Zoetbitter Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Zoetbitter

Coming-of-age verhalen liggen je of liggen je niet. Dit is ook het geval met Zoetbitter. Laat de superlatieve beschrijvingen er uit en het boek zou floppen, maar juist omwille van de definiëringen van dranken en producten krijg je een totaal ander verhaal.

Het verhaal vertelt het relaas van Tess die haar geluk wil beproeven in “The big city” en per toeval een baantje als hulpserveerster vindt in een restaurant. Ze probeert zichzelf zo onzichtbaar mogelijk te houden maar gaandeweg wordt ze toch meegesleurd in de wereld van sex, drugs en heerlijke wijnen en ingrediënten.

Stephanie Danler beschrijft zintuiglijke smaken op een voortreffelijke wijze waarbij je ze tijdens het lezen bijna proeft.
Ze neemt je mee in de hectiek van een goed draaiend restaurant waar iedereen als een geöliede machine moet meewerken om alles werkende de houden. Je wordt eveneens moe van het ritme waarin Tess moet werken maar je kijkt reikhalzend uit naar de stiekeme ontmoetingen met Jack, de barman en de lessen van Simone.

De auteur heeft een zeer goede research gedaan van de verschillende soorten wijnen en hun herkomst… en eerlijk toegegeven, ze kan schrijven.
Zoetbitter is intrigerend, waarbij je steeds verder wil lezen of Tess slaagt in haar leventje.

Ik deed mee aan een leesclub voor dit boek.

In Zoetbitter volgen we Tess, een jongvolwassen meisje die de stoute schoenen aantrekt en vertrekt naar New York. Ze vindt een baantje in een van de hipste restaurants in Manhattan. Maar is zij wel opgewassen tegen het wilde leven in New York?

Al snel in het boek wordt duidelijk dat Tess een nogal bleu persoon is die erg haar best doet om erbij te horen. Ze wil veel leren probeert zich aan te passen waar ze kan.

Het verhaal is er een als geen ander. De stijl is enorm chaotisch en springt dan ook van de hak op de tak. Soms vond ik er geen touw aan vast te knopen en moest ik echt mijn koppie erbij houden om nog te snappen waar het nou over ging. Dit heeft ook redelijk lang geduurd moet ik zeggen. Pas na driekwart van het boek had ik het idee dat er wat meer structuur in het verhaal kwam en viel alles een beetje op zijn plek. Persoonlijk vond ik dit erg jammer want het kostte mij enorm veel energie en inspanning dit boek enigszins te waarderen. Voor mij kwam dit moment ook eigenlijk te laat.

Zo’n beetje aan het einde van het lezen in de leesclub kwam er een vraag. Wat is jouw quote over het boek. Het eerste wat in mij op kwam was:

"You hate it, or you love it. I was getting there"

Ik begon het boek pas leuker te vinden toen het nagenoeg ten einde was. Ik kan me wel goed voorstellen dat voor mensen die zelf in de horeca werken of hebben gewerkt het een verhaal is vol herkenning. Echter geldt dit dus niet voor mij.

Ik had van te voren niet echt verwachtingen van het boek. Ik ging er vrij blanco in. Ik had verwacht dat het op een gegeven moment, voor mij een pakkender verhaal zou worden. Dit is deels dus uitgekomen. Het had voor mij alleen veel eerder in het boek gemogen.

Geschreven bij Zoetbitter

Een tweeëntwintig jarig meisje vertrekt naar New York voor een nieuwe start. Haar alledaagse, provinciale leven ligt als een zware deken op haar en dat zorgt voor een druk op haar, het ligt niet alleen aan de benauwde zomer van 2006.
Tess ervaart haar vertrek als een geboorte, een nieuw leven voor haar.

'Laten we zeggen dat ik eind juni 2006 ben geboren, toen ik om zeven uur 's morgens bij cirkelende, opgaande zon de George Washingtonbrug over reed onder een hemel die aan de randen fel oplichtte, voordat de uitlaatgassen opstegen, voordat de hitte alles blokkeerde, raampjes omlaag, met op de radio keihard een onmogelijk hoopvol popnummer, open, open, open.'

Tess huurt een kamer in Brooklyn en het lukt haar om een baan te vinden bij een befaamd restaurant in Manhattan. Als meisje van het platteland is ze niet opgewassen tegen de luidruchtige New Yorkers met hun bandeloze manier van leven.

Ze is inmiddels assistent-kelner en is haar smaak aan het ontwikkelen. Ze leert over het herkennen van zuur, zoet, bitter en zout. Al snel komt ze er achter dat er net zoals in het dagelijks leven nog meer smaken zijn dan deze vier en leert de umami-smaak herkennen die veroorzaakt wordt door L-Glutamine.
Tess laat je meeleven met de personages in dit verhaal. Het is chaotisch, fascinerend en slopend maar het is het horecaleven waarin ze belandt is en het is háár leven. Langzaam maar zeker wordt het verhaal opgebouwd zodat je het gevoel krijgt mee te kijken over de schouders van deze hoofdpersoon en verbaas je jezelf over al hetgeen ze al geleerd heeft.
Ze leert niet alleen over champagne, oesters en omgangsvormen maar ook over hoe mensen met elkaar omgaan. Ze groeit als mens.

Het is duidelijk dat de auteur kennis heeft van de rangorde van de wijnen en de gerechten die gepresenteerd worden. Ze heeft zich geïnformeerd, meningen kunnen natuurlijk verschillen over deze rangorde maar feit blijft dat blijkt dat ze weet waar ze het over heeft.

Na sluitingstijd begint het nachtleven in de grote stad en ze krijgt de smaak te pakken van het leven in New York, wordt verliefd op een knappe jongeman en groeit verder in haar jonge leven.
Een oudere collega die door Tess gezien wordt als haar reddingsboei in deze warrige horecawereld blijkt niet te zijn voor wie ze haar hield.

In dit verhaal kun je de overvloedige metaforen niet wegdenken, het zou minder pakken dan het nu doet. Alles wat geschreven wordt over eten en drinken hoort in het verhaal en maakt het tot een geheel.
Doordat de zintuigen tijdens het lezen geprikkeld worden en je nieuwsgierigheid naar het verdere leven van Tess aangewakkerd wordt, blijf je lekker verder lezen en geniet je van de bijzondere schrijfstijl van Stephanie Danler.

Dit is een verhaal over het leven. Van jong volwassen meisje tot volwassene die een kijkje heeft gekregen op wat het leven inhoudt.

'Smaak, zei Chef, staat of valt met evenwicht. Het zuur, het zout, het zoet en het bitter. Nu is je tong gecodeerd. Een zekere deskundigheid in smaak, de manier waarop je met de wereld omgaat, blijkt uit het vermogen van het bitter te genieten, er zelfs naar te hunkeren, net als naar het zoet.'