Dodenberg Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Dodenberg

Verhaallijn: Brussel 1920: de gerechtelijke politie van het parket maakt zijn opmars onder leiding van Lode Pynaert samen met zijn rechterhand en schoonzoon Cyriel De Cruyenaere. Hun eerste zaak is al meteen geen doetje, een vrouw wordt voor haar huis vermoord. Geen getuigen en zo dus ook geen nuttige informatie. Al snel volgen er meer pogingen tot moord, allemaal op vrouwen van Brusselse volksvertegenwoordigers, die zwaar verminkt achter blijven. Beide politiemannen zitten met hun handen in het haar, tot er zich een nuttige getuige meldt, de dader zou namelijk een masker dragen. Kunnen ze met de hulp van de krant de dader te pakken krijgen? Naast deze gecompliceerde zaak worden ze ook nog eens belast met een vergiftigingszaak en de opmars van cocaïne in de stad.

Het werd nog eens tijd voor een boek van eigen bodem, en dan nog eentje waarmee ik mijn grenzen verleg. Twee vliegen in één klap! Historische romans zijn niet echt mijn ding, maar deze is namelijk gebaseerd op waargebeurde feiten uit de jaren 1920 die het net allemaal nog iets gruwelijker maken tijdens het lezen. Dodenberg vertelt afwisselend twee verschillende verhaallijnen, de moord(pogingen) op de vrouwen van de volksvertegenwoordigers en anderzijds de vergiftigingszaak. De ene net iets ingewikkelder dan de ander, vooral door de vele personages en afwisseling van gebruik van voor- en achternamen door elkaar. Beide verhaallijnen worden uiteindelijk samengevoegd op het einde wat een leuke twist is. De schrijfstijl is enorm vlot, ondanks hier en daar het gebruik van dialect en Franse fragmentjes. Ook is er een flinke portie humor verwerkt tussen de hoofdpersonages die zorgen voor een luchtigere sfeer ondanks de lugubere zaken waar ze zich mee bezig houden. De sfeer die beschreven wordt uit de jaren ‘20 is uniek, hierdoor besef je dat niet alles zo gemakkelijk gaat als vandaag en dit heeft wel zijn charmes. Dodenberg was een prima boek om mijn grenzen nog eens te verleggen, maar toch heb ik liever hedendaagse verhaallijnen waar ik mij meer kan in inleven. Maar als jij je net wilt onderdompelen in onze geschiedenis, dan is deze het lezen waard. Een mooie 3,5 ster ⭐

Geschreven bij Dodenberg

Goris & Pauwels is het gouden speurdersduo waar Christian De Coninck in 2007 min of meer noodgedwongen zijn schrijverscarrière mee is gestart. Nu weten ze bij de Politie Brussel Hoofdstad niet beter dan dat hun woordvoerder niet alleen commissaris is maar ook een verdienstelijk auteur. Inmiddels heeft hij vijftien delen van de Stijn Goris -reeks gelanceerd en kwam onlangs het vierde deel van de Lodewijk Pynaert-reeks op de markt; Dodenberg. Deze serie speelt in, en kort na WO-I.

Een moordenaar heeft het in Brussel op vrouwen uit de zogenaamde bourgeoisie gemunt. Nagenoeg iedere dag wordt een vrouw verminkt, terwijl de eerste ook wordt gedood. De verminking is steeds in het gezicht en varieert van een oog uitsteken of oor afsnijden samen met een kogel vanaf de zijkant door het gelaat te schieten. De Cruyenaere en Pynaert staan voor een groot raadsel. De aanslagen volgen elkaar sneller op dan de beide parketpolitiefunctionarissen van Brussel kunnen onderzoeken.
Daarnaast worden ze ook nog geconfronteerd met een vermoedelijke vergiftigingszaak van fabrieksdirecteur Jozef Beckers en zijn echtgenote…

++ ‘Kinderen haalden onafgebroken de kolen uit de opslagplaats en vulden de vuren aan. Door aan het koord van de enorme blaasbalgen te trekken, wakkerden ze de vuren aan’ ++

Het verhaal speelt zich ongeveer een eeuw gelden af en is ook volledig in die tijd neergezet. Met de technische en technologische mogelijkheden die in de jaren twintig van de vorige eeuw voorhanden waren, laat de auteur de onderzoeken van hoofdcommissaris Lode Pynaert en Cyriel De Cruyenaere de lezers meebeleven. Zoals bekend hebben beiden in WO-I gediend en is Pynaert door De Cruyenaere na de oorlog meegetroond naar Brussel.
In dienst van het Parket van Brussel doet Pynaert er alles aan om zich te bekwamen in het politievak. Dat dit soms tot hilarische taferelen leidt moge duidelijk zijn. Al snel kan hij het goed vinden met de dochter, Antoinette Pynaert, iets waar zijn leermeester aan moet wennen en extra alert moet zijn op zijn protegé.

Het verhaal is niet grotesk van opzet maar wel vermakelijk en sfeervol. Inmiddels hebben beide protagonisten hun nut bewezen en spelen ze hun rol met verve. Volledig in het decor van vroeg twintigste eeuw met alle attributen die nodig zijn om het in de juiste sfeer te brengen. Als voorbeeld zijn daar natuurlijk die auto die voorzichtig zijn opmars doet in de gemeenschap en ook de vermeende onschuldigheid van cocaïne en de normaal gevonden kinderarbeid wordt duidelijk neergezet. Nu heeft men over deze onderwerpen een volledig andere mening. Ook is het verrassend te lezen dat een aantal opleidingen in die tijd alleen in de Franse taal werden gedoceerd.
De Coninck heeft zich bijzonder goed van zijn taak gekweten en in een tijdsverloop van twee weken een smaakvol avontuur kunnen laten afspelen.

