Het achtste boek

“Zo werkt het met liegen. Als je eenmaal begint, kun je niet meer stoppen. Je moet de leugen volhouden tot aan het einde.”

Alex Pavesi behaalde een doctoraat in de wiskunde en werkte als boekverkoper. Deze kennis en ervaring én zijn voorliefde voor thrillers resulteert nu in een amusant debuut, Het achtste boek.

Julia Hart is redacteur bij de kleine uitgeverij Blood Type Books. Zij wil het boek The White Murders, dertig jaar geleden door Grant McAllister geschreven, heruitgeven. Julia zoekt Grant op in zijn strandhuis, gelegen op een mediterraan eiland. Grant leeft hier bijna in afzondering. Zijn vrouw en zijn werk heeft hij achter zich gelaten. Deze gewezen wiskundeprofessor is een mysterieuze man die maar weinig lost over zijn verleden. Kan Julia daar verandering in brengen?

Julia en Grant bespreken samen het manuscript van The White Murders dat uit zeven fragmenten bestaat. Deze zeven korte verhalen behandelen telkens een bijzonder moordmysterie. De fragmenten zijn namelijk gebaseerd op een wetenschappelijk artikel dat Grant schreef, een studie naar de mathematische structuur van moordmysteries.

Deze wiskundige benadering is knap beschreven! Ken je de venndiagrammen en deelverzamelingen nog? Stop daar slachtoffer, dader en detective in, en je kan ontelbare combinaties maken! Meerdere slachtoffers bijvoorbeeld, of de dader die voor detective speelt, of het ontbreken van een lijk,… Het is onvoorstelbaar hoeveel mogelijke combinaties er zijn!

Julia leest steeds één verhaal voor. Dit wordt dan wiskundig ontleed door Grant en uitgepluisd door Julia. Zij ontdekt tegenstrijdigheden in de mysteries. Als ze Grant hiermee confronteert blijkt dat hij zich niet alles meer herinnert van de periode waarin hij de verhalen schreef. Zijn de tegenstrijdigheden bewust in de verhalen verwerkt? Of houdt Grant iets verborgen? En waarom is er voor de titel The White Murders gekozen? Verwijst dit naar een onopgeloste moord in 1940, rond de tijd dat Grant zijn verhalen schreef? Of is alles toeval…

Het achtste boek bevat dus verhalen in een verhaal, een fijne opzet vond ik. De sfeer van de zeven korte mysteries is vaak luguber en macaber. De gesprekken tussen Julia en Grant en de verhalen vloeien mooi in elkaar over, een vlot leesbaar geheel. Misschien hadden de twee hoofdpersonages niet veel diepgang, maar dat stoorde me niet binnen de context. De originele twist op het einde is een mooie afsluiter en meteen een verklaring voor de titel.

Het fijne aan Het achtste boek is dat je als lezer zelf mee gaat nadenken. De wiskundige theorie klinkt best logisch, maar er zijn behoorlijk veel varianten. De tegenstrijdigheden zaten vaak in kleine details die ik over het hoofd had gezien, meestal werd ik gewoon op het verkeerde pad gezet. Thrillers en misdaadverhalen zal ik vanaf nu toch net iets anders beleven, meer oplettend. Ik heb genoten van dit vermakelijk en interessant boek, 3,5 welverdiende sterren!

“Dood door ongeluk. Ik heb dat altijd een rare uitdrukking gevonden. Alsof je ook door geluk om het leven kan komen.”

Let op momenteel is Het achtste boek alleen als ebook beschikbaar. Vanaf 18 mei 2021 ligt het fysieke exemplaar in de winkels

Dertig jaar geleden schreef Grant McAllister zeven verhalen die samen de bundel The white murders vormden en verdween daarna van de rader. Redacteur Julia besluit hem op te zoeken om zijn verhalen opnieuw uit te geven. Maar de verhalen zitten vol foutjes die lijken te verwijzen naar een echte moord. Julia lijkt al snel met een dubbele agenda naar Grant te zijn gekomen.

Wat is Het achtste boek een intrigerend verhaal! Dat begon al met de opbouw. We lezen steeds een verhaal uit de bundel die Grant schreef waarna er door Grant en Julia over gediscussieerd wordt en Julia vertelt wat er volgens haar niet klopt aan het verhaal, ook verteld Grant wat over zijn schrijfproces en aan welke voorwaarde een thriller moet voldoen. Door deze opbouw ga je als lezer al snel meedenken tijdens de verhalen uit The white murders en probeer je al voor het einde van elk verhaal erachter te komen wie de dader is en waarom, het lijkt haast een escapeboek zo intens ben je bezig om het mysterie te ontrafelen. Doordat er daarnaast ook nog verschillende vragen worden opgeworpen tijdens de gesprekken tussen Grant en Julia ontstaat daar al een heel nieuw mysterie voor de lezer wat ervoor zorgt dat je tot het einde geboeid blijft.

