Witte schuld over identiteitspolitiek

Het grappige is dat diegenen die dit boek bij voorbaat al 1 ster hebben gegeven het hoogst waarschijnlijk niet eens gelezen hebben. Vooral zeggen dat het racistisch is is niet alleen grappig ten opzichte van de inhoud, maar verwaterd de term racisme nog verder. Het is een interessant boek over identiteit politiek en hoe het mensen juist vast pint aan hun uiterlijke kenmerken in plaats van hun karakter en kunde. Zoals Martin Luther King het graag zag, maar misschien was hij dan ook wel een racist.

Prima analyse. Dat zouden meer journalisten moeten doen.

Met grote interesse dit goed onderbouwde boek gelezen van Elma Drayer, een columniste die ik bewonder en met wie ik het eigenlijk altijd eens ben. Ik heb maar één puntje van kritiek: ik had graag meer willen lezen over Drayers eigen ervaringen wat dit onderwerp betreft.

Elma Drayer pluist het thema identiteitspolitiek goed uit, waarbij ze allerlei daaraan gerelateerde onderwerpen erbij pakt, zoals zwarte piet, gebruikte taal (wit/zwart, etc.), slavernijverleden, politiek, mag je als witte persoon schrijven over mensen van kleur, etc.
Ze positioneert zichzelf als links en probeert recht te doen aan de zaken die op deze gebieden in de maatschappij fout (zijn) (ge)gaan, maar weet ook heel scherp te onderscheiden waar identiteitspolitiek doorschiet en niet constructief is. Ze weet goed te overbruggen.
Typisch zo'n boek over onderwerpen waar je wel een gevoel bij hebt, en wat je helpt om dat beter onder woorden te kunnen brengen.
Grappig is dat de negatieve reacties hieronder met identiteitspolitieke verwijzing ('racistisch') in wezen onderwerp zijn van waar het boek over gaat. Het is niet verrassend dat die op dit boek volgen, niet omdat het boek racistisch is, maar omdat het juist identiteitspolitieke denkers van een goed onderbouwd respectvol weerwoord voorziet. De reacties hieronder bewijzen daarmee alleen maar dat dit boek doel treft en hard nodig is.

duidelijke taal

Goed om te zien dat er eindelijk iemand door heeft dat het polariseren vooral een linkse aangelegenheid is geworden.
Enige vorm van volledig onderbouwde kritiek op de linkse agenda wordt “racistisch” genoemd waarmee enige inhoudelijke discussie een onbegonnen zaak wordt. Vandaar dat de huidige polarisatie vooral veroorzaakt wordt door extreem links.
Verder:
Wij blanken mensen zijn de enige die zich schuldig moeten voelen. Dat is het stokpaardje van de huidige media. Goed om te zien dat dit niet alleen mij enorm opvalt.

De afgelopen jaren merk ik, als twintiger, dat er in Nederland steeds meer polarisatie en gebruik van “nieuwe” termen zoals “wit” is. De schrijfster heeft, overzichtelijk elk thema in een apart hoofdstuk, op een rijtje gezet wat er precies wordt gezegd en waarom dit gebruik niet houdbaar is. Ook wordt er duidelijk aangegeven dat deze vorm van uiting niet alleen bij (extreem)links gebeurd maar ook bij (extreem)rechts. Ik ben blij dat ik dit boek heb gelezen.

Elma weet goed haar verhaal te doen. Ze weet duidelijk te onderbouwen wat haar standpunt is en waarom.

Het boek wist mijn gemengde gevoelens over identiteitspolitiek goed onder woorden te brengen. De vinger op de zere plek te leggen.

De 1-sterren reviews spreken boekdelen.
Deze mensen hebben het boek duidelijk niet gelezen óf zijn niet in staat in een wereld te leven waar andermans standpunt niet confirmeert met de jouwe.
Zoals gezegd: Elma onderbouwt haar standpunten goed en objectief. Ze maakt duidelijk onderscheid wanneer ze van het objectieve op haar mening overstapt en benoemt dit dan ook.

Van een van de allerlaatste niet woke columnisten in de vk een ijzersterk opgebouwd betoog wat identiteitsdenken precies is. Alle denkstappen liggen kwetsbaar voor t aanvallen.

Extreem linkse onzin.