Wachten tot je gehoord wordt Een memoir

'Wachten tot je gehoord wordt' een memoir van Amanda Knox. Een titel met een diepere laag. Het verhaal van Amanda Knox, of Foxy Knoxy, laat echter niet lang op zich wachten. De proloog gooit je meteen in het diepe en grijpt je bij de keel. 'Colpevole' - schuldig. Amanda neemt ons mee vanaf haar vertrek vanuit Amerika naar het Italiaanse Perugia, waar ze Italiaans gaat studeren. Wat begint als een droom voor iedere tiener, ontvouwt zich langzaam als een ware nachtmerrie. Na amper een paar weken in Italië te zijn, wordt haar Engelse vriendin en huisgenote Meredith Kercher op wrede wijze vermoord. Amanda wil met alle goede bedoelingen van de wereld zo goed mogelijk helpen bij het oplossen van deze gruwelijke daad. Echter heeft de Italiaanse politie haar op het oog als verdachte en wordt ze na haar arrestatie het middelpunt van een enorme mediahype. Door haar gebrekkige Italiaans begrijpt men haar niet, of wil men haar niet begrijpen. Feiten zijn niet meer belangrijk, men moet en zal haar als zondebok veroordelen. Onbegrijpelijk. Vol verbijstering weet Amanda je als lezer door de verschrikkingen mee te nemen die zij heeft moeten doorstaan. Een langdurig rechterlijk proces volgt. Het is een aangrijpend verhaal wat nog wel even bij je na blijft smeulen.

Geschreven bij Wachten tot je gehoord wordt

Amanda’s droom loopt uit in een nachtmerrie als haar huisgenote/vriendin wordt vermoord en Amanda zelf de verdachte is. Hoe kan een meisje zo naïef zijn, (daar heb ik me soms wel aan geërgerd) dat je tot het laatste moment voordat je beschuldigd wordt nog denkt dat je niet wordt verdacht. Daarom twijfelde ik soms, want het was ook wel een bijzonder gedrag wat ze vertoonde. Maar toch geloof ik haar, dat ze het niet heeft gedaan en vind het verschrikkelijk voor haar en haar familie dat het 4 jaar heeft moeten duren. Vier jaar van haar jonge leven kwijt. Hoe kan het toch zo gebeuren dat er zoveel fouten zijn gemaakt.

Je leest hoe ze het gevangenis leven en alles wat er in de rechtbank wordt gezegd ervaart en wat het allemaal met haar doet, hoe ze groeit in de jaren. Ze schrijft haar verhaal zo open en meelevend dat (tenminste ik dan) het ook nog tot het einde spannend is.

De steun die ze heeft gehad van haar familie en de pastor haar lieve vriend, daar heeft ze gelukkig veel aan gehad. Ik ben vooral benieuwd hoe het over 15 jaar met Amanda gaat. Lukt het haar om een goed leven op te bouwen. Ik denk het wel, want ondanks dat ze zo’n naïef meisje was, is ze nu een supersterke vrouw geworden.

Geschreven bij Wachten tot je gehoord wordt

Ik heb dit boek gekocht omdat ik ten tijde van haar proces het verslag min of meer gevolgd heb in de krant en omdat ik een liefhebber ben van waargebeurde boeken.
Het boek leest erg vlot en heel het verhaal deed me terug denken aan " de parachutemoord" hier bij ons in België, eveneens een twijfelgeval waar de vermeende(?) dader ook vast zit. Als je dit boek leest ben je er op sommige momenten echt overtuigd dat Amanda onschuldig is, maar je hoort maar één kant, dus de twijfel blijft.
Feit is wel dat het Italiaans gerecht enorm geblunderd heeft! Bij ons in België laat justitie het ook soms afweten maar zulke blunders zijn hier toch niet mogelijk denk ik.

In 2007 hoorde de wereld voor het eerst over Amanda Knox, de Amerikaanse studente, die in Italië was gekomen om de taal te leren en al na enkele weken genieten van de vrijheid in een vreemd land, haar huisgenoot en vriendinnetje Meredith Kerchner vond, vermoord … en terwijl ze daarna probeerde de politie zoveel mogelijk te helpen, bleek al snel dat de politie haar juist als verdachte zag!!
Amper de taal spreken en dan in die vreemde taal verhoord worden, is om gek van te worden en Amanda bleek steeds meer in de war te raken en legt uiteindelijk een belastende verklaring af.
Vooral de media vond dat zij de dader moest zijn en ondanks magere bewijzen werd ze schuldig verklaard en moest ze 26 jaar in de gevangenis zitten. Twee jaar later werd ze in hoger beroep vrijgesproken. Ze vloog direct terug naar huis in Seattle!! Maar in maart 2013 verwierp het Italiaanse Gerechtshof de vrijspraak en dus moet het proces over gedaan worden.

