De meisjes van Ravensbruck Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Miriam waakt bij haar vader, hij heeft een beroerte gehad en ligt op sterven. Miriam heeft haar vader lang niet gezien. Haar echtgenoot Axel heeft haar hiervan weerhouden. Maar nu is ze vastbesloten om haar vader tot het einde toe te verzorgen. Bij dat verzorgen ontdekt ze dat er een nummer getatoeëerd is op zijn pols. Miriam heeft nooit geweten dat hij in een concentratiekamp heeft gezeten. Ook roept haar vader om ene Frieda, maar Miriam kent geen Frieda, haar moeder heette Emilie.
Het boek heeft drie verhaallijnen. Eentje daarvan is van Henryk, de vader van Miriam. De tweede verhaallijn is die van Frieda een jong meisje en de laatste is van Miriam. Alle drie de hoofdpersonen zitten vast, vast in het verleden of vast in de werkelijkheid zoals Frieda vastzat in Ravensbrück. De verhalen uit Ravensbrück heeft de auteur slim ingebracht via verstopte brieven in een gevangenisjurk die per toeval door Miriam gevonden worden. Miriam verwerkt haar eigen traumatische geschiedenis door het (voor)lezen van de brieven. Een gedeelte van de brieven moet vertaald worden uit het Frans. Daarvoor schakelt Miriam een vrouw in die ze pas net heeft leren kennen, Eva. Eva is een vrouw die lang in Oost-Duitsland heeft geleefd maar nu is de Muur gevallen en kan ze zich weer vrij in Berlijn bewegen. Eva wordt Miriams steun en toeverlaat, de enige persoon die echt om haar geeft, die haar accepteert zoals ze is.
In het begin van het boek is het lastig schakelen tussen de drie verhaallijnen, vooral de verhaallijn van Miriam is in het begin lastig te volgen. Uiteindelijk komen alle drie de verhaallijnen bij elkaar. Dan wordt ook duidelijk dat het verhaal van Frieda, Miriam de gelegenheid geeft om voor zichzelf op te komen. Ondanks het feit dat ze alleen over zal blijven wanneer haar vader overlijdt, zal ze toch vrij zijn. Dat geldt, op een ander niveau, ook voor Henryk en Frieda.
Ik heb een mooi en spannend boek gelezen met een ontroerende geschiedenis erin verwerkt van het leven in Ravensbrück in 1944/1945; vier sterren.

Geschreven bij De meisjes van Ravensbruck

De verhaallijnen zijn in het begin onduidelijk, maar worden redelijk snel helder.
Er lopen verschillende verhaallijnen door elkaar, verhaal rondom de 2e wereldoorlog lijkt ondergeschikt aan andere verhaallijnen. Wat mij betreft maakt dit boek minder prettig.
Daarnaast teveel toevalligheden welke niet zo realistisch zijn.

De meisjes van Ravensbrück is een mooie roman die zich afspeelt tijdens de val van de muur, heet Duitsland viert feest maar Miriam waakt bij haar stervende vader, Tijdens het verzorgen van haar vader valt haar oog op een tatoeage op zijn arm. Een cijferrij waarvan ze wel gehoord heeft in de geschiedenislessen. Dan vindt ze ook een reistas met een bijzondere jurk vol verstopte brieven. Omdat ze het haar ouders niet meer kan vragen gaat ze zelf op onderzoek en geeft ze hem rust door de gevonden brieven voor te lezen, Daarbij krijgt ze onverwacht hulp.

Dit is een mooi verhaal met verschillende draadjes en thema’s. Door al die verschillende thema’s springt het verhaal van Ravensbruck er niet echt uit. Het is een andere insteek om verhalen te vertellen van wat mensen mee hebben gemaakt in een concentratiekamp maar ook over huiselijk geweld en familiebanden enz.. Volgens de informatie is het geen waargebeurd verhaal maar heeft de schrijfster dit verzonnen. Ik zie ook geen verwijzingen naar research en onderzoek.
De schrijfstijl vond ik soms wat haperend, wat moeizaam. Ik kan er mijn vinger niet echt op leggen, maar omdat het verhaal zelf zo mooi is, en dan bedoel ik het verhaal van Miriam die tijdens de laatste zorg voor haar vader met allerlei obstakels te maken krijgt, lees je door.

