De pioenroos

Enkele seconden voor haar dood vervloekt een inlandse vrouw de beeldschone Constance Hadley als zij door diezelfde Constance met de auto wordt aangereden en daarbij komt te overlijden. De inheemse laat twee kinderen achter: het meisje Maya en haar tweelingbroer Razak. Zij willen de dood van hun moeder wreken en zoeken de nabijheid van de mooie blonde dame uit de auto.

Connie is Engelse van geboorte en getrouwd met Nigel Hadley, de rijke eigenaar van een rubber plantage op Malaya. Samen hebben zij een zoon, de zevenjarige Teddy. Hun huwelijk stelt weinig voor, zoon Teddy vormt nog de verbindende schakel.
Malaya is in de ogen van Connie vooral een land van stank en vele moeilijk te verdragen ongemakken en in aanzienlijk mindere mate het beloofde prachtige land van de zwoele avonden, de felle kleuren en de exotische geuren. Ze heeft heimwee naar Engeland en gaat met regelmaat gebukt onder het juk van verveling waaraan zij voor een deel probeert te ontsnappen door een affaire te beginnen met de Japanner Sho.

Het is 1941 en de Japanners rukken op en staan op het punt Malaya te bezetten. Connie, haar man Nigel en hun zoon Teddy verlaten samen met enkele vrienden en de inlanders Maya en Razak het in grote onrust verkerende land. Onder commando van de ruige boothandelaar Fitzpayne gaan zij met hun boot ‘The White Pearl’ op weg naar Singapore. De veilige haven blijkt echter een illusie, want ook Singapore ligt bij aankomst al onder vuur en door nood gedwongen zien de opvarenden hun verblijf op The White Pearl verlengd. Zij krijgen te maken met een tekort aan voedsel en verstoorde relaties en het meisje Maya, dat nog steeds de dood van haar moeder wil wreken.
Het gezelschap vindt uiteindelijk een tijdelijke schuilplaats aan land, waar ze onverwacht bezoek krijgen van het ongure type Madock en zijn vrouw Kitty. Een opeenstapeling van dramatische gebeurtenissen zorgt voor een drastische omwenteling in het hoofdzakelijk liefde- en vreugdeloze bestaan van Connie. Zij ontdekt nu een andere kant aan haar bestaan: nieuwe regels, ongekende vrijheid en een niet ongevaarlijke liefde.

Alles wat menselijk is komt aan bod in het verhaal: ontrouw, verlies, verraad, onverwachte en spannende confrontaties, moord en doodslag en, hoe kan het anders, een zinderende liefde.

Het verhaal is voldoende onderhoudend geschreven en bovendien prettig leesbaar vertaald door Hilke Makkink.
Zelf had ik liever meer uitgewerkte karakters gezien in een gelaagd verhaal, in plaats van het recht-toe-recht-aan verhaal dat ik gelezen heb. Maar de lezer die op zoek is naar zuiver ontspanning en die daarbij heerlijk wenst weg te dromen zal aan ‘De Pioenroos’ van Kate Furnivall ongetwijfeld veel plezier beleven.

Ik heb het boek tijdens mijn vakantie gelezen. Wat een tegenvaller. Alles wordt veel te langdradig met ontzettend veel bijvoeglijke naamwoorden beschreven. Op die manier raak je niet alleen de tekst maar ook het verhaal kwijt.
Het is eigen aan Kate dat ze je iets wil leren, maar soms gaat ze echt te ver.
Als je denkt dat ik ongelijk heb, dan moet je het boek zelf lezen. Ik beveel het niemand aan.
Ondanks alles lees ik nu De schaduwen van de Nijl. Ook van Kate. Ik ben benieuwd. Je hoort het nog wel van mij.