Het boek vertelt over een jonge studente, die (amper 20 jaar) zo blij is dat ze op avontuur kan gaan: het leven lacht haar toe als ze besluit naar Italië te gaan om daar als buitenlandse Italiaans te leren tijdens een jaar op een universiteit in Perugia Italië. Ze leert allerlei nieuwe mensen kennen, rookt joints en heeft voor het eerst one night stands! In 2009 wordt ze ten onrechte veroordeeld voor moord na een zeer omstreden rechtszaak. Tot haar opluchting wordt twee jaar later, in 2011 het vonnis vernietigd na een langdurige beroepsprocedure.
In het boek vertelt ze over de periode voor de grote reis naar Italië, maar veel meer over de periode na die reis, hoe ze in Italië aankomt en op zoek gaat naar werk, vrienden maakt en na enkele weken haar huisgenote vindt: halfnaakt, verkracht en vermoord. Al snel blijkt Amanda de verdachte te zijn. Ze verteld over de ondervragingen en de dagen, weken, maanden en jaren in de gevangenis. En dan de opluchting wanneer ze naar buiten mag en in een gewone politieauto mag gaan zitten, toegelachen wordt bij de gevangenis, haar spullen mag pakken en naar huis mag!!! Volledig overdonderd blijkt dan in Seattle de verzamelde pers te staan en een toespraak te verwachten. Ze stamelt wat en gaat dan snel naar huis!

De schrijfster vertelt ons lezers over het leven in een Italiaanse gevangenis en wat het betekent als je onschuldig veroordeeld wordt voor de moord op je huisgenoot!
Zeker het lezen waard!

Aan bovenstaande recensies heb ik niet zoveel toe te voegen, behalve dan dat ik enorme bewondering heb voor de manier waarop een 20-jarige studente in staat is geweest om ontwapend eerlijk te zijn over wat haar is overkomen, maar vooral aangedaan. Het is onvoorstelbaar dat het in deze tijd in een beschaafd land mogelijk is dat iemand letterlijk zo lang moet wachten tot hij gehoord wordt. Daarnaast vind ik het weerzinwekkend dat de rechterlijke macht in Italië zo uit geweest is op persoonlijk gewin en zo bang was om eigen fouten toe te geven, dat een onschuldig meisje vier jaren van haar jonge leven in een cel heeft moeten doorbrengen, en – als haar verdediging niet zo vasthoudend was geweest – nog veel langer. De bewijsvoering was van het begin af aan zo dun, dat zichzelf respecterende rechtsorganen in een zichzelf respecterend land veel kritischer hadden moeten zijn en zich minder hadden moeten laten leiden door het feit dat de zaak door de hele wereld werd gevolgd.

Een belangrijk argument voor mijzelf om het boek uit te lezen was dat ik al snel benieuwd was naar de uitkomst van het verhaal. Omdat ik als lezer door de schrijfster uitvoerig word geïnformeerd over de gebeurtenissen, werd ik steeds benieuwder naar de andere kant van het verhaal en de afloop ervan. Ik kon me gewoon niet voorstellen dat een meisje dat – volgens haar eigen verhaal – op het moment van de moord absoluut niet op de plaats delict aanwezig was, toch veroordeeld kon worden. Ik was me er steeds van bewust dat er steekhoudende argumenten moesten zijn om haar veroordeling te verantwoorden. Die waren er niet.

