De muze

Dit is het tweede boek dat ik lees van Jessie Burton. "Het huis aan de gouden bocht" was mooi, maar ademde een aparte, wat unheimische sfeer. Ik was dan ook benieuwd of een nieuw verhaal anders aanvoelde. De muze is heel anders. De twee verhaallijnen spelen allebei in tijden die geweest zijn, de lezer moet zich dan ook aanpassen aan de tijdgeest. Prachtig verhaal, prachtig geschreven, op het literaire af. Mooie zinnen en goede dialogen. In het begin ietwat lastig om in te komen misschien, maar het wordt steeds moeilijker om het boek weg te leggen. Het einde is goed, zonder open eindjes. Ik ben het zeker niet eens met een andere recensie, dat er geen diepgang in het boek zou zitten. Juist wel. Lezen dus!

Een adembenemend boek, een verhaal die de mindset triggert en niet onbewogen laat. Ingetogen eenzaamheid vloeit door de woorden heen en raakt stilzwijgend elke gedachtegang.

Een boek waarvan de cover alleen al prachtig is. Normaal gesproken niet iets waardoor ik mij laat verleiden maar deze is echt het bekijken waard.
Jessie Burton is bekend van het boek 'Het huis aan de Gouden Bocht' en sinds kort ligt 'de Muze' in de schappen. Jessie Burton maakt gebruik van twee verhaallijnen. De ene speelt zich af in de onrustige jaren dertig. Spanje wordt verscheurd door een heftige burgeroorlog en Europa voelt de dreiging van de Tweede Wereldoorlog. Het gezin van de kunsthandelaar Schloss is neergestreken in een groot huis. Harold is vaak op pad om kunst aan te schaffen of zijn minnares te bezoeken. Zijn vrouw Sarah blijft achter met hun dochter Olive. Olive is een talentvolle schilder maar wordt niet opgemerkt door haar vader. Haar moeder kampt met depressies en kan er niet voor Olive zijn. Isaac en zijn halfzus Teresa kruizen het pad van de familie en er ontwikkelt zich een bijzondere vriendschap tussen deze mensen. Er worden keuzes gemaakt die verstrekkende gevolgen hebben. Isaac is schilder en activist, Teresa zoekt vriendschap bij Olive en Olive klampt zich aan Isaac vast.

De tweede verhaallijn speelt zich af in de jaren zestig in Londen. De inmiddels zesentwintigjarige Odelle Bastien is vanuit Trinidad naar de Engelse hoofdstad gekomen. Londen is behoorlijk anders dan dat Odelle zich had voorgesteld. Ze kan haar baan bij de schoenenwinkel Dolcis op den duur inruilen voor een baan als typiste bij de Skelton galerie. Ze wordt aangenomen door de excentrieke Marjorie Quick. De beide vrouwen krijgen, ondanks dat ze heel verschillend zijn een klik. Quick moedigt Odelle aan om haar droom als schrijver op te pakken.

Op een dag komt Lawrie Scott met een schilderij naar de galerie. Kort daarvoor heeft Odelle Lawrie ontmoet op de bruiloft van haar vriendin. Het lijkt om een originele Isaac Robles te gaan, een Spaanse kunstenaar.

De verhaallijnen wisselen elkaar af en langzamerhand ontspint zich een prachtig verhaal. Er zijn parallellen. Olive is een talentvolle schilder, ze verbergt haar werk voor de andere mensen en heeft Isaac nodig om tot schilderen te komen. Odelle laat haar schrijfwerk ook niet aan het grote publiek zien todat Marjorie Quick haar onder haar vleugels neemt. Beide vrouwen hebben anderen nodig om hun kunst tot expressie te laten komen. Twee vrouwen, allebei in een land wat voor hun vreemd is.
Zijn beide vrouwen een inspiratiebron nodig om te kunnen schilderen en schrijven?

Het is een aangrijpend verhaal geworden vol ambitie, een zoektocht naar identiteit, bedrog en loyaliteit. Jessie Burton heeft een meeslepende manier manier van schrijven. Een roman die je niet snel loslaat.

Geschreven bij De muze

'We krijgen niet allemaal wat ons toekomt.'

De muze is, nee was, een boek dat al enige tijd op mijn verlanglijstje stond. Op mijn verlanglijstje, omdat de flaptekst mij intrigeerde. De jaren verstreken, maar mijn nieuwsgierigheid niet. De enige remedie? Het boek lezen.

