Wat ze naliet

Geschreven bij Wat ze naliet

Het verhaal en de achtergrond van de vermoorde Alice Salmon wordt verteld middels passages uit haar dagboek, via smsjes, via correspondentie van Jeremy Cooke, emailwisseling tussen haar moeder en Jeremy Cooke, blogs etc. Langzaam maar zeker kom je steeds meer te weten. Het plot is verrassend.

Persoonlijk vond ik het moeizaam lezen en duurde het even voordat ik de lijn van het verhaal door had.
Dit komt mede doordat heen en weer geschakeld wordt tussen verschillende jaren.

Ik heb mij echt door het boek heen moeten worstelen en moest mijzelf af en toe dwingen om verder te lezen.

Wellicht dat traditioneel geschreven boeken mij toch meer aanspreken.

Alice Salmon is dood. Ze is verdronken. Ze maakte altijd grapjes over haar achternaam, des te wreder is het dat ze is verdronken. Maar wat is er nu allemaal aan haar dood vooraf gegaan?
In dit boek lees je haar dagboekverhalen, interviews en recensies van bijvoorbeeld concerten waar ze heen ging. Maar je leest ook sms’jes, blogberichten, socialmedia berichten en persoonlijke correspondentie van de mensen die om Alice gaven. Of die gewoon over haar praten omdat ze in het nieuws is. Het is echt een uniek boek in dit opzicht!
Stapje voor stapje kom je achter haar verhaal, dit is haar leven, en het einde van haar haar leven.
Je gaat echt willen weten wat haar nu echt is overkomen.
Je leert haar echt kennen. Haar stukjes vond ik echt lekker lezen.
Is ze vermoord? Was het een ongeluk? Of heeft ze toch zelfmoord gepleegd? Deze drie vragen blijven door je hoofd spoken!
Door de samenvatting op de achterkant van het boek, kreeg ik het idee dat het een mannelijke versie van Bones zou zijn. Jeremy de antropoloog. Maar hij is een vreemde man met rare gewoontes en van werken met botten is er ook geen sprake. Hij doet onderzoek naar de laatste dag van Alice leven. Hij wordt geobsedeerd door deze zoektocht en ik krijg de kriebels van deze man.

Ik had hoge verwachtingen van dit boek. Zijn ze uitgekomen? Nee. Ik heb geen moment op het puntje van mijn stoel gezeten. Het was mij niet spannend genoeg. Ik begon me een beetje te irriteren aan bepaalde personages in het boek. Misschien is dat ook de bedoeling. Het draaide allemaal om Alice, maar die anderen probeerden te veel in de spotlights te komen.
Het plot was wel een verrassing. Ik zag het niet aankomen. Dit was echt iets, dat had ik niet kunnen bedenken. Dat was echt een pluspunt.
De cover is mooi, je weet meteen wie het meisje is. Deze past in de sfeer van het verhaal.
Ik had hoge verwachtingen van dit boek, omdat Nicci French dit boek vol emoties en spannend noemt. Emoties, dat snap ik helemaal, maar ik mis die beloofde spanning. Ik kreeg het boek ook niet snel uit, voor mijn doen. Geen pageturner, ik kon het boek gemakkelijk wegleggen. Voor veel mensen zal dit een goed boek zijn, maar ik wil veel spanning. Dit boek vond ik meer een detective roman. Ik moet eerlijk zijn en kan het geen voldoende geven. Ik zit op een 5,5 als ik een cijfer mocht geven. Dat zit tussen de 2,5 en 3 sterren in. **-*** sterren dus.

Voor Alice Salmon lag een succesvolle carrière in het verschiet, maar haar weg naar succes mocht ze niet meer meemaken. Alice is een voormalig student die na een uitgaansavond in een rivier dicht bij haar universiteit dood wordt gevonden. Is ze vermoord of heeft het meisje uit waanhoop zelfmoord gepleegd? Deze vraag staat centraal in Wat ze naliet van T.R. Richmond. Jeremy Cooke, een grijzende hoogleraar antropologie, is gefixeerd op deze vraag en wil het verleden van Alice ‘boven water’ halen. Hij doet dat door haar sporen te volgen op het internet, zoals haar e-mails, haar Facebook, Twitter en haar eigen geschreven artikelen. Bovendien krijgt hij informatie uit het geschreven dagboek van Alice. Cooke wil op basis van deze informatie een boek schrijven om Alice te eren en om achter de waarheid te komen. Cooke heeft echter zijn eigen motieven die de suggestie wekken dat hij de moord op Alice zelf heeft gepleegd. Hij is niet de enige. Luke, (ex)vriend van Alice, had ruzie met haar kort voor ze dood ging. Daarnaast heeft de moeder van Alice veel problemen, waaronder een alcoholverslaving en haar relatie met Alice was niet altijd goed.