Gruwelijk deze geschiedenis!
Bericht voor de dame uit België, die denkt dat zoiets hier niet voorkomt. Beslist wel in Nederland, want het is al meerdere malen gebeurd, dat onschuldige mensen jarenlang ten onrechte vastzaten, zéker in de tijd dat er nog geen DNA-onderzoek kon plaatsvinden (en daarna is het een gigantische klus om een zaak heropend te krijgen). Dat zou ook zomaar in België kunnen, ook al weet ik geen concreet geval, omdat ik het ook niet volg. Maar het kan dus ook in Italië, dus in principe in elk land.
Ik houd zielsveel van mijn eigen land, Nederland, maar.....
Ik vind dit een minpunt van Nederland: vaak het vingertje naar het buitenland, maar hier worden ook onschuldige mensen wreed van hun bed gelicht en voor jaren onschuldig vastgezet door tunnelvisie van juristen, slecht onderzoek, valse verklaringen, weinig geld voor goede advocaat enz.
Ik hoop oprecht dat de jonge vrouw/schrijfster deze periode ooit voorgoed achter zich kan laten.

"Wachten tot je gehoord wordt" is het verhaal van Amerikaanse Amanda Knox die als studente naar Perugia in Italië gaat om Italiaans te studeren. Amanda wordt verliefd op Raffaele Sollecito en is ook vaak bij hem te vinden. In het studentenhuis gaat ze vooral veel om met de Engelse studente Meredith Kercher.
Dan wordt haar vriendin en huisgenote Meredith vermoord en begint de nachtmerrie voor Amanda en Raffaele. Ondanks dat Raffaele en zij er niets mee te maken hebben, worden ze gearresteerd. De zaak wordt in Italië groot nieuws en men heeft er belang bij om de dader of daders snel te pakken. Ze worden voorpaginanieuws en alles wordt in het werk gesteld om ze als daders neer te zetten.
Amanda is naïef en overmand door verdriet wijst ze na urenlange verhoren Patrick aan als dader. Omdat ze alleen basiskennis heeft van de Italiaanse taal ontstaan er misverstanden. Ze raakt in paniek, wordt geslagen en men dringt er steeds op aan dat ze moet vertellen wie de dader is. In een soort psychose ziet ze voor zich hoe Patrick het gedaan zou hebben. Later beseft ze steeds meer dat dit helemaal de waarheid niet is. Maar het tij is niet meer te keren. Patrick wordt ook gearresteerd, maar wordt weer vrijgelaten als ze een andere verdachte oppakken.
Amanda en Raffaele zijn al schuldig bevonden voor de rechtszaak begonnen is. Bewijs wordt verzameld en moet allemaal naar deze drie daders wijzen. Klopt het niet dan wordt er opeens een ander mes ten tonele gebracht als wapen.
Er wordt slordig omgegaan met bewijsmateriaal. Zo wordt er geen DNA van Raffaele gevonden in de kamer van Meredith omdat hij daar nooit geweest is. De aanklagers geven als reden dat Amanda en Raffaele schoongemaakt hebben na de moord. Maar het bewijs van Rudy Guede wordt wel aangetroffen. De aanklagers gaan er dan aan voorbij dat je niet een willekeurig DNA kunt weghalen en andere kunt laten zitten.

Ze worden ten onrechte in 2009 veroordeeld voor moord. Dan volgt er nog een langdurige beroepsprocedure waarbij het vonnis uiteindelijk vernietigd wordt.

In 2011 komt Amanda vrij nadat ze vier jaar ten onrechte in de gevangenis heeft gezeten. En vliegt meteen terug naar Amerika. Omdat ze dagboeken bijhield en veel brieven schreef, kon ze haar verhaal optekenen en verslag doen van haar leven tussen hoop en wanhoop. Ze riskeerde een gevangenisstraf van25 jaar tot levenslang.

"Wachten tot je gehoord wordt", laat je kennismaken met het leed van een jonge iets naïeve studente en de koker visie van de aanklagers, die de onderste steen boven wilde halen om Amanda en haar vriend te veroordelen voor een moord die ze niet gedaan hebben.

Een mooi boek dat je uit wil lezen, omdat je wil weten hoe het afloopt.

