Zomer in het kunstcafé

Zomer in het Kunstcafé is anders dan ik had verwacht van een feelgood boek. Dit verhaal wordt vertelt vanuit het perspectief van Lucy, zij is een vrouw van begin 30 met een maatje meer (lees ongeveer maar 42). Haar persoonlijkheid is heel toegankelijk en zelf identificeerde ik me heel goed met haar. Lucy is toegankelijk en ze laat veel emoties zien die bij bijna elk persoon wel voorkomen.

Ash is de andere persoon waardoor je het verhaal leest. Hij wordt in het begin als vrij bot omschreven maar naar mate het verhaal vordert en je meer in zijn perspectief leest en zijn situatie meer ziet begrijp je hem ook helemaal. Hij is vind ik ook toegankelijk en je groeit naar hem toe.

Deze feelgood is in tegenstelling tot Zomer in Carrick park veel diepgaander en de personages zijn veel volwassener. Dit boek heeft me op veel manieren verrast en ook geroerd omdat veel momenten heel herkenbaar zijn voor mij. Dit zal ook wel zo zijn voor andere mensen die een toxische vriend(in) hebben gehad.

Zomer in het kunstcafé is niet alleen maar overdreven happy en alles om de lezer een goed gevoel te geven, maar laat ook stukken verdriet zijn en hoe de personages hier mee omgaan en ook groeien als persoon. Uiteindelijk komt natuurlijk alles goed en houd je als lezer een voldaan gevoel over.

Van deze auteur zou ik het super leuk vinden in de toekomst meer boeken te lezen van Choc Lit NL.

Lang Verhaal Kort
Zomer in het kunstcafé is een verrassend herkenbaar boek met situaties waar ieder persoon in terecht kan komen. De personages zijn heel goed uitgewerkt en hebben veel diepgang. Er zit verdriet, liefde en verraad in het boek maar je blijft als lezer aan het eind achter met een goed gevoel.

Het duurt even voordat Sue McDonagh Zomer in het kunstcafé op gang krijgt. In het begin gebeurd er voor het gevoel dan ook vrij weinig en er is veel herhaling. Lezers moeten affectie met motorrijden hebben, want dat lijkt het hoofdonderwerp te zijn. Het is niet vanuit een ik- vorm geschreven, en ondanks dat sommigen gedeelten niet aan de fantasie van de lezer wordt overgelaten, passen de personages wel in de verhaallijn, ook al lijkt het even te duren voordat zowel de personages onderling een klik krijgen, als dat de lezer een klik met de personages voelt. Doordat er geen balans is tussen dialoog en beschrijving, kan het verhaal als langdradig worden bevonden, zeker als het om de eerste honderdvijftig bladzijden gaat. Zoals van een feelgood te verwachten, heeft ook dit boek een gelukkig einde. Uiteindelijk kan men aan dit boek toch plezier beleven.

Het is een feestavond en aan het einde van de avond kun je een motor winnen. Lucy is de gelukkige winnares maar ze heeft helemaal geen motorrijbewijs. Haar man is er niet mee eens dat ze die toch wil gaan halen en zo vertrekt Lucy stiekem naar de rijschool voor een motorrijles. Daar ontmoet ze Ash, een echte motorrijder en daarnaast is hij politieagent. Hoewel de eerste les een ramp wordt begint er voor Lucy een nieuw leven. Het rijden op een motor maakt dat ze voor zichzelf kiest en niet voor haar man die door de auteur als een hele nare vent wordt neergezet. Ze valt als een blok voor Ash en is gek op zijn dochtertje Daisy. Maar achter Ash en zijn dochter staat een jaloerse schoonzus die er alles aan doet om een wig te drijven tussen Lucy, Ash en Daisy. De vraag is of Ash haar spelletjes op tijd door heeft……

In het pittoreske Wales staat een kunstcafé, vlak bij het strand en dit cafe is het decor voor deze romantische verhaal. De personages worden door de auteur heel beeldend neergezet met als groot voorbeeld de vervelende man van Lucy. De stoere motorrijder Ash, die eigenlijk een klein en lief hart heeft. Daisy die overal tussendoor fladdert en de persoon die zich lief voordoet maar ondertussen... Wat centraal staat is de nieuwe keuzes die Lucy gaat maken voor zichzelf. Ze vertrekt uit het huis van haar ouders en bouwt haar eigen leven op. Daarnaast speelt het motorrijden een grote rol in het verhaal. Naast het schilderen wat Lucy ook graag doet staat dat voor vrijheid en genieten. En dat doe je van deze roman zeker. Het leest vlot en is een mooi leesboek dat je alvast in zomerse sferen brengt. Het einde is mooi en lekker chaotisch en past helemaal in het verhaal. Ik ben benieuwd naar de volgende delen want ik kan de personages uit het verhaal nog niet loslaten…

Zomer in het Kunstcafé is een realistisch, romantisch, verdrietig en grappig verhaal. Met daarin vooral een belangrijke boodschap: doe wat je zelf leuk vindt en vooral waar je zelf gelukkig van wordt.

Lees de hele recensie op mijn blog: elinebooks.com

Waar gaat het verhaal over?

Lucy Daumier is eigenares van een café en ze houdt van schilderen. Ze wint tijdens een avond een mooie motor, maar kan helemaal niet rijden. Haar man kleineert haar erg en wil dat zij absoluut geen lessen neemt. Hij vindt haar nergens goed genoeg voor. Lucy slaat zijn mening lekker in de wind en gaat op les. Na een stuntelige eerste keer, krijgt ze plezier in het motorrijden. Rijinstructeur Ash(ley) Connor is een van de verantwoordelijken voor dit plezier. Hij zorgt ervoor dat Lucy zich veilig voelt en geeft haar veel complimenten. Heel anders dan haar man, Gerry…

Kiest Lucy ervoor om het Gerry naar zijn zin te blijven maken, in hun huwelijk dat al jaren in een sleur zit? Of kan ze haar interesse voor stoere motorrijder én agent Ash toch niet onder controle houden?

