Het duister

Lees mijn volledige recensie op www.bookaddict.nl

Geen perspectieven vanuit rechercheurs, geen perspectieven vanuit de dader.

Maar een perspectief van een strijdlustige moeder die keihard is en gerechtigheid wil voor haar kind.

De combinatie van opgroeien en een keiharde moeder die vecht voor gerechtigheid, maakte dit verhaal behoorlijk intens.

Met de gave twists en verrassingen in het verhaal, was deze thriller voor mij compleet!

Ik ben nu al benieuwd naar een volgend boek van Amy Engel.

“Ik wilde dat ze het mis had. Ik wilde leven in een wereld waarin volwassen mannen niet joegen op meisjes van twaalf. Maar ze had natuurlijk gelijk. Het was niets nieuws. Niet iets wat niet elke seconde van elke dag gebeurt in elke uithoek van de wereld. Kleine meisjes waren nooit veilig. Ik kon het weten, ik was er zelf een geweest.”

Blinkende letters op de mooie sobere kaft en heel veel lovende woorden op de binnenflap zorgen er meteen voor dat mijn verwachtingen hooggespannen zijn voor Het duister! De proloog, die als titel Het einde heeft, is aangrijpend! Twee vriendinnen, Izzy en Junie, worden vermoord op een speelpleintje. Junie sterft als laatste, ze ziet nog de schommel waar haar moeder ooit op heeft gezeten en voelt nog de hand die haar haren zachtjes streelt. Wat een start van deze thriller!

In de volgende vijfentwintig korte hoofdstukken wordt de lezer meegenomen naar Barren Springs, een armzalig plaatsje in Missouri (USA). Het leven van de bewoners en hun achtergrond wordt zeer goed weergegeven. Je voelt de ellende, maar ook de samenhorigheid tussen hen. Heel knap hoe Amy Engel, de auteur, op indringende wijze dit dorp schetst!

Na de proloog wordt het verhaal verder verteld vanuit Eve haar standpunt. Zij is de alleenstaande moeder van Junie en werkt in een wegrestaurant. Eve voelt meteen dat er iets mis is als haar broer Cal, politieagent, op haar werk langskomt.

Cal brengt zijn zus het afschuwelijke nieuws van de moorden. Samen gaan ze naar het politiebureau. Daar geeft Sheriff Land haar niet de aandacht en begrip die ze juist nu hard kan gebruiken. De spanning en het ongemak tussen hen is goed voelbaar. Wat is er vroeger gebeurd tussen Eve en Land?
Al snel wordt de ex-vriend van Eve, Jimmy Ray, ter sprake gebracht omdat hij vroeger in drugs handelde, samen met de moeder van Eve. Ja, rare situaties daar in Barren Springs! Maar is Jimmy Ray in staat tot een moord op jonge meisjes?

Als er een paar weken na de moorden maar weinig schot in het onderzoek komt neemt Eve zelf initiatief. Langsheen een stripclub, schoolvriendinnetjes van Junie en oude bekenden komt ze stilaan op het spoor van de dader. Het dorpje heeft blijkbaar toch nog veel geheimen.

Tijdens haar zoektocht blikt Eve regelmatig terug op het verleden. Als lezer krijg je zo een heel duidelijk beeld van wat deze vrouw allemaal al meegemaakt heeft!
Samen met haar broer Cal is ze opgegroeid bij haar moeder in een simpele stacaravan. Een vader komt niet ter sprake. De moeder van Eve was verslaafd aan drugs en alcohol. Ze verwaarloosde haar kinderen en geweld en grove taal ging ze niet uit de weg.
Deze harde jeugd wil Eve achter zich laten als Junie wordt geboren. Met de hulp van Cal bouwt ze een nieuw leven op. Ze wil een andere moeder zijn als haar moeder, een betere. Haar vechtlust voor een mooiere toekomst is ontzagwekkend. Eve en Junie redden het wel samen… tot die fatale dag.

