Zo Ook Op Aarde

Zelden zo'n prachtig boek gelezen. Ontzettend mooi vond ik dat Davidù aan de ene kant in een harde, rauwe wereld opgroeit, maar aan de andere kant zo'n liefdevolle familie heeft waarvan alle leden hem afzonderlijk hun verhalen vertellen, oom Umbertino over zijn bokswedstrijden en zijn hoeren, opa Rosario over zijn gruwelijke ervaringen als krijgsgevangene in Afrika, en zijn oma over haar eigen leven en beslissingen. Heel ontroerend, en prachtig geschreven.

Geschreven bij Zo ook op aarde

Zelden zo'n mooi boek gelezen. Ontzettend mooi vond ik dat Davidù aan de ene kant in een harde, rauwe wereld opgroeit, maar aan de andere kant zo'n liefdevolle familie heeft waarvan alle leden hem afzonderlijk hun verhalen vertellen, oom Umbertino over zijn bokswedstrijden en zijn hoeren, opa Rosario over zijn gruwelijke ervaringen als krijgsgevangene in Afrika, en zijn oma over haar eigen leven en beslissingen. Heel ontroerend, en prachtig geschreven!

Italiaanse schrijvers, zeker uit de het Italiaanse armere zuiden, weten uitstekend de situatie in dat gebied te schetsen. Zij doen dat op indringende wijze, en weten daarbij de juiste toets aan te slaan. Prima vertaling!

Mooi boek

Voor mij was dit een ideale afsluiten van een een aantal boeken dat ik me aangeschaft had voor mijn recente vakantie in Sicilië. 'Zo ook op aarde' is een ontroerende familiekroniek die het harde leven van een familie in Palermo schets eind 20e eeuws. De jonge Davidù wordt vooral opgevoed door zijn oom en opa, twee imposante figuren, met hartverscheurende verhalen van de oom over Sicilië tijdens WOII en de opa in het Italiaanse leger die tijden in Afrika. Tragische figuren ook want allemaal, net zoals Davidu's overleden vader, zijn het heel beloftevolle boksers die om verschillende redenen net naast de nationale titel grepen. De schrijfstijl is heel bijzonder. Elk hoofdstuk heeft wel een centraal figuur (de oom, de opa en Davidu) maar de verhalen verlopen niet chronologisch, waardoor je als het ware blijft verder lezen en blijft lezen. Zeker tegen het einde van het boek, wanneer Davidù zijn kans maakt op de titel én op het meisje van zijn dromen. Ik kreeg er toch een krop van in de keel.

Mooi geschreven werk. De tijdlijnen en verhaallijnen lopen slingerend door elkaar. Maar het geheel ontroert me niet zoals andere lezers die hier 5 sterren geven. Vind het veel te grof om een meesterwerk te zijn. Heb wel duizend keer het woord hoeren gezien, alsof de lezer hiermee geshockeerd moet worden. Als liefhebber van italiaanse series als Gomorra en Suburra ben ik best wel wat geweld in series en boeken gewend en snap ik dat de schrijver de sfeer en beleving van het rauwe leven uit de Italiaanse steden wil overbrengen. Maar denk dat dat ook kan zonder het eindeloos herhalen van dezelfde beperkte woordenschat. Wat ik ook jammer vind is dat er totaal geen spanning in de verhaallijn zit zoals bijvoorbeeld bij Zafon. Leest wel lekker weg, maar wordt niet het verhaal in getrokken. Neemt niet weg dat het complete verhaal wel goed in elkaar zit en zeker een aanrader is.