Angstige mensen

Geschreven bij Angstige mensen

Een nieuw boek van Fredrik Backman (1981), dat is altijd een feestje. Met zijn debuut ‘Een man die Ove heet’ wist de Zweed vele lezersharten te veroveren. Net als de opvolger ‘Britt-Marie was hier’ zou het boek succesvol verfilmd worden. Met de trilogie over het ijshockeystadje Björnstad (het afsluitende deel is nog niet verschenen) ging hij een heel andere toer op en boekte opnieuw succes. Ook het korte verhaal schuwt de auteur niet, van de drie die hij er schreef werden er twee in het Nederlands vertaald.

In ‘Angstige mensen’ doet Backman opnieuw wat er van hem verwacht wordt. Heb je aanvankelijk het idee een grappig verhaal te lezen, waarin een paar niet al te snuggere figuren de hoofdrol spelen, moet je al snel je mening bijstellen. Vrijblijvend zijn Backmans boeken immers nooit. Altijd geeft hij zijn lezers een boodschap mee, een wijze les, en toch komt hij nooit belerend over, zo verdomd goed is hij in wat hij doet. De auteur, die kampt met depressies en angstaanvallen, benadrukt in het boek steeds weer hoe we elke dag opnieuw de strijd moeten aangaan. Hoeveel uitdagingen en valkuilen er overal en op elk moment op de loer liggen. Hij spreekt de lezer regelmatig direct aan. En dat werkt.

Na een mislukte bankoverval vlucht de dader een appartement binnen, waar net een bezichtiging aan de gang is. En dus wordt het een gijzelingsdrama. Wanneer na een tijd de overvaller iedereen vrijlaat en de politie de flat binnenstormt, blijkt die leeg te zijn. Waar is de dader gebleven? Agenten Jim en Jack, vader en zoon, zullen alle gijzelaars ondervragen. Helaas is er aan hun verhalen geen touw vast te knopen en wordt steeds onduidelijker hoe alles precies in zijn werk is gegaan.

Backman voert een aantal schitterende personages op. Zo is er het oudere echtpaar, het zwangere lesbische koppel, het oude vrouwtje, de schatrijke bankmanager, de makelaar en een jongeman met een konijnenkop. Allemaal lijken ze min of meer gestoord tijdens de ondervraging. Tussen die interviews door krijgt de lezer echter het echte verhaal te lezen. We leren zowel de dader als de gijzelaars beter kennen en al gauw blijkt dat niets is wat het lijkt. Onder de oppervlakte zitten vaak veel geheimen en opgekropte gevoelens verscholen. Beetje bij beetje bekruipt je het gevoel dat Backman geen simpel verhaaltje geschreven heeft, maar weer een keer enkele grote thema’s heeft durven aansnijden.

De auteur speelt met taal en heeft een manier van schrijven om u tegen te zeggen. De humor in dit boek is vlijmscherp, de uitspraken vaak cynisch. Het is een raadsel hoe hij iedereen, de lezer incluis, steeds op het verkeerde been weet te zetten. Veel herkenning in dit boek, voor elke lezer, dat kan bijna niet anders. Wie twijfelt er al niet een keer aan de zin van het leven, aan zijn partner, aan de keuzes die hij gemaakt heeft?

‘Angstige mensen’ is een ijzersterk verhaal over menselijke relaties, vol humor en toch heel ernstig. Een boek om met plezier te lezen.

[Deze recensie is gebaseerd op ‘Folk med ångest’, de oorspronkelijke versie van het boek.]

Geschreven bij Angstige mensen

In "Angstige mensen" neemt Fredrik Backman je mee, op een manier zoals alleen hij dat kan, naar een bezichtiging van een appartement dat al snel uitmondt in een gijzelingsdrama.
Een verhaal over een stel idioten. Over een mislukte overval met daarop volgend een gijzeling. Een jong, lesbisch stel dat houdt van ruziemaken, maar nog meer van weer goedmaken, een dame die al veel gezien heeft in haar leven en niet meer zo snel bang te krijgen is, een ouder echtpaar dat al heel lang samen is en een bijna-naakte man met een konijnenhoofd, zijn nog maar een kleine greep uit de geweldige personages die Backman neer heeft weten te zetten.
Tijdens de verhoren door de plaatselijke politieagenten wordt het al snel één warrig verhaal. Want niemand is duidelijk over wat er zich nu eigenlijk precies afgespeeld heeft in het appartement én waar de gijzelnemer gebleven is. En waarom een van de politieagenten een buil op zijn hoofd heeft.
Maar zoals we van Backman gewend zijn, is niets wat het lijkt. Backman vertelt nooit zomaar een verhaal. Zijn verhalen bevatten altijd een boodschap. En ook deze keer weet hij mij weer diep te raken. Ik heb vaak hardop moeten lachen om de uitspraken van zijn fantastische personages van wie je niks anders kunt dan van ze gaan houden. Bladzijde na bladzijde tovert Backman een glimlach op mijn gezicht. En wanneer op het einde alle puzzelstukjes op de plek vallen, rollen de tranen over mijn wangen. Wat een meesterwerk weer.

