Zonder handen

De hoofdpersoon in Zonder handen is de 19-jarige Kat. Kat heeft slechts één doel voor ogen: zo min mogelijk opvallen. Ze slijt haar dagen bij Broodje John, dat feitelijk een ontmoetingsplek is voor verdwaalde zielen. Kat woont in een studentenhuis, maar haar huisgenoten zijn niet bepaald gecharmeerd van de teruggetrokken Kat.

Wanneer Kat op zeker moment, tijdens een feestje notabene, Rif ontmoet, is zij stomverbaasd dat deze charmante jongen juist met haar om wil gaan. Ondanks een ongelukkig begin, ontstaat er een vriendschap tussen de twee. Het geeft Kat zelfs voor het eerst het gevoel ergens bij te horen en ze opent zich voor Rif, waarbij ze hem onder meer vertelt dat ze in het verleden veel gepest is.

“Kat weet niet wat haar meer verbaast. Dat haar huisgenoot weet waar ze werkt of dat deze jongen speciaal voor haar terug is gegaan naar het feest om naar haar te zoeken. Ze voelt een warme gloed in haar buik, hoewel een stem in haar hoofd onmiddellijk zegt dat ze niet zo goed van vertrouwen moet zijn.”

De debuutroman van Sahadat –Drijfhout- las ik destijds met bijzonder veel genoegen en mijn verwachtingen waren derhalve hooggespannen toen ik aan Zonder handen begon. Ik kan u echter melden dat Sahadat mijn verwachtingen ruimschoots heeft waargemaakt. Zonder handen is –zonder meer- een prachtige, rakende roman.

Het boek is geschreven vanuit het perspectief van de hoofdpersoon en dat brengt Kat heel dicht bij haar lezers. Tel daar het vermogen van de auteur bij op om emoties prachtig te verwoorden en je sluit dit boek én de jonge Kat al snel in je hart.
De flashbacks die Sahadat in het verhaal heeft verwerkt komen voor rekening van Aram, wiens identiteit niet werkelijk wordt onthuld, hetgeen een fijn mysterieus tintje aan het geheel geeft.

“Op de grond naast zijn bed blijft hij liggen. Hij weet niet hoelang, hij voelt geen pijn en geen kracht. Hij hoort niets en ziet niets. In zijn hoofd zegt een stem dat hij achter Farah aan moet.”

Sahadat hanteert een fraaie en toegankelijke schrijfstijl die prachtig aansluit bij het verhaal en ze weet haar personages goed te karakteriseren, waarbij niet alleen Kat zeer goed uit de verf komt, maar er ook meer dan voldoende ruimte is voor de andere personages. Bovendien is de verhaalconstructie goed, waarbij het plot wellicht de mogelijkheid biedt om er een vervolg aan te geven?

In elk geval is Zonder handen een ware aanrader met rakende thema’s zoals pestgedrag, liefde, wraak en emoties.

Over de auteur
Ianthe Sahadat (1977) werkt sinds 2007 als journalist bij de Volkskrant, waar zij schrijft over uiteenlopende onderwerpen, waaronder voeding, onderwijs, medisch onderzoek en migratie. Ze studeerde geschiedenis in Leiden en volgde daarna de opleiding dagbladjournalistiek in Rotterdam. In 2011 won Sahadat de journalistieke prijs de Tegel voor beste nieuwsverhaal van het jaar, met haar onthullingen over de wantoestanden op Hogeschool Inholland.

Uitvoering
Uitgever: Prometheus
ISBN: 9789044634617 , 9789044634624
Paperback, 256 pagina’s

Goed geschreven en nergens saai. Sterker nog, steeds als je denkt dat je weet hoe het verder gaat gebeurt er wéér iets wat je totaal niet zag aankomen. Een heerlijk leesboek, ik had het zo uit. (En hoop op een vervolg.)

