Spellslinger 1 - Vogelvrij

Eindelijk, eindelijk had ik 'Vogelvrij' in mijn handen. Ruim een jaar voordat het boek verscheen zag ik een prachtige aankondiging op de retail beurs in Houten. Speelkaarten die aan het plafond hingen en een metersbreed doek met een prachtige illustratie van Kellen trok direct mijn aandacht. Na enkele seconden van pure verbazing stapte ik erop af, en dat was pas het begin van het avontuur.
Kellen is opgegroeid om een 'Jan'Tep' te worden. Net als de rest van zijn leeftijdsgenoten. Zodra hij zestien wordt moet hij verschillende proeven ondergaan om een magiërsnaam te ontvangen. Maar Kellen weet van te voren al dat hij die nooit zal ontvangen. Een andere roeping lijkt onvermijdelijk, maar zo snel gooit Kellen zijn handdoek niet in de ring.

Pfoeh, waar zal ik eens beginnen. Oh ja, bij het begin: de cover. Wauwie! Degenen die dit hebben bedacht en uiteindelijk hebben ontworpen zijn geniaal. De illustratie is prachtig en een geweldige toevoeging aan het verhaal. Niet alleen deze illustratie zorgt ervoor dat het verhaal nog voordat je eraan begonnen bent, tot leven komt. Laat staan wanneer je aan het lezen bent. Daarmee kom ik bij het volgende enorme pluspunt. De schrijfstijl van Sebastien. Het verhaal leest vanaf de eerste bladzijde heerlijk weg. Het ik-perspectief en de gevatte humor van het hoofdpersonage zorgen ervoor dat ik me gemakkelijk kon inleven in het verhaal en de personages. Gelukkig heeft de humor niet de overhand. Er komen serieuze onderwerpen aan bod en af en toe moet Kellen moeilijke beslissingen nemen. En precies op de momenten dat je het niet verwacht, komt er een gedachte of een opmerking van Kellen die je ondanks de omstandigheden hardop laat lachen.

Dit verhaal is zo onvoorspelbaar als maar kan. Eerlijk gezegd had ik tijdens het lezen niet eens de tijd om voor mezelf te bedenken wat er al dan niet kon gebeuren. Het verhaal eiste al mijn aandacht op en zorgde ervoor dat ik nergens anders aan kon denken. De namen van sommige personages verwarden me soms wel, maar toen ik erachter kwam dat er veel gebruik wordt gemaakt van afkortingen van familienamen werd het overzicht duidelijker. Van sommige namen wist ik nog steeds niet hoe ik ze uit moest spreken, maar verderop in het verhaal las ik daar eigenlijk overheen en had ik daar niet zo veel last meer van.

In sommige boeken vind ik het moeilijk om mezelf te identificeren met mannelijke hoofdpersonages. In ‘Vogelvrij’ had ik daar helemaal geen last van. Het verhaal zat gewoon steengoed in elkaar waardoor ik, op sommige namen na, nergens moeilijkheden in ondervond. Toen ik de achterflaptekst las, wist ik niet zo goed wat ik me kon voorstellen in een wereld met Jan’Tep en bepaalde magiesoorten, armringen die geactiveerd werden en proeven die gedaan moesten worden. Maar omdat Kellen hier eigenlijk ook nog helemaal nieuw in is, ervaar en ontdekte ik dat samen met hem terwijl ik het verhaal las. Dit vond ik een prima manier om de wereld te leren kennen.
Hoe verder ik in het boek kwam, hoe onvoorspelbaarder en bijzonderder het boek werd. En omdat dit nog maar het eerste deel uit een zesdelige serie is, kan ik alleen maar dromen over wat me nog te wachten staat, want ik weet 100% zeker dat ik al die andere delen ook wil lezen als uitgeverij Meis & Maas ze allemaal gaat vertalen. Deel 2 stond al aangekondigd voor maart 2018, dus dat gaat al de goede kant op. Zonder twijfel krijgt dit boek van mij vijf crosses.

