De achtste dag roman

Egbert woont samen met zijn gehandicapte zoon Adam aan de rand van een dorp in het oosten van Nederland. Egbert is weduwnaar en zorgt sinds de dood van zijn vrouw alleen voor hun zoon Adam. Doordat Adam blind is, heel slecht hoort en in een rolstoel zit is dit een zware taak. Zeker nu Egbert zelf te horen heeft gekregen dat hij ernstig ziek is. Egbert maakt zich daarom grote zorgen over de toekomst van Adam.

In De achtste dag lees je over het leven van Egbert en Adam. Egbert is timmerman en heeft zijn werkplaats naast het huis. Het beroep van Egbert, timmerman, is niet geheel toevallig, want de vader van Annemarie Haverkamp is timmerman en iemand die precies weet hoe een trap gebouwd moet worden. Dankzij hem zijn de timmermanstechnieken daardoor kloppend geschreven, al is dit voor de leek misschien niet altijd te merken.

Vanwege zijn ziekte worstelt Egbert over de toekomst van zijn zoon Adam. In het eerste hoofdstuk van het boek lees je zelfs dat Egbert zichzelf en Adam wil doden. Dit mislukt en vervolgens krijgt Egbert een opdracht voor het maken van een trap. Hij heeft hier zeven dagen voor. Deze tijd gebruikt de timmerman om na te denken over de toekomst. Dag voor dag beleef je mee. Je leest wat Egbert en Adam die dag ondernemen en welke gedachten Egbert allemaal heeft. Zijn gedachtengang is zorgvuldig op papier gezet door auteur Annemarie Haverkamp. Egbert twijfelt tot de laatste dag wat een goede toekomst is voor Adam.

Dit boek gaat over een heel belangrijk onderwerp dat veel mensen bezighoudt. Vaak wordt er vanuit gegaan dat er niets ergers is dan je eigen kind overleven, dat voelt onnatuurlijk. Maar wat als je kind gehandicapt is en volledig van jou afhankelijk is als ouder? Dan is het veel moeilijker om je kind achter te laten en wil je er zeker van zijn dat je kind het goed heeft als jij er niet meer bent. Dit is ook de worsteling die Egbert heeft.

Auteur Annemarie Haverkamp heeft zelf een zoon die geestelijk en lichamelijk gehandicapt is en dat zie je terug in het verhaal. De schrijfster heeft realistisch en fraai verwoord welke gevoelens Egbert heeft. In een interview met De Volkskrant geeft Annemarie Haverkamp aan dat ze het belangrijk vond om de liefde van Egbert voor zijn zoon duidelijk uit het verhaal te laten blijken en daar is ze in geslaagd. Hoe zwaar het soms ook is, Egbert zorgt goed voor zijn zoon en doet ook leuke dingen voor hem. Een mooi fragment is wanneer Egbert en Adam op de trampoline spelen. Egbert springt en Adam geniet liggend van de bewegingen van de trampoline die worden veroorzaakt door de sprongen van zijn vader. Egbert geniet van het vrije springen en Adam heeft veel plezier door het rollen over de trampoline.

De achtste dag is een prachtig geschreven door Annemarie Haverkamp. Je leeft mee met Egberts worsteling die gevoed is door de liefde voor zijn zoon. Ik geef het boek 4 sterren.

@Indeboekenkast

Wat een overdonderend begin met die lift. Spannend van begin tot einde: doet Egbert het nou wel of niet. Dit boek gaat over een hartverscheurend dilemma van een liefdevolle vader, maar leest als een beklemmende thriller tot de laatste bladzijde. Indrukwekkend fictiedebuut.

Pracht boek! Annemarie grijpt je vanaf de eerste pagina en "spookt" nog lang na.....

Beklemmend & ontroerend. Prachtig boek waar de liefde van de vader voor zijn zoon en vrouw me naar de strot greep.

Op de eerste pagina's wordt meteen de toon gezet voor het heftige verhaal dat wordt vertelt. Daardoor moest ik het boek even wegleggen om het daarna met grote nieuwsgierigheid verder te lezen. Ook brengt het boek heel mooi een liefdevolle relatie tussen vader en zoon in beeld. Verhaallijnen komen mooi bij elkaar.

Beklemmend boek. Pakkend tot einde. Hoofd persoon Egbert laat je niet meer los

Geschreven bij De achtste dag

Heb het boek in 1 ruk uitgelezen, waarna het me nog weken bleef achtervolgen. Dikke vette aanrader.

Geschreven bij De achtste dag

De Achtste Dag is een verhaal, dat je niet loslaat. Het is spannend, beklemmend en angstaanjagend. Het gaat over een weduwnaar, die samen leeft met zijn ernstig gehandicapte zoon. Als hij zelf ernstig ziek blijkt te zijn, weet hij niet hoe het verder moet. Wie zorgt straks voor zijn zoon?

Het is goed geschreven maar wel een heel somber verhaal.....