook een mooie binnenkant.

Boeiend. Bijna een opinieroman, maar toch heel menselijk. Soms las het als een liefdesroman met veel dialoog om vervolgens volop met informatie te worden gevoed door het mailverkeer tussen de 2 vrouwen.
Aparte manier van schrijven; geen haakjes en soms zelfs geen alinea's. Toch is het verhaal gemakkelijk te lezen.
De nieuwe roman van Sally Rooney is een zeer waardige opvolger die past in het rijtje van haar eerdere schrijfkunsten.

Geschreven bij Prachtige wereld, waar ben je

Ontzettend vlak, oppervlakkig geschreven: geen mensen van vlees en bloed met enige diepgang. Als lezer krijg je er geen binding mee door de afstandelijke, saaie schrijfstijl. Soms hou ik enorm van Ierse schrijvers: heb het land jaren geleden in mijn hart gesloten en Castlebar, geboortestadje van de schrijfster, ken ik en Dublin zeer! Prachtige rondreizen gemaakt en vooral de oogverblindende westkust ademloos gezien, veel levenslustige Ieren ontmoet, die vrij, onbevangen en gastvrij zijn. Dat bruisende, levenslustige karakter, kom ik hier nergens tegen. Ik weet dat Rooney als jonge schrijfster heel veel succes heeft met haar boeken, alom geprezen, maar ik vind er niets aan. Duf, suf, saai.
Inderdaad: prachtige wereld, waar ben je? Goeie vraag....