Dit boek kreeg ik van de uitgeverij Choc Lit NL. Of ik zin had in een typische feelgoodroman die je onder andere kan lezen tijdens een dagje op het strand. Heel anders dan de boeken die ik tegenwoordig lees (voornamelijk young adults, zodat ik mijn leerlingen tips kan geven). Wel leek dit boek mij leuk, want ik vind het ook heerlijk om romantische comedy’s te bekijken op televisie. Bovendien is het weleens fijn om een boek uit een ander genre te lezen.

Mijn mening

Zomer in het kunstcafé is een redelijk voorspelbaar boek. Twee mensen leren elkaar kennen en vinden elkaar leuk, er komt een groot probleem, maar daar komen ze uiteindelijk samen overheen. Eind goed al goed. Niks mis mee. Ik vind het tof dat personage Lucy zich ontwikkelt van een onzekere volwassen vrouw naar een stoere motorrijdster met een eigen wil. Dit zorgt toch voor diepgang in het boek. Tevens lees je het boek niet alleen vanuit het perspectief van Lucy, maar ook vanuit Ash. Zo krijg je de gedachtes en gevoelens van beide hoofdpersonages goed mee.

Dit boek raad ik zeker aan om te lezen als je geen zin hebt in een moeilijk verhaal waar veel bij nagedacht moet worden. Gewoon een boek waar je vrolijk van wordt. Makkelijk leesbaar, bijvoorbeeld tijdens het zonnen aan de zee.

‘Zomer in het kunstcafé’ heeft zo’n cover waar je gelijk vrolijk van wordt, je laat verlangen naar heerlijk zonnig zomerweer en fijne vakantieplekken. Vanwege dat en de paarse motor die betrokken is bij het verhaal, deed ik graag mee aan de blogtour voor dit boek, georganiseerd door Dutch Venture Publishing. Ik was namelijk wel toe aan het lezen van een wat luchtiger, feelgood verhaal.
“Ze wilde dat ze dit moment hier kon inlijsten in zo’n sneeuwbol.”
Het verhaal is geschreven in een stijl die gemakkelijk en zonder al te veel inspanning te lezen is. Geen moeilijke bewoording maar gewoon zoals jij en ik samen een gesprek zouden voeren. Ook ervaarde ik regelmatig vertedering voor de beschreven gebeurtenissen en kon ik lachen om de humoristische stuntelingen waar ik zelf ook nog weleens een handje van heb.
“Je kunt je echt niet verstoppen, hoor. Ik zie je nog steeds.’ De stem, die diep klonk, was er zo een waar je wel naar moest luisteren.”
Lucy is het hoofdpersonage in dit boek en zij zou ook zomaar een vriendin van je kunnen zijn die voor wat ingewikkelde levens veranderende keuzes komt te staan. Je voelt met haar mee en als lezer kon ik niet anders dan van haar gekozen weg genieten, een soort van trotsheid voelen voor haar doorzettingsvermogen. Soms verlangde ik niet ietsje meer diepgang in het verhaal en wat meer personage achtergrond van de bij karakters.
“Hij stak zijn hand naar haar uit en had een luie glimlach op zijn gezicht. ‘Kom hier, knappe vrouw.”
Uiteindelijk heb ik het boek absoluut met plezier gelezen en stiekem is Ash mijn nieuwe, favoriete, fictieve mannelijke karakter uit een verhaal.

Geschreven bij Zomer in het kunstcafé

Samenvatting
Lucy Daumier heeft samen met Richard een kunstcafé, waarin Lucy het artistieke gedeelte en Richard het culinaire gedeelte doen. Beide zijn getrouwd met respectievelijk Gerry en Nicola.
Wanneer Lucy een motor wint, gaat ze rijlessen nemen, ook al gaat ze dan tegen de wens van haar echtgenoot in, waar ze een steeds slechtere relatie mee krijgt. De eerste les heeft ze samen met andere mannen en wordt gegeven door Ash Connor, helaas heeft ze vanaf diezelfde ochtend pech met van alles, waardoor ze niet stevig in haar schoenen staat. Gaandeweg gaat ze steeds meer plezier in het lessen krijgen, mede dankzij Ash, die toch niet zo’n bullebak blijkt als tijdens de eerst lesdag. Met het lessen krijgt ze ook steeds meer zelfvertrouwen.

Quote: ‘Ze dacht aan haar eerdere mislukkingen en hoe ze daar overheen was gekomen. Volhouden was alles.’

Net na haar eerste rijexamen lijkt het wel of de wereld om Lucy heen ineenstort, kan ze dit te boven komen?

Mijn mening
Het is erg leuk om over de rijlessen te lezen en doet me denken aan de tijd dat ik ze had. Hoewel het in dit boek er toch anders gaat dan dat ik het zelf heb gedaan. Lucy komt me over ondanks haar onaardige echtgenoot als een sterke vrouw en een doorzetter, zo lees ik het graag.

Conclusie
Dit is een verhaal over zelfvertrouwen terugkrijgen, na een bazige en dominante man die er genoegen aan ontleende om haar naar beneden te halen en haar figuur te bekritiseren. Een erg fijn geschreven boek met personages die tot leven komen, met een lach en een traan. Een romantische feelgood om op vakantie, tuin, balkon of gewoon in je woonkamer te lezen.

Geschreven bij Zomer in het kunstcafé

Leuk feel good verhaal met diepgang. Heerlijk in gelezen en jammer dat het nu uit is (-;