Wachten op monsieur Bellivier Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Wachten op monsieur Bellivier

Wat een debuut van Britta Röstlund! Twee parallelle verhalen met een eigenzinnige insteek, die op het einde samensmelt. Een roman, dat je leest zoals je uitjes pelt: laagje per laagje. Aanrader!

Auteur
Tijdens mijn research vind ik bijna niets terug over Britta Röstlund... natuurlijk niet, want 'Wachten op Monsieur Bellivier' blijkt haar debuutroman ;-). En wat voor eentje! Deze Zweedse journaliste woont sinds 2001 in Parijs en daar speelt het intrigierende verhaal zich af.

Cover
De cover oogt speels en Frans: de Eiffeltoren, een croissant en een koffie. Toch weerspiegelt het niet de insteek voor mij. Ja, je vindt ontzettend veel grappige details en hilarische situaties. De ondertoon in de twee verhalen vind ik eerder melodramatisch en soms wat triest.

Plot
De Tunesische Mancebo woont met zijn gezin in Parijs en heeft een kleine kruidenierszaak. Zijn broer en schoenlapper Tariq woont met zijn vrouw samen in hetzelfde huis van Mancebo en ze eten altijd gezamenlijk. Het leventje van Mancebo kabbelt verder totdat de overbuurvrouw hem vraagt om haar man te observeren. Ze gelooft steevast dat hij een minnares heeft en wil hiervoor bewijzen. Plots wijzigt het leven drastisch van Mancebo. Hij bespioneert de 'overkant', maar ziet nu ook dat zijn eigen gezinsleden kleine geheimen verbergen.

Het andere verhaal gaat over de depressieve journaliste Helena, die op een dag in haar favoriete koffiehuis ingaat op een ongewone vraag van een onbekende man: 'Wie kent Monsieur Bellivier?' Ze krijgt een bizarre opdracht om elke dag op kantoor mailtjes door te sturen. Elke avond ontvangt ze een boeket van een anonieme gulle gever en elke keer weer doneert ze de bloemen aan een onbekende passant. Totdat ze het boeket op het graf van een vrouw legt. Dan neemt haar leven een andere wending.

Mijn mening
Heel het boek heb ik zelf op het puntje van mijn stoel gezeten: Ja, wie is Monsieur Bellivier? Wanneer komen de verhalen samen? De twee aparte verhaallijnen heeft Britta Röstlund heel slim 'gemonteerd' en vooral knap geschreven.Het deel van Mancebo krijg je in korte, simpele zinnen met bijna kinderlijke woordenschat. Net zoals Mancebo in het leven staat. Het relaas van de journaliste schrijft ze veel complexer; Helena kampt met zichzelf, heeft paranoïa gedachten en haar intelligentie gaat soms met haar op de loop.

Het plot vind ik prachtig opgebouwd. Het start traag, beschrijvend en de actie komt goed op gang na een paar hoofdstukken. Je ontdekt telkens meer karaktertrekken van de personages. En dan... een verrassend einde. Mooi!

Geschreven bij Wachten op monsieur Bellivier

In Wachten op monsieur Bellivier volgen we Mancebo, een Tunesische winkelier. Mancebo zit elke dag op dezelfde tijd, op dezelfde plek voor zijn winkeltje. Hij eet op gezette tijden, volgt elke dag dezelfde routine. Hij woont boven zijn supermarkt samen met zijn vrouw Fatima en zoon Amir. Het leven draait zich af als een langspeelplaat, tot op een avond een onbekende dame hem een opdracht geeft.
Daarnaast volgen we de journaliste Helena, een alleenstaande moeder, die zojuist een goot schandaal heeft gepubliceerd en eigenlijk op zoek is naar een nieuw verhaal. In haar favoriete koffietent wordt haar, door een onbekende man, gevraagd of ze op Monsieur Bellivier wacht en ondanks dat dit niet het geval is zegt ze ja. Wat volgt is een mysterieuze opdracht, die zij nauwgezet moet uitvoeren. Wie monsieur Bellivier is en wat de gevolgen zijn van de opdracht is haar onbekend.

