Het uur van de engel

Dit boek is totaal anders dan de meeste boeken die ik heb gelezen en daardoor best fascinerend. De schrijver schetst in prachtige bewoordingen de schoonheid van Zuid-Afrikaans landschap, maar ook het effect dat dit heeft op de personen die daar wonen. Belangrijke thema’s zijn leegheid, geslotenheid en verlatenheid, maar ook licht en mysterie en een glimp van de eeuwigheid. Het verhaal gaat over een man van eenvoudige komaf, Danie Steenkamp, die regelmatig visioenen heeft en engelen ziet. Zijn verhaal wordt vanuit het perspectief van meerdere personen verteld, die ieder hun eigen visie en interpretatie aan de gebeurtenissen geven. Daardoor ontstaat stukje bij beetje een steeds completer beeld en wordt en passant ook nog een belangrijk deel van de geschiedenis van Zuid-Afrika belicht. De personages beschrijven wat ze zien en meemaken, zonder beoordelend of veroordelend te willen zijn, maar hoe objectief kan een mens zijn….. Onder de oppervlakte borrelen allerlei gevoelens, emoties en al dan niet uitgesproken visies. Het “binnenleven” van de personages wordt vaak weerspiegeld in schitterende landschapsbeschrijvingen. Dit boek kent vele lagen en is te vergelijken met een puzzel waarvan de puzzelstukjes langzaam maar zeker allemaal op hun plaats vallen. Het is geen boek met veel actie, maar wel met mooie beschrijvingen van het innerlijk leven van de diverse personages en de alledaagse dingen die zij meemaken tegen de achtergrond van een landschap dat steeds wisselend van beeld en karakter is. Kortom een echte aanrader voor de literatuurliefhebber die houdt van een boek met vele lagen en prachtige beschrijvingen van zowel het landschap (het buitenleven) als de innerlijke zielenroerselen (het binnenleven) van de geportretteerde mensen.

Het is lastig om een recensie te schrijven van dit boek. Want op de vraag wat er nu eigenlijk gebeurt, moet ik het antwoord schuldig blijven...

Schoeman heeft een boek geschreven dat gelaagd is. Verschillende verhalen grijpen in elkaar als tandwielen en de vraag wordt steeds urgenter: "Kunnen we eigenlijk wel iets weten over het verleden?"

Het proza van Schoeman is prachtig, zijn beschrijvingen van het landschap magnifiek en zijn kennis van de religieuze mensenziel zeer groot.

Het is wel een boek dat met aandacht gelezen moet worden. Het verhaal is traag en de kwaliteit berust niet in de ontknoping van een spannend plot. Een zuid-afrikaanse essayist schreef dat de stijl van Schoeman in de boek een mogelijke kritiek was op de zogenaamde 'televisiecultuur'...

Geniet ervan!