De cover van dit boek is echt betoverend. Iedere keer dat ik er naar kijk, ontdek ik weer wat nieuws. En ik merk dat dit mij nóg nieuwsgieriger maakt naar het verhaal.
(Een pluspunt: dit boek ruikt lekker.)

Jessie Burton heeft een fijne schrijfstijl en daardoor leest het boek heel vlot. Ik heb al heel wat boeken gelezen, maar tijdens het lezen van dít boek vond ik het lastig om een mening te vormen. Het liefst wilde ik het gewoon lezen, het ervaren, zonder dat ik er wat van moest vinden. Gewoon genieten van het mysterie dat ontrafeld werd. Dus wie weet, lees ik het in de toekomst gewoon nog een keer.

Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit Odelle in 1967 en Olive in 1936. Twee verhaallijnen, vier vrouwen die met elkaar verbonden zijn door een alles verstikkend geheim. Een geheim waardoor ik bleef lezen, want ik wilde graag weten wat dit geheim was.

Ondanks de fijne schrijfstijl van Jessie Burton ervaarde ik soms wat vertragingen tijdens het lezen. Vertragingen in de vorm van politiek. De politieke stukken in het verhaal lagen mij niet zo. Politiek en ik hebben namelijk geen beschuitjes met elkaar gegeten en daardoor voelde het soms alsof mijn schoen aan de verkeerde voet zat.
Hierdoor bleef ik wat op afstand en wist ik niet of dit boek wel wat voor mij was. Het was als een glazen muiltje. Ik wilde zó graag dat het paste... Alleen deed dat het niet.

Maar toen ging het verhaal lopen. De politieke stukken liet ik voor wat ze waren en ik genoot van het verhaal. Ik genoot van de sterke vrouwen in dit boek en van de ontwikkelingen die ze doormaakten. Alsof ik een passend paar schoenen bij de Dolcis had gevonden. Ik begon echt te genieten van het verhaal en hoe de twee verhaallijnen samen kwamen.

Op een gegeven moment kon ik het boek niet meer wegleggen. En dit boek zal mij nog wel even bijblijven. Zo mooi. Ik geef het boek ****

Als je het einde van het boek hebt bereikt vallen alle puzzelstukjes perfect in elkaar, onderweg is het boek constant boeiend en goed geschreven.

Mooi verhaal, ik heb de laatste 30 blz een week laten liggen omdat ik het boek niet uit wilde hebben. :)

Een bijzonder boek, boeiend en verrassend!
Het boek begint met de mooie openingszin “We krijgen niet allemaal wat ons toekomt…..” en gaat m.i. over hoe inspiratie door een persoon of verhaal je talent tot leven brengt en dat leven gevormd wordt door toeval, kansen en keuzes.

Het boek start in Londen, jaren 60, bij Odelle, een schoenenverkoopster afkomstig uit India. Als ze thuiskomt ligt er een brief van Marjorie, die haar de kans geeft op een nieuwe loopbaan. Ze hoop dat dit de start is van meer nieuwe kansen omdat ze kunst, geschiedenis en cultuur belangrijk vindt. In haar verhaallijn volgen we haar terwijl ze thuisraakt in haar werk als typiste bij het Skelton. Op de bruiloft van haar vriendin ontmoet ze Lawry, die rouwt om zijn moeder en haar een bijzonder schilderij laat zien. Als hij weken later het schilderij meeneemt naar het Skelton, begint haar baas een speurtocht naar het verhaal van het schilderij.

Ondertussen loopt er een verhaallijn vanuit Olive in Spanje, jaren 30. Een jonge vrouw, die door haar ouders niet wordt gezien. Haar vader is kunsthandelaar en vaak afwezig. Haar moeder is psychisch uit evenwicht en meer met zichzelf bezig. Olive is getalenteerd, maar pas als Isaac en zijn zus Teresa op hun finca aankomen, ontluikt haar talent volledig en heeft ze een liefdesavontuur met Isaac, terwijl zij ’s avonds op zolder de mooiste taferelen schildert. Teresa is als enige deelgenoot van haar geheime schilderkunst, aangezien Olive er van overtuigd is dat haar vader en de tijdsgeest geen ruimte hebben voor een vrouwelijke kunstenares. Als Isaac in opdracht van Sara een portret presenteert heeft Teresa een ander plan, in de hoop een podium voor Olive te creëren.

Beide verhaallijnen ontwikkelen zich verder om uiteindelijk samen te komen in een onvoorspelbare ontknoping, waarbij meerdere muzen een rol spelen. Mooi hoe het geheel ook de inspiratie wordt voor de ontluiking van het talent van Odelle.

Geschreven bij De muze

Gewoon weer een leuk boek dat voor iedereen goed leesbaar is

Geschreven bij De muze

Prachtig verhaal en erg goed geschreven, boeit van begin tot eind.

Het boek begint met de zin: We krijgen niet allemaal wat ons toekomt. Veel momenten die een leven een andere wending kunnen geven – een gesprek met een onbekende op een schip bijvoorbeeld – zijn een kwestie van puur geluk.

Odelle een van de hoofdpersonen in deze roman heeft hiervan geleerd: je moet klaar zijn voor dat moment van geluk hebben. Je pionnen vooruitzetten.

Het boek heeft twee verhaallijnen:
1967: Londen:
Odelle Bastien 26 jaar, afkomstig uit Trinidad, woont sinds 5 jaar in Londen samen met Cynth een vriendin die ze al vanaf haar kindertijd kent. Samen werken ze in een schoenwinkel, maar Odelle ook wel Delly genoemd wil meer. Ze is niet voor niks cum laude afgestudeerd in de Engelse literatuur aan de universiteit van West-Indië. Ze heeft vaak gesolliciteerd op een andere baan en beter passend bij haar opleiding en ambities, maar wordt steeds afgewezen. Dan krijgt ze eindelijk de kans om als typiste aan het werk te gaan bij het Skelton Institute of Art waar ze de geheimzinnige Marjorie Quick leert kennen en het klikt meteen.
Tijdens de bruiloft van Cynth, die trouwt met haar Samuel (Sam) ontmoet Odelle een jongeman Lawrie Scott. Ze raken aan de praat en Lawrie vertelt dat zijn moeder net is overleden en hem een schilderij heeft nagelaten dat hem erg dierbaar is. Door Odelle komt het schilderij onder ogen van Edmud Reede de directeur van Skelton Institute of Art. Hij vindt het een bijzonder schilderij en denkt dat het waarschijnlijk werk van Isaac Robles (I.R) een veel belovende moderne Spaanse kunstenaar is, die in de jaren veertig voortijdig stierf in onduidelijke omstandigheden. Door dit schilderij raakt Odelle verstrikt in een kluwen van misleiding, mysterie en liefde waar ze geen raad mee weet.
Odelle schrijft graag en veel en droomt ervan dat ooit iets van haar gedichten of verhalen wordt uitgegeven, maar laat niks van haar werk door anderen lezen m.u.v. Cynth. Ze wordt gestimuleerd door Marjorie Quick om toch iets met dit talent te doen.

In de jaren 60 is het nog vreemd als er donkere mensen in Londen wonen en Odelle en Cynth worden vaak gediscrimineerd. Er blijkt ook een enorm cultuur- en politiek verschil te zijn. Alleen Marjorie kijkt verder dan huidskleur. Londen valt dan ook erg tegen. Het brengt niet wat ze op school hebben geleerd over Engeland en wat ze verwachten.

1936: Andalusië tijdens de Spaanse burgeroorlog:
We komen Olive Schloss tegen, die samen met haar ouders in Andalusië woont. Haar vader is kunsthandelaar en weinig thuis. Haar moeder kampt met psychische problemen en heeft weinig tot geen aandacht voor Olive.
De 16 jarige Teresa Robles en haar revolutionaire 26 jarige halfbroer Isaac grijpen hun kans op een beter bestaan als de negentienjarige Olive Schloss in hun dorp komt wonen. Achter de schermen helpen ze Olive, zodat zij haar artistieke talent kan uitleven. De verwoestende gevolgen dreunen nog tientallen jaren later door.

De jaren 60 spreken mij het meest aan en zijn ook boeiend in veel opzichten. Om het verhaal te begrijpen zijn de jaren dertig nodig. Wat ik jammer vind is dat sommige puzzelstukjes al duidelijk worden door het lezen van het verhaal in de jaren 30. Verrassingseffect is daardoor weg. De meeste vrouwen in deze roman hebben een geheim en zijn geobsedeerd van iemand waardoor ze hun talent kunnen ontwikkelen, maar dat maakt ze ook vaak hulpeloos en in de war. Door het hele boek proef ik de liefde voor de kunst.
Het is een prachtige roman geschreven in een prettige schrijfstijl. Goede verhaallijn die meeslepend en aangrijpend is, maar hier en daar ontbreekt het aan diepgang.