Miriam lijkt dankbaar dat ze zichzelf kan verliezen in de situatie van Frieda en de andere vrouwen van Ravensbruck in plaats van te piekeren over haar eigen situatie
Je bent nieuwsgierig genoeg om verder te lezen. Het plot op het laatst is een verrassing maar dan houdt het verhaal ineens op en dat vond ik persoonlijk wel jammer. Ondanks dit alles heb ik dit boek met plezier geluisterd en gelezen.

Het is een boek met drie verhaallijnen. De verhaallijnen worden duidelijk weergegeven door de hoofdstukken of de brieven die zijn geschreven. Het is op een manier geschreven dat je graag verder wilt lezen. Hoe verder je leest hoe duidelijker het verhaal wordt. Het speelt zich niet alleen af in de tweede wereld oorlog maar ook na de val van de muur. Hoewel dit niet heel duidelijk zichtbaar is in het verhaallijn sluimert het er wel tussen door.

Nog voordat ze ooit iets geschreven had, las Anna Ellory een artikel over een Poolse vroedvrouw in Auschwitz. Dit zette haar aan het denken over vrouwelijke holocaustverhalen, hoe ze reageren op de gruwelijkheden die hen overkwamen. Ze kwam tot de conclusie dat ze vervolgens een verhaal wilde vertellen dat een stem gaf aan degenen die er geen hadden. Hierna deed ze onderzoek naar het voor haar onbekende Ravensbrück, een concentratiekamp voor vrouwen, en volgde een aantal schrijfcursussen. Na een aantal pogingen leidde dit uiteindelijk tot haar in 2020 verschenen en in meer dan tien landen uitgebrachte debuutroman De meisjes van Ravensbrück.

Het is december 1989, de Muur in Berlijn is net gevallen en de bewoners vieren feest. Voor Miriam voelt alles echter anders, ze is bij haar man weggevlucht en zorgt nu voor haar vader die op sterven ligt. Wanneer ze hem op een dag verzorgt, valt haar een kamptatoeage op, verstopt onder zijn horloge. Ze vraagt zich af waarom hij in een concentratiekamp gezeten heeft en waarom hij er nooit over gesproken heeft. Dan vindt ze, verstopt in een uniformjurk, een groot aantal briefjes die aan hem gericht zijn. Ze leest ze allemaal om te weten te komen wat hij heeft doorgemaakt, maar ook om hem antwoord te geven op een door hem gestelde vraag.

Hoewel de Tweede Wereldoorlog al vijfenzeventig jaar achter ons ligt, wordt er nog steeds over geschreven of is het een belangrijk thema in romans of thrillers. Ook Ellory heeft in De meisjes van Ravensbrück voor deze zwarte periode in de wereldgeschiedenis gekozen. Dat doet ze door Miriam de door haar in een kampuniform gevonden briefjes te laten lezen die Frieda, een van de vrouwen die in dit concentratiekamp gevangen gehouden werd, heimelijk geschreven heeft. Die briefjes vertellen het verhaal over de liefde die Frieda voor Miriams vader Henryk voelde, maar ook wat zij en de andere vrouwen in het kamp moesten doormaken. Het verhaal speelt zich daardoor af in zowel het heden (1989) als het verleden, zonder dat er eigenlijk gerichte flashbacks in voorkomen.

Naast het verhaal van Miriam, die ook nog eens te maken heeft met de gevolgen van een slecht huwelijk, is er het verhaal van Henryk. De meisjes van Ravensbrück wordt dan ook afwisselend vanuit hun perspectieven verteld. Dat zorgt ervoor dat er een soort spanningsboog ontstaat, de lezer wil immers weten wat hen overkomen is, wat er nog gaat gebeuren, maar vooral ook wat de gevangenen allemaal hebben moeten doorstaan. Die gruwelijkheden en ontberingen zijn door Ellory zo levensecht beschreven dat veel fragmenten bijzonder aangrijpend zijn. De beeldende schrijfstijl is er dan ook nog eens debet aan dat alles wat verteld wordt als het ware op je netvlies gebrand staat.

