Zolang niet alles is verteld een kleine kroniek van mijn vader

Prachtig boek. Mooi taalgebruik. Ontroerend.
Terwijl de vader wordt "uitgegraven", krijgt de dochter gestalte!
Een juweeltje!

Van Dantzig schrijft heel ritmisch en compact. Sommige zinnen heb ik twee keer gelezen, om nogmaals te genieten van de mooie taal. Het bijzondere aan 'Zolang niet alles is verteld' is alles wat er niet wordt verteld: de hiaten in haar vaders geheugen en de wetenswaardigheden waarover Van Dantzig in het duister tast. Wat overblijft zijn flarden van herinneringen en brieffragmenten, gegoten in korte verhalen, de voldoende zijn om een bijzonder mens tot leven te wekken. Een authentiek, ontroerend relaas van een dochter die de vertelkunst uitermate goed beheert.

In "Zolang niet alles is verteld" duikt de auteur in het levensverhaal van haar vader voordat dit te laat is en zijn geheugen hem voorgoed in de steek laat. Dit doet zij in korte hoofdstukken waar je snel en geboeid doorheen leest. Het veelbewogen en intrigerende leven van haar vader in combinatie met de pakkende en poëtische schrijfstijl van van Dantzig maakt het dat dit boek vaak als een roman leest. Een heel fijn, interessant boekje. En een aanrader voor een ieder!

Om een persoonlijk levensverhaal om te zetten in literatuur die iedere lezer zal aanspreken is een gave waarmee Marre van Dantzig laat zien dat zij kan schrijven. In een bondige maar tegelijkertijd zeer betrokken stijl, waarbij vooral de timing van inzichten, gevoel voor detail, en gedoceerde poetische reflectie opvallen, weet zij de lezer mee te nemen 'in een levensverhaal' dat zich langzaam maar zeker ontvouwt. Zonder dat je de vader kent ga je van hem houden, zelfs op de momenten dat de afstand met zijn dochter (de schrijfster zelf) voelbaar is, of kleine scheurtjes het ogenschijnlijk romantische succesverhaal dreigen te verstoren. Ver weg van enig vals sentiment word je als lezer toegelaten in deze fraaie kroniek van een vader.

Wat een mooi boek. Je leert de wereld kennen van de vader, op oude en jonge leeftijd.
Maar via de poëtische ogen en oren van de dochter.
Een liefdevol boek.

Ouders en kinderen... soms staan ze ver van elkaar af. Tot er een moment komt waarop je beseft dat je vader en je moeder wel je eigen bloed hebben. Marre van Dantzig gaat op het einde van het leven van haar vader op ontdekking wie die man eigenlijk was. Met veel liefde schets ze niet alleen een beeld van haar vader, maar ook van haar moeder en het gezin waarin ze opgroeide. Ze neemt je mee in een tijd die stilaan de geschiedenisboeken ingaat. Maar het meest van al is in mijn ogen dit boek een oproep om je ouders te leren kennen als ze nog volop in het leven staan. Dit boek is in een prachtige, poëtische taal geschreven. Heel ontroerend soms... er waren momenten dat ik echt kippenvel kreeg. Een parel. Een absolute aanrader.