Alex Pavesi heeft met maar twee personages in zijn boek Het achtste boek toch ontzettend interessant gemaakt en zorgt ervoor dat deze twee personages zich ook ontwikkelen door het boek heen waardoor je makkelijk met ze kan meeleven en hun emoties en handelingen beter gaat begrijpen.

Het achtste boek heeft een goedlopend plot zonder onrealistische situaties en bevat meerdere leuke een onverwachte twists waardoor je als lezer steeds nieuwsgierig blijft naar wat gaat komen. Doordat het boek draait om de murder mystery verhalen die Grant heeft geschreven merk je ook dat het gehele boek onder dit genre valt en het dus net wat anders is dan een typische thriller van deze tijd maar dat vond ik persoonlijk juist ontzettend leuk om te lezen!

Door al het bovenstaande kan ik dit boek daarom vooral aanraden voor mensen die wel houden van een denkspelletje en van een goede ouderwetse murder mystery houden!

Alex Pavesi werkte als software engineer voordat hij begon met fulltime schrijven. Hij houdt van puzzels en lange wandelingen, iets wat je ook terugvindt in zijn debuut Het achtste boek.

Lees mijn volledige recensie op www.bookaddict.nl

Toen ik het boek dicht sloeg, had ik wat gemengde gevoelens.

‘Het achtste boek‘ is een leuke detective voor tussendoor. Vooral de zeven verhalen vond ik interessant. Die waren zeker leuk.

De wiskundige analyses vond ik persoonlijk slaapverwekkend, maar ik kan mij voorstellen dat hier fans van zijn.

Als je eenmaal doorhebt hoe de opzet van het boek in elkaar zit, lees je er vlug doorheen. Ook is absoluut wel voelbaar dat er iets sluimert tussen Julia en Grant.

Toch vond ik de ontknoping, vooral de manier waarop, niet goed uitgewerkt. Ik miste echt wel iets aan opbouw aan spanning daarvoor.

Is dit een ijzersterk debuut van Alex Pavesi? Wat mij betreft niet. Wel is het zeker een interessante en op unieke wijze geschreven detective. Je hebt mysteries in een mysterie. Aan het einde van het boek wordt overigens de betekenis van de titel meer dan duidelijk en dat was zeker een leuk detail!

Dit debuut maakt mij wel nieuwsgierig naar een volgend boek, omdat hij qua detective verhalen op het goede spoor zit.

Het boek begint heel sterk. Je wordt direct in een moordmysterie getrokken. Om en om zijn de hoofdstukken verdeeld tussen een kort moord mysterie en de "huidige" tijd waarin Julia de verhalen bespreekt met de schrijver. Verhalen die tientallen jaren geleden zijn geschreven in een zelf uitgebracht werk genaamd "the white murders". De schrijver wilde door middel van een wiskunde formule laten zijn wat de voorwaarden zijn voor een goede moordmysterie, maar ook welke mogelijkheden er allemaal zijn.
Zo worden we steeds meegenomen naar weer een nieuw verhaal wat zich allemaal afspeelt zo rond de jaren '30 en '40 van de vorige eeuw.

Dit concept is enorm origineel en is ook wat mij in beginsel erg naar het boek trekt. Het voelt als allemaal korte verhalen in een waar je steeds weer probeert op te lossen wat zich heeft voorgedaan en wie de moordenaar is. Deze verhalen worden vervolgens door het verhaallijn van Julia aan elkaar verbonden.

Het verhaallijn van Julia was wat mij betreft iets minder interessant. Zonder al te veel spoilers te geven waren een aantal van de aspecten die overduidelijk bedoeld waren als verrassing overduidelijk. Dit zorgde ervoor dat een hoop spanning wegviel.

Ondanks het tegenvallende effect van vooral het einde, was het zeker een vermakelijk boek. Het was heel makkelijk om te lezen en, zeker de korte verhalen, zorgden ervoor dat het moeilijk weg te leggen was. Zonder de anti-climax van de "ontknoping" had ik dit verhaal wellicht een hogere beoordeling gegeven.