In dit waargebeurde verhaal beschrijft de van moord beschuldigde Amanda Knox in een persoonlijk verslag haar eerste zorgeloze maanden als 20 jarig Amerikaans studente in Perugia, Italië en de jaren daarna die zij doorbrengt in Capanna, de gevangenis ergens tussen Perugia en Rome. In de eerste hoofdstukken van het boek ‘’Wachten tot je gehoord wordt’’ vertelt ze in detail over haar seksuele escapades, het roken van vele joints en haar trotse gevoel over haar eerste one-night stand. Het zijn vooral haar wat naïeve houding tegenover seks en drugs en de manier waarop ze zich presenteert als onconventionele en luidruchtige Amerikaanse die het beeld bepalen waarop Amanda later in de Italiaanse, en andere, media wordt neergezet.
Op 2 november 2007, amper 6 weken na de eerste ontmoeting van Amanda en Meredith als huisgenoten in het huis aan de Via della Pergola no. 7, wordt Meredith Kercher, een 22 jarige Brits studente, halfnaakt en met doorgesneden keel gevonden in haar kamer. Volgens de openbaar aanklager in Perugia hadden Knox en haar toenmalige vriend Raffaele Sollecito het meisje met talloze messteken omgebracht tijdens een uit de hand gelopen seksfeestje waarbij drugs waren gebruikt.
Het is beklemmend om te lezen hoe – in de woorden van Amanda – de Italiaanse politie haar positie gebruikt om de Amerikaanse tot een bekentenis te dwingen. Een bekentenis die overeenkomt met de beschuldiging die direct na de ontdekking van de moord door de politie ongefundeerd naar buiten wordt gebracht: Knox en Sollecito zijn de hoofdverdachten van de moord op een keurig Brits meisje. Amanda, in de veronderstelling dat zij de politie helpt en zich niet bewust van de zware verdenking die op haar rust, laat zich urenlang verhoren en intimideren. Dit alles in het Italiaans, de taal waarvan zij enkel een basale kennis heeft, en zonder advocaat.
Op 6 november 2007 worden Amanda en Raffaele in staat van beschuldiging gesteld en afgevoerd naar de gevangenis. En op 4 december 2009 veroordeeld tot 26 jaar gevangenisstraf. Dit alles grotendeels op basis van onzorgvuldig DNA-onderzoek waarvan de conclusies regelmatig wijzigen en een afgedwongen, en later herroepen, bekentenis. Deze rechtszaak en het daarop volgende beroep ontketent wereldwijd een ware mediahype. Amanda wordt neergezet als een op seks beluste vrouw en een ‘engel met ijskoude moordenaarsogen’. In 2009 wordt Rudy Guede gearresteerd. Een 27 jarige man, geboren in Ivoorkust, en vanaf zijn 5de jaar woonachtig in Italie. Hij is eerder veroordeeld voor inbraak en zijn DNA wordt overal in de kamer en op het lichaam van Meredith gevonden. Dit gegeven verandert de mening van het Openbaar Ministerie ten opzichte van Amanda echter niet. Het duurt tot oktober 2011 voordat Amanda en Raffaele in Hoger Beroep worden vrijgesproken wegens onvoldoende bewijs. In haar woorden tot de rechtbank zegt Amanda: "Ik heb niet gemoord, ik heb niet verkracht en ik heb niet gestolen. Ik was er niet." Direct na de uitspraak keert ze terug naar Seattle.
Amanda vertelt haar verhaal uitgebreid en openhartig aan de hand van dagboeknotities, de brieven die ze vanuit de gevangenis schreef en de verslagen van de rechtszittingen. Het is een persoonlijk verslag, gericht op het ‘bewijzen’ van haar onschuld. De beschrijving van de manier waarop de politie en de rechtbank in deze zaak hebben gehandeld, geeft een ongemakkelijk gevoel. De machteloosheid van Amanda, haar familie en vrienden, en ook van haar advocaten, is zondermeer voor te stellen. Het verhaal boeit en leest als een trein.
Tot slot: in maart 2013 heeft het Italiaanse Hof van Cassatie bepaald dat de zaak opnieuw voor de rechter komt. Het is niet bekend of Amanda Knox bij de behandeling aanwezig moet zijn. Dit hangt af van formele afspraken over uitlevering die zijn gemaakt tussen Italië en de Verenigde Staten. Het verhaal krijgt dus een vervolg ……

adembenemend

Geschreven bij Wachten tot je gehoord wordt

Het lezen komt wat moeilijk op gang, in het begin van het boek komt het verhaal een beetje over als zelfbeklag. Naarmate het verhaal vordert kan je je meer en meer inleven . Destijds heb ik deze gebeurtenis niet bewust gevolgd in de media, enkel wat flarden opgevangen (zonder een mening te vormen). Het boek maakt veel duidelijk ook al is het enkel Amanda haar verhaal.