Soms lieg ik

Geschreven bij Soms lieg ik

Ik had de reviews gelezen dus had er erg veel zin in om aan dit boek te beginnen.
Wel las ik dat het een beetje lastig inkomen was.
Dat lastig inkomen is een understatement!!!
Halverwege het boek zit er nog steeds geen enkele lijn of vaart in dit boek!
Conclusie: Jammer dat de mensen die dit boek afraden (en daar moeten er echt heel wat van zijn) niet de moeite hebben genomen om een review te schrijven. Dit had misschien een realistischer beeld gegeven van dit boek en mij een miskoop bespaard.

Amber Reynolds komt op tweede kerstdag bij bewustzijn in het ziekenhuis. Ze kan zich niet herinneren hoe zij daar gekomen is, erger nog, zij kan alles horen, maar niet bewegen of communiceren. Ze heeft het zogeheten locked-in syndroom. Ze weet haar leeftijd, dat ze mer Paul is getrouwd, dat haar zus een geheim heeft, maar er blijven nog heel veel gaten. Door middel van flashbacks reconstrueert Amber de week voordat zij in het ziekenhuis beland. Dit steeds afgewisseld met het heden , waarin je gesprekken hoort van het verplegend personeel, gesprekken tussen het bezoek en waarin Amber probeert de puzzelstukjes op zijn plaats te brengen. Een ding is duidelijk, ze ligt in coma, haar man houdt niet meer van haar en soms liegt ze en ze is in gevaar.
Lukt het haar wakker te worden voor het te laat is?

“Soms lieg ik “ is het thrillerdebuut van Alice Feeney. Naast de flashbacks en het heden wordt het boek afgewisseld met dagboekfragmenten , die ruim twintig jaar teruggaan en het verhaal vertellen van een ongelukkig, eenzaam en boos 10-jarig meisje
Dit maakt het verhaal enerzijds complex, maar past prima in het psychologische spelletje wat gespeeld wordt .
Er is een ding wat je als lezer moet weten: Iedereen liegt

Soms lieg ik, een boek vol leugens, onvoorspelbaar en een knappe ontknoping. Een boek geschreven in een prettige stijl wat je achter elkaar wilt uitlezen. Knap en intrigerend debuut, met na afloop nog wel de vraag , weet ik nu alles en wat is nu waar of niet waar!

Wat lijkt me dat doodeng zeg! In coma liggen, maar wel alles meekrijgen! En dan het besef krijgen dat er iemand is die je kwaad wil doen… Samen met Amber verdenk je in eerste instantie iedereen; haar man Paul, die volgens haar niet meer van haar houdt, haar zus Claire met wie ze een gecompliceerde band heeft, haar ex-stalker Edward die net weer terug was in haar leven, haar collega Madeline wie ze aan het wegwerken was bij het radiostation… Maar in het dagelijks leven speelde Amber al allerlei rollen, dus wie is de werkelijke Amber? En welke herinnering is de waarheid?? Je wordt steeds op het verkeerde been gezet. Knap gedaan!

Het super spannende en inderdaad heel beangstigende verhaal leest als een trein en is niet weg te leggen, omdat je gewoon moet weten wat nou de waarheid is! Maar weet je: het einde vond ik zo’n anticlimax! Ik was echt heel erg teleurgesteld… Misschien ligt het aan mij en is de clue gewoon compleet langs me heengegaan! Maar ik vond het dus echt heel onbevredigend.
Zonde van een verder echt heel pakkend verhaal…

‘Zonder duisternis kunnen sterren niet stralen…’

In Soms lieg ik is niets wat het lijkt. Je wordt meegezogen in de duistere wereld van Amber terwijl ze in coma ligt. Ze kan alles en iedereen horen die bij haar in de kamer komt, maar ze heeft geen idee hoe ze daar terecht is gekomen. Persoonlijk vind ik de gedachtegangen en angsten van Amber heel goed neergezet. Doordat ze in coma ligt wordt je heen en weer geslingerd tussen droom en werkelijkheid wat zorgt voor verschillende perspectieven in het verhaal. Je weet nooit zeker of het echt is of niet. Dit zorgt voor extra diepgang. De overige personages blijven vaag en onduidelijk.