Op zich klinkt het verhaal spannend. Twee mensen die beiden een opdracht krijgen en daardoor uit hun dagelijkse routine gehaald worden. Wat gebeurt er met je als je niet sec je dag afdraait zoals je gewend bent? Britta Röstland geeft weer hoe je de details in het leven niet meer ziet als je in een sleur zit en wat er gebeurt wanneer je daar wordt uitgetrokken. Een interessant idee en zeker een verhaal waardig.

Behalve wanneer je twee derde van het boek gebruikt om de lezer zelf in een sleur te krijgen. In die mate zelfs, dat ik een fysieke weerstand tegen het boek kweekte.
In het laatste gedeelte moet Britta haar best doen om de verhaallijnen bij elkaar te laten komen. Doordat ze meer dan de helft van het boek “versleurt” komt de ontknoping niet tot zijn recht. Daarvoor had best meer tijd uitgetrokken mogen worden.

De motieven van Mancebo en Helena om de opdrachten aan te nemen zijn niet uitgewerkt en zeer onwaarschijnlijk. Ieder ander in hun situatie had hier nooit in mee gegaan. Mancebo niet omdat hij het type ernaar niet is en Helena niet, omdat ze een zoon heeft waar ze voor moet zorgen en dus niet zo gauw in een ogenschijnlijk gevaarlijke opdracht zou stappen.

Wat betreft de schrijfstijl, daar moet je van houden. Soms legt Britta dingen op een uitgebreide en onnodig ingewikkelde manier uit, maar voor het grootste deel gaat ze mee in de simpele woorden die bij Mancebo horen. Het leest alsof je zelf qua intelligentieniveau een flink aantal punten hebt ingeleverd.

Kortom, heb je behoefte aan een slaapverwekkende sleur dan zit je goed met Wachten op monsieur Bellivier.

Pluspunt van dit artikel: voordelige koop

Geschreven bij Wachten op monsieur Bellivier

De auteur Britta Röstlund is een Zweedse freelance journaliste die sinds 2001 in Parijs woont, ‘’Wachten op monsieur Bellivier’’ is haar debuut. Het is altijd wel een beetje spannend bij een debuut, je weet niet altijd wat je ervan kunt verwachten en dit is nu net hetgeen dit boek zo goed maakt. Op de verschillende media vind je verscheidene omschrijvingen voor dit boek: chicklit, feelgoodroman, roman, …, er is precies niet echt eenduidigheid over, en dit beeld klopt met het boek. Tijdens het lezen dacht ik vaak of het nu een roman, feelgood, chicklit of met momenten zelfs een thriller was. Pas op het einde wordt het duidelijk dat het over een feelgoodroman gaat.

Het boek bevat twee volledig aparte verhalen, beide geschreven in een andere stijl. Een verhaal gaat over Mancebo, hoewel zijn verhaal wordt verteld vanuit een alwetend (auctoriaal) perspectief, kan je als lezer zijn volledige gedachtegang volgen. We zien ook hoe zijn personage groeit door de gebeurtenissen, ja Mancebo wordt steeds slimmer en slimmer. Ik vond hem een zeer leuk hoofdpersonage en ik kon me hem zo voorstellen in een film waarin Louis de Funès zijn personage zou vertolken.

Het andere verhaal gaat over Helena, dit vanuit het ik-perspectief. Hoewel ik persoonlijk niet graag boeken lees vanuit dat perspectief, stoorde het mij hier totaal niet. Het zorgde voor een scheidingslijn tussen de twee verhalen. Aanvankelijk ergerde ik me nogal aan Helena, ik wilde namelijk verder lezen wat er met Mancebo gebeurde, en vond haar nogal saai. Maar naarmate het verhaal vorderde en je haar beter leerde kennen bleek ook zij wel een zeer leuk personage te zijn. Pas in de laatste pagina’s van het boek komen de twee verhalen samen.

De auteur heeft een zeer vlotte pen, met simpele woorden prikkelt ze de lezer telkens weer om verder te lezen in het boek. Ik kon het echt niet opzij leggen, elke keer wilde ik meer weten over Mancebo en later ook over Helena. De keuze van Parijs als achtergrond was ideaal voor dit verhaal en gaf het verhaal extra kleur. Ik waande mij zo in Parijs: de boulevards, Sacré-Coeur, Montmartre, etc….