Wat ze naliet is een verhaal dat vanuit verschillende perspectieven wordt verteld. We lezen persoonlijke verhalen van familie, vrienden, collega’s, huisgenoten en diverse media. Alles wordt gebruikt om achter de waarheid te komen: kranten –en tijdschriftartikelen, dagboekaantekeningen, twitterconversaties, blogpost en sms’jes. De lezer moet zijn/haar aandacht er bij houden, anders kan het zo zijn dat je te midden van alle aanwijzingen de weg kwijt raakt. Het verhaal springt heen en weer, maar een goede lezer houdt alles in de gaten en verliest de draad van het verhaal niet.

T.R. Richmond (pseudoniem voor Tim Relf) lijkt door Twitter te zijn geïnspireerd om dit verhaal te schrijven. Tegenwoordig kan iedereen een Twitteraccount aanmaken en op dit account schrijven wat ze willen, hoe persoonlijk dat ook is. Het verhaal zet de lezer aan het denken over de vraag wie Alice is. Maar kunnen we überhaupt via de Twitter van Alice te weten komen wie ze echt is? Is de identiteit van Alice op het internet wel haar echte identiteit? Hoe reflecteert deze informatie over wie zij is? Hoeveel klopt daarvan? Wat ze naliet heeft door het gebruik van allerlei internetbronnen dus niet alleen een zeer vernieuwend concept, maar geeft de lezer ook stof tot nadenken over de eigen identiteit op het internet en over de zogenaamde ‘voetprint’ van sociale media. Alles op het internet blijft bestaan en ook als iemand er niet meer is, staat er veel informatie over diegene op het internet.

Het vernieuwende concept maakt het verhaal nog spannender dan het al is. Door het gebruik van ‘mixed media’ lijkt het alsof de lezer zijn/haar eigen verhaal moet creëren om zelf achter de dader te komen. De lezers worden dus gestimuleerd om het ‘raadsel’ zelf op te lossen. Daarnaast zijn de personages goed uitgewerkt. Hoe meer je leest, hoe meer informatie je krijgt over de verschillende personages. Op het eerste gezicht lijkt Cooke een gewone professor die verkeerde dingen in zijn leven heeft gedaan, Megan een meisje die haar beste vriendin heeft verloren en de moeder van Alice een gebroken vrouw met veel problemen. Maar niets is wat het lijkt. Ieder personage heeft een grote rol in het leven van Alice gespeeld en, zoals eerder gezegd, heeft ieder personage een eigen motief.

Hoe meer pagina’s je leest, hoe meer je het ‘whodunit’ gevoel krijgt. Het is dan ook een verassing hoe Alice aan haar einde is gekomen. Wie wil weten wat er met Alice is gebeurd, moet snel het boek zelf gaan lezen. Wat ze naliet is een spannend, goed gestructureerd en verrassend boek. In de toekomst ga ik zeker meer lezen van deze, voor mij nog onbekende, auteur.