Samengevat geeft Dodenberg een goede aansluiting op de vorige drie boeken uit de Cruyenaer & Pynaert-reeks waarin de lezer zich, rustig achteroverleunend, aan de naoorlogse periode van honderd jaar geleden kan overgeven en snuiven aan de sfeer die het leven toen uitademde. De doden en verminkte slachtoffers ten spijt kan deze lezer het volledig eens zijn met de uitgever die een stimulans is voor het voortbestaan en blijft geloven in de reeks.
Een politieroman om even zorgeloos weg te glippen uit de hedendaagse snelle wereld…

Eindoordeel: 4,0 sterren

Spanning: 3 sterren
Plot: 4 sterren
Leesplezier: 4 sterren
Schrijfstijl: 4 sterren
Originaliteit: 4 sterren
Psychologie: 3 sterren

Geschreven bij Dodenberg

Omdat Christian De Coninck, in het dagelijkse leven commissaris bij de politie van Brussel, in 2005 door ziekte niet aan het werk kon, gebruikte hij die gedwongen rustperiode om een aantal politieromans te schrijven. De eerste daarvan was De Praagse connectie, dat in 2007 is uitgebracht. Dit was tevens het eerste deel van een serie rond de politiefunctionarissen Stijn Goris en Stef Pauwels. Zeven jaar later startte hij een nieuwe serie die zich in en na de Eerste Wereldoorlog afspeelt en waarin Lode Pynaert de belangrijkste rol heeft. In 2021 verscheen Dodenberg, het vierde deel van de reeks.

Voor de deur van haar woning wordt de echtgenote van een volksvertegenwoordiger vermoord. Onder leiding van commissaris Lode Pynaert gaat de nog niet zo lang geleden opgerichte politie van Brussel op onderzoek uit. Terwijl dit onderzoek nog in volle gang is, worden er de dagen erna aanslagen gepleegd op een aantal vrouwen. Daarbij wordt hun gezicht ernstig verminkt. Hoewel er niet veel getuigen zijn, weet men wel te vertellen dat de vermoedelijke dader een deels gemaskerde man is. Daarnaast krijgt Pynaert ook nog met een ander voorval te maken, een vermoedelijke gifmoord op een rijke fabrieksdirecteur. Weet hij beide zaken op te lossen?

Dodenberg is een verhaal dat zich in een tijdsbestek van twee weken én in 1920, dus vlak na de Eerste Wereldoorlog, afspeelt. De sfeer van het begin van die jaren ’20 wordt prima weergegeven, het is goed te merken dat de oorlog net achter de rug is, er heerst nog wat verdeeldheid onder de bevolking en de organisatie van de gerechtelijke politie staat nog in de kinderschoenen. Gezien dit laatste lijkt het er daarom soms op dat Pynaert en zijn team enigszins amateuristisch bezig zijn. Niet onlogisch, niemand weet immers hoe een politieapparaat werkt. Ze weten zich echter prima te redden en vooral de onbevangenheid van inspecteur De Cruyenaere is verfrissend. Hij doet zijn werk goed, is leergierig en slim en daarom is het wel eens verbazingwekkend dat hij op zijn tijd als wat dommig wordt neergezet.

Ondanks de korte tijdspanne is het een vrij traag verlopend verhaal, waarin eveneens niet veel actie in voorkomt. Het heeft twee verhaallijnen die inhoudelijk niets met elkaar te maken hebben. De enige overeenkomst tussen beide subplots zijn enkele personages en daar blijft het dan ook bij. De misdaden die gepleegd worden zijn, hoewel ze uiteraard niet door de beugel kunnen, niet buitengewoon spectaculair, er kan van worden gezegd dat ze precies in het tijdsbeeld van toen passen. Het verhaal bevat een miniem aantal plotwendingen, maar die zijn echter niet zo opzienbarend, de verhaallijn wordt er namelijk niet echt anders van. Hierdoor bevat het eigenlijk ook geen spanning, ondanks dat de lezer wel nieuwsgierig is hoe Pynaert en zijn mensen de misdaden, waarvan in een vroegtijdig stadium al is te voorzien hoe ze in elkaar steken, gaan oplossen.

De schrijfstijl van De Coninck is luchtig, bijzonder toegankelijk en bij tijd en wijle heeft de auteur wat humor in de dialogen en interacties verwerkt. Omdat het verhaal in de tweetalige stad Brussel is gesitueerd, wordt er ook wel eens gebruikt gemaakt van een enkel Frans woord. Voor de lezer die die taal niet machtig is, is echter wel duidelijk wat ermee bedoeld wordt. Anders is dat met een fragment in Vlaams, of beter Brussels dialect. Daarvan is niet helemaal helder wat er exact gezegd word, een uitleg in het Nederlands is er namelijk niet. Dit is jammer, maar niet onoverkomelijk.

Dit vierde deel van de Pynaert-reeks kan op zich afzonderlijk van de voorgaande gelezen worden, maar om de terugkerende personages beter te kunnen plaatsen, is het aan te raden om bij nummer één van de serie te beginnen. Qua verhaal is Dodenberg onderhoudend en lijkt er vooral op gericht om de lezer te ontspannen.

Geschreven bij Dodenberg

Een aangenaam boek om te lezen, geen zware zinsbouw, leest gemakkelijk ... een echt vakantieboek