Verzwegen

Leest lekker en vlot, leuk om vanuit het perspectief van alle hoofdpersonen te lezen, maar het verhaal zit niet helemaal juist in elkaar. In hoofdstuk 27 spreekt Fred in eens over de moord op Karnhof...? En de namen Suzan en Lieke zijn een keer omgedraaid en zo nog enkele foutjes. En het einde is helaas abrupt en relatief open. Het thema is goed en sterk en had m.i. Veel meer uitgediept kunnen worden.

Het boek is niet wat je van Appel zou mogen verwachten. Geen opbouwende spanning en geen verdieping van de personages. Lijkt geschreven te zijn om het schrijven zelf maar biedt geen echt leesvermaak. Bovendien een aantal slordigheden in de tekst door naamsverwisseling. Bij de laatste bladzijde vraag je je echt af waarom je het boek helemaal uitgelezen hebt want er komt geen spannende of verrassende wending.

Verzwegen telt in totaal 30 toegankelijke genummerde hoofdstukken die geschreven zijn in afwisselend perspectief. Dit perspectief kan binnen een hoofdstuk veranderen maar de onderscheiding daarin is gemakkelijk te herkennen. De ene keer leven we mee vanuit Suzans oogpunt, de andere keer vanuit Ron of Fred.

Bij een literaire thriller verwacht ik spanning en sensatie en dat heb ik in Verzwegen jammer genoeg wel een beetje gemist. Het verhaal kabbelt vooral in het begin maar een beetje voort en pas op het eind komt er wat spanning om de hoek kijken. Niet de spanning waarbij ik op het puntje van mijn stoel zit of bij het naar bed gaan een extra rondje doe om te kijken of alles is afgesloten…

Ik vond dat alles eigenlijk wel een beetje gemakkelijk ging. Suzan die vrij eenvoudig de betekenis achter het krantenartikel achterhaalt en vandaar uit ogenschijnlijk eenvoudig haar leven voortzet terwijl er toch best veel veranderingen plaatsvinden.
Fred die op eigen benen komt na een periode van opsluiting en tbs maar die nog vrij gemakkelijk terugvalt in zijn oude gedrag als je het mij vraagt.
De gekruiste wegen van Suzan en Fred daar wil ik niet teveel over loslaten want dat is eigenlijk de essentie van het verhaal. Maar ook daarover vind ik dat alles zeer eenvoudig als aannemelijk wordt aangenomen zonder verder onderzoek (of althans dat is niet naar voren gekomen uit het verhaal voor mij).
En dan is daar nog Ron die mooi weer speelt tegenover zijn vrouw maar er daadwerkelijk een andere waarheid op nahoudt.

Naar mijn idee is het einde ook niet geheel afgerond, ik bleef met nog enkele vragen achter die je op verschillende manieren zou kunnen beantwoorden. En in dit geval had ik het toch fijner gevonden dat het wat meer afgerond zou zijn. Zonder hierbij mijn bedenkingen weer te geven ivm spoilers want daar zit uiteindelijk niemand op te wachten.

Al met al vind ik Verzwegen geen hoogvlieger en zijn mijn hoge verwachtingen helaas niet uitgekomen. Het zal mij echter niet weerhouden om in de toekomst weer een werk van Appel op te pakken want uit eerdere leeservaringen van zijn werk heb ik andere bevindingen dan deze.

Uiteindelijk heeft Verzwegen mij wel enkele uren leesplezier geboden dus ik raad je aan om zelf te oordelen wat je er van vindt. Lees het boek en laat je het mij daarna weten?

Deze review verscheen als origineel en uitgebreider via mijn boekenblog.

Geschreven bij Verzwegen

Ik heb me wel een paar uurtjes vermaakt met dit boek van René Appel, het verhaal vond ik prima, maar er zat totaal geen spanning in.
Het was in mijn beleving meer een roman, dan een thriller..

Als Trudy, de moeder van Suzan, op haar sterfbed ligt vraagt Suzan nogmaals en nu voor de laatste keer wie haar biologische vader is.
Haar moeder murmelt een paar woordjes en dan overlijd ze. Trudy huurt een privédetective om te achterhalen wie nu de vader is..
Het huwelijk van Trudy komt in zwaar weer terecht, want ze hoort van haar vriendin dat haar man Ron vreemd gaat…

De titel “Verzwegen” vond ik niet echt op zijn plaats, want je komt eigenlijk direct al te weten wie de vader is. Bovendien wordt direct verteld met wie Ron een verhouding heeft, dus er zitten geen verassende elementen in het verhaal. Het is wel een lekker boek om te lezen, maar ook niks meer. Ik was teleurgesteld
dat in deze “literaire thriller” totaal geen spanning aanwezig was en het plot was ook niet sterk. Jammer!