In het allereerste begin moest ik wennen aan de manier waarop er met magie werd omgegaan. Vogelvrij is een boek wat, voor mij, 100 % binnen het fantasy genre valt, maar dat kwam niet direct naar voren met magie. Beter gezegd, magie is zelfs het grote probleem binnen de serie en dit boek. Je leert Kellen kennen als de zoon van de grote Ke'heops. Een machtige magiër die kans maakt om de nieuwe clanprins te worden. Kellen daarentegen staat op het punt in zijn leven magie pas echt te leren kennen en gebruiken, hij wordt namelijk 16. Zijn magie is echter zwak en bijna niet bruikbaar. Binnen de clan heb je Jan'Tep en de Sha'Tep. De Jan'Tep zijn de begaafde en dus de baas, "logisch" toch, want zij hebben de macht der magie. De Sha'Tep is de dienaar en dat kan ook gewoon je familie zijn, wat het geval is bij Kellen, zijn oom Abydos is zijn dienaar.

Je hebt in het boek al vrij snel door dat er overal wel wat achter zit. Iedereen lijkt er zijn eigen agenda op na te houden. Kellens vader Ke'Heops is macht en sterk, zijn zusje Shalla is al sterker dan menig leeftijdgenoot van Kellen. Hoe kan het dan toch dat de magie van Kellen zo zwak is? Hij laat zich niet gek maken en weet zich door de eerste testen te werken via list en bedrog. Helaas heeft dit ook een keerzijde. Op dit punt kom ik echt in het verhaal. Ik accepteer dat de hoofdpersoon eens niet de machtige magiër is of de onverschrokken strijder. Nee, het is een doordacht en lichtelijk doortrapt jochie. Meer en meer wint Kellen mij voor zich en omarm ik hem, terwijl zijn clan hem meer en meer verstoot, net als zijn bloedeigen familie.
De insteek binnen het genre fantasy met magie werd op een iets andere manier toegepast dan verwacht. Vaak is de hoofdpersoon de oppermachtige of de sidekick van de sterkste, etc, etc. Nu laat Vogelvrij heel sterk zien, dat dat maar net is, hoe je het bekijkt. Als je als onderdrukte slaaf tegen je sterke heerser in opstand durft te komen. Wie is er dan in de primaire basis sterker? Een ander sterk thema binnen dit boek vind ik, ieder huisje kent zijn kruisje. De hele wereld laat tegenwoordig zijn leven vanuit het mooiste perspectief zijn. Is dit altijd wel de waarheid? Is het leven binnen het gezin van de toekomstige clanprins wel zo ideaal en is iedereen oppermachtig? Je rolt regelmatig van vraag - naar antwoord en een nieuw antwoord, kan een nieuwe vraag uitlokken. Daarom is Vogelvrij echt een pageturner. Als je eenmaal in het verhaal zit, dan laat het je niet meer los. Je wil begrijpen wat er allemaal gebeurd binnen de clan, wat welke bevolkingsgroepen met zich meedragen en waarom de magie binnen de clan lijkt af te nemen? Dan is dit zeker een boek voor jou!

Spannend!

Begin vond ik een beetje verwarrend maar daarna was het een heel mooi boek.

Geschreven bij Spellslinger 1 - Vogelvrij

Dit boek was een cadeau voor mijn kleinzoon.(15)
Hij is erg enthousiast. Hij vindt het een goed boek!

Ik vond dit boek erg fijn om te lezen. Ik zat gelijk in het verhaal en snapte al snel hoe de wereld in elkaar stak door de slimme uitleg tussen de regels door. Voor ik het wist was ik al over de helft en had ik hem zelf al uit! Ik vind het een orgineel verhaal met veel spannende en grappige stukken. En daarnaast is de cover prachtig! Ik ben erg benieuwd naar deel 2!

Een heel apart verhaal,begint een beetje saai,maar daarna kun je het niet meer wegleggen.
Kan niet wachten op deel 2

Geschreven bij Spellslinger 1 - Vogelvrij

Kellen moet zich door middel van een duellen examen bewijzen als magiër, net als iedere andere zestienjarige van het Jan’Tep volk. Enig probleem is dat hij aan geen van de voorwaarden lijkt te kunnen voldoen als zijn duel in zicht komt. Hij heeft geen idee hoe hij zich hieruit kan gaan redden met praatjes alleen. Maar dan ineens is daar de mysterieuze Ferius Parfax, is zij zijn redding met haar op het eerste gezicht simpele speelkaarten?
Ik kon echt niet wachten om in dit boek te beginnen. Alles aan dit verhaal spreekt mij aan en past perfect in mijn straatje. Het heeft mij dan ook zeker niet teleurgesteld. Vanaf de eerste pagina’s wordt je als lezer zijnde het verhaal ingetrokken. De manier waarop vanuit de ik-persoon geschreven is, vanuit Kellen, doet je meeleven met zijn capriolen en lachen om zijn stuntelige omzeiltechnieken. Het toffe aan dit verhaal vind ik dat het eens vanuit de niet magische kant begint, vanuit een personage die dit niet zozeer onder de knie heeft. Voor mij is het een verhaal waarin je echt verdwijnt, even in een andere wereld bent inclusief aparte volken en personages. Het is ook zeker wel een origineel verhaal naar mijn idee wat zich vooral uit in het speelkaarten karakter. Iets wat ik nog niet eerder ben tegengekomen in deze vorm. Al met al heb ik gewoon enorm genoten van dit boek en ik wil dan ook heel graag de vervolg delen lezen.

