Voor altijd twee

Heb het boek in twee dagen uitgelezen. Goed geschreven en ik denk een aanrader voor mensen die ook een kindje hebben verloren.

In t eerste hoofdstuk werd me het al duidelijk. Het boek moest uit al kost t mij mijn nachtrust. Het boek is pakkend geschreven, ik word als lezer meegenomen in het verhaal. De emotie van een fijn gyneacoloog, de begeleiding, onderlinge omgang. Het verdriet en het genot zo dichtbij elkaar. Een mooi meeslepend verhaal met n lach en n traan

Ik heb het boek binnen anderhalve dag uitgelezen (en lees niet echt heel vaak).
Saskia neemt je mee in de situatie zoals hij op dat moment afgespeeld heeft.
Het lijkt alsof je naast haar hebt gestaan, waardoor je helemaal opgaat in haar verhaal.

Het boek is goed geschreven en meeslepend.
Voor vele mensen een herkenning van gelukkige maar ook minder gelukkige tijden.
Die tweestrijd is hier meeslepend beschreven.

Titel: Voor altijd twee
Auteur: Saskia van Mieghem
Uitgeverij: Auqua ZZ
249 pagina’s

Saskia van Mieghem (1967) is manager promotie bij uitgever Ambilicious
heeft inmiddels twee boeken op haar naam staan en haar derde zal zeker niet uitblijven.

Als Rob en Anna de moed opgeven om ooit nog kinderen te krijgen nadat ze heel wat ziekenhuisprocedures hebben doorlopen, wordt Anna toch nog zwanger. Er volgt een voorspoedige zwangerschap met een wel heel dubbel einde.
In de jaren na de bevalling komt Anna met grote regelmaat terug in het ziekenhuis. Hierbij krijgt ze te maken met hele andere aspecten van de afdeling gynaecologie. Er is een verbintenis en opnieuw een verwerking.
Een boek met een lach en een traan waar veel gezinnen zich in kunnen herkennen.

Ik leerde de schrijfster Saskia van Mieghem kennen door haar tweede boek ‘‘door rood verbonden’ te lezen. Een leuk luchtig geschreven boek. Ze vroeg me of ik haar eerste boek ook wilde lezen, met daarbij de mededeling dat ik haar dan nog beter leerde kennen. En zo kwam het dat ik op een avond in het boek ‘Voor altijd twee’ begon te lezen.

Al snel zat ik in een herbeleving van mijn eigen zwangerschapsmaanden en met name mijn eerste bevalling had bepaalde overeenkomsten met de beschreven anekdotes in het boek. Hoe grappig dat ze nu neergezet worden, zo goed voel je ook de frustratie, angst en machteloosheid op de momenten dat je er zelf allemaal tegen aanloopt.

Vol bewondering lees ik verder, ik voel het verdriet opkomen, denkende aan de vrienden die een soort gelijk verhaal hebben meegemaakt.
En ondanks al het verdriet dat er heerst, is het geen boek dat je weemoedig maakt. De schrijfstijl van Saskia is gewoon heerlijk om te lezen, ook al zal deze context misschien niet helemaal gepast zijn met het verhaal. Een ieder die het persoonlijk raakt zal zeker een traantje wegpinken.

Normaal beoordeel ik een boek met een aantal categorieën, maar bij een non-fictie verhaal zoals dit boek is, is dit overbodig. Alles wat er staat is met veel passie en beleving neergezet en ik blijf het bijzonder vinden dat iemand, die dit overkomt, het zo met de buitenwereld kan delen.

Ik geef dan ook ‘voor altijd twee’ 5 welverdiende sterren.

OVER DE INHOUD:
Het boek begint en eindigt met een prachtig gedicht.

Een ontroerend verhaal over de impact rondom een tweelingzwangerschap, de geboorte en de gevolgen nadien.

Anna en Rob proberen al zes jaar kinderen te krijgen. Na allerlei onderzoeken en procedures in het ziekenhuis hebben ze de moed opgegeven. Dan blijkt Anna toch nog onverwacht zwanger. Tijdens een echo krijgen ze te horen dat het een tweeling is. Ze zijn in de zevende hemel. De zwangerschap verloopt voorspoedig. Anna zal in het ziekenhuis bevallen. Beiden verheugen zich op de geboorte van hun tweeling. Als eerste wordt Dennis geboren een gezond jongetje. Als Tim ter wereld komt hoort Anna geen geluid en ze ziet nog net dat Tim wat witjes ziet, voordat hij met spoed meegenomen wordt door de arts.
Tim belandt op de afdeling NICU, de intensive care voor pasgeborenen. De zeer gespecialiseerde afdeling Neonatologie. Neonatologie is de zorg voor pasgeborenen.
Anna en Rob mogen even bij Tim gaan kijken. Tim ligt in een couveuse en heeft een mutsje op dat Anna niet herkent. Hij heeft een infuus in zijn rechterarm, een slangetje door zijn neusje en diverse plakkertjes op zijn borstje. Anna en Rob weten nog niet wat er aan de hand is met Tim.
Een dag later krijgen ze uitleg van de arts en komen ze voor een voldongen feit te staan.
In korte tijd moeten Anna en Rob veel, niet gemakkelijke, beslissingen nemen. Daarnaast is er ook de zorg voor Dennis en genieten ze van dit mannetje.
Anna krijgt vanaf de bevalling gedurende 8 jaar nog veel te maken met de afdeling gynaecologie. Uiteindelijk moet Anna opnieuw afscheid nemen en verwerken.

Hoe ga je om met blijdschap en verdriet als dit op hetzelfde moment op je pad komt? Wat is rouwen en hoe doe je dit? Lukt het Anna en Rob om het verlies van Tim een plek te geven? Heeft therapie zin? En zo ja, welke therapie is dan geschikt? Hoe gaan mensen in de directe omgeving om met het verdriet van een ander? Mag er nog over gepraat worden? Waar hebben de ouders behoefte aan? Wat kan het personeel van een ziekenhuis voor de ouders betekenen? Wat gaat goed en wat kan beter in een ziekenhuis? Hoe assertief moet je zijn? Hoe belangrijk is een partner waar je steun aan hebt? Wat als de mening over het verlies van je kind verschilt met die van je partner? En hoe kun je een kind betrekken bij het verlies van zijn (tweeling)broer zonder dat je het belast?

MIJN MENING:
De auteur heeft een vlotte natuurlijke schrijfstijl, waarbij haar kracht duidelijk voelbaar is. De hoofdstukken zijn kort. Saskia schroomt niet om alles bij naam te noemen. Ze geeft zich letterlijk en figuurlijk bloot. Gaat geen enkele emotie of gedachte uit de weg. Durft zich kwetsbaar op te stellen. Meevoelen en inleven gaan hierdoor vanzelf. De karakters van Anna en Rob worden goed uitgediept. Situaties en omstandigheden worden perfect beschreven.
De auteur wisselt de hoofdstukken af met heden en verleden, waardoor er ook plaats is voor blijdschap en plezier. De humor van deze sterke vrouw heeft haar niet in de steek gelaten. Ondanks het beladen onderwerp verscheen er geregeld een glimlach om mijn mond.

Hoe moeilijk moet het zijn geweest om dit verhaal op papier te zetten? Waarbij het moederhart huilt, emoties en beelden worden herbeleefd.
Dit boek is onmiskenbaar vanuit een moederhart geschreven. Zo voelbaar en treffend verwoorden kan alleen een echte moeder.

Het verhaal van Anna heeft mij diep geraakt. Vol bewondering en respect heb ik dit boek gelezen