Ik tel tot tien - Ik tel tot tien in een paar seconden kan je alles kwijtraken

Ik heb met veel plezier en bijna in één adem *Ik tel tot tien* van Linda Green gelezen.

Het kwijtraken van haar kind door de hoofdpersoon is een onvoorstelbaar drama, maar Linda Green kruipt op een geloofwaardige manier in het hoofd van de moeder, het kind én de andere hoofdpersonen, waardoor je je enigszins een voorstelling kunt maken van hun gedachten en emoties, en waardoor je van het begin tot het eind nieuwsgierig en geboeid blijft.

Goed geschreven, prettige stijl, goed uitgewerkt en origineel thema, kloppend verhaal en een verrassend plot!

Dit boek hoort wat mij betreft tot de betere psychologiche thrillers, en ik kijk nu al uit naar volgend werk van Linda Green!

Het boek begint met een moeder die haar dochter kwijtraakt. Ik had verwacht dat in de loop van het boek duidelijk zou worden hoe dit gebeurd is en wie dit heeft gedaan, maar niets is minder waar. Je beleeft het verhaal vanuit een aantal verschillende personages en hoewel het heel duidelijk verteld wordt, vond ik het ook soms verwarrend. Want hoe komt alles wat ogenschijnlijk ver uit elkaar ligt, toch bij elkaar? Het bijzondere van dit boek is dat het lijkt alsof de dingen die gebeuren gepland zijn, maar ook toeval speelt een belangrijke rol. De opbouw van het boek had voor mij wat spannender gemogen, maar de afloop is zeer verrassend. Wat duidelijk wordt is dat mensen snel oordelen, terwijl de situatie zo anders kan zijn dan je denkt. Dit boek laat je het verhaal zien zoals iedereen het ervaart en je krijgt begrip voor de personages, knap gedaan. Door een paar woorden die toevallig gezegd worden, neemt het verhaal een heel andere wending. Het slot van het boek is bijzonder. Een boek waarin je wilt blijven lezen om te weten waarom dit gebeurd is en wat je ook daarna nog niet loslaat.

Lisa, de moeder van Ella, speelt met haar dochtertje verstoppertje in het park. Ze kan haar niet meteen vinden, maar denkt dat Ela zich erg goed verstopt heeft. Maar Ella komt niet tevoorschijn en Lisa moet de politie inschakelen. De grootste angst van elke ouder...
Het boek Ik tel tot tien van Linda Green leest erg vlot, mede doordat de hoofdstukken niet te lang zijn. Je wil blijven doorlezen en het is lastig om het weg te leggen.
Het is geschreven vanuit drie personen, vanuit verschillende perspectieven en gaat daardoor ook geregeld terug in de tijd. Omdat je niet meteen door hebt hoe de personen met elkaar in verbinding staan, wil je blijven lezen tot je weet hoe het precies zit. Je voelt steeds dat er meer aan de hand is dan op het eerste gezicht lijkt, maar je moet blijven lezen om erachter te komen.
Ook maak je mee hoe zo'n proces door de politie en de media wordt gevolgd en wat dit allemaal met de betrokkenen doet.
Of het echt in de categorie thrillers valt, vind ik lastig te beoordelen, maar het is zeker een heftig verhaal. Je volgt het slachtoffer maar ook de dader tijdens het proces.
Het is akelig hoe goed je de angst van de ouders kan voelen, als je kind ineens spoorloos verdwijnt. Die onzekerheid is slopend en die voel je.
Er zijn verschillende thema's die een rol in het boek spelen, zoals loyaliteit en trauma's. Tijdens het lezen krijg je bijna medelijden met de dader, soms zelf een vleugje sympathie. Je blijft je verplaatsen in de verschillende personen, waardoor je met iedereen mee gaat leven en je gevoel soms van het ene naar het andere schiet.
Het is de grootste angst van iedere ouder om je kind, waar je het meest van houdt, kwijt te raken. Dit boek maakt die angst werkelijkheid en dat zorgt ervoor dat je je eigen kind nog even extra vastpakt om te knuffelen en dat je extra waardeert dat dat je ze zo dichtbij je hebt.
Het eind was voor mij niet geheel verrassend, maar beperkte me zeker niet tot doorlezen en heeft me ook nog een traantje laten wegpinken.

MENING 

Ik heb mijn eigen laten verrassen door dit boek. Hoe, door geen recensies of boekbeschrijvingen te lezen. Het boek heeft mij positief verrast.

Het verhaal gaat over een vrouw Lisa Dale, die met haar dochter( 4 jarige Ella) in de speeltuin is. Ze doen verstoppertje alleen kan ze haar dochter niet vinden. Haar angst blijkt wekelijkheid te worden als ze haar na uren zoeken nog niet heeft gevonden. Ze is ontvoerd. Wie heeft Ella meegenomen? Waar is ze? Leeft ze nog wel? Ben ik nou zo een slechte moeder?

Een heerlijk thriller met een vlotte schrijfstijl. Het boek leest lekker weg en de karakters zijn goed beschreven waardoor ik mijn eigen goed kon plaatsen in de karakters. Persoonlijk had ik wat meer gelezen over wat het gemis en stress doet bij Lisa en haar gezin. Haar andere familie leden zou ik ook wel iets meer over willen lezen. Het verhaal zit goed in elkaar en bestaat uit 3 verhaallijnen die niet duidelijk worden aangegeven en niet verwarrend zijn, maar mooi samen komen aan het einde van het verhaal. Er is genoeg spanning in het boek aanwezig en  heeft een goed plot, maar wel een beetje voorspelbaar.

Het boek zelf heeft een mooie kaft en duidelijke beschrijving. De 336 bladzijden is een mooi aantal voor dit verhaal.

Dit boek aanrader onder de thriller lezers.

Ik ben benieuwd naar meer werk van deze schrijfster.

STERREN

Ik geef dit boek 3.5 sterren.

BOOKLOVERSPAHIRA

Geschreven bij Ik tel tot tien

Dit boek leek mij een super spannende thriller. Een kind verdwijnt tijdens een spelletje verstoppertje spelen. Wel een kleine opmerking, Lisa en Ella tellen altijd tot honderd in plaats van tot tien, maar ik snap ook wel dat dat minder mooi is als titel, haha. Als lezer weet je al snel wat er met Ella is gebeurd. Dat maakt het verhaal iets minder spannend, maar wat je niet weet, is of Ella wel weer terug kan naar haar ouders.

Lisa voelt zich heel erg schuldig dat Ella verdwenen is. Ze voelt zich een slechte moeder. De hele familie is aangedaan door het voorval. Zelfs de oudste dochter van Lisa komt terug van vakantie, omdat haar zusje verdwenen is.

Naarmate het verhaal vordert, wordt de ontvoerder steeds gekker en kom je als lezer steeds meer puzzelstukjes te weten. Hoe dichter je bij het einde komt, hoe spannender het verhaal wordt. Het is niet zo dat er per se spannende gebeurtenissen zijn, maar het verhaal is psychologisch spannend. Het zet je aan het denken.

Eerlijk gezegd had ik meer van dit boek verwacht, maar ik vond het toch wel een goed boek. Je moet geen 5 sterren topper verwachten, maar het is wel een fijne thriller voor tussendoor!

Geschreven bij Ik tel tot tien

redelijk spannend , wil het wel doorlezen. makkelijk leesbaar. vakantielectuur

Geschreven bij Ik tel tot tien

spannend , maar iets te voorspelbaar

Geschreven bij Ik tel tot tien

Leest lekker

De schrik van iedere ouder, goed beschreven.

Geschreven bij Ik tel tot tien

Spannend vanaf het begin . Alleen het einde was een beetje te veel toevalligheden