De experimenten roman

Waar gaat het boek over?
Vijftig jaar lang hebben ze elkaar niet gezien of gesproken. Maar nu is Alma ziek en dit weekend is er niemand anders om voor haar te zorgen dan haar stiefdochter Charlie. Zodra ze terug is in het huis van haar jeugd weet Charlie weer waarom ze het al die jaren geleden voorgoed heeft verlaten. Maar dan begint Alma te vertellen: over hoeveel mensen er in een kolenwagon passen; de eeuwige honger; over de experimenten in Blok 10 van Auschwitz. Kan een gruwelijke getuigenis een levenslange verwijdering overbruggen?
-
Dit is een totaal ander boek dan we gewend zijn van Marion Pauw. Geen thriller, maar een waargebeurd verhaal. Marion kreeg dit verhaal te horen met de vraag of ze ook iets deed met waargebeurde verhalen? Na het verhaal gehoord te hebben, wist ze dat ze er iets mee moest doen. Dit moest verteld worden, zodat deze gruwelijkheden niet vergeten worden.
Wat vond ik van dit boek?
Wat een mooi en indrukwekkend verhaal! En Marion Pauw kan gewoon zo goed schrijven, dat weten we allemaal. Je vliegt door het verhaal, je wilt weten hoe het verder gaat en hoe het afloopt. Het verhaal is verteld vanuit drie standpunten: het heden, het verleden vanuit Charlie en het verleden vanuit Alma. Je kan alles goed begrijpen, waarom de mensen zo geworden zijn en dingen hebben beleefd zoals ze het hebben beleefd. Dat is volkomen logisch en schrijnend.
Dit is echt een aanrader om te gaan lezen!
Marion Pauw bedankt voor het vertellen van dit verhaal.

Marion Pauw beschrijft het (op waargebeurde feiten gebaseerde) verhaal van een dame die tijdens de Tweede Wereldoorlog in het experimenten blok 10 in Auschwitz heeft gezeten. Daarnaast gaat het over de relatie van deze vrouw met haar stiefdochter, die allerminst goed te noemen is. Toen ik het boek kreeg, ben ik er in begonnen. Ik heb het steeds met moeite aan de kant moeten leggen, zo lekker geschreven! Heb met verbazing, afgrijzen en medeleven gelezen... Echt een aanrader!

Wat een goed boek. Niet weg kunnen leggen. Deed me wel wat. Ga dat lezen!

Een ontzettend mooi boek!
Gruwelijke gebeurtenissen worden op een subtiele en persoonlijke manier beschreven. Je voelt dit boek, niet omdat je in de gruwelijkheid blijft hangen, maar juist omdat het zo persoonlijk is en dan als mens toch ook herkenbaar!
Marion slaagt erin je je in te laten leven in elk personage in het boek.
Ik heb het boek gelezen op de dag dat ik het kreeg, deels staand, nog met mijn jas aan.
Het was lang geleden dat ik zo onder de indruk was van een boek.

Geschreven bij De experimenten

Wat een prachtig boek heeft Marion Pauw geschreven, heel aangrijpend. Ik kon het boek niet meer wegleggen. Heel knap hoe Pauw de verschillende invalshoeken van deze vrouwen heeft beschreven. Een boek dat je aan het denken zet en mij in ieder geval nog lang bij zal blijven.

Geschreven bij De experimenten

Dit is het nieuwe boeken schrijven. De kracht van Marion is zaken benoemen die anderen onbesproken laten. En niet alleen vertellen in een boek, maar de impact laten voelen. Alle menselijke aspecten van emotie komen aan bod. Dit boek raakt diep. Gaat over de situatie waar niemand in wil zitten maar die beleefd is door veel mensen in Auswitch. Het is zoveel meer dan een thriller of waargebeurd verhaal. Het is een boek dat impact maakt, doorgrond is en wat iedereen Moet lezen. Over deze vreselijke gebeurtenis kunnen veel mensen vertellen maar niemand zo beroeren als Marion.

Ik kreeg dit boek aangeraden van mijn boekhandel en het heeft me vanaf de eerste bladzijde gegrepen en me eigenlijk ook niet meer los gelaten. Een heel zwaar onderwerp dat door Marion Pauw op wonderlijke wijze vanuit de vrouwen zelf leesbaar gemaakt wordt, echt een aanrader.

Wat een waanzinnig mooi boek. Bijzonder hoe Marion je door heden en verleden navigeert op een hele fijne manier (dat is niet zo vanzelfsprekend want vaak vind ik dat wat lastig werken). Een paar hartverscheurende stukken deden me zelfs een traantje laten. Ik heb het boek in een ruk uitgelezen en moet er nog vaak aan denken.