Verzwegen was mijn eerste kennismaking met René Appel en ik moet zeggen, het smaakt naar meer. Het verhaal is vlot en afwisselend geschreven waardoor het op geen enkel moment saai wordt. Spannend is het verhaal eigenlijk niet, pas aan het eind van het boek wordt het dat wel. Maar dan is het verhaal ook opeens afgelopen en blijf je als lezer toch wel met een onbevredigend gevoel achter. Jammer....

Voordelige koop maar matige kwaliteit.

René Appel is een van de Nederlandse grootmeesters in het genre van de psychologische thriller. Hij is neerlandicus en was van 1994 tot 2003 bijzonder hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam. Daarna werd hij fulltime schrijver.
De verhalen van Appel zijn steeds opgebouwd rond alledaagse situaties die bij wijze van spreken in de achtertuin van de lezer zouden kunnen voorkomen.
Het recentelijk verschenen boek “Verzwegen” is zijn dertigste thriller, een prestatie van formaat. En wat voor een boek! De constante kwaliteit die Appel in zijn werk tentoonspreidt, komt ook in dit boek tot zijn recht.

Hoofdpersoon in “Verzwegen” is Suzan Steenbergen wier moeder Trudy in het begin van het verhaal na een herseninfarct overlijdt. Trombolyse vermag het tij niet te keren.
Suzan is enig kind en heeft haar vader nooit gekend. Haar moeder heeft nimmer iets over haar vader willen vertellen.
Bij het opruimen van de spullen en bescheiden van Trudy vindt Suzan enkele opmerkelijke dingen die haar lang verdrongen vraag over haar afkomst nieuw leven inblazen.
Suzan is getrouwd met Ron. Samen exploiteren ze “Alles & Nog Wat”, een winkel in tweedehands meubelen. Hun huwelijk komt door het gedrag van Ron geleidelijk onder druk te staan. En dat gaat van kwaad tot erger.

Fred van der Haar is een tbs-er met proefverlof. Hij doet als keukenhulp in restaurant “Smaeck” zijn best om zich goed te gedragen terwijl hij door de kok Jos vreselijk getreiterd wordt. Na een bezoek van culinair recensent Karnhof aan het restaurant ontstaat een explosieve sfeer die welhaast tot problemen moet leiden.
Personen van diverse pluimage verschijnen gaandeweg het boek ten tonele. De aantrekkelijke Lieke, restauranteigenaar Bastiaan, meneer Berkelmans, directeur van Bermeta en oud-werkgever van Trudy, buurwinkelierster Vicky, reclameschrijver Tibo en rechercheur Hotze Mulder drukken elk hun eigen stempel op het verhaal.

René Appel is, het mag niet verbazen van een gelouterd taalkundige, zeer taalvaardig. Zijn schrijfstijl wordt gekenmerkt door vloeiende, goed gestructureerde zinnen zonder moeilijke woorden die snel en treffend de situatie schetsen en het karakter van de personen in het verhaal de nodige diepgang geven. De zielenroerselen van de betrokkenen worden fraai opgetekend en de dialogen zijn zeer natuurlijk en bijna vanzelfsprekend.

De plot van het verhaal is even eenvoudig als verrassend. Vele alledaagse problemen passeren op boeiende wijze de revue. Het verhaal staat zoals bij Appel vrijwel steeds het geval is, niet bol van de spanning en kent ook geen gruweldaden van enige betekenis, maar is gecentreerd op de lotgevallen en de denkwereld van mensen die met lastige problemen worden geconfronteerd.

Dát is het genre van Appel, en daarin is hij een van de allerbesten.
“Verzwegen” houdt de lezer vanaf de eerste bladzijde in zijn ban en dat blijft tot het onverwachte einde van het verhaal voortduren.
Het boek is foutloos en zeer lezenswaardig.
Het verhaal is in zijn eenvoud zó goed en consistent dat het de niet vaak toegekende vijf sterren krijgt.

Door de prettige schrijfstijl leest het verhaal erg vlot, het pakte me direct. Voor hoofdrolspeelster Suzan kreeg ik gelijk sympathie, ik zou zo met haar een glaasje wijn willen drinken, een geliefde bezigheid van haar als ze even stoom moet afblazen. Ze krijgt in korte tijd nogal wat ellende te verduren. Na het overlijden van haar moeder komt ze erachter wie haar vader is. Ze kan haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en gaat op zoek naar hem. Of dat een goed idee is ontdek je tijdens het lezen. Ook in haar relatie gaat het flink mis. Aan het einde wordt het verhaal pas spannend en komt de vaart er pas goed in.
Ik baalde een beetje van het einde maar hierover verklap ik niets, daarvoor moet je het boek zelf lezen.
De conclusie is dat ook dit boek geen onvergetelijke indruk heeft gemaakt maar me wel een paar lekkere ontspannen leesuren heeft opgeleverd.

Geschreven bij Verzwegen

Hij schrijft los uit de vuist.
Heeft dit boek nog een aanrader nodig?
Lezen dus!

Geschreven bij Verzwegen

Het is heel simpel om enooks te downloaden. Je kan ze nadat je ze nesteld hent, meteen lezen.