Wraak. Zoete wraak. Wie dagdroomt daar niet wel eens over? Iedereen heeft wel iets meegemaakt wat die wraakgevoelens oproept. Maar het ook tot in detail uitvoeren...? Daarom is het heerlijk om te lezen hoe de onzekere Kat door de mysterieuze (en soms net te perfecte) Rif wordt verleid om juist dat te doen. En vraag je je af waarom dit specifieke wraakthema niet veel vaker voorkomt in literatuur, films of series. Verder wil ik niks over de inhoud verklappen!
Wel over hoe het geschreven is. Sahadat zuigt je het verhaal in met haar zwierige en prettige stijl (zo'n stijl waarvan wie niet precies kan zeggen waarom, maar die je met onzichtbare hand als mak lammetje meevoert). Tussen de regels door vol met grappige, rake observaties. Het leest als een script voor een spannende serie of film. Michiel Huisman als Rif? En Kat gespeeld door ...? Inkoppertje voor Netflix!

Dit boek kroop onder mijn huid. Het personage Kat deed me aan mezelf denken: introvert en liever in haar eigen wereld, maar toch ergens bij willen horen. Soms was dat pijnlijk. Ik heb eigenlijk maar één minpunt: het einde kwam een beetje abrupt. Maar dat zette me wel weer aan het denken, dus misschien ook niet.
Wat mij betreft een aanrader, zeker als je net als Kat student bent of in die leeftijd.

Is het een roman, een thriller, een young adult boek? Tijdens het lezen stelde ik mezelf constant deze vraag. Het boek deed namelijk soms wat knullig aan, maar ik genoot van de scherpe observaties van Sahadat. Het verhaal is echter soms wat ongeloofwaardig, maar het sprak me wel aan. Is het de toon die een deel van Sahadats ziel lijkt bloot te leggen? Of is het juist dat knullige, alsof ze zelf ook aan het zoeken is naar de schrijfstijl waarin ze haar verhaal vertelt? Hoe dan ook, ik wilde het per se uitlezen.
Ik ontmoette Sahadat tijdens @frontaalpodium en het leek alsof ik naar mezelf zat te luisteren. Haar debuut las ik al eerder. Ook mooi, maar dit was duidelijk een roman; de schrijfster schrijft over een fase uit haar eigen leven. Ook in dit tweede boek denk ik autobiografische elementen te herkennen. Ze schrijft over haar zwarte vader en hoe het was om er nooit helemaal bij te horen; een actueel thema. Ze heeft het zelfs over de ‘Black lives matter’-beweging.
Het verhaal gaat over wraak, maar ook over liefde, afwijzing en pesten. De hoofdpersoon is de 19-jarige Kat die zich vooral met zo weinig mogelijk bemoeit. Ze leidt een rustig leven en is net een bang vogeltje. Als ze de mysterieuze Rif ontmoet, verandert ze, maar niet per se positief. Het einde is verrassend en roept om een vervolg. Door de ongeloofwaardige gebeurtenissen denk ik dat dit een perfect young adult boek is. Ook al vind ik Sahadat een heel interessant mens, ik kan er toch niet echt literatuur van maken. Wel de moeite waard overigens.

Mooi, spannend en aangrijpend boek. Goed geschreven, in één ruk uitgelezen. Een aanrader!
De schrijfster is journaliste Ianthe Sahadat van de Volkskrant, ik kocht het boek omdat ik haar artikelen graag lees. Ik wil niet teveel verklappen, maar 1 van de thema's is pesten. De psychologie van het slachtoffer wordt goed beschreven, pijnlijk herkenbaar.
Fascinerende cover ook.

Goed geschreven, spannende coming of age roman. Topper.

Even er in komen, en dan neemt het boek je helemaal mee. Prettig geschreven, met name de broodjeszaak zie je zo voor je. En spannend natuurlijk, hoe loopt dit af?

Het boek leest als een trein. Sterk en vlot geschreven waarbij de zielenroerselen van een jonge vrouw prachtig tot leven komen in een zeer mysterieuze relatie.. de afhankelijkheid van en tegelijkertijd afstand tot de jongen is woord voor woord voelbaar, waarbij beiden hun eigen beladen geschiedenis met zich meedragen. Spannend blijft het boek tot het einde.