De aanval op de natiestaat

Geschreven bij Aanval op de natiestaat

Thierry Baudet noemt zichzelf conservatief, wat niet betekent dat hij per definitie ‘rechts’ of ‘behoudzuchtig’ zou zijn. ‘Conservatief’ is ook niet hetzelfde als ‘regressief’, meent hij. Ook conservatieve mensen willen vooruit, maar geleidelijk aan, met behoud van het goede, en zeker niet door het opleggen van een nietsontziend ideologisch systeem. Of zoals Thierry Baudet het zelf met een mooi beeld beschrijft: ‘conservatisme is de met water en bloemen gevulde vaas voorzichtig willen verplaatsen’.
Hij benadrukt direct in het begin van zijn boek dat hij vóór samenwerking tussen de verschillende landen van Europa is: uitwisselingsprogramma’s op alle mogelijke terreinen, handel drijven, internationaal overleg over bijvoorbeeld het milieu, de inkoop van gas, CO2-uitstoot, satellietgebruik, enz. Zolang deze samenwerking op vrijwillige basis gebeurt en de afzonderlijke landen die deelnemen inspraak blijven houden op dat wat ooit is afgesproken, heeft Baudet daar geen enkel probleem mee, dan is er eenvoudigweg sprake van intergouvernementele samenwerking tussen soevereine landen. Maar de manier waarop de samenwerking tussen de Europese landen gestalte heeft gekregen is heel anders. Het probleem van de EU is dat de afzonderlijke landen weliswaar bereid zijn bepaalde delen van staatstaken uit handen te geven maar lang niet alles. En dat kan niet, volgens Thierry Baudet. Alleen al de gedeelde munt vraagt om een centraal begrotingstoezicht. Dit betekent dat er uiteindelijk een Europees ministerie van Financiën moet komen die de begrotingen van de afzonderlijke lidstaten controleert. En dit betekent weer dat alle nationale beslissingen en regelingen waarmee substantiële kosten gemoeid zijn ook onder het bereik van Brussel zullen gaan vallen. Te denken valt aan afwegingen rondom het pensioenstelsel, de huizenmarkt, de hypotheekrenteaftrek, het sociale zekerheidsstelsel en de zorg. Wie de logica van de Europese Unie consequent doordenkt, kan er niet omheen: een supranationaal Europa dwingt op termijn tot overdracht van soevereiniteit en de vorming van een nieuwe staat: de Verenigde Staten van Europa. Maar betekent dit dan dat we geen keuze meer hebben? Dat een Europese superstaat onafwendbaar is? Nee, meent Thierry Baudet, we moeten geen sprong vooruit willen maken zoals D66 bijvoorbeeld beoogt, maar we moeten al helemaal niet blijven voortmodderen, waar de PvdA voor lijkt te kiezen, want dat is nog gevaarlijker. Volgens Baudet moeten we op zoek naar een uitgang en daartoe doet hij in zijn boek een eerste aanzet. De mogelijkheden om de macht van supranationale instanties in te perken (en meer intergouvernementeel te maken) zijn legio en die vele mogelijkheden verdienen een serieus debat.
Ik vind dat Baudet hier wel een punt heeft. De Europese Unie is tot nu toe veel te veel niet meer dan een abstract idee dat van bovenaf is opgelegd, er zit geen leven in en het heeft ook veel te weinig steun van grote delen van de bevolking. Nu Baudet zelf aan de verkiezingen meedoet met zijn Forum Voor Democratie is het wellicht tijd om dit boek nog eens ter hand te nemen. En of je na lezing van 'De aanval op de natiestaat' nu concludeert dat we juist een sprong vooruit moeten doen met Europa of dat er beter een paar stappen terug moeten worden gedaan, dat voortmodderen geen optie is wordt overtuigend aangetoond. Ook maakt Baudet zeer aannemelijk dat er wel degelijk een uitweg is en dat alleen al is positief nieuws. De mantra die keer op keer wordt gebruikt dat er nu eenmaal geen andere optie is en dat we dus wel door moeten gaan met Europa wordt door Thierry Baudet in ‘De aanval op de natiestaat’ op overtuigende wijze ontmanteld en dat vind ik zijn grootste verdienste.

Geschreven bij Aanval op de natiestaat

goed boek. Degelijk en tegelijk ook meninggevend , zonder te opdringerig te zijn. Echt knap
Het boek heeft ook iets journalistieks, en dat bedoel ik positief. "Zonder wij gaat het niet" , het motto, zie ik als eindconclusie van het boek....

Geschreven bij Aanval op de natiestaat

Goed boek.

Geschreven bij De aanval op de natiestaat

Een helder betoog over nut, noodzaak en historie en de natie-staat en een sterke argumentatie over waarom die wordt aangevallen.
Vooral de rol die de Europese Unie hierin speelt heeft mij na lezing verrast en zorgen gebaard. Ik was bepaald geen Euro-scepticus en ben dat nog steeds niet, maar dit boek heeft mij wel aan het denken gezet over Europa en de minder plezierige kantjes ervan voor onze democratische rechtstaat en de soevereiniteit die daarbij hoort.
Ook het Amerikaanse standpunt over het Internationale Strafhof begrijp ik na lezing een stuk beter, de nuances die de schrijver te berde brengt waren mij eerder ontgaan.

Hulde aan Thierry Baudet voor dit heldere verhaal.

Geschreven bij De aanval op de natiestaat

Voor iedereen die zich een mening wil vormen of wil discusieren over waar het met Europa heen moet gaan is dit boek een topper. Het geeft een perfecte analyse van de onmogelijkheid om tot een Europese staatsvorm te komen zonder de natiestaten volledig af te breken. Alleen op grond van verdragen tussen soevereine staten, zonder supranationale organisaties, heeft de Europese eenheid een kans van slagen.

Gestructureerd en overtuigend. Heeft een D66 er die gelooft in een federaal Europa aan het twijfelen gebracht.

Geschreven bij De aanval op de natiestaat

Mijn persoonlijke mening is dat dit boek lezenswaard is, maar ook goed onderbouwd is. Om een oordeel over te vellen over Thierry Baudet is dit een must!

Geschreven bij De aanval op de natiestaat

Goeie analyse van de geschiedenis en de hedendaagse gang van zaken

Geschreven bij De aanval op de natiestaat

Verhelderend

Geschreven bij De aanval op de natiestaat

Pluspunt van dit artikel: voordelige koop