Niemand zoals hij

Een ongelooflijk heerlijk mooi boek. Het aftellen absoluut meer dan waard. Enorm mooi geschreven, enorm eerlijk maar respectvol opgetekend wat ALS met een lichaam en mens doet. Dit is een sterk debuut, een boek dat ik zeker zal herlezen net zoals ik toekomstig werk van deze auteur met evenveel enthousiasme zal lezen. 4/5 voor deze ‘niemand zoals hij’.

Een boek dat je éigenlijk niet weg wilt leggen, met veel detail geschreven, en echt prettig om te lezen. Dikke aanrader!

Niemand zoals hij, de debuutroman van Lucia van den Brink, is een ontroerend verhaal over de reis van een eenzame kleindochter op zoek naar haar opa, vol karate en origami.

Het boek Niemand zoals hij is een heerlijk roman. Het verhaal is erg pakkend. In het boek maken we kennis met Renke, een getalenteerd blogger, maar verliest haar baan. Op een gegeven moment krijgt ze pakketjes van haar opa, met Post-its, origami kraanvogels en dagboekfragmenten. Haar opa die ze al heel lang niet meer gezien heeft.

Opa Piet is naar Japan vertrokken nadat bij hem de spierziekte ALS is geconstateerd. Opa probeert er het beste van te maken in Japan en volgt karatetraining bij zijn vriend Yamada. Renke reist haar opa achterna om hem te leren kennen.

Het boek bevat twee verhaallijnen. Die van Renke en de dagboekfragmenten van Opa Piet. De hoofdstukken zijn niet al te lang en daardoor kun je beide verhaallijnen goed blijven volgen. De schrijfstijl is goed toegankelijk waardoor het boek lekker vlot weg leest.

De Auteur beschrijft de onderwerpen open en respectvol. De spierziekte ALS wordt zo ook beschreven. Het geeft de lezer een goed beeld wat de ziekte met de mens doet. Daarnaast krijg je ook een goed beeld van Japan en zijn cultuur, de sport karate. De auteur heeft een goede research gedaan.

Een mooi boek over doorzettingsvermogen, liefde, hoop, verdriet en rouwverwerking. Het is geen boek wat je even leest. Bij sommige gebeurtenissen leg je het weg om het allemaal even te overdenken. Dat doen goede boeken met je. Boek is absoluut een aanrader.

Niemand zoals hij is de prachtige debuutroman van Lucia van den Brink. Het verhaal gaat over Renke en haar opa Pieter. En in hun verhaal verweven gaat het ook over, karate, familie, Japan, loslaten, jezelf vinden, afscheid nemen, schaduwen, genieten van het leven, ziek zijn en kraanvogels. Dit klinkt als heel wat voor een boek maar op subtiele wijze en zonder vals sentiment weet de auteur dit heel natuurlijk aan te laten voelen.
Het is wat mij betreft een boek waar je eigenlijk niet over moet lezen maar dat je zelf moet lezen en ervaren. Op mij heeft het zeker veel indruk achter gelaten. Het boek liet me glimlachen en wist me op andere momenten te ontroeren. Het zette een bijna afgelopen leven tegenover een leven dat nog tot bloei moest komen. Dit contrast was soms schrijnend maar leverde ook levensechte momenten op die goed invoelbaar waren door de rustige maar diepgaande manier waarop Renke en opa Pieter in het boek tot leven gebracht worden. Terugblikken op het verleden tonen hoe de familieverhoudingen scheef groeide en voor verwijdering zorgde. Als lezer vond ik het jammer dat dit zo gegaan was maar kon ik me ontzettend goed voorstellen dat liefde alleen niet genoeg was om deze familie bij elkaar te houden. Zeker niet wanneer je leest over wat opa Pieter “zijn schaduwkant“ schrijft.
De manier van schrijven heeft iets waardoor je als lezer wil blijven lezen. Het is een bitterzoet verhaal over kunnen genieten van wat het leven nog te bieden heeft, van een jonge vrouw die op zoek gaat naar haar wortels en zichzelf. Over een opa en zijn kleindochter die gescheiden zijn door afstand maar toch zo diep bij elkaar betrokken zijn. Het gaat over moed en over accepteren en over loslaten, eigenlijk over alles wat het leven nu eenmaal het leven maakt.