Een hele fijne, vlotte en goed te lezen schrijfstijl. Feeney weet de spanning goed op te bouwen, ondanks dat je eigenlijk zo goed als alleen in het hoofd van Amber aanwezig bent. Wanneer je denkt te weten hoe het zit en denkt dat Amber zo zal ontwaken, word je ineens een andere kant opgestuurd. De plottwists die in het verhaal verwerkt zitten zijn onverwachts en zetten je steeds op het verkeerde been. Dit blijft eigenlijk tot de ontknoping weer een verrassing.

Een verrassend, spannend en veelbelovend thrillerdebuut. Het leest als een trein, eenmaal ingestapt is elk station een verrassing, waardoor je móet weten wat de eindbestemming nu echt is.

Spanning: 4
Plot: 4
Leesplezier: 4
Schrijfstijl: 3,5
Originaliteit: 3,5
Psychologie: 4

Hiermee kom ik op een mooie 4 sterren voor Soms lieg ik het thrillerdebuut van Alice Feeney. Benieuwd naar een volgende thriller van haar hand.

‘Soms lieg ik’ is het thrillerdebuut van de Britse Alice Feeney. Zij was eerder actief als verslaggever, nieuwsredacteur en producer. Haar eerste boek kun je met recht een psychologische thriller noemen. Bij momenten zenuwslopend en naar het einde toe zeer verrassend!

Amber Reynolds ligt in coma. Hoewel ze niet kan bewegen en praten, hoort ze alles. Ze heeft geen idee wat er is gebeurd, maar is er wel van overtuigd dat ze niet door een ongeluk in het ziekenhuis is beland. Beetje bij beetje probeert ze haar herinneringen weer gaaf te krijgen. Haar man houdt niet meer van haar, daar is ze van overtuigd. Haar zus heeft meer geheimen dan goed is voor een mens. En dan is daar nog de doorgedraaide ex. Amber beseft dat ze in gevaar is, wakker worden is dus de boodschap.

‘Soms lieg ik’ kent een zalige opbouw, hoewel die niet nieuw is. Er is het ‘nu’, de weekend tussen kerst is nieuw. Er is het ‘eerder’, de week ervoor, en tenslotte neemt de auteur ons ook steeds mee naar ‘eerder’, zijnde 1992, dat is 24 jaar geleden.

Als lezer ben je gewaarschuwd dat Amer soms liegt. Bij alles wat je leest, zou je je moeten afvragen wat er al dan niet van klopt. Maar… dat doe je niet, niet echt. En dus is de verrassing uiteindelijk groot, heel groot! Door de subtiele manier van vertellen van Feeney, kun je je achteraf alleen maar afvragen hoe je ‘het’ niet had zien aankomen. Ontzettend knap gedaan.

Goed boek dat extra punten scoort door de uitmuntend opgezette plot.

#hebbanbuzz Dit boek geef ik drie sterren. Het gaat over een comapatiente die haar gedachtengang wordt verteld dewelke zij denkt dat er gebeurd is en ook dmv dagboekfragmenten. In heden en verleden. Dus soms moet je wel je echt goed concentreren om mee te zijn in het boek. Naarmate je verder leest kom je vanalles te weten en blijkt dat je door haar verhaal eigenlijk op een verkeerd spoor werd gezet waardoor het boek toch nog spannend wordt en je echt wel wil weten wat er nu echt gebeurd is . En uiteindelijk krijg je dan een einde waar je bijna van achterover valt.

Hoewel Alice Feeney ervan hield om journalist te zijn, bleef ze altijd dromen van een carrière als auteur. Terwijl ze nog voor het BBC-journaal werkte, schreef ze onder andere in haar pauzes aan haar debuutthriller Soms lieg ik, dat een New York Times en een internationale bestseller werd. In 2018 is het in het Nederlands verschenen en is inmiddels in meer dan twintig talen vertaald. Tevens wordt door Ellen DeGeneres en Warner Bros een tv-serie van gemaakt, waarin Sarah Michelle Gellar de hoofdrol speelt.