Het einde is bovendien onverwacht en zeker origineel te noemen. ‘Wachten op monsieur Bellivier’ is een luchtig, vernieuwend en leuk boek. Gezien dit een debuut is ben ik wel nieuwsgierig naar haar volgende boeken, ik vraag me af of er dan terug origineel uit de hoek zal gekomen worden, of dat de auteur ditzelfde concept zal verder gebruiken. Haar schrijfstijl en verhaalopbouw waren voor mij vernieuwend en net hierdoor werd ik steeds geprikkeld om verder te lezen.

Ik geef dit boek een verdiende 4 sterren, zowel de uitwerking van het verhaal als de schrijfstijl van de auteur maken dit boek meer dan waard om te lezen. Dit is een auteur waar we in de toekomst zeker nog van zullen horen.

Geschreven bij Wachten op monsieur Bellivier

Soms kom je een verrassend boek tegen. Een boek dat zich niet zo gauw in een hokje laat drukken. “Wachten op Monsieur Bellivier” is er zo eentje. Mancebo heeft een winkeltje in Parijs. Hij leeft en werkt jarenlang in zijn vaste stramien - tot hij een bijzondere vraag krijgt van een klant. Een journaliste wordt aangesproken in een cafe of zij wacht op Monsieur Bellivier. Dat is niet het geval, maar toch hoort ze zichzelf "ja" zeggen.
Dit is het begin van twee unieke verhaallijnen. Je wordt meegenomen in rake observaties over alledaagse dingen, waar je zelf ook plotseling over gaat nadenken. Je herkent de voorvallen met een glimlach, terwijl je tegelijkertijd bladzij na bladzij omslaat. Want… hoe gaat dit verder? Het is een boek vol mysterieuze personages in de dagelijkse beslommeringen van Parijs. Het woord “unputdownable” wordt vooral voor thrillers gebruikt, maar deze roman brengt dezelfde urgentie naar boven. Geef mij maar het Parijs van Britta Rostlund. Deze debutante is er ééntje om te volgen!

Geschreven bij Wachten op monsieur Bellivier

In de Boulevard de Batignolles, aan de voet van Montmartre, ligt de kleine kruidenierszaak van Mancebo. Samen met zijn familie betrekt hij er de appartementen boven de winkel. Aan de overzijde van de boulevard heeft zijn broer, Tariq, een schoenmakerij. Ze hebben het goed. Hun leven kabbelt rustig in het Parijs van na de aanslagen, op het ritme van de seizoenen en de dagen van de week. Tot die bewuste avond. Tot wanneer een vrouw na sluitingstijd op het rolluik van de winkel klopt en Mancebo vraagt om, in ruil voor geld, veel geld, haar man die ze van ontrouw verdenkt, in de gaten te houden. Vanaf dat ogenblik lijkt het erop alsof niets nog is wat het schijnt. Mancebo herkent zelfs zijn eigen vrouw niet meer en betrapt haar, pijnlijk genoeg, op meer dan één leugen.Op ongeveer hetzelfde ogenblik zegt een journaliste in een opwelling “Ja” wanneer ze in een café benaderd wordt door een onbekende die haar vraagt of ze toevallig wacht op Monsieur Bellivier. Zo raakt ze verzeild in een ongewoon verhaal. In één van de kantoorgebouwen van La Défense moet ze niet anders doen dan de hele dag de e-mails forwarden naar Meneer Bellivier. Op het einde van iedere werkdag, bij het verlaten van het kantoorgebouw, krijgt ze een ruiker bloemen. Houdt iemand haar in het oog? Wachten op Monsieur Bellivier is een leuk en charmant verhaal. Beide hoofdpersonages kennen mekaar niet. Wat hen overkomt, wordt parallel verteld maar het laat zich vanaf het begin raden: de beiden zullen mekaar ontmoeten. Alleen, op welke manier...

Wachten op Monsieur Bellivier moet hebben van de psychologische karaktertekeningen en hoe omstandigheden een mens beInvloeden maar is daarom niet minder spannend of onderhoudend.

Het is de debuutroman van de Zweedse journaliste Britta Röstlund die sinds 2001 in Parijs verblijft wat je als lezer voelt. Röstlund beschrijft de stad in al haar kleine facetten: de broeierige hitte in de straten tijdens de zomermaanden, de kleffe metro, het chaotische verkeer, de anonieme kantoorwijken, de volkse wijken… De roman is thans vertaald in verschillende Europese talen.