FamilieASSpecten kinderen en autistische ouders vertellen

Master scriptie van een kwalitatief onderzoek naar de gevolgen van een autistische opvoeding, voor het niet autistische kind, hoe kijken zij op hun jeugd terug. Meer dan 70 diepte interviews. De citaten zijn per thema gegroepeerd. Wat ging er goed en wat niet . Hoe kun je schade bij je kind voorkomen als je een partner hebt op het spectrum. Wat zijn de dynamieken van een ASS/NT relatie tussen de ouders, en welk effect heeft die relatiedynamiek op het kind. Het sleutelwoord is bewustzijn en openheid± wat kan een ouder met autisme wel en wat kan zelfs de hoogst functionerende ouder met ASS niet geven maar heeft het kind wel nodig. Wanneer moet de omgeving inspringen, welke situaties zijn schadelijk voor het kind maar wel te voorkomen als autisme bespreekbaar is. Dit gedegen onderzoek is uniek in haar soort en een must read voor iedereen die met gezinnen met autisme werkt± of erin leeft. De cdrom achterin het boek heeft vier nagespeelde situaties die de problematiek meteen duidelijk maken. Autistisch ouderschap is meer dan alleen maar een nerdy vader die moeilijk over gevoelens praat. Het heeft grote invloed op veilige hechting, identiteitsontwikkeling, joint attention, grenzen stellen, en het leren hoe niet/autistisch emotioneel wederkerig contact werkt, als je thuis dat voorbeeld niet hebt.

Goed boek voor zowel hulpverleners als ouders van en (inmiddels volwassen) kind van een ouder met ass. Fijn dat er meer aandacht voor is en onderzoek naar gedaan wordt

Het boek geeft persoonlijke ervaringen weer van kinderen en partners van, en volwassenen met Asperger. In die zin is het een uniek en aangrijpend, en vaak herkenbaar boek. Wat ikzelf een beetje jammer vind is dat het daarbij blijft, zodat er niet echt een boodschap of rode draad uit het boek te halen is.

De cd rom vond ik een eye opener .Verder herkenning in het boek.
Ik had wel meer verhalen verwacht van mensen die moeten leven met een partner met asperger !

Ik mis diepgang, er worden losse citaten bij elkaar gezet zonder context waardoor een zeer gekleurd beeld ontstaat.
Er wordt soms ook nogal sturend geschreven. Het zou mooi zijn geweest als bij elk onderwerp zowel kind als ouder, partner, hulpverlener aan het woord komen zodat de verschillende blikken op hetzelfde onderwerp (en in dezelfde situatie) belicht worden en echt duidelijk wordt wat de verschillen, problemen maar soms ook goede dingen zijn. Een heel aantal onderwerpen worden nogal eenzijdig belicht door alleen de mening van het kind weer te geven zonder mening van ouder, partner of hulpverlener.
Verder blijkt uit nogal wat citaten dat er nooit een diagnose is gesteld bij de persoon waarover geschreven wordt.
Geen enkel onderwerp wordt uitgediept en het lijkt vooral meningen weer te geven van kinderen die terecht of onterecht zeer ongelukkig zijn geweest in hun jeugd. Het kind vermoed ASS maar een officiele ASS diagnose bij de ouder is niet gesteld en kan soms ook helemaal niet meer gesteld worden omdat de betrokken ouder inmiddels is overleden.