Na een ongeluk wordt Amber Reynolds in het ziekenhuis opgenomen. Ze weet niet hoe het gebeurd is, maar wel dat er opzet in het spel was. Omdat ze in coma ligt, kan ze zich niet bewegen. Ze krijgt echter wel alles mee wat er om haar heen gebeurt. Ook probeert ze zich te herinneren hoe ze in deze situatie terecht is gekomen. Stukje bij beetje komen haar herinneringen weer terug, waarbij ze zich realiseert dat haar man niet meer om haar geeft en haar zus iets te verbergen heeft. Omdat ze ervan overtuigd is dat haar leven in gevaar is, zal ze op tijd uit haar coma moeten raken. Zal dat haar lukken?

Het verhaal speelt zich afwisselend af in het heden (nu), het verleden (eerder), dat overigens maar een week is en vroeger. De hoofdstukken ‘nu’ en ‘eerder’ worden verteld vanuit het perspectief van Amber en de hoofdstukken ‘vroeger’ zijn dagboekteksten uit 1992 en opgetekend door een ongeveer tienjarig meisje waarvan de naam niet wordt genoemd. Deze opzet zorgt er in geringe mate voor dat de lezer nieuwsgierig wordt naar wat er gebeurd is. Het moet ook een spanningsveld creëren, maar daarvan is zo goed als geen sprake. Dat wordt vooral veroorzaakt door het te trage tempo waarmee Soms lieg ik begint. Ongeveer halverwege komt daar wel wat verbetering in, maar echt snel wordt het nooit.

Door middel van cliffhangers aan het eind van sommige hoofdstukken probeert Feeney de spanning op te bouwen. Dit heeft echter niet het beoogde effect, want de spannende momenten blijven zo goed als achterwege. Omdat de lezer eveneens niet verwend wordt met verrassende plotwendingen kabbelt het verhaal maar voort. Pas in de ontknoping wordt de lezer getrakteerd op een onverwacht cadeautje en dan blijkt dat het hele verhaal toch iets anders in elkaar steekt dan je aldoor vermoedde. Het is echter niet zo dat je dan omver geblazen wordt door deze welkome twist, daarvoor waren er toch ook situaties die je van tevoren kon zien aankomen en was het zeker niet spectaculair genoeg.

Soms lieg ik draait om een beperkt aantal personages: Amber, haar man Paul, haar zus Claire en in mindere mate haar ex-vriendje Edward. Hierdoor blijft het overzichtelijk en weet je als lezer al snel met wie je te maken hebt. Niet ieder van hen is uitvoerig uitgewerkt, maar dat is ook niet nodig. Wat je moet weten, kom je te weten, en daar gaat het in dit verhaal feitelijk om. Tijdens het lezen vraag je je regelmatig af wat wel of niet waar is, dat is vooral het gevolg van de titel van het boek, maar ook door het laatste punt wat je van Amber Reynolds moet weten en die aan het verhaal voorafgaan. Zelfs als het boek uit is, blijf je aan de waarheid (voor wat het waard is) twijfelen.

Het verhaal doet enigszins denken aan Als ik doodga voor ik opsta van Emily Koch. In beide boeken is het locked-insyndroom een belangrijk thema en twijfelen de hoofdpersonen aan de oorzaak van hun comateuze staat. Uiteraard zijn er ook voldoende verschillen, maar niet zodanig dat Soms lieg ik een bijzonder debuut is. Daarvoor ontbreken domweg de belangrijkste thrillerelementen.

Dit is het verhaal van Amber Reynolds, ze ligt in coma. Ze herinnert zich er niets van maar weet wel dat het geen ongeluk was. Omdat ze het zogenoemde locked-insyndroom heeft, kan ze wel iedereen die bij haar bed staat horen maar ze kan niet bewegen of praten.. Ze wil zich herinneren wat er is gebeurt. Haar man houdt niet meer van haar en haar zus heeft een geheim en er is nog een ex in het spel. Ze is gevangen in haar eigen lichaam en hoopt dat ze op tijd uit coma ontwaakt voor het te laat is .