Ellory’s keuze voor het jaar 1989 is een bewuste en in zekere zin ook een symbolische. Vooral voor de Oost-Duitsers was de val van de Berlijnse Muur in november van dat jaar een opening naar de vrijheid. Een vrijheid waar Miriam in feite nog naar op zoek is, en in zekere zin geldt dit ook voor Henryk, hoewel hij zich daar door zijn zeer zwakke gezondheid niet actief van bewust is. Dat zowel Miriam als haar vader gevangenzitten in hun eigen verleden komt erg goed tot uiting. De gevonden briefjes zijn echter voor beiden, Miriam leest er regelmatig een voor aan haar vader, een opening naar hun eigen vrijheid.

Een onderwerp als de Tweede Wereldoorlog is vaak zwaar beladen, maar de auteur heeft haar roman op een behoorlijk toegankelijke manier geschreven. Natuurlijk is het geen al te vrolijk verhaal, is het op momenten aangrijpend en indringend, maar nergens krijgt de lezer de indruk er niet doorheen te komen. Ellory’s debuut zal dan ook nog wel even blijven hangen.

Geschreven bij De meisjes van Ravensbruck

Miriam haar vader is oud en ziek, hij heeft een beroerte gehad waardoor hij niet lang meer zal leven. Om voor hem te zorgen trekt Miriam bij hem in. Wanneer ze opruimt vindt ze een aantal brieven van een zekere Frieda uit het Ravensbrück kamp gericht aan haar vader. Ze begrijpt er niets van, ze wil weten wie Frieda was en waarom ze in Ravensbrück was tijdens de oorlog. Tijdens haar zoektocht ontdekt ze ook dat haar vader een nummer getatoeëerd heeft op zijn pols, zoals men in Auschwitz deden tijdens de oorlog.Haar vader heeft geen Joodse roots, ze vraagt zich dan ook onmiddellijk af hoe het kan zijn dat haar vader daar was tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Ondertussen probeert Miriam uit de klauwen van haar ex-man Axel te blijven. Hij wil Miriam enkel en alleen voor zichzelf, en wanneer dit niet kan, dan is Miriam van niemand. Hij is manipulatief en dominant,.

Wanneer je afgaat op de achterflaptekst dan ga je ervan uit dat dit een verhaal wordt over Ravensbrück, bovendien is de cover met de titel en de tekening nogmaals een verwijziging hiernaar. Maar voor mij stond vooral het verhaal van Miriam en Axel alsook het liefdesverhaal tussen Frieda en Henryk centraal. Ik bleef op mijn honger zitten over Ravensbrück, dit leek mij niet het centrale verhaal waardoor ik ook wat teleurgesteld was. Voor mij is dit boek dan ook niet wat het beloofd te zijn. Wat heel zonde is, want op zich is het wel een mooi liefdesverhaal, het wordt enkel op een verkeerde manier aan de man gebracht.
De auteur heeft een mooi schrijfstijl, die mij echt beviel. Het is zeer beeldend en heeft met momenten ook wel iets poëtisch. Het verhaal over Miriam en Axel intrigeerde mij. Op een ingenieuze manier kwam de manipulatie van Axel meer en meer aan het licht. Hij is duidelijk een zieke geest, en Miriam had een trigger nodig om de cirkel te doorbreken. Ook het liefdesverhaal tussen Frieda en Henryk (en de uiteindelijke driehoeksrelatie met Henryks vrouw erbij) was op een krachtige manier omschreven.
Leuk detail hierbij is de aandacht die de auteur had voor de omgeving. Berlijn blak na de val van de muur. Hier heeft ze toch wel een grondige research gedaan naar hoe de atmosfeer toen was.
De uiteindelijke plot had ik niet zien aankomen, maar was voor mij ook niet 100% realistisch (ik kan hier nu jammer genoeg niet verder over uitweiden om geen spoilers te verklappen)

De schrijfstijl, het verhaal, etc....beviel mij zeker en vast, maar de cover en achterflap doen beloven dat het een ander soort verhaal is en ik bleef dus wat op mijn honger zitten, ik verwachte dat Ravensbrück centraal zou staan (zeker gezien de titel en combinatie met de achterkanttekst), maar het is vooral Miriam en haar relatie met Axel die centraal staat, alsook het liefdesverhaal van haar vader. Een andere titel- foto en achterkantflap die een betere link naar het verhaal zouden geven, zou mij hoger laten scoren. Of omgekeerd met een grotere focus op Ravensbrück.

Geschreven bij De meisjes van Ravensbruck

Moet je gelezen hebben.