Het boek gaat over de dood van de 25-jarige journaliste Alice Salmon. Zij is enige tijd geleden verdronken in de rivier.
De vraag waar het om draait is: wat is er precies gebeurd? Was het gewoon een stom ongeluk? Heeft Alice zelfmoord gepleegd? Of is ze misschien toch vermoord?
De bijna gepensioneerde professor Jeremy Cooke, die Alice gekend heeft, stelt zich ten doel om dit tot op de bodem uit te zoeken en een boek over Alice samen te stellen, tot haar nagedachtenis. Met een volgens sommigen ongezonde obsessie pluist hij het leven van Alice uit, waarbij hij gebruik maakt van de social media, waardoor niets tegenwoordig meer geheim blijft, en van door Alice geschreven artikelen, dagboekfragmenten en voorwerpen die door anderen aangedragen worden. Hij komt er achter dat Alice een geliefd iemand was. Ze had echter ook vijanden.
Het lijkt erop dat van het laatste uur vóór haar dood niets terug te vinden is, tot grote frustratie van professor Cooke en van de omstanders. Wat is er gebeurd tussen een gezellig avondje stappen met haar vriendinnen en haar noodlottige val in de rivier?
De auteur weet het verhaal tot het eind aan toe spannend te houden, zodat je het boek niet meer opzij kan leggen. De lezer wordt heen en weer geslingerd tussen de verschillende mogelijke scenario’s en verdachten, totdat helemaal aan het eind van het boek een onverwachte wending plaatsvindt.

Bijzonder knap vind ik de manier waarop de auteur met de karakters van de verschillende personages speelt. What you read is not what you get. Afhankelijk van de invalshoek blijken personen die je al lezend een bepaald stempel hebt opgedrukt, toch anders in elkaar te zitten dan verwacht.

Het plot is mede zo onverwacht omdat er in het boek geen hints van betekenis worden gegeven in de richting van de uiteindelijke waarheid. Hoewel een onverwacht eind getuigt van de kwaliteit van het boek, hou ik er zelf wel van om in de loop van het verhaal bepaalde signalen te krijgen zodat je in de gelegenheid wordt gesteld een bepaald vermoeden te krijgen.

Al met al zeker een geweldig boek, knap beschreven, spannend, met veel inlevingsvermogen. Als je een steengoed debuut wilt lezen van een auteur van het niveau van Nicci French, dan is dit boek absoluut een aanrader.

Uniek boek. Eigentijdse manier van vertellen door verrassende dialogen.
De vraag die centraal staat in het boek is uit welke facetten de hoofdpersoon Alice bestaat.
Je bent niet slechts 1 persoon, maar je wordt gevormd door ervaringen, familie/vrienden en omgevingsfactoren. Vanuit verschillende perspectieven wordt een fundamentele kijk op het leven "met" Alice gegeven. Echter er kunnen nog zoveel vertrekpunten en beschouwingen zijn; exact weten wat er bij de ander in het hoofd omgaat is onmogelijk. Dat is zelfs voor de hoofdrolspeelster veelal een mysterie.
Een spannende thriller, waarvan ik het een ieder kan aanraden om te kopen!

‘In Wat ze naliet reconstrueert antropoloog Jeremy Cooke aan de hand van dagboekfragmenten, blogs en brieven het mysterieuze leven van de verdronken student Alice Salmon.’
Deze beknopte omschrijving van dit boek wekte bij mij meteen mijn interesse en daarmee de wil om dit boek te gaan lezen.
Zelf had ik nog niets gehoord over de schrijver genaamd T.R. Richmond. Hij is een journalist die nu de stap heeft genomen een boek te schrijven.
Het boek is, zoals hierboven al vermeld, opgebouwd aan de hand van dagboekfragmenten, blogs en brieven. Ook smsjes en tweets komen aan bod.
Ik vind dit een erg interessante opbouw, omdat het op deze manier lang spannend blijft wie Alice Salmon is en waarom zij overleden is.
Meerdere recensies hebben bij mij de revue gepasseerd. Allemaal erg positief over dit boek. Bij mij geeft dit wat gemengde gevoelens. ‘Was dit boek echt zo goed?’
‘Mwa.’ Is daarop mijn antwoord.
Ik lees graag thrillers in mijn vrije tijd, maar met dit boek had ik toch de nodige moeite om er echt in te komen. Doordat het boek is opgebouwd in verschillende fragmenten/berichten van verschillende personages, is het lastig wennen aan de schrijfstijl van desbetreffende personage. Sowieso kon ik niet echt wennen aan de opbouw van sommige brieven. ‘Wie zegt/denkt nou wat?’ Mijn brieven zien er in ieder geval niet zo uit, zoals ze in dit boek voor komen.
Het is geen boek dat je even tussendoor kunt lezen. Je moet er echt wel even voor gaan zitten. Daarnaast vond ik soms de woordkeuze onnodig moeilijk, maar dat is mijn mening.
Vanaf het begin tot eind blijf je als lezer geboeid, omdat je niet weet wat er met Alice gebeurd is. Je weet niet wat haar is overkomen. Wat de relatie is tussen Alice en Cooke. Beetje bij beetje kom je als lezer meer te weten. Op een gegeven moment denk je te weten hoe het zit, maar toch blijkt dit weer anders te zijn. Een spannend boek is het zeker en het boek zit goed in elkaar. ‘Wie is T.R. Richmond? Is hij Jeremy Cooke?’
Als je van een goede thriller houdt dan raad ik je dit boek zeker aan. Ondanks dat ik er moeite mee had. Dit hoeft immers voor jou niet zo te zijn.

