Ik Was Twaalf En Ik Fietste Naar School Tachtig Dagen In De Kelder Van Dutroux

Ik vond het een heel aangrijpend boek omdat alles echt gebeurd is. Dit boek is met geen enkel ander boek te vergelijken omdat niemand anders dit ooit heeft meegemaakt, ook vond ik het wel interessant om te weten hoe ze die tachtig dagen in die kelder heeft doorgebracht. Het was verschrikkelijk. Dit boek is een echte aanrader!

Geschreven bij Ik Was Twaalf En Ik Fietste Naar School

Het verhaal is autobiografisch dus de schrijfster Sabine Dardenne heeft dit allemaal meegemaakt. Ze vertelt hoe ze als twaalfjarig meisje op weg was naar school toen ze plotseling in een busje werd getrokken door Marc Dutroux en Michel Lelievre. Dutroux nam haar mee naar haar huis, dit deed hij door haar te drogeren en haar nadien dagenlang vast te ketenen aan zijn bed. Ze wordt na een paar dagen overgebracht naar zijn kelder. In deze kelder is het onmogelijk te ontsnappen, maar dat deed ze ook niet omdat Dutroux haar had wijsgemaakt dat hij haar beschermde omdat "de chef" haar anders ging vermoorden. Ze mocht enkel uit de kelder komen om gewassen te worden door dutroux, dit deed hij dan met een harde borstel totdat haar huid rood zag. Ook werd ze soms meerdere keren per dag seksueel misbruikt. Ook qua eten kreeg ze bijna niets enkel water en droge nic nacjes. Soms is het zo gruwelijk dat het moeilijk voor te stellen is dat dit daadwerkelijk gebeurd is. Na een paar weken begint hij haar al meer te vertrouwen en mag ze af en toe met hem aan tafel eten, maar ze begint ook te zeuren dat ze eenzaam is, dus hij ontvoert een nieuw meisje genaamd Laetitia. Zij leven beide op de vieze matras in de kelder. Maar doordat er ooggetuigen waren bij de ontvoering van Laetitia worden ze kort daarna gevonden en bevrijdt. Ook Dutroux wordt opgepakt en krijgt levenslang.

De inhoud van het boek is gruwelijk en zeer gedetailleerd hierdoor kan je je zeer goed inleven in de vreselijke situaties. Het verhaal verloopt chronologisch, dus vanaf ze ontvoert wordt beginnend met “ik was twaalf en fietste naar school”(p.1) tot aan het proces waarbij elke verdachte zijn straf krijgt zoals “Michèle Martin: dertig jaar. Lelièvre: vijfentwintig jaar. En vijf jaar voor Nihoul…”(p.215) Hierdoor krijg je alweer een zeer goed idee van elk moment dat ze daar opgesloten zat in dat huis tot de uiteindelijke ontlading die ze voelt als ze uiteindelijk wordt vrijgelaten en terug bij haar ouders kan gaan. Zo zegt ze letterlijk “Ik ben zo blij! Is het waar dat ik naar huis ga? Echt? Zal ik mijn ouders weer zien, mama weer zien ? Toen was ik niet bang meer. Ik trilde van opluchting, blijdschap en opwinding.”(p.131) Hetgeen wat mij het meest geraakt heeft, zijn de walgelijke situaties waarin ze verteld hoe hij met haar omgaat zoals ze ‘s nachts bij hem moet slapen. “Daarboven, op het bed, bond hij me vast met een ketting die van zijn enkel naar de mijne liep. Soms moest ik de hele nacht in die vervloekte kamer naast hem blijven ‘slapen’. Ik durfde niet in slaap te vallen. Ik was altijd bang dat hij wakker zou worden en in mijn slaap weer zou ‘beginnen’, en dat ik niet eens ‘nee, ik wil niet’ zou kunnen zeggen. Ik voelde iedere beweging, elke keer dat hij zich omdraaide trok de ketting strak en sneed in mijn enkel. Soms vergiste die idioot zich en maakte hij rechtervoet aan rechtervoet vast. Dan was ik gedwongen dichter bij hem te blijven liggen. De nacht duurde lang.”(p.46)

Als je van autobiografische boeken houdt is dit zeker een aanrader. Het is makkelijk geschreven en het is ook zeer boeiend, hierdoor kan je het boek zeer vlot uitlezen. Het boek zet ook aan tot denken over gelijkwaardige situaties, natuurlijk is dit een zeer extreme situatie, maar er worden elke dag meisjes verkracht en dit boek schenkt aandacht aan zo een wreed onderwerp. Wat ik ook zo mooi vind aan het boek is dat het voor Sabine Dardenne precies een soort afsluiter is van de gehele situatie. Ik heb het gevoel dat ze nog even alles op een rijtje wou zetten en iedereen haar verhaal wou vertellen zodat ze uiteindelijk verder kan gaan met haar leven.

Sabine schrijft in een persoonlijk verhaal de vreselijke gebeurtenissen die Dutroux haar heeft aangedaan van zich af. Het voelt intiem om dit verhaal van haar te mogen lezen, speciaal dat ze dit wil delen. Vooral bijzonder omdat ze de enige is die dit verhaal kan delen. Wat haar aangedaan is biedt geen garanties voor wat hij in het verleden heeft gedaan, maar biedt wel een kijkje in hoe deze gek denkt en hoe hij zijn slachtoffers behandeld heeft. Knap hoe ze zo sterk is gebleven, wellicht is dat ook juist haar geluk geweest. Sabine beschrijft vooral haar gedachten en gevoelens, zijn tactiek om haar te overtuigen dat ze niet meer gezocht wordt en kiest ervoor om niet alle gebeurtenissen (het misbruik) te beschrijven. Zeer begrijpelijk, dat hoeft niet iedereen te weten. Bijzonder om te lezen, vreselijk, maar gelukkig kon ze dit nog op papier zetten.

Geschreven bij Ik Was Twaalf En Ik Fietste Naar School

Twaalf jaar en dan van je fiets te worden gesleurd en
dan naakt in een kelder aan een ketting vast gezet te
worden. Hoe kan zo'n jong meisje dit doorstaan?
Dutroux valt Sabine constant lastig tot ze eindelijk
door de politie wordt bevrijdt. Mooi geschreven, vanuit de
"ik" vorm wat het extra aangrijpend maakt.

heel realistisch en vlot gelezen wel vrij ontnuchterend

Ongelofelijk indrukwekkend verhaal vanuit het oog van het slachtoffer. Erg bijzonder om lezen en bijna een must voor onze generatie!

Heel pakkend verhaal. Geschreven door een meisje dat alles zelf heeft moeten doorstaan. Een hele sterke meid.

Erg heftig en emotioneel verhaal.
Het raakt je tot op het bot en is duidelijk en oprecht beschreven.
Dat het ook nog waar gebeurd is, berzorgde me gewoon kippenvel!

Super mooi boek! Zeker lezen. Ik twijfelde omdat het 221paginas waren en ik niet graag lees maar ik kan niet stoppen met lezen. Ik merk er niets van dat het tweedehands is

verschrikkelijk hoe een monster heeft toegeslagen