In dit boek neemt de schrijfster je letterlijk en figuurlijk mee op reis. Deze reis leidt langs de hedendaagse problemen van social media, moeilijke familierelaties, het ontsnappen aan de ‘rugtas’ die iedereen met zich meedraagt, Japan, karate en het vouwen van kraanvogels.
Mooi en kundig opgeschreven, een mooi verhaal.

‘Niemand zoals hij’ raakte me tot in mijn ziel. Het verhaal zat dagenlang in mijn hoofd.

Ik leefde intens mee met de zieke opa Pieter en Renke. De bijzondere band tussen een opa en zijn kleindochter staat centraal in dit boek, maar ook de invloed van het verleden heeft een plekje in dit verhaal. Je leert opa Pieter indirect kennen en je vormt je een beeld van hem. Renke is soms lastig te doorgronden. Ze maakt een mooie groei door.

De cover van ‘Niemand zoals hij’ is werkelijk prachtig. De kraanvogels passen perfect in het verhaal.

De stijl van Lucia van den Brink is mooi. Zonder veel poespas weet Lucia veel te vertellen. Sommige zinnen zijn goud waard en zetten je aan het denken.

Het verhaal van ‘Niemand zoals hij’ is zo mooi. Het is een bijzonder verhaal. Het verhaal is klein, maar tegelijkertijd zo groot. Soms had ik tranen in mijn ogen. Lucia van den Brink weet de lezer te raken.

Dit debuut van Lucia van den Brink smaakt naar meer. Vanaf de eerste bladzijde boeit het verhaal dat ook makkelijk wegleest.

De 25 jarige Renke is druk met social media en haar baan op een kantoor. Ze schrijft blogs maar wil echtheid laten zien, wat nog niet zo eenvoudig is. Ze wil ook zoveel mogelijk likes.
Opeens krijgt ze echte post, uit Japan.. maar is te druk om de brief meteen te openen (voor mij onbegrijpelijk), het blijkt een dagboekfragment te zijn van haar opa Piet die ze lange tijd niet heeft gezien, de familie verhoudingen zijn nogal gespannen. Ook zit er een kraanvogel in, die haar herinnert aan vroeger toen opa haar verjaardagsgeld op die manier vouwde.

Opa blijkt te zijn vertrokken naar Japan na de diagnose ALS, de dokter gaf hem nog een jaar. In Japan bezoekt hij zijn vriend Yamada, bij wie hij karate trainingen wil volgen.

Er komen meer dagboekfragmenten van opa en Renke, die haar baan verliest, besluit om ook naar Japan te reizen, het lijkt of opa dat graag wil. Hij raadt haar aan om naar Tokio te gaan. Dat doet ze en daarna gaat ze naar het dorp waar opa Piet verblijft, een adres heeft opa echter niet gegeven.

'Niemand zoals hij' is een ontroerend verhaal over familieverhoudingen, de vraag wat er echt toe doet, je schaduw.. en je komt veel te weten over de spierziekte ALS en ook over karate wat niet zo verwonderlijk is natuurlijk als je weet dat de schrijfster dat op hoog niveau beoefend.
Ik vond het een fijn boek om te lezen.

'het is belangrijk om op je behuizingen te letten' (uitspraak van Yamada)

Voor een debutroman een echte topper! Ik wacht vol smart op het volgende boek van Lucia van den Brink!

Dit verhaal had me meteen. Op mysterieuze wijze wordt ik in dit verhaal getrokken door de dagboekfragmenten van opa. Opa Pieter die Renke helemaal niet zo goed kent, door de familie problematiek. Renke leert haar opa kennen door deze fragmenten. Je voelt de liefde van opa wanneer hij over zijn familie praat op het papier.

In dit verhaal komt naar voren dat vooral perfectie een rol speelt. Zet je glimlach op. Laat andere alleen het perfecte plaatje zien. Dat zie je in deze tijd ook wel heel veel voorbijkomen. Vooral op de social media kanalen. Alles ziet er altijd gelikt uit. Alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Voor mij hoeft dat niet. Laat je ware aard zien!

Renke durft voor zichzelf keuzes te maken, ook al weet ze dat haar moeder er niet zozeer positief in staat. Het avontuur dat Renke tegemoet gaat is er een een die zeker de moeite waard is om te lezen.

De personages die voorbij komen in dit verhaal worden goed uitgewerkt. Je kunt van ieder een beeld maken wanneer je over ze leest.

Dit debuut is zeker een aanrader. Ik ben benieuwd wat Lucia ons nog allemaal geven gaat in de toekomst.

De envelop heeft al een tijdje in haar tas gezeten. Ze schuurt de envelop open en er valt een rood propje uit. Het blijkt een gevouwen kraanvogel te zijn en de brief in de envelop is van haar opa. Renke heeft haar opa Pieter al lange tijd niet gezien. Hij is naar Japan vertrokken nadat hij te horen heeft gekregen dat hij lijdt aan de ongeneeslijke spierziekte ALS. Op een gegeven moment begint hij Renke pakketjes te sturen, met onder andere kraanvogels van origami en dagboekfragmenten.

Renke heeft een drukke baan en daarnaast blogt ze. Sinds haar blog bij Koffietijd is besproken, krijgt ze af en toe een verzoek voor een interview. Maar als ze het bloggen voor laat gaan en een klant laat wachten is dit reden tot ontslag. Daar zit ze dan, thuis en werkloos. Ze besluit naar Japan te reizen, naar haar opa. Eigenlijk kent ze hem niet en ze wil hem graag beter leren kennen, nu het nog kan.

“Als ze zichzelf van een afstand bekijkt, is het alsof ze naar twee rivieren kijkt. Eén klam en recht, leidend naar een stabiel leven, een kantoorbaan en wat vrienden. De andere woest en golvend, een onzeker bestaan zonder vast inkomen als blogger, haar dromen najagend. Aan beide rivieren ontspringen vertakkingen, die soms dicht naar elkaar toe kruipen, maar elkaar nooit raken.”

In Niemand zoals hij wordt het verhaal van Renke afgewisseld met de dagboekfragmenten van haar opa. Ooit is er iets gebeurd waardoor opa Pieter en zijn dochter, de moeder van Renke, geen contact meer hebben. Hierdoor heeft Renke haar opa nauwelijks leren kennen. Maar door het lezen van de dagboekfragmenten komt ze ondanks de grote afstand tussen hun, steeds dichter bij haar opa te staan.

Het verhaal van Pieter, middels de dagboekfragmenten, wordt verteld vanuit de eerste persoon. Middels de dagboekfragmenten, die cursief zijn gedrukt, is Pieter zijn dagen aan het aftellen. Sinds hij weet dat hij ziek is, en de dokter hem verteld heeft hoelang zijn levensverwachting is, is dit zijn manier om er mee om te gaan en afscheid te nemen. In het verhaal van Pieter ligt meer gevoel dan in dat van Renke en hierdoor krijg je als lezer met Pieter een grotere band dan met haar. Er is wel bewondering voor Renke, dat ze zomaar alleen naar Japan gaat om haar opa te zoeken, terwijl ze geeneens weet waar hij precies verblijft. Er is een soort van innerlijk onrust in haar en voor haar gevoel is het haar opa die deze onrust weg kan nemen. Ze hoopt dat hij antwoorden kan geven op vragen die haar al lange tijd bezighouden. Antwoorden waar je als lezer ook op zit te wachten.

“Op dat moment gebeurde er iets uitzonderlijks. Onze schaduwen ontmoetten elkaar. Het was een van de mooiste gewaarwordingen uit mijn leven: een vriendschap die lichtpunten kent én zulke diepe donkertes raakt.”

Tijdens haar reis door Japan leest Renke ondertussen de dagboekfragmenten en leert haar opa door en door kennen. En tegelijkertijd krijgt ze door het dagboek een les in leven. Maar er zijn ook ontmoetingen die Renke wakker schudden en haar langzaam veranderen en anders naar het leven laat kijken. Ze komt erachter dat ze zich wel veel in het leven heeft laten leiden door haar telefoon. Ze realiseert zich nu dat het handig is om contacten te onderhouden, vooral als men ver van elkaar weg woont, of dat er door andere reden geen persoonlijk contact kan zijn, maar het hoeft niet haar leven te beheersen.

Niemand zoals hij neemt je mee in een prachtig geschreven verhaal en laat niet alleen de personages anders naar het leven kijken.