Alice Salmon is net begonnen als journalist als ze verdronken wordt gevonden. Wat is er gebeurd? Heeft Alice haar leven zelf beëindigd of is zij vermoord? Jeremy Cooke een oud professor van Alice wil haar leven en dood in kaart brengen. Dit doet hij onder andere doormiddel van haar dagboek, Twitter, Facebook, door haar geschreven nieuwsartikelen, blogs van vrienden, e-mails en politieverhoren te bundelen.

Email van Elizabeth Salmon, 3 april 2012
Hoe ik denk dat haar laatste dagen en uren waren? Ik wilde dat ik het wist. Haar gemoedstoestand, waar ze was, haar gesprekken, ik denk er voortdurend aan.

Het opvallendste aan Wat ze Naliet is dat het boek enkel bestaat uit onderzoeksmateriaal van Jeremy Cooke en zijn brieven. Door het onderzoeksmateriaal te lezen krijg je een steeds beter beeld van Alice, Jeremy, haar vriendjes, haar vriendinnen en haar familie.
Het is geen boek dat je af en toe kunt lezen. Dit omdat het onderzoeksmateriaal verleden en heden bevat en dit wisselt zich ook niet chronologisch af. Het constant wisselen van de tijd vond ik zelf in het begin een klein minpuntje maar naarmate het boek vordert went dit al snel.

Uit het dagboek van Alice Salmon, 19 jaar, 25 november 2005
‘Hallo, juffrouw Perspectief,’ zei de jongen van de marketingcursus toen we de collegezaal uit liepen. Het maakte indruk dat hij nog wist wat ik had gezegd.

Het boek blijft tot het einde spannend want er zijn meerdere potentiele daders en daarbij blijft ook de optie open dat zij zelf een einde heeft gemaakt aan haar leven. Pas in de laatste 30 bladzijdes dacht ik te weten hoe het in elkaar stak. En nog had ik het mis!

Hoe het boek is geschreven met het afwisselen van de verschillende soorten communicatiemiddelen (brieven, blogs, mails, politieverhoren, dagboekstukken) is erg verfrissend, ben ik nog niet eerder tegengekomen.

Artikel op de website van Southern Eye, 7 december 2012
Agent die als eerste bij de overleden Salmon was, verlaat de dienst vanwege ‘telefoontjes over het graf heen’

Het boek is een aanrader voor de speurneuzen onder ons. Als bonus heeft het boek ook nog eens een ontzettend mooie cover die recht doet aan het boek.
T.R. Richmond heeft een ontzettend sterk debuut neergezet met een verrassend en uniek concept. Erg benieuwd naar de volgende boeken die hij zal schrijven!

Dit is niet het eerste boek dat ik recenseer, maar het is toch al even geleden dat ik dat in het Nederlands deed. Ik ben een talenstudente, Engels-Spaans-Nederlands, dus de laatste jaren heb ik vooral de voorkeur gegeven aan boeken in het Engels. Nu ik via de uitgeverij Ambos Anthos de kans kreeg om Wat ze naliet te recenseren, wou ik wel nog eens een boek in mijn moedertaal openslaan.

Het boek van T.R. Richmond vertelt het verhaal van Alice Salmon, een Britse twintiger die na een avondje stappen op verdachte wijze om het leven komt. Een van haar vroegere professoren, Jeremy Cooke, gelooft de zelfmoordtheorie die de politie voor waar neemt echter niet en hij begint zijn eigen onderzoek naar wat er die avond echt gebeurde. Via niet-chronologische fragmenten uit Alice' dagboek, e-mails van verschillende personages, brieven, tweets, sms'en en transcripties van audiogesprekken wordt het leven en de dood van Alice gereconstrueerd.