Het verhaal De Experimenten, een verhaal gebaseerd op waar gebeurde feiten, gaat over het heden en verleden van 2 hoofdpersonen. Het verleden van stiefmoeder Alma en het verleden van stiefdochter Charlene en het heden van beiden. Het verleden van Alma voert terug naar de Tweede Wereldoorlog, de ontberingen die zij op 18-19 jarige leeftijd in diverse kampen heeft doorgemaakt, de vernederingen, de uithongering en de experimenten hebben haar getekend voor altijd. Jaren later komt stiefdochter Charlene in haar leven en neemt Alma de taak op zich om haar groot te brengen. Dat heeft verregaande invloed op Charlene’s leven, zodanig dat ze haar stiefmoeder 50 jaar niet meer ziet. Maar dan wordt Charlene gevraagd om een weekend op haar zieke stiefmoeder te passen….
Zodra Alma’s verleden in het boek beschreven wordt, komt alles voor de lezer tot leven. Je voelt het leed van Alma en de andere vrouwen in de kampen, je beleeft alles alsof het jou overkomt, zo goed weet Marion Pauw de waargebeurde feiten neer te zetten. Het lijkt of jij in de wagon werd geduwd, dat jij op appèl staat, dat jij in de barakken een bedje deelt met een wildvreemde en meegenomen wordt voor de vreselijke experimenten. Daarnaast voel je ook de pijn van Charlene, alles wat zij heeft moeten doorstaan in haar jeugd, door de invloed van Alma. Charlene heeft het nooit kunnen begrijpen. Twee slachtoffers, elk van een andere generatie. Twee oorlogsslachtoffers.
Er zijn zoveel slachtoffers in de oorlog gevallen. Maar het is waar, ook na de oorlog vielen er nog steeds slachtoffers, de zogenoemde tweede en derde generatie slachtoffers. Er wordt daar veel minder over geschreven, doordat er veel minder mensen hun verhaal daarover naar buiten brengen, maar de invloed van de Tweede Wereldoorlog ging heel ver. De mensen die de oorlog overleeft hebben zijn danig beschadigd maar proberen naar goeddunken het leven verder te leiden na de oorlog. Maar ongewild maken ze toch nieuwe slachtoffers van hun kinderen, maar ze kúnnen niet anders. Ze wéten het niet.
Het verhaal leest vlot, drie verhaallijnen, maar goed aangegeven. Je voelt je echt betrokken bij het leven van beide hoofdpersonen in hun verleden. Vooral het karakter van Alma is goed uitgediept, zowel in het heden als het verleden. Ze groeide in het verhaal, ze groeide ook in de oorlog door alle ontberingen, ze moest wel. Dat heeft de auteur goed overgebracht. Ik vond de uitdieping van het karakter van Charlene in haar jeugd wat oppervlakkig, er werd wel beschreven wat er allemaal gebeurde, maar hoe Charlene zich echt voelde werd niet beschreven, terwijl dat toch ook vreselijk moet zijn geweest.
Je voelt gedurende het verhaal de hevige afkeer van Charlene voor Alma, maar tegelijkertijd ontstaan er ook kleine stukjes begrip. Maar telkens als je als lezer denkt dat het de goede richting uitgaat komt de oude Alma uit Charlene’s jeugd weer naar boven en zorgt dat de verwijdering weer groter wordt. Je hoopt op een goede afloop, maar het is niet te voorspellen.
Dit boek laat een goed voorbeeld zien, wat voor invloed de Tweede Wereldoorlog had en nog altijd heeft op het leven van tweede generatie slachtoffers. Ik ben blij dat Marion het aangedurfd heeft om dit op papier te zetten. Ik denk dat tweede en derde generatie slachtoffers dit boek ook zouden moeten lezen, sommigen zullen misschien zichzelf erin herkennen en wellicht kan het ook zorgen voor een stukje verwerking als je beide kanten van een verhaal kent.
Marion Pauw (1973), bekend van meerdere thrillers en zelfs enkele verfilmingen daarvan, heeft met dit waargebeurde verhaal laten zien dat ze zeker ook in staat is om totaal andere genres te kunnen schrijven.

Waar ik het over het vorige boek 2 weken deed (heb me door het begin geworsteld maar kwam goed) las ik De expirimenten van Marion Pauw in 2 dagen uit. Wauw.... ik wil zo en zo meer lezen over hoe de tweede wereld oorlog invloed uitoefent op de volgende generaties. Erg mooi. Dat je even nodig hebt voor je aan een volgend boek begint....