Het verhaal wordt verteld vanuit de ik- persoon Amber, waardoor je je erg goed kan inleven in haar situatie. De sfeer en de situatie van Amber wordt duidelijk beschreven. Je kijkt als het ware door de ogen van Amber en hoort wat zij hoort. Je leert haar karakter in de loop van het verhaal steeds beter kennen. Ze is iemand die al heel veel mee heeft gemaakt en dit is nog niet het einde. Bij de andere personages is de opbouw van karakter net zo . Voor de een heb je meteen sympathie zoals voor Jo maar voor andere heb je dat juist zoals Edward, Claire, en Madeline. Daar voel je meteen aan dat er iets niet klopt .

De schrijfster heeft gekozen voor flashbacks in het verhaal naar de situatie van voor de coma en de jeugd van Amber en Claire en dat van nu, deze flashbacks zijn nodig voor het verhaal. Het zijn meerdere verhaallijnen die uiteindelijk met elkaar te maken hebben.. De hoofdstukken zijn kort en het leest vlot. Vanaf het begin wil je weten of het Amber lukt om uit de coma te ontwaken. Leugens en jaloezie zijn de hoofdthema’s van dit verhaal. Je komt er stukje bij beetje achter dat je niemand kan vertrouwen en dat niemand is wie hij/zij zegt te zijn. Wie spreekt er de waarheid en wie liegt ? De opbouw naar het plot is spannend. Er komt meerdere keren een plotwending in die je niet ziet aankomen. Het eind van het verhaal past precies bij het boek, alleen geeft het mij niet helemaal een bevredigend gevoel. Ik heb het idee dat er nog meer achter weg komt.

Het begint sterk:

‘Mijn naam is Amber Reynolds. Er zijn drie dingen die je over me moet weten:
1. Ik lig in coma
2. Mijn man houdt niet meer van me
3. Soms lieg ik.

Amber Reynolds wordt wakker en weet niet waar ze is. Even vraagt ze zich af of het misschien een hotel is. Maar dan beseft ze dat ze in een ziekenhuis ligt. Ze weet niet hoe ze daar is gekomen.
Het verhaal is geschreven over drie tijdlijnen - Nu, terwijl Amber in coma is - Dan, de dagen voorafgaand aan het ongeluk van Amber - en Before, geschreven als dagboekaantekeningen uit 1991. De dagboekaantekeningen geven een diepere achtergrond van de hoofdpersonages, hoe hun geest werkt en waarom ze verstoorde complexe mensen zijn geworden. Amber schrijft zo veel als ze in haar dagboek als een kind kan denken, maar als ze zichzelf niet kan uitdrukken, schrijft ze drie feiten voor vandaag.

Het heeft een echt meeslepende atmosfeer die zowel claustrofobisch als opwindend is. Amber zit in coma maar ze kan horen wat er aan de hand is, maar ze kan het niet zien. Ze heeft geen idee waarom ze in het ziekenhuis ligt en ze probeert verwoed de vorige gebeurtenissen samen te vatten.

Ik kon dit boek niet neerleggen, Amber's karakter is absoluut boeiend vanaf pagina één. Zij is de ultieme onbetrouwbare verteller. Ik wist nooit zeker of ik een woord kon vertrouwen van wat ik aan het lezen was. Het verleden ontvouwt zich op zo'n methodische manier dat de lezer voortdurend op de rand van zijn stoel wordt gehouden en wanhopig meer moet weten. De dagboekaantekeningen zijn een andere briljante bron die de lezer nog dieper trekt in wat Amber doet kloppen. Ik had er zoveel vertrouwen in dat ik wist wat er gebeurde. Fout. En toen vertelde Alice me dat ik het steeds weer fout had!
Dit boek is alles wat ik wil van een psychologische thriller: intriges, spanningen en wendingen die je hart doet bonzen en helemaal stomverbaasd achterlaat.
Daarom geef ik dit boek 5 sterren naar mijn mening dubbel en dik verdiend!!!!

Spannend boek vol verrassende wendingen