Geschreven bij Angstige mensen

Het boek Angstige mensen is dé ideale roman voor een zondagnamiddag. Alleen al de kleurencombinatie en de grappige, intrigerende cover zorgen ervoor dat je dit boek zeker vastneemt om de achterflap te lezen. Enerzijds doet de cover een detective verhaal vermoeden, maar anderzijds heeft de cover een soort ‘Monthy Pyton’ gehalte. En dat is exact wat het boek je geeft : een mengeling van een detectiveverhaal, een roman en een grandioze humor.

Dit boek is het relaas van een klungelige, mislukte bankoverval die overgaat in een nog klungeligere gijzeling van mensen op een open huis bezichtiging van een appartement aan de overkant van het bankgebouw. Wanneer de gijzelnemer na enige tijd toch alle gijzelaars één voor één vrijlaat en de politie het appartement binnenstormt, treffen ze daar echter niemand meer aan. Met deze toon beginnen de politieverhoren van alle gijzelaars – en misschien zelfs de gijzelnemer - , telkens afgewisseld door karakterbeschrijvingen en levensverhalen van alle gijzelaars, de gijzelnemer, ja zelfs van de politiemensen. En zo krijg je als lezer een ontzettende sympathie voor elk van deze personages.

‘Ons hart is een zeepje dat uit onze handen glibbert zodra we een seconde ontspannen, het vliegt weg en wordt verliefd en gebroken, dat doet maar. We hebben geen controle. Dus we leren net te doen alsof’

Het is in de eerste plaats luchtig geschreven en tegelijkertijd spannend. Terwijl je wordt ondergedompeld in dit verhaal, raakt het steeds verder doorspekt van mooie quotes die je doen stilstaan bij het leven. Met dit boek ga je zacht glimlachen en hardop lachen, begrip hebben voor hoe de personages kritisch naar de ander kijken en direct daarna weer begrip hebben voor diegene die zo kritisch bekeken wordt, iedereen verdenken en elke keer weer in een mooie plottwist terecht komen. Ik merkte dat ik naarmate het boek vorderde steeds trager ging lezen, om alle moois van dit taalgebruik langzaam tot me te laten doordringen, zoals genieten van een heerlijk kopje warme thee.

Het verhaal begint ietwat chaotisch en lijkt van de hak op de tak te springen, maar na een paar bladzijden word je in het verhaal gezogen en begrijp je de afwisseling tussen verhaal en de verhoorverslagen. Net omwille van de beginnende verwarring geef ik het boek geen vijf maar vier sterren. Een aan te raden boek en een auteur waar ik zeker nog meer van wil lezen!

Geschreven bij Angstige mensen

Dit is mijn eerste kennismaking met Fredrik Backman en het boek heeft best wel veel gevoelens losgemaakt tijdens het lezen.

De start van het boek begint met hele mooie quotes, en je valt van de ene verbazing in de andere. Een verbazing in dit boek is dat er weinig namen zijn en de namen worden ook vrij laat prijsgegeven.Daar zal ik eerlijk in zijn dat maakte mijn leesplezier minder. Het is een opsomming van informatie en erg algemeen. Op een gegeven moment krijgen de politiemensen namen en ook de mensen die binnen zijn(bij het Open Huis) dan komt er weer vaart in het verhaal maar ook daarmee komt het leesplezier terug, maar dit terzijde.



Cover: Kleurrijk, Open Huis en overval worden heel simpel maar doeltreffend weergegeven. Een uitnodiging om het boek op te pakken in de boekhandel en flaptekst spreekt enorm aan.



