Vloek van de schaduw Deel 1 De Weg van de Schaduw

De 33-jarige Russische fantasy en science fiction auteur Alexey Pehov schijnt in eigen land uiterst succesvol te zijn, maar is buiten zijn eigen taalgebied nog een volledig onbekende naam. In totaal heeft hij al negen boeken geschreven en met het oorspronkelijk in 2002 verschenen De Vloek van de Schaduw gaat hij nu proberen ook de rest van de wereld van zijn kwaliteiten te overtuigen. En het moet gezegd, zowel in Amerika als in Engeland vielen de uitgeverijen bijna over elkaar heen om Pehov een contract aan te bieden en in Nederland viel die eer uiteindelijk te beurt aan Mynx. Die bestempelde – of eigen bestickerde – de auteur op de cover van de Nederlandse vertaling meteen als ‘De Russische Tolkien’. Persoonlijk ben ik nooit zo’n voorstander van dit soort teksten, want je legt de lat meteen heel erg hoog. In plaats van de auteur te beoordelen op zijn eigen kwaliteiten, gaan veel lezers dit boek nu automatisch toch vergelijken met het werk van de grondlegger van het genre. En dat is een strijd die feitelijk geen enkele auteur in zijn voordeel kan beslechten.

De Vloek van de Schaduw is het eerste deel van De kronieken van Siala, een trilogie over de meesterdief Harold de Schaduw. Hij is de hoop in bange tijden voor het koninkrijk Valiostr, dat zich moet verdedigen tegen het afschrikwekkende leger van de Naamloze, die zich eeuwenlang heeft rustig gehouden maar nu van plan is om de wereld te gaan veroveren. Alleen met een magische hoorn, die diep in de catacomben van het Bottenpaleis ligt begraven, is het gevaar nog te keren. Liefhebbers van computergames zullen in het verhaal gelijkenissen aantreffen met de serie Thief, welke zo’n tien jaar geleden werd uitgebracht voor de PC, Playstation en X-Box. Het is dus duidelijk waar Pehov zijn inspiratie vandaan heeft gehaald en in de oorspronkelijke Russische versie heet de hoofdpersoon van de serie dan ook geen Harold maar Garrett, net als in de bovengenoemde games. De Nederlandse vertaling is gebaseerd op de Engelse versie van het boek en daarin is de uitgever in ieder geval één keer vergeten de naam Garrett te vervangen. Zoals blijkt uit pagina 379 waar Harold de Schaduw met de verkeerde naam wordt aangeroepen. De vervanging van de naam was waarschijnlijk noodzakelijk om een rechtszaak in Amerika te voorkomen.

Maar ondanks de misschien wat twijfelachtige oorsprong van het verhaal heeft Alexey Pehov met De Vloek van de Schaduw wel een aardig en soms ook spannend verhaal geschreven, boordevol magische wezens en in een aantal gevallen ook aansprekende personages. Het is misschien niet allemaal bijster origineel, maar aan de andere kant is dat ook vrij moeilijk binnen de fantasy. Het aantal thema’s is redelijk beperkt en met name Tolkien heeft het meeste tientallen jaren geleden al bedacht. Maar Alexey Pehov heeft wel een paar pogingen gedaan om uit te stijgen boven het gemiddelde. De elfen in het verhaal zijn aanzienlijk anders dan in de meeste fantasyromans en ook zijn literaire flirt met Ierse folklore is zeker de moeite waard. Tel daar bij op dat dit in 2002 zijn debuut was en het mag duidelijk zijn dat we te maken hebben met een auteur waarvan wij binnen de fantasy nog wel wat kunnen verwachten.

Dit verhaal start gelijk goed met de nodige actie en mysterie. De hoofdrolspeler wekt vrijwel direct sympathie en de vele mythische en fantastische levensvormen maken dit verhaal tot een werkelijk spectaculair epos.
Het heeft alles wat je in een fantasy verhaal mag verwachten.
Na "In de Ban van de Ring" is dit toch echt een van de mooiste verhalen.
Kan niet wachten op het vervolg.

Ik heb al heel veel fantasy gelezen, dit boek valt in de makkelijk te lezen en toch spannend! Ik heb in iedergeval ook deel 2 en 3 op mijn lijstje staan.

Gekocht bij de schrijver zelf en genoten van het boek. Even wennen aan het ik-perspectief, maar daarna neemt het je destemeer mee in het karakter van de hoofdpersoon. Waar in veel fantasy de hoofdpersonen van slag raken door onbekende fantasyfiguren en magie, is deze hoofdpersoon van een meer bedachtzame aard. Eindelijk weer eens een karakter die je niet ergert door precies die dingen te doen die je nooit zelf zou doen. Een intelligente schrijfstijl waar ik zeker het vervolg van wil lezen.

Geschreven bij Vloek van de schaduw

Wat leuk om eens een fantasyverhaal te kunnen lezen van iemand uit het Oostblok (Rusland, Moskou.)
Leuk ook, omdat er weer eens iets verrassend is; bijvoorbeeld het beeld dat de schrijver van Elfen geeft. Maar er is meer.

Pehov schetst een wereld bevolkt met vele, verschillende volkeren (jammer dat pas in zijn 2e boek de wereldkaart te vinden is.) Orks, Elfen, mensen, Gnomen, Dwergen et cetera doen hun intrede en spelen hun rol.
Nu ook eens geen superheld die de strijd aangaat, maar een gewone – nou, gewone – dief die in de luren gelegd wordt en tot held uit zou moeten groeien.

Uiteraard gaat het net als alle andere verhalen om de strijd tussen goed en kwaad, waarin onze dief de beslissende rol moet gaan spelen door het stelen van een artefact uit Hrad Spein (Bottenpaleis), een enorm ondergronds paleis met vele lagen, elk voorzien van een variëteit aan valstrikken.
Al voordat onze dief Hrad Spein bereikt – niet in dit boek! – moeten hij en zijn metgezellen al vele gevaren overwinnen.

Leuke vondsten, fijn om te lezen en van een gemiddeld niveau. Vandaar de 3 sterren.

Achterin het boek een woordenlijst. Goed om in de gaten te houden voor als je net als ik het e-book aanschaft.

Een zeer spannend en makkelijk te lezen boek. Moeilijk om weg te leggen. Vooral voor degene die van fantasie houden.

Dit boek leest erg lekker.