Nederland narcostaat Luisterboek Tooltip Luisterboeken beluister je met de bol.com Kobo app. Na vijftig jaar drugshandel en talloze liquidaties

Geschreven bij Nederland narcostaat

Laat ik voorop stellen dat ik de meeste conclusies van de auteur onderschrijf. Ook dit dossier is door
de Haagse politiek weer behandeld volgens de daar geldende richtlijnen van wegkijken, uitstellen en
polderen. Je ziet dat de politiek ook hier als de hoofdverantwoordelijke vooral met zichzelf is bezig
geweest en dat dossierkennis niet of nauwelijks aanwezig is. De opvatting is blijkbaar dat als je één
expert hebt gesproken en/of rapport gelezen je voldoende informatie hebt om een beslissing te
nemen.
Het boek leest vlot weg. Echter wat mij opvalt is dat de auteur wel heel vaak, te vaak naar mijn mening, in herhaling valt en dat de structuur van het vertelde soms wel beter kan. Na 120 pagina's beginnen de herhalingen langzaam irritant te worden. Het lijkt erop dat de auteur zijn eerste draft meteen naar de drukpers heeft gebracht. Hoewel de
inhoudsopgaven en gestructureerde behandeling van de onderwerpen voorspeld is de inhoud zelf
vaak minder gestructureerd en springt de auteur van de hak op de tak. Ook ontbreekt hier en daar
enige diepgang. Mogelijk dat dit laatste een cognitieve keuze is om het boek voor een breed publiek
leesbaar te houden. Wat ik verder mis en wat een apart hoofdstuk had moeten zijn is de rol van
justitie en politie door de jaren heen. Natuurlijk komt in het boek politie en justitie overal ter sprake
echter dit wordt niet echt structureel behandeld. Wat ik bedoel is dat politie en justitie haar
mandaat ontvangt van de politiek. Hiermee wordt niet alleen bedoeld de inhoud van de Opiumwet
en bijbehorende wijzingen. Politie en justitie kunnen alleen optimaal werken als wetten duidelijk en
handhaafbaar zijn, als de opsporingsmethodes en gereedschappen steeds op de juiste manier
worden bijgesteld en dat politie en justitie niet constant bestuurd worden door de social media
berichten die de politiek bereiken. Het belangrijkste is echter dat er voldoende budget is. Politie en
justitie hebben in principe nooit genoeg middelen om alles 100% te doen. Dus prioriteiten moeten
er gesteld worden. Het is dus niet zo vreemd dat de politie liever dealers aanpakt dan tikkertje
spelen met drugverslaafden. In dit hoofdstuk over politie en justitie had ook aandacht besteed
kunnen worden aan de veelal desastreuze reorganisaties waardoor kennis versnipperd werd, de
oprichting van een FBI-achtige landelijke politiedienst volledig lijkt te zijn misluk. In dit hoofdstuk
had een duidelijk beeld geschetst kunnen worden waar het mandaat voor politie en justitie tekort
schoot, waar politie en justitie zelf tekort schoten maar ook waar politie en justitie wel succesvol
was. Wat ik daarnaast mis is een betere analyse van de criminele wereld als geheel dus wereldwijd.
Nederland is geen eiland en bijvoorbeeld het wegvallen van het ijzeren gordijn heeft ook invloed
gehad op de onderwereld in Nederland.