Ekaterina Levental - Medtner: Sleeplessness, Complete Songs, Vol.2 (CD) Complete Songs

Het eerste deel van dit project, dat zangeres en pianist met missionaire ijver hebben ondernomen om Medtners liederenproductie uit de vergetelheid te redden, werd in de Nederlandse pers met enthousiasme ontvangen. 'De melancholische, herfstige sfeer roept het Tsaristische Rusland op, waarvan de ooit uit Oezbekistan afkomstige maar sinds lang in Nederland woonachtige Ekaterina Levental de geest perfect heeft gevangen. Haar soepele zang is een genot om naar te luisteren.' (Opus Klassiek)
Nikolai Medtner (1880-1951) was een Rus (met Duitse wortels) die vanaf 1921 buiten de Sovjet-Unie leefde en van 1936 tot aan zijn dood in Londen woonde. Hij was een goede vriend van Rachmaninov en componeerde in een verwante stijl, met hier en daar een vleugje Scriabin. Zijn werk dateert uit 'de lange 19e eeuw' en negeert de stroming van het hedendaagse modernisme; hij bleef tot zijn laatste adem componeren in een laatromantische, tonale stijl. Toch zingt zijn muziek met een eigen stem. Medtner, een aanzienlijk virtuoos, schreef sonates en concerten die hoge eisen stellen aan de pianist, op het eerste gezicht rapsodisch van vorm, maar waarachter een aanzienlijke formele verfijning schuilgaat.
Zeventig jaar en meer na zijn dood lijkt Medtner niet langer achter de feiten aan te lopen; zijn muziek kan op zijn eigen voorwaarden worden genoten, en een renaissance in zijn waardering begon zo'n 30 jaar geleden, maar die richtte zich op de grote sonates en concerten. Het uitgesproken verhalende karakter van zijn muziek komt misschien het best tot zijn recht in de kortere pianostukken zoals de Skazki ('sprookjes'). Het zijn deze stukken waarmee Medtners liederen het meest verwant zijn.
Deel 2 belicht Medtners diepe affectie voor de poëzie van Poesjkin. Het eerste lied van Op.45 is als een liefdesbrief aan de figuur die de wereld van de Russisch-romantische literatuur belichaamt, in een zetting die de complexe gevoelens van de tekst weerspiegelt. De componist keert keer op keer terug naar het archetypisch romantische beeld van de verloren en dolende ziel, in stemmingen van slapeloze melancholie zoals het openingslied van Op.37. De fascinatie van de Russische cultuur voor het zonnige maar temperamentvolle zuiden komt aan bod in de 'Spaanse Romance' van Op.32, en de wereldvermoeide berusting in de kringloop van het leven wordt levendig gedramatiseerd in Op.45 nr. 2, 'De wagen des levens'.
leventals zang is stevig en zeker, evenals het fenomenale pianospel van Peters. Beide musici geven blijk van een oprechte liefde voor de Russische muziek; soms met gloeiende passie, soms met stil verlangen. Deel 1 wekt het verlangen naar een vervolg. Medtners liederen zijn te lang genegeerd; ze verdienen beter.' (Gelderlander)