Als lezer wil je natuurlijk weten wie de dader is, maar voor mij was dit in feite maar een bijkomstigheid. De spanning van een echte thriller voelde ik niet. Pas naar het einde toe kwam er een beetje actie in het boek, maar niet echt indrukwekkend. Ik was ook niet geraakt toen bekend werd wie de moorden had gepleegd, het liet me zelfs een beetje onverschillig. Misschien past dit ook wel binnen het verhaal, waar weinig plaats is voor compassie?
Het duister is eerder een psychologische roman opgebouwd rond een moord, dan een thriller. Het gaat vooral over de kracht die moeders bezitten, over overleven, over familie. Dit wordt nog eens in de prachtige epiloog, Het begin, benadrukt!

Een pluspunt is zeker de sfeer die enorm goed wordt weergegeven, maar ik miste dus spanning. Ook de armoedige situatie was voor mij soms te prominent aanwezig in deze

Amy Engel is een Amerikaanse auteur en schrijft thrillers en YA. Ze heeft rechten gestudeerd en was advocaat, voordat ze begon met fulltime schrijven.

Het begin van Het duister is bloedstollend. Twee meisjes van twaalf jaar, die in een speeltuin de keel wordt doorgesneden.

“Ze wist dat dit het einde was, en ze kon haast niet geloven dat het zo kort na het begin kwam.”

Na deze korte proloog leer je Eve Taggert kennen. Eve groeide op in een van de armste gebieden van de Ozarks in de staat Missouri van de Verenigde Staten. Hier is er groot onderscheid tussen arm en nog armer. De mensen doen alles om te overleven en de sheriff knijpt vaak een oogje toe. Maar niet altijd om de juiste reden.
Haar jeugd heeft Eve doorgebracht in een stacaravan, met maar nauwelijks genoeg te eten en een gewelddadige moeder. In een omgeving, waarin vrouwen vaak het onderspit delven, weet Eve op te boksen tegen haar omgeving en hun vooroordelen, maar alles heeft een prijs.
Ze wordt gezien als white trash, uitschot. Waarom? Omdat haar moeder arm is, aan meth en alcohol verslaafd en er geen vader in beeld was. Dit lot treft vele vrouwen in de Ozarks, waar deze als minderwaardig gezien worden.

En zo is Eve gehard door haar jeugd en al vroeg zwanger geraakt van Junie. Haar broer Cal heeft er altijd alles aangedaan om haar te helpen en te ontzien en is nu werkzaam bij de politie en ondersteunt zijn moeder en Eve financieel. Eve heeft er alles voorover om te zorgen dat Junie een betere en wel liefdevolle jeugd krijgt. Haar wereld stort in als ze van Cal hoort dat Junie en haar vriendin Izzy vermoord zijn.

“Mijn hele gezicht voelde dik van het ingehouden verdriet, als een te sterk opgeblazen ballon die ieder moment kon knappen.”

Eve kan haar emoties niet tonen en breekt als ze besluit om naar haar moeder te gaan, die ze sinds de geboorte van Junie niet meer gezien heeft. Ze wil tot het uiterste gaan om erachter te komen wie haar dochter vermoord heeft. De moord op Junie heeft een oerinstinct in haar wakker gemaakt! In wat voor duister beland je als moeder, wanneer jouw dochter vermoordt wordt?

“De woede steeg sissend op langs mijn ruggengraat, zo heet en fel dat ik me afvroeg hoe het mogelijk was dat hij zijn handen er niet aan brandde.’

Met een lange spanningsboog en onverwachte plotwendingen blijft het lange tijd onduidelijk wie de dader is. Eve gaat op eigen houtje op onderzoek uit en wordt geconfronteerd met haar verleden, waarin eenzaamheid, wanhoop, mishandeling en onrecht met elkaar de strijd aangingen.

“Ik vertrouwde het niemand toe, zelfs Cal niet, om het pad te volgen naar de duistere plek waar dit ongetwijfeld heen voerde.”

Het verhaal wordt vanuit het perspectief van Eve verteld en zo leer je haar goed kennen. Ze heeft een sterk karakter, weet niet van opgeven en heeft zowaar een duistere kant. De emoties die Eve voelt zijn zo echt, dat je met haar meeleeft en haar pijn voelt.

Hoe de rol van een moeder bepalend is voor een dochter, die zonder vader opgroeit komt goed uit de verf. In geval van nood is ze er! Ze weet zelfs Eve te ondersteunen en te helpen om de dader te vinden. Maar hoe hoog is de prijs, die ze daarvoor beiden moeten betalen? Hun gevoel tot rechtvaardigheid dwingt ze een bepaalde weg in te slaan.

De familieband wordt duidelijk met de volgende zin:

“Wij beschermden elkaar met ontblootte tanden en scherpe klauwen.”

Het duister laat goed zien hoe vrouwen gebukt gaan onder armoede, verslaving en misbruik.
Het is een vlot geschreven verhaal met indringende thema’s, dat ik achter elkaar uitgelezen heb.

Bij het zien van de cover van Het duister van Amy Engel heb je door de kleurkeuze meteen al het gevoel dat je geen romantisch verhaal gaat lezen. Je wilt weten waarom er voor deze cover is gekozen, wat er in het bos is gebeurd of waarom iemand misschien op de vlucht is. Als je het boek uit hebt, begrijp je waarom er voor deze cover is gekozen. De titel doet vermoeden dat je een duister verhaal gaat lezen.
Meteen vanaf de eerste bladzijde van Het duister van Amy Engel wordt je meegezogen in het verhaal. Je kan niet meer stoppen met lezen omdat je wilt weten wie er achter de moorden zit, waarom de meisjes vermoord zijn. Langzaamaan kom je steeds meer te weten over de achtergrond van Evie en haar familie, hoe de jeugd van Evie was en waarom ze is geworden zoals ze is. Je wilt weten wat haar achtergrond is met diverse personen, wat er in het verleden is gebeurd. Aan alles kan je merken dat ze heel veel van haar dochter houdt, dat ze er alles aan wil doen om de dader te vinden. Ze reageert zoals veel ouders zouden (willen) doen wiens kind is vermoord. De vraag is of Evie het wel echt wil weten wie de meisjes vermoord heeft, of ze het wel aan kan. Je vraagt je af wat jij zou doen in Evies plaats, of je hetzelfde als haar zou doen of dat je het aan de politie over zou laten.
Het duister van Amy Engel is een verhaal dat in je kruipt, dat je niet meer loslaat als je er eenmaal in bent begonnen. Het is een verhaal met vele verrassende wendingen die je niet ziet aankomen. Met diverse spannende momenten zoals tijdens een bezoek bij haar thuis. Je hebt geen kans om te bedenken wat voor kant het zal opgaan omdat dan alweer een andere wending neemt. Steeds als je een vermoeden hebt wie de dader is, komt er weer een andere verdachte op de proppen die zo zijn redenen zou kunnen hebben. Het is een schok om te lezen wie de dader is en waarom de meisjes zijn vermoord. Je ziet het niet aankomen. De auteur heeft zich heel erg goed weten in te leven in de personen. Je voelt de emoties als verdriet, woede, schuldgevoelens en pijn. Je begrijpt de reacties van Evie. Pas op het eind begrijp je ook de moeder van Evie, waarom ze zich gedraagt als ze zich gedraagt. Sommige mensen blijken van binnen anders te zijn dan ze van buiten laten zien. Het is aan te raden om een doos met tissues bij de hand te houden. De auteur heeft de omgeving waar het verhaal zich afspeelt goed weten te beschrijven. Je ziet het zo voor je. Tijdens het lezen heb je het gevoel dat je erbij bent, dat je het zelf meemaakt.
Kortom; Het duister van Amy Engel laat zien wat het met ouders doet als hun kind is vermoord, hoe dat op ze inwerkt. Het is een verhaal waarvan je hoopt dat je het zelf nooit zult meemaken. Ondanks dat het fictie is, zet het verhaal je aan het denken van wat jij zou doen in Evies plaats. Het is een verhaal met vele verrassende wendingen en een verrassend plot die je niet ziet aankomen.