Verhaal:

Fredrik Backman kan heel goed observeren, hij ziet heel goed wat er in de maatschappij speelt . De maatschappij in het klein heeft hij weergegeven in dit boek en dat is in het begin heel lastig lezen zeker ook omdat er geen namen zijn. Gek genoeg mis je het ook niet (zeker de eerste 30 bladzijdes) maar dan komt er een moment dat je zoveel informatie te verwerken heb, dat de logica heel ver weg is, denk je en daar zit de kracht van het verhaal. Het plezier in het verhaal word alleen maar groter naarmate je verder komt, niet alleen omdat het verhaal heel kundig in elkaar gezet is. Maar ook omdat je in de personages wel iemand herkent die uit je eigen kennissenkring zou kunnen komen en daarom ga ik het boek nogmaals lezen(over een jaar). En dat is ook uniek.



De titel Angstige mensen is zo goed gekozen. Het begint al als je naar school gaat, hoor je bij de groep dan heb je een zekere bescherming (een opvangnet) maar wat als dat opvangnet er niet meer is. Hoe ervaar je dan je leven. En daar gaat dit boek over. De wanhoop neemt het over van de realiteit maar met hulp vind je de realiteit weer terug. Ga je angst te lijf want diep van binnen zijn we allemaal bang . Leven is niet makkelijk je moet er zelf wat van maken. Er zijn keuzes maar je moet wel vragen.

Geschreven bij Angstige mensen

Leuk boek (het zóveelste leuke boek van Fredrik Backman!). Zit vol met verrassingen en plotwendingen. Zeer vermakelijk boek!

Geschreven bij Angstige mensen

Wat hou ik van Fredrik Backman. Hoe hij van de vreemdste personages gedurende het boek de mooiste, echtste en ontroerendste mensen kan maken. Hardop lachen en tranen over mijn wangen van ontroering. Ik raad dit boek aan omdat het over het leven gaat, de zwaarheid en de lichtheid.

Geschreven bij Angstige mensen

Over dit boek is veel te zeggen en toch doen woorden dit boek tekort.
Een boek vol scherpe linken, tegenstellingen, observaties, schertsen en gekke toevalligheden die spitsvondige dwarsverbanden worden. Hoe origineel, een gijzeling in een appartement waar voor oud- en nieuwjaar een open huis plaatsvindt met enorm verschillende personages. Het leest niet meteen makkelijk en lijkt eerst oppervlakkig, maar al lezende boeit dit boek steeds meer. Het verhaal springt heen en weer in de tijd, qua personen en wisselt qua schrijfstijl af met de verhaalvorm rondom de personages en stukjes script-vorm (de politieverhoren). Het lijken losse stukjes informatie, maar elk stukje legt steeds een andere waarheid bloot. Geniaal hoe die losse waarheden bij elkaar komen. Ook veel van de gedachten en uitspraken zetten je aan het denken. Ik heb nog nooit zoveel quotes gemarkeerd.
Een boek over allemaal idioten, mensen die worstelen, die langs elkaar heen praten en langs elkaar heen leven, die allemaal iets van ontwikkeling doormaken, door de gijzeling. Een overvaller komt terecht in een appartement. De bezichtiging in het appartement wordt door de komst van de overvaller een gijzeling. De gijzelaars zijn een bonte verzameling aan mensen, die steeds meer van zichzelf laten zien. Ieder heeft een eigen reden om bij de bezichtiging te zijn. Ondertussen zijn er twee politieagenten die de gijzeling op willen lossen en erachter willen komen waar de overvaller is gebleven. En dat allemaal op oudjaarsdag.
Laat je zand in de ogen strooien, geniet van de inzichten en wijsheden en ontdek uiteindelijk het waarom achter de daden van alle figuren. Een boek waar ik over blijf denken en praten.

Gelezen voor de leesclub van Perfecte Buren.

Geschreven bij Angstige mensen

Een idioot verhaal met idiote personages. Vooral de ongewone vertelvorm en de poëtische schrijfvorm zijn interessant. De boodschap van de schrijver komt uiteindelijk een beetje geforceerd over het voetlicht. Ik had af en toe moeite om mijn aandacht erbij te houden.

Geschreven bij Angstige mensen

Ik heb dit boek in 1 ruk uitgelezen. Het is grappig, spitsvondig, aangrijpend. Ik heb gehuild van ontroering bij het einde.

Geschreven bij Angstige mensen

Het verhaal is grappig en luchtig, maar krijgt gaandeweg toch meer en meer verdieping en alles komt op een hele mooie manier samen.
Ik deed het boek dicht met tranen in mijn ogen maar een enorme glimlach en warm gevoel van binnen.
Echt een aanrader!