Het boek is naar mijn idee echt geschreven als inleiding voor een veel uitgebreidere serie. Er worden veel dingen aangestipt, maar (nog) niet uitgewerkt. De schrijfstijl is leuk en de wereldopbouw vrij uniek, maar mij kon het niet genoeg boeien.

Beginnende vanuit de anti-held

Aan het begin van het verhaal maakt Kellen zich heel erge zorgen. Zal hij de proeve kunnen doen en hoe moet hij hiervoor slagen als zijn magie steeds verder afneemt. Ook zijn banden op zijn armen komen niet tot ontsluiting. Hoe hard hij zijn best ook doet. Het enige dat hij nog kan gebruiken om het duel te winnen is listigheid. Even later verschijnt Ferius Parfax in het dorp. Ze redt Kellen wanneer zijn zus hem bijna dood. Ferius heeft speelkaarten bij zich in allerlei soorten maten en vormen. Maar hier staan ook beelden op die in ons kaartspel niet thuishoren? De kaarten zijn geschiedenis, wapens en dienen veel andere doelen.

Kabbelend begin

Het begin weet me niet direct te boeien. We maken kennis met Kellen en zijn vrienden. Kellen vecht met zijn visie op de toekomst. Wordt hij een Jan'tep of een Sha'tep? Jan'tep zijn de magiërs en de Sha'tep zijn de mensen zonder de magische krachten. Zij worden behandeld als tweederangs figuren. De bediening van de Jan'tep waar het liefst zo min mogelijk rekening gehouden moet worden. De mentaliteit is zwart wit. Indien je geen Jan'tep wordt ben je niets waard en de waardigheid en magische kracht is het enige wat telt in hun wereld. Om een of andere manier stootte me dat tegen de borst waardoor ik niet lekker door kon lezen. Ook het negatieve in de denkwereld van Kellen hield me tegen.

Humor

Eerlijkheid gebied me te zeggen dat er echt heel grappige momenten in het verhaal zitten. Wanneer je er alert op bent krullen je mondhoeken regelmatig omhoog.

Een vrouw. Een vrouw is als een man, alleen slimmer en met grotere ballen

Hoe verder je leest hoe meer leuke uitdrukkingen je tegenkomt. Maar ook hoe meer je ziet hoe zwart wit ze de wereld zien en hoe meer grijskleuren Kellen als enige ziet. Dit past niet in de visie van zijn dorp waardoor hij steeds meer afgezonderd raakt. Gelukkig maakt hij niet enkel kennis met Ferius maar ook met de nekhek Reichis.

Kellen evolueert van iemand die leeft volgens de zwart/wit visie naar een persoon die grijstinten leert ontwaren. Hierna wordt hij vogelvrij verklaard door zijn vroegere vrienden en familie.

Sebastien de Castell brengt langzaam meer lagen in het verhaal. Langzaam krijg je steeds meer zicht op de denkwijze van iedereen. Maar ik zou graag van veel dingen meer weten. Je leert het zwart/wit tussen de verschillende tep kennen maar hoe de verschillende soorten magie werken blijft vaag. De geschiedenis van het volk wordt aangeraakt maar niet verder uitgediept. Wat de precieze rol is van Ferius blijft ook nog teveel open. Natuurlijk is vogelvrij het eerste deel van een zesdelige serie. Hopelijk krijgen we in de volgende delen antwoord op alle vragen die er nu boven komen.

Conclusie

Ik kon moeilijk in het verhaal komen. Hoe meer naar het einde hoe meer lagen er boven kwamen drijven. Er worden zeker dingen aan de kaak gesteld. Visies om eens over na te denken. Humor is er veel in te vinden. Het is een boek hetwelk ik zou kunnen kopen voor de cover. Zoals voor Kellen in het begin ontbreekt er voor mij de magie in.