Joe Speedboot roman

Na vele recencies wil ik slechts toevoegen dat ik ondersteboven was van de taalbeheersing, humor en menselijke warmte!
Je wilt blijven doorlezen, niet door de spanning van het verhaal, maar door de verwikkelingen van een vriendschap. Toch blijf je regelmatig aan een zin hangen/herhalen, omdat er zoveel wordt gezegd in zo'n puntige taal. Een enkele zin van Tommy Wierenga kan een deurtje in je eigen fantasie of leefwereld openen en dat is zeer bijzonder en heel vaak zeer humoristisch.
Ze zijn zelfs te gebruiken als oneliners in een gesprek met mensen, die het boek niet hebben gelezen.
Prachtig!

Joe speedboot vind ik een heel goed boek. Het heeft humor, de grappen zijn meestal ook door Fransje zelf gemaakt en gaan over zijn verlamming en spasmen. Hierdoor wordt het boek niet zwaar om te lezen. Het verhaal heeft ook diepzinnige uitspraken en normale scheldwoorden waardoor het verhaal geloofwaardig is. Wel vind ik het een beetje ver gezocht hoe Engel dood ging. Engel zou dood zijn gegaan omdat er een hond op zijn hoofd viel.
Verder zijn er eigenlijk bijna geen slechte punten aan dit boek.
Leuk van het boek vind ik hoe Fransje steeds beter met zijn verlamming kan omgaan en hoe hij toch nog nuttig blijkt bij het bouwen van het vliegtuig. Mijn favoriete deel van het boek is wanneer Joe en Fransje gaan trainen voor armworstelen. Alle trainingen worden goed beschreven en het is ook leuk te zien hoe het boek over de samoerai hun training beïnvloedt. Ze gebruiken dit boek ook bij hun strategie tijdens het armworstelen.
Dit is het eerste boek dat ik lees van Tommy Wieringa maar omdat dit boek zo goed was ga ik zeker nog meer boeken van hem lezen.

Genieten van absurd-komische verhalen met een bite. Dit boek leest en luistert als een trein en doet je genieten van de boeiende belevenissen van de inwoners van het dorp Lomark. De personages zijn veelkleurig met namen die nieuwsgierig maken: Joe Speedboot, Bethlehem Asfalt, Joop Koeksnijder etc. Van broodnuchter tot hilarisch, van tragisch tot zwartgallig en van sarcastisch tot literair taalgebruik. Wieringa speelt een spel met woorden waardoor je meegezogen wordt in het roerige verhaal van Lomark. Enige minpunt is dat het wat voorspelbaar is. Toch: heerlijk om te lezen!

Na alle lovende recensies ben ik wat teleurgesteld over dit boek. De ingrediënten zijn interessant: een jongen in een rolstoel die niet kan praten en als enige troef een ijzersterke arm heeft en een sterke pen. Hij beschrijft de wereld om zich heen en dan met name Joe Speedboot, een vrijgevochten jongen met idealen en durf. Het verhaal is enigszins traag, en kon mij helaas niet bijzonder boeien. Er zitten leuke passages in maar te weinig om dit nou een schitterend boek te noemen. Oftewel sterk overgewaardeerd naar mijn mening.

(E)lit(er)air Nederland zal plat gaan op deze geschreven teksten. En daarvoor verdient Wieringa een pluim; mooi uitgebalanceerde zinnen. Echter een boeiend verhaal voor de gemiddelde lezer is het niet. Ik begon met goede moed aan het boek, maar na zestig pagina's gooi ik de welbekende handdoek in de ring. Teveel van hetzelfde, weinig spanning, slappe conversaties, te voorspelbaar.

Aangezien diverse andere recensies van lezers schrijven over een spannend 2e deel ben ik niet van plan me daar in te verdiepen. Weggegooid geld en tijd