Verslaafd (aan mijn) kind

Soms wens ik dat mijn zoon dood is, omdat hij dan eindelijk rust krijgt. Dit is vreselijk om te denken, maar ook de waarheid. De weg naar herstel lijkt geen optie meer, zover zijn we op dit moment.

Geef mij de kracht mijn zoon niet op te geven, laat me in liefde voor hem blijven en laat me zien dat er nog iets onder die smerigheid van zijn verslaving zit. Geef me de kracht te aanvaarden wat mijn hart niet wil aanvaarden, anders wordt mijn zoon een levende dode voor mij. Laat me uit liefde handelen en niet uit onmacht, alsjeblieft. Niks verkapt en verborgen, maar rauw en puur… De pure, rauwe wereld van drugs. Heroïne is de koning van de drugs, coke de champagne van de koning… aldus een drugsverslaafde. Hardnekkig, vernietigend en slopend. Coke… ze noemen het de witte sloper. Het sloopte mijn zoon. De zoon van Judith zat verstrikt in zijn verslaving, terwijl zij leefde tussen hoop en vrees, tussen willen loslaten en toch vasthouden. Elk woord in dit boek toont haar strijd, maar ook de strijd van haar zoon. De onderzoeken die ze beschrijft over hoe iemand zover kan komen zijn eerlijk en stromen over van begrip, maar schuwen de waarheid niet. Haar verhaal is een zoektocht naar het leven. Het leven dat werd overgenomen door het monster drugs, waar een heel gezin aan te gronde ging. Het verhaal van Judith begint in 2021 en neemt je stap voor stap mee. Het is opgebouwd uit haar levensverhaal met dagboekfragmenten, brieven aan haar zoon, rauw en intens, en flink wat informatie en theorie over verslavingen en verslavingsgedrag. Soms wens ik dat mijn zoon dood is, omdat hij dan eindelijk rust krijgt. Dit is vreselijk om te denken, maar ook de waarheid. De weg naar herstel lijkt geen optie meer, zover zijn we op dit moment. De emoties en situaties zullen herkenbaar zijn. Iedereen die een verslaafde rond zich heeft, of zelf chronisch verslaafd is, ondergaat namelijk de emoties en gevoelens die door Judith beschreven zijn. Dit is wat ouders en naasten van een verslaafde dagelijks meemaken. Dit boek is door Judith geschreven toen ze nog volop in het rouwproces om haar levende zoon zat. Een levend rouwproces, zoals zij het zelf noemt. Haar zoon zat verstrikt in zijn verslaving, terwijl zij leefde tussen hoop en vrees, tussen willen loslaten en toch vasthouden. De kracht die zij had én heeft is onvoorstelbaar en elk woord in dit boek toont haar strijd, maar ook de strijd van haar zoon. De brieven aan haar zoon zijn rauw en intens. De onderzoeken die ze beschrijft over hoe iemand zover kan komen zijn eerlijk en stromen over van begrip, maar schuwen de waarheid niet. Haar verhaal is een zoektocht naar het leven. Het leven dat werd overgenomen door het monster drugs, waar een heel gezin aan te gronde ging. Op 23 november 2022 overleed Tim. Judiths grootste angst werd werkelijkheid; ze verloor haar zoon aan drugs. Gezamenlijk hebben we besloten niets aan het door haar geschrevene te veranderen. Dit is hoe het ging. Dit is wat ouders en naasten van een verslaafde dagelijks meemaken. Dit is haar verhaal. Dit is hoe we het willen vertellen.