Stille nacht

Geschreven bij Stille nacht

In het begin moet je erg inkomen in Stille nacht. Dit komt door de erg beschrijvende schrijfstijl en de hoeveelheid personages. Hierdoor pakt het je niet gelijk. Ben je hier doorheen dan staat je een prachtig verhaal te wachten. De schrijfstijl went en je leert de personages beter kennen. 

Zo volg je Emma - een kindsterretje die actrice is geworden vanwege de droom van haar moeder - en haar tante Whitney die een hekel heeft aan het Hollywoodwereldje waar haar moeder, zus en nichtje zich in bevinden. Maar dan komen Emma en Paige in een vreselijk auto-ongeluk terecht en belandt Emma in coma.

Vrij snel volg je het auto-ongeluk vanuit de 9-jarige Emma. Prachtig is hoe je door haar ogen volgt wat er tijdens het ongeluk gebeurt. Haar boosheid op haar moeder raakt je. De verwarring en de emoties spatten van de pagina’s en dit is de kracht in het verdere verhaal.

Je volgt de strijd van Emma die in coma ligt en haar tante die haar leven moet opgeven. Het raakt je en daarbij ook zeker het besef dat je leven in een seconde kan veranderen. Dit weet Danielle Steel bijzonder goed neer te zetten en tot in de details krijg je de liefde en kracht van Whitney mee. Ze geeft alles op om maar te zorgen voor een ander.

Danielle Steel verovert je hart. De liefde, het doorzettingsvermogen en de kracht die Whitney en Emma hebben is bewonderenswaardig. Stille nacht is dan ook een verhaal die je je over een jaar nog weet te herinneren. Vol emotie met twee krachtige personages: een verhaal die je niet weg kan leggen en waarin je wel moet blijven lezen.

4,5⭐

Geschreven bij Stille nacht

De hoofdpersonen in deze mooie roman zijn de 9 jarige Emma Watts, haar moeder Paige en haar tante Whitney.

Emma is een kinderster die in de beroemde televisie-serie “De Clan” speelt, haar moeder doet alles voor Emma’s carrière. Whitney is psychiater en wil zo min mogelijk te maken hebben met de Hollywood wereld.

Na een auto ongeluk komt Paige om het leven en Emma loopt zwaar hersenletsel op en raakt in coma. Whitney haast zich naar het ziekenhuis en neemt automatisch de zorg voor haar nichtje Emma op zich.

Als Emma na ruim 3 weken uit haar coma ontwaakt blijkt dat ze onder andere geheugenverlies heeft. Whitney probeert Emma zo goed als ze kan te helpen. Hierbij krijgt ze de hulp van de neuroloog artsen Amy en Bailey.

Na 2,5 maand neemt Whitney Emma mee naar huis, waar ze verder zal herstellen en revalideren. Amy en Bailey houden contact met Whitney om haar en Emma te adviseren. Tussen Whitney en Bailey zal het wel eens meer kunnen worden dan alleen maar een adviserende rol.

Het is een heel mooi verhaal dat echt tot in de puntjes gedetailleerd is beschreven door Danielle Steel. Je beleeft het ongeluk door de ogen van Emma, hierdoor lees je ook haar gedachten op dat moment en voel je echt met haar mee. De boosheid en frustratie die Emma beleeft, komen zo goed tot zijn recht, dat je in het verhaal word meegezogen en precies voelt hij zij zich voelt.

In het eerste hoofdstuk worden al veel personages beschreven en hierdoor kom je wat moeilijker in het verhaal. Al vrij snel volgt het dramatische ongeluk en dan zit je al zo in het verhaal, dat je het boek niet meer neer kan leggen.

De cover is heel mooi, romantisch, ontroerend en krachtig tegelijk. Een plaatje zegt soms meer dan 1000 woorden.

Dit was mijn eerste boek van Danielle Steel, ik weet het, nu pas, maar het zal zeker niet mijn laatste zijn, want ook ik ben aangestoken met het Steel-virus.

Ik heb dan ook zeer genoten van het verhaal, en kan het iedereen aanraden. Dit verhaal is zo mooi geschreven, dat het je nog jaren bijblijft.