De originele aanpak van Richmond sprak me meteen aan en het is ook wat me het meest beviel aan het boek. Door te spelen met de chronologie en tekstvormen behoudt Richmond steeds je aandacht en voegt hij ook iets vernieuwends toe aan het verhaal.

Alice Salmon is een erg interessant hoofdpersonage, een vrouw met goede én slechte kanten, maar ze wordt nooit gereduceerd tot een labiele karikatuur. Nagenoeg alle vrouwelijke personages zijn genuanceerd beschreven; het lijkt of Richmond zelf meer respect heeft voor de vrouwen in zijn boek dan voor de mannen, wat vandaag de dag wel verfrissend is. Jeremy Cooke, de professor, is een personage waar ik de hele tijd een ongemakkelijk gevoel bij had, en soms wou ik daardoor snel door zijn stukken heen zijn. Het verhaal blijft wel spannend, op het einde wil je ook echt weten wat er nu met Alice gebeurd is. Wat ze naliet doet je nadenken over tweede kansen en hoe vluchtig het leven is zonder prekerig over te komen.

Maar toch was er ook een negatief punt aan dit boek. En dat heeft alles te maken met het feit dat Wat ze naliet een vertaling is van het oorspronkelijk Engelstalige verhaal van Richmond. Het zal hoogstwaarschijnlijk ook omwille van mijn opleiding zijn dat ik minder genoten heb van het boek. Ik heb me een aantal keer serieus geërgerd aan de vertaling, die naar mijn mening soms te trouw bleef aan de brontaal en daardoor niet even vlot was in het Nederlands. Voeg daaraan een paar duidelijke vertaal- en spellingsfouten ('letter' in plaats van 'brief', 'mensen uit het publiek' waar er 'de bevolking' bedoeld werd, 'berijk' in plaats van 'bereik' etc.) en het uitstekende verhaal werd voor mij toch wat naar beneden gehaald.

Alles bij elkaar genomen geef ik het boek 3,5-4/5, omdat het verhaal nog altijd belangrijker is. Een uitstekende thriller die aantoont dat de nieuwe media ook een plaats verdienen in de literatuur.

Deze thriller gaat over een jonge studente Alice Salmon die op een avond verdrinkt. Was het zelfmoord? Moord? Of een ongeluk? Die vraag houdt niet alleen haar familie en vrienden bezig, maar veel meer mensen om haar heen. Professor Cooke maakt er een project van om Alice’ leven in kaart te brengen. Hij gebruikt daarvoor informatie via allerlei kanalen: haar tweets, het blog van haar beste vriendin en fragmenten uit haar dagboek. Beetje bij beetje komt er meer informatie vrij en als lezer wordt je steeds weer op een ander been gezet.
Het verhaal speelt zich af in Engeland, je krijgt een duidelijk beeld van de omgeving. Misschien kwam het daardoor, of door de beklemmende sfeer dat ik soms het idee had de nieuwe Nicci French in handen te hebben. Maar toch heeft Richmond een duidelijke, eigen stijl. Ook qua opbouw. Er wordt alleen maar gebruik gemaakt van brieffragmenten, tweets, blogverslagen en nieuwsberichten. Dat maakt dat het boek heel lekker weg leest. heel soms was ik even de draad van het verhaal kwijt, juist door al die wisselingen van perspectief.
Hoewel ik het niet een pageturner wil noemen, vond ik het geen moment saai. Integendeel. Vooral de brieven van professor Cook aan zijn overleden penvriend bezorgden me kippenvel. Het personage dokter Cooke, ook wel Ijsman genoemd, wordt dan ook heel sterk en creepy neergezet. Je ziet er echt de beelden bij! Het einde vond ik ronduit verrassend. Als het verhaal naar de dader leidt, denk je in eerste instantie, wat ver gezocht. Maar als je verder leest valt het allemaal op zijn plek. Een meerwaarde vond ik de epiloog waarin Alice een brief schrijft aan haar oudere ik. Het had zomaar een Nicci French kunnen zijn!

Mooi boek! Is zeer meeslepend en kan niet stoppen met lezen. Zeer een aanrader!