De toneelclub

Hoewel ik al veel lovende reviews over dit boek heb gelezen, wist ik na een paar blz. al dat mijn mening
over dit boek volstrekt anders zou zijn. Dus nog wat meer gelezen en toen wist ik het zeker: wat een af-
schuwelijk boek! Als men houdt van sadisme en masochisme zal men het wel prima vinden, maar mij stoot
het enorm af. Weinig realistisch hoe deze vrouw overdag nog functioneert met zo'n verleden en ook weinig
realistisch dat er een leguaan voor de deur zit op een dag, was even weggelopen bij de buren. Tuurlijk!
Ik begrijp prima dat dat een stijlprincipe is, een reptiel voor de deur, spanning opvoeren, niet realistisch.
Boek begint heel aannemelijk met een vrouw die in een nieuwe stad, nieuw huis, nieuw leven begint, maar
dan komt het geweld. Nergens meeslepend of spannend dit boek en qua inhoud niks positiefs voor mij, afstotend. Als 0 sterren had bestaan, had ik dat ingevuld.

Een hele mooie cover die nieuwsgierigheid van de lezer wekt. Een vrouwengezicht verborgen achter een masker. Als je dan leest dat het een literaire thriller is vraag je jezelf af wie hier iets te verbergen heeft. Het prikkelt mij om te starten met lezen.

Het boek begint met een zin uit een song van Carly Simon en een gedicht van Percy Shelley. De inhoud van die twee heeft te maken met de inhoud van het boek, snap je later. Dit vind ik altijd fijn bij aanvang van een boek. Maakt mij nieuwsgierig naar het verband.

De proloog is een vlammende start van het boek, je wordt er echt ingegooid. Het boek zelf bestaat uit korte hoofdstukjes waardoor je precies door het boek heenvliegt.

Eline, het hoofdpersonage is een eerder teruggetrokken type dat eindelijk de stap zet om na een traumatische relatie alleen te gaan wonen. Je voelt dat ze vol goede moed zit maar naarmate het verhaal vordert voel je dat dingen uit haar verleden haar functioneren belemmeren. Haar leven werd bepaald door een aantal trauma’s die heel gevoelig en aangrijpend beschreven worden. Eigenlijk vind ik dit een psychologische thriller met humor, regelmatig moest ik lachen bij bepaalde situaties. Haar personage is zo mooi uitgewerkt, je voelt hoe de spanning in haar stijgt tot op een hoogtepunt. Dan zitten we ongeveer halfweg het boek. De beslissing die Elin dan neemt vind ik persoonlijk top. Als lezer heb je dan een ‘yes-gevoel’. Het plot zit mooi in mekaar je leeft helemaal mee met Elin. Je merkt dat ze zelf toch ook een bizar kantje vertoont.

De afwikkeling van het verhaal is goed gevonden. Ik stond op het verkeerde been. Daar hou ik wel van, niet te voorspelbaar.
De epiloog geeft nog een leuk extraatje aan het verhaal en las ik met de glimlach.

De toneelclub is voor mij een hele mooie compacte psychologische thriller met humor. Ik ben zeer benieuwd naar de opvolger van dit debuut.

In 1 ruk De Toneelclub van Nathalie Pagie uitgelezen. Het leest lekker vlot, mooi geschreven, meerdere verhaallijnen zorgen voor de nodige dynamiek, herkenbare emoties en elementen.
Als lezer ben je getuige van de transformatie van Elin, de hoofdpersoon. Je wordt langzaam meegezogen naar de climax... Met verhoogde hartslag klapte ik mijn boek dicht!
Aanrader!

Dit boekje heb ik op een middag uitgelezen, het leest dus erg vlot en zuigt je mee in het verhaal vanaf de eerste zin.
Het is een goed debuut maar voldeed niet aan de verwachtingen die de vele uberpositieve recensies gesteld hadden. Zo vond ik het bv frappant dat een fout, zoals een leguaan die een amfibie wordt genoemd, niet door een redacteur is opgepikt..ook mis ik in veel zinnen een correct gebruik van leestekens, waardoor sommige stukken een beetje rommelig overkomen. Ook vind ik het label literaire thriller niet op zn plaats, zo spannend wordt het echt niet en door de schoonheidfoutjes haalt het mijns inziens het literaire niveau niet.
Toch moet ik zeggen dat ik het boek erg graag gelezen heb en ik zeker het volgende boek van deze auteur op mijn to read lijstje zet. Het lost dan wel mijn hoge verwachtigen niet in, maar dat neemt niet weg dat ik een bijzonder geslaagde zondagmiddag heb door gebracht in het gezelschap van Elin van Driel!

Elin is van het 'laat makkelijk over zich heen lopen' type. Op haar werk krijgt ze een enorme stapel werk, die eigenlijk teveel voor haar is. Maar toch maakt ze braaf alles af. Dat ze zich daarmee een slag in de rondte werkt, neemt ze maar op te koop toe. Op de toneelclub krijgt ze te maken met Shirpa, degene die haar ooit pestte op school. En Shirpa weet dat ook en maakt daar dankbaar gebruik van. Elin laat het allemaal maar gebeuren. Tot het moment dat ze zelf beseft dat ze echt wat sterker in haar schoenen moet gaan staan. Ze besluit een actielijst op te stellen waarmee ze dat voor elkaar krijgt.

En dan gaat het snel, heel erg snel. Misschien een beetje te snel. Elin verandert in een te korte periode van een lief meisje in een zelfverzekerde vrouw. In no time heeft Elin haar baas op z'n nummer gezet, bezoekt ze haar ex-vriend Daniël om het verleden een plaatsje te geven. Ook Shirpa ontkomt niet aan de nieuwe Elin. Dat laatste vond ik overigens wel een behoorlijk rigoureuze ingreep voor iemand die eerst niets durfde te doen.

Voor ik het weet is het boek uit. Het leest wel lekker door, maar de snelheid waarmee alles verteld wordt maakt het allemaal wel een beetje ongeloofwaardig. Bovendien weet je door de proloog al wat er gaat gebeuren. Het enige wat je niet weet is wie het is en hoe het gebeurd. Daar zit dan nog wel enige spanning in.

Ik had misschien wat meer willen lezen over de relatie tussen Daniël en Elin. Je komt wel te weten waarom ze een nieuw leven wil beginnen, die reden begrijp ik ook. Maar toch gaat het allemaal wat snel. Naar mijn idee had dat makkelijk in plaats van de verhaallijn met de leguaan gekund. Elin heeft een nieuwe buurman met een leguaan. Ik hoopte zelfs op een voorspelbare afloop dat de buurman iets te maken zou krijgen met de proloog. Maar helaas, dat was niet het geval. De buurman was ook te snel weer uit beeld verdwenen, met z'n leguaan. Het voegt verder niets toe aan het verhaal. Ook met het einde van het boek had ik enige moeite. Het is wel een heel plotselinge wending.

Maar toch vindt ik het boek niet heel slecht. Het is goed geschreven, het is een spannend verhaal. Je wilt wel blijven doorlezen. Het is geen literaire thriller. Daarvoor is het verhaal te simpel. Het is gewoon een lekker spannend wegleesboek.

Mooi en spannend boek

Heb het boek bíjna in één ruk uitgelezen. De hoofdpersoon, Elin, is een vrouw waarin veel vrouwen zich zullen herkennen. Ik althans wel. Heerlijk om te lezen hoe zij in het boek transformeert, je kan het je zó levendig voorstellen en laat je helemaal meeslepen in haar gedachtengang. Veel herkenbare situaties en personages en het leest lekker vlot door, je wil weten hoe het afloopt! Kortom; een mooi geschreven, spannend boek met een hoofdpersoon die kampt met voor menig vrouw herkenbare issues. Heerlijk om te lezen hoe zij deze aanpakt!!

De toneelclub is uit en ik vond het heel goed! Het verhaal kreeg een hele mooie wending, alleen de epiloog stoorde mij, niet de inhoud maar de vorm. Verder heb ik er heel veel van genoten.

De toneelclub van Nathalie Pagie

Zodra je begint met lezen, wordt je al met de eerste zin het verhaal in getrokken.
Deze begint met: voordat je het zag, kon je het ruiken.
Na deze zin wil je dan ook meteen verder lezen.
Wat een verhaal en het leest als een trein.

De hoofdpersoon is Elin van Driel. Zij gaat geregeld naar een psycholoog, dit om hetgeen er allemaal ooit in haar leven is gebeurd.
Vroeger als kind zijnde werd zij erg gepest en daarna werd zij mishandeld door haar man.
Daarom gaat Elin verhuizen,ver van haar ouderlijke woonplaats vandaan om zo een nieuw leven op te bouwen. Zij gaat daar bij een amateurtoneelclub. Hier krijgt zij de hoofdrol in het toneelstuk Medusa.
Maar wie zij dan daar onverwachts weer tegen komt en wat er dan allemaal gaat gebeuren, zal erg veel verandering brengen in Elin haar leven.

Ik vond dit een geweldig debuut van Nathalie Pagie en van mij krijgt dit boek dan ook 4 sterren
Hannie Snels

Nadat je de proloog hebt gelezen, is je interesse gewekt en wil je meteen verder gaan lezen. Ook de rest van het verhaal leest vlot. Pagie gebruikt korte hoofdstukken en heeft een prettige schrijfstijl, waardoor je zo door het boek heen gaat. Elin is een aardig en lief personage, dat soms wel wat meer pit kan gebruiken. Maar dat vindt ze zelf uiteindelijk ook. Dat zorgt voor een soort omslag bij haar.

‘De toneelclub’ heeft als genre thriller gekregen, maar het grootste gedeelte van het boek leest meer als een roman. Elin neemt de lezers mee in haar nieuwe leven en laat vooral via nachtmerries weten wat er vroeger met Daniel en op de middelbare school is gebeurd. Pas richting het einde komt er wat meer spanning in het boek als de laatste twee punten van de actielijst staan te gebeuren. Het einde is redelijk voorspelbaar… maar de auteur zorgt toch nog voor een kleine verrassing op het allerlaatst.

Al met al heeft Pagie met ‘De toneelclub’ een prima debuut geschreven. Ze laat zien dat ze het in zich heeft